นอนไง

พวกเขาเดินออกมาจากโรงหนังด้วยกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาดูหนังผี แต่การดูหนังผีมันไม่น่ากลัวเลยกลับหวั่นไหวมากกว่า อลันโอบไหล่เธอ โมรินปัดแขนเขาออก

“คิดจะเลี้ยงหนังอย่างเดียวหรือไง”หญิงสาวมองเห็นร้านแบรนด์เนมตรงหน้าจึงแสร้งพูดออกมา

อลันหยิบแบล็คการ์ดยื่นให้เธอโดยไม่ห่วงสักนิด แล้วเขาก็ยัดมันใส่มือเธอ

“ตามสบาย”สีหน้าไร้อารมณ์ปรากฏบนใบหน้าของเขา

“นายพูดเองนะ”โมรินยกยิ้มอย่างได้ใจ ก่อนจะเยื้องกรายเข้าไปร้านหรูตรงหน้า เธอซื้อกระเป๋ามาใบหนึ่งแค่เห็นว่าแพงมากจึงหยิบมา

โมรินไม่คิดมากเพราะไม่ใช่เงินของเธอ เธอซื้อด้วยเงินของเขาและยังสั่งให้เขาถือให้อีก

“ถือให้ด้วยสิฉันต้องซื้ออีกหลายอย่าง”

“ได้”

ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้ม เขารับถุงกระดาษคราฟท์แบรนด์เนมมาถือไว้อย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินตามหลังโมรินไป

คราวนี้เธอเข้ามาในร้านแบรนด์เนมอีกร้าน หญิงสาวกวาดตามองไปทั่วตู้กระจก เห็นต่างหูสีเงินเป็นเช็ตเอียร์คัฟฟ์จึงบอกพนักงาน เธอยื่นแบลคการ์ดให้พนักงานแล้วรับกลับมา

“ฉันซื้อให้นาย”โมรินส่งถุงกระดาษคราฟท์ให้ชายหนุ่ม เธอตั้งใจซื้อเลือกให้เขา

“ใช้เงินฉันซื้อของใ