กระถินบ้านนา | 4

"ซี๊ดดดด..ขะ..ขยับมือเร็วๆ" เสียงแหบออดอ้อนพลางส่งสายตาเว้าวอนไปให้หญิงสาวที่กำลังเล่นกับน้องรักของเขาอย่างน่ารักน่าใคร่ด้วยการบีบกระชับมันให้แน่นจนมันพองตัวใหญ่ขึ้นๆ พิษไข้ที่กำลังเป็นตอนนี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับกล้าเลยสักนิด ใบหน้าแดงกร่ำเพราะพิษไข้เชิดขึ้นสูดปากครางซี๊ดซ๊าดเสียงดัง มือนุ่มนิ่มนี่ช่างร้ายกาจเหลือเกิน !

กระถินห่อปากตาโตเมื่อของที่อยู่ในมือดิ้นหงึกหงักราวกับมันมีชีวิต ยิ่งเวลาที่ฝ่ามือเธอขยับขึ้นลงหญิงสาวก็รับรู้ว่าเจ้าของมันกำลังเกร็งตัวสั่นสะท้าน ดวงตาหวานใสเหลือบมองไส้กรอกยักษ์สีแดงระเรื่อหัวบานหยักร้อนระอุราวกับจะลวกมือ

คุณพระ ! หัวใจเธอราวกับจะหยุดเต้นเสียให้ได้เกิดมาไม่เคยพบเห็นอะไรใหญ่ๆจะจะขนาดนี้

มือบางโอบประคองความอลังการเอาไว้แล้วขยับมือรูดส่วนเนื้อที่หุ้มถอกมันขึ้นและลงจนเห็นหัวเห็ดสีแดงมีหยาดน้ำใสปริ่มออกมา ยิ่งฝ่ามือเธอกระชับมากเท่าไหร่เสียงลมหายใจหอบถี่ๆก็ดังขึ้นๆพร้อมกับอาการเนื้อตัวเกร็งกระตุก

"อูยยยย...ซี๊ดดดด" เจ้าของไส้กรอกยักษ์คำรามเสียงสั่นสะโพกสอบเด้งสู้ฝ่ามือนุ่มนิ่มอย่างไม่เกรงกลัว กระถินขยับมือเร็วขึ้นแรงขึ้นเมื่อเห็นท่าทางสูดปากร้องครางเสียงกระเส่าของเขาดังขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าที่มีหนวดรกครึ้มทำสีหน้าเหยเกขณะแอ่นสะโพกสอบเก้งรับฝ่ามือที่รูดถอกแท่งเนื้อบวมเปล่งเตรียมจะพ่นพิษขาวขุ่นใส่เต็มทีแล้ว

ไม่ไหว...ฝ่ามือเล็กคู่นี้มีฤทธิ์อานุภาพรุนแรงเหลือเกิน โดยเฉพาะใบหน้าหวานๆที่คอยช้อนตามองมาบ่อยๆราวกับสำรวจว่าสิ่งที่หล่อนทำอยู่มันทำให้เขารู้สึกเช่นใดบ้าง

และมันคงจะดีไม่น้อยถ้าหากเปลี่ยนจากฝ่ามือบางคู่นั้นมีเป็นปากเล็กๆของเจ้าหล่อนแทน เอาไว้คราวหน้าก็ได้อย่างไรซะยังคงต้องเจอกันอีกนานเชียวล่ะ

"มะ..ไม่ไหวจะแตกแล้ว..อ๊าาาาส์" น้ำขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาเลอะเปลอะเปื้อนมือเรียวทั้งสองข้าง ขณะที่เจ้าของมือยังคงจับท่อนเนื้อรูดรีดพิษขาวขุ่นออกมาให้หมดทุกหยาดหยด จากนั้นสติสตังค์ที่หลุดหายก็กลับเข้ามาที่ร่างทันที

ฉิบหายอีกแล้ว ! นี่แกทำอะไรลงไปอีกแล้วอีถินเอ๋ย...

เจ้าของร่างบางรีบปล่อยมือที่เลอะคราบขาวขุ่นออกแล้วดีดตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะตาลีตาลานวิ่งหนีหายกลับไปที่บ้านของตัวเองอย่างว่องไวทิ้งไว้ให้คนป่วยนอนมองตามตาปริบๆ

ตอนเช้าเป็นอีกหนึ่งวันที่กระถินตื่นมาด้วยท่าทางสะโหลสะเหล หญิงสาวลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปวัด วันนี้กระถินแต่งตัวเรียบร้อยด้วยเสื้อสีขาวลูกไม้แบบน่ารักสวยสมวัยเข้ากับกระโปรงผ้าซิ่นยาวถึงข้อเท้าพร้อมกับแต่งหน้าบางๆ ผมที่ยาวสลวยถูกม้วนมัดเป็นมวยแล้วปักด้วยปิ่นปักผมยายจันทร์เคยสอนไว้ว่าเวลาไปวัดทำบุญต้องแต่งหน้าแต่งตัวให้สวยดูดีเผื่อชาติหน้าได้เกิดมาอีกทีจะได้เกิดมาสวยๆกับเค้าบ้าง

ยายก็พูดแปลกๆนะปกติเธอว่าเธอก็สวยอยู่แล้วนะ ทั้งหมู่บ้านนี่เธอสวยสุดแล้วล่ะ...มั้ง

กระถินออกจากบ้านด้วยยานพาหนะมอเตอร์ไซค์คันเก่ามาถึงวัดราวๆเกือบเจ็ดโมงเข้าแล้วซึ่งผู้คนก็เริ่มทยอยมากันเรื่อยๆ พอเดินขึ้นมาบนศาลาวัดเธอก็พบว่าคนป่วยที่เธอลวนลามเมื่อคืนนี้นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่บนศาลากับเค้าด้วยเหมือนกัน

แต่...ดูท่าทางแล้วคงมีแต่คนที่ถ้าเค้าไม่กลัวเขาก็คงรังเกียจเพราะไม่เห็นจะมีใครกล้าเข้าไปนั่งใกล้ๆตาหนวดนี่เลยสักคน หญิงสาวแสร้งเมินทำทีไม่เห็นเขาแล้วเดินหิ้วปิ่นโตที่เธอเตรียมมาเดินเข้าไปหาผู้เป็นยาย หลังจากจัดแจงนำอาหารคาวหวานใส่สำรับเตรียมยกไปประเคนให้พระท่านฉันยายจันทร์ก็เดินจูงมือหลานสาวมานั่งข้างๆคนเช่าที่นาคนใหม่

"ยาย...จะมานั่งตรงนี้ทำไมอ่ะทำไมไม่ไปนั่งข้างหน้านู่น" กระถินท้วงผู้เป็นยายหน้ายู่ขณะถูกผู้เป็นยายดันให้นั่งข้างๆกล้า

"นั่งตรงนี้ล่ะจะได้นั่งเป็นเพื่อนพ่อกล้าเค้าด้วย" ยายจันทร์บอกแล้วก็เลิกสนใจหลานหันไปชะโงกหน้าถามกล้าแทน

"เมื่อคืนเป็นไงนอนหลับสบายดีไหมลูกเห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายหายแล้วหรือพ่อคุณ"

กล้าแอบเบนหน้ามามองหลานสาวยายจันทร์แล้วกระแอมเบาๆตอบ

"หายดีแล้วครับยายพอดีผมได้...ยาดีน่ะครับเลยหายไว"

เจ้าของยาดีนั่งนิ่งแก้มนวลแดงระเรื่อเป็นลูกตำลึงไปแล้วขณะนี้ กระถินเบนสายตาไปมองรอบข้างแทนที่จะสบตากับสายตาทอประกายบางอย่างของคนข้างๆแล้วก็สบเข้าดวงตาคู่หนึ่งเจ้าของใบหน้าสวยสง่าแต่งตัวดูดีมีราคาเธอชื่อว่า 'วิไลรำภา' เป็นหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับกระถินนั่นแหละ แต่วิไลรำภาได้ย้ายไปเรียนต่อที่เมืองกรุงท่าทางเฉิดฉายนั่นมันทำให้กระถินอดที่จะเบือนหน้าแอบไปเบะปากอย่างอดไม่ได้

แต่พอเบือนหน้าไปอีกทีก็พบกับสายตาวิบวับของคนข้างๆเข้า กระถินรู้สึกเหมือนตัวเองตอนนี้กำลังหนีเสือปะจระเข้ยังไงยังงั้น หันไปอีกด้านก็เจอสายตาดูหมิ่นเหยียดหยาม จะมองกลับมาข้างๆก็พบสายตาคมทอประกายวิบวับส่งมาให้สะท้านเล่น !

พระเริ่มสวดเป็นอันว่ากระถินมองเมินทั้งสองด้านแล้วหันมองไปด้านหน้าแทน หัวใจฝักใฝ่ในรสพระธรรมแทนจนรู้สึกอิ่มเอิบ หลังจากกรวดน้ำรับพรหลังพระฉันเสร็จสิ้นก็เป็นอันจบพิธี เหล่าบรรดาญาติโยมก็มาร่วมวงกินข้าวเป็นลูกศิษย์วัดร่วมกัน

"พ่อกล้าเดี๋ยวอยู่กินข้าวด้วยกันก่อนนะลูกอย่าเพิ่งไป" เสียงยายจันทร์เรียกดักไว้ก่อนที่กล้าซึ่งกำลังจะลุกขึ้นจำต้องนั่งลงไปก่อนอีกครั้ง

"ครับยาย" หนุ่มหน้าหนวดรับคำเสียงสุภาพตัดกับหน้าตาที่ดูดุดันเสียเหลือเกิน

"ถินตักข้าวให้พี่เค้าด้วยสิลูก" ยายจันทร์หันมาพูดกับหลานสาว

"จ้าาา" ไม่รู้นายหน้าหนวดนี่มีอะไรดีทำไมยายเธอถึงได้แลจะเอ็นดูเค้าเหลือเกินนัก

"ท่าทางยายจันทร์จะได้หลานเขยแล้วหรือเนี่ย ?" มีเสียงแซวดังมาจากวงข้าวข้างๆ

"โอ๊ยสภาพแบบนี้ยายจันทร์เค้าไม่เอามาทำเป็นเขยหรอก" เสียงผู้หญิงดูท่าทางมีอายุแล้วพูดขึ้นทำให้กระถินเงยหน้าขึ้นมองหาคนพูด พอเจอแล้วก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะว่าแม่กับลูกมักไม่ค่อยมีมารยาทเรียกว่านิสัยแย่พอๆกันนั่นก็เพราะคนที่พูดคือยายศรีแม่ของวิไลรำภา

"ฉันไม่ได้มองคนที่ภายนอกหรอกจ้ะถ้าหลานฉันจะชอบใครรักใครฉันก็รักด้วยนั่นแหละ" ยายจันทร์พูดลอยๆขึ้นทั้งวงเงียบกริบ

"เอ้อแล้วแม่ศรีล่ะได้ข่าวว่าน้องวิไลที่ไปเรียนที่กรุงเทพมีลูกหลานเศรษฐีเข้ามาจีบด้วยนี่น่าอิจฉาแม่ศรีจังจะได้ลูกเขยรวยมีหน้ามีตากับเค้าด้วย" เสียงอวดอ้างจากยายปริกเพื่อนบ้านแถวๆนั้นเอ่ยขึ้นมาบ้าง จากนั้นเสียงยินดีกับยายศรีก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

กระถินกับยายก็นั่งกินข้าวกันต่อโดยไม่พูดอะไร ส่วนยายจันทร์ก็คอยตักกับข้าวให้คนหน้าหนวดเป็นเชิงปลอบใจ แม้จะไม่ชอบใจนักที่คนพวกนั้นทำท่าดูถูกผู้ชายตรงหน้า แต่ก็นะแกจะพูดอะไรได้...

หลังจากกินข้าวเสร็จบรรดาสาวๆก็ช่วยกันเฮโลมาล้างจานคว่ำให้พระเสร็จก็เป็นอันว่าเสร็จสรรพภาระกิจวันพระนี้ กระถินคว่ำจานใบสุดท้ายลงบนที่คว่ำจานส่วนคนหน้าหนวดก็ยังตามมายกนั่นจัดนี่ช่วยไม่ไกลกัน เสียงหนึ่งก็ลอยมาเข้าหู

"ดูท่าถินนี่จะมีเสน่ห์กับพวกคนจนๆจริงๆเนอะ" วิไลรำภาที่เดินนวยนาดมาทีหลังจีบปากจีบคอบอก

"อืม..แล้วไง" กระถินถามสั้นๆ

"ก็ไม่แล้วไงแค่สงสารที่คนเรียนเก่งอย่างเธอแทนที่จะได้ไปเรียนต่อแบบคนอื่นเขาก็ต้องออกมาทำงาน แถมจะมีแฟนทั้งทีก็ยัง..." แม้ประโยคหลังหล่อนจะไม่พ่นออกมาแต่ดูจากสายตาที่มองไปที่กล้าชนิดตั้งแต่หัวจรดเท้ามันทำให้กระถินนึกอยากกระโดดถีบขาคู่ใส่เจ้าหล่อนแรงๆสักทีสองที !

"ยังอะไร ? แค่ไม่รวยเหมือนแฟนเธอน่ะหรอหึแฟนเศรษฐีของเธอน่ะเกาะไว้ให้ดีๆก็แล้วกันระวังล่ะ !"

"ระวังอะไรยะแฟนฉันเค้ารักฉันจะตายไม่มีทางจะนอกใจฉันหรอกย่ะ"

"จ้ะก็แล้วแต่เธอเลยจ้ะ" กระถินยักไหล่เช็ดมือเช็ดไม้เสร็จแล้วก็เดินหนีออกมาเลยขี้เกียจจะเถียงกับคนแบบนี้ !

"ไปจ้ะยายเสร็จเรียบร้อยแล้วเรากลับบ้านกันเถอะ" กระถินเดินออกมาเรียกผู้เป็นยายให้เตรียมตัวกลับบ้านกัน

หลังจากนั้นสองยายหลานก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์ขี่กลับบ้านกันไป ส่วนกล้าก็แยกย้ายกลับไปที่กระท่อมหลังน้อยของเขา

.

.