ง้อ

โมรินสวมชุดนอนเมื่อคืน เธอกำลังเช็ดผมให้แห้งแล้วกลับไปห้องลินิน ร่างสูงเดินเข้ามาหาเธอแล้วยัดสิ่งหนึ่งใส่เสื้อเธอ

“อะไร”

“ของเธอทำหล่นไว้”

โมรินหยิบของชิ้นนั้นออกมาดู คิ้วงามขมวดชนกันอย่างครุ่นคิด มันคือลิปสติกไม่รู้ว่าไปอยู่กับเขาได้ยังไง

“ที่ร้านอาหาร”เขาพูดแค่นั้นใบหน้าหวานก็หันหน้าหนี ไม่อยากนึกถึงเรื่องราววันนั้น

โมรินวางพาดผ้าเช็ดผมไว้บนโซฟาแล้วสาวเท้าออกไปจากห้องของเขาโดยเร็ว หญิงสาวกลับมายังห้องของลินิน ทว่าเจ้าตัวก็ยังไม่กลับมา สายขนาดนี้แล้วยังไม่กลับมาอีก

เธอจึงขอกลับคอนโดก่อน โมรินเปลี่ยนมาสวมชุดของลินิน กางเกงยีนส์สีขาวกับเสื้อสีชมพูแขนสั้น เธอเอาชุดเดรสสีม่วงใส่ถุงกระดาษไว้ เธอไม่ได้ขับรถมา ต้องหาทางกลับเอง ค่อยลงไปเรียกแท็กซี่ด้านล่างเอา

คนตัวเล็กยืนอยู่หน้าลิฟต์ถือถุงกระดาษไว้ในมือ สวมเสื้อสีชมพูแขนสั้นหน้าตาจิ้มลิ้มไม่น้อย ลิฟต์เปิดออกมีคนเดินออกสองถึงสามคน เธอจึงหลีกทางให้

แต่ก็ยังไม่วายโดนชนเข้าที่ไหล่ ร่างบางเซถอยหลังไปหลายก้าว มีมือหนึ่งคว้าร่างเธอไว้ โมรินถอนหายใจเฮือกใหญ่คิดว่าเธอจะล้มแล้วโดนเหยีบตายเสียแล้ว

อลันประคองร่าง