EP.17

น้ำแข็ง...

ห้างสรรพสินค้า...

"รีบ ๆ เลือกสิฉันจะได้จ่ายเงินจะได้รีบกลับ" เมื่อเดินเข้ามาในร้านเสื้อร้านหนึ่งที่เหมือนจะเป็นเสื้อคู่ อัคคีก็เอาแต่เดิน ๆ ดูแต่ไม่ยอมซื้อสักที ฉันเห็นว่านี่ก็เย็นมากแล้วถ้ากลับช้ากว่าปกติคุณน้าจะเป็นห่วงได้ เพราะวันนี้คุณน้ารู้ว่าฉันเลิกเร็ว อีกอย่างพี่เอิร์ธกับพี่เอลฟ์ก็ไม่น่าจะอยู่บ้าน ฉันไม่อยากให้คุณน้าอยู่คนเดียว

"เธอมาช่วยฉันเลือกหน่อยสิฉันเลือกไม่ถูก" คนบางคนเรียกฉันพลางกวักมือให้ฉันเข้าไปหาก่อนจะหันกลับไปมองเสื้อผ้าต่อ

"ถ้าฉันเลือกให้นายแล้วทำยังกะนายจะเอา" ฉันบ่น ๆ ก่อนจะจับดูเสื้อที่แขวนไว้พลางเดินดูรอบ ๆ ร้านต่อเผื่อว่าจะเจอแบบที่ถูกใจ

"แล้วไอ้เสื้อคู่สีชมพูรูปหัวใจสลักชื่ออัคคีกับน้ำแข็งฉันบอกหรือยังว่าไม่เอา เธอก็เห็นว่าฉันเก็บไว้ในตู้รอวันใส่กับเธอนี่" นั่นไงเรื่องเก่า ๆ ก็มา

"เรื่องเก่านายอย่าพูดถึงได้ปะ เอานี่มั้ยนายชอบสีดำนี่" ฉันหยิบเสื้อยืดสีดำที่ไม่มีลายให้อัคคีดู ก็ปกติเขาใส่แต่สีทึบ ๆ ส่วนมากจะเป็นสีดำแล้วก็ไม่ชอบเสื้อผ้าที่มีลวดลาย ยิ่งเป็นพวกสีอ่อนสีหวานเขายิ่งไม่แตะเลยด้วยซ้ำ

"ไม่อะ" นั่นไงเลือกให้ก็ไม่เอา

"พอเลือกให้แล้วก็ไม่เอา แล้วนายจะให้ฉันเลือกให้นายทำไม"

"ก็เธอชอบสีชมพูไง ไม่ได้ชอบสีดำ"

"เอาที่นายชอบเถอะ เพราะฉันซื้อให้นายฉันไม่ได้ใส่เองสักหน่อย"

"ใครบอก เสื้อคู่ก็ต้องซื้อเป็นคู่สิแล้วก็ต้องใส่คู่กันด้วย ตอนที่ฉันซื้อเสื้อสีชมพูตัวนั้นมาฉันก็ซื้อมาเป็นคู่นะ อันนี้ที่เธอจะซื้อคืนฉันก็ต้องซื้อเป็นคู่เหมือนกัน"

"โอเค ๆ งั้นเลือกที่นายชอบเลย"

"ฉันเลือกแล้ว" เฮ้อ! เลือกได้สักทีนะไอ้คนเรื่องมาก

"แล้วไหนล่ะที่เลือกอะจะได้จ่ายเงิน" ฉันมองหาเสื้อที่เขาเลือกแต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะถือตัวไหนไว้ในมือ

"ก็เธอไง ฉันเลือกเธอ"

"ฉันหมายถึงเสื้อ!"

"งั้นเอาตัวนี้ดีมั้ย เธอใส่แล้วคงน่ารักดี" คนตรงหน้ามองไปราวแขวนเสื้อข้าง ๆ ก่อนจะหยิบเสื้อฮู้ดสีดำตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วทาบลงกับตัวฉัน เขาทำให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ และร้อน ๆ หนาว ๆ อย่างบอกไม่ถูก

"งะงั้นเอาตัวนี้ใช่มั้ย จะได้ไปจ่ายตัง" ฉันรีบดึงเสื้อจากมือเขามาถือเอาไว้ก่อนจะเดินไปที่เคาท์เตอร์คิดเงิน แต่แล้วยังไม่ทันที่ฉันจะล้วงกระเป๋าสตางค์ บัตรเครดิตใบสวยก็ถูกใครบางคนที่เดินตามมายื่นให้พนักงานตัดหน้าฉัน

"ได้ไง ไหนบอกให้ฉันซื้อคืนนายไงแล้วจะจ่ายเองทำไม" ฉันหันไปขมวดคิ้วถามคนที่ยืนยิ้มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่

"เธอคิดว่าฉันจะให้เธอซื้อคืนฉันจริง ๆ เหรอ" เดินออกมาจากร้านก็ต้องมาเถียงกันต่อเรื่องซื้อเสื้อ ก็เขาเป็นคนบอกเองว่าให้ฉันซื้อคืนให้แล้วนี่อะไรมาจ่ายเอง

"ก็ใช่นะสิ ฉันไม่อยากติดค้างอะไรกับนาย"

"แต่อะไรที่ฉันให้เธอไปแล้วฉันไม่รับคืนหรอกนะน้ำแข็ง หัวใจของฉันก็เหมือนกัน" คนที่เดินอยู่ข้าง ๆ กระตุกข้อมือฉันจนเซไปหาเขา เราสองคนยืนสบตากันสักพักเขาจึงพูดบางอย่างขึ้น บางอย่างที่ทำให้ฉันเริ่มสั่นไหวอีกครั้ง

"ส่วนเรื่องที่เธอไม่อยากติดค้างอะไรกับฉัน เธอก็รักฉันตอบสิเหมือนที่ฉันรักเธอเราจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันไง วิน ๆ" วิน ๆ บ้านนายน่ะสิ กะจะซึ้งอยู่แล้วเชียว

หลังจากซื้อของเสร็จ อัคคีก็มาส่งฉันที่บ้านไม่ได้ไปไหนต่อเพราะเริ่มมืดแล้ว

"เธออยู่กับใครอะ" คนที่จอดรถหน้าบ้านถามขึ้นเมื่อส่งฉันถึงที่หมายแล้ว ว่าแต่รอบที่แล้วมาส่งก็ไม่เห็นถามเลยนี่

"อยู่กับคุณน้าอะ เพื่อนสนิทแม่ฉันเอง"

"งั้นเหรอ"

"งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ ขอบใจมากที่มาส่ง" ฉันเงยหน้าบอกคนข้าง ๆ หลังจากปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้ว แต่แล้วยังไม่ทันที่ฉันจะปิดประตูรั้วบ้านลง คนบนรถก็เรียกฉันพร้อมกับวิ่งเข้ามาด้านใน

"น้ำแข็งเดี๋ยวก่อน"

"นายมีอะไร?"

"เอ่อ... พรุ่งนี้มีกิจกรรมที่มหาลัยกลางลานเกียร์น่ะเธอจะไปมั้ย เอ่อฉันหมายถึงคณะแพทย์เขาจะไปกันหรือเปล่า" จริงสิวันนี้อาจารย์ก็เพิ่งแจ้งไป แต่ฉันคงไปไม่ได้หรอกมีรายงานต้องทำแล้วก็ขี้เกียจไปด้วย

"คงไม่ได้ไปอะเวลาว่างของปีฉันไม่น่าจะตรง"

"งั้นเหรอ?"

"อื้ม นายมีอะไรหรือเปล่าฉันต้องเข้าบ้านแล้ว" เหมือนเขายังพูดไม่จบแต่ไม่ยอมพูดต่อเลยแฮะ

"เปล่าหรอก งั้นฉันกลับแล้วนะ"

"อื้มขับรถดี ๆ ล่ะ" อ่าา ทำไมฉันต้องพูดอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย

"อื้ม"

ฉันยืนมองรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตาถึงเดินกลับเข้าไปใบบ้าน พอไปถึงคุณน้าก็นั่งรออยู่แล้ว

"ใครมาส่งเหรอลูก ไม่ชวนมากินน้ำกินท่าในบ้านก่อน" คุณน้าที่นั่งอยู่โซฟาในห้องนั่งเล่่นเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าฉันเดินเข้าไป

"เพื่อนค่ะคุณน้า"

"ธันวาเหรอลูก เดี๋ยวนี้น้าไม่ค่อยเห็นมาที่บ้านเลย ถ้าวันหลังมาอีกชวนเข้ามาในบ้านก่อนนะลูกน้าจะเตรียมมื้อเย็นไว้รอด้วย" ปกติเมื่อก่อนพี่ธันวาก็เป็นอีกคนที่มาส่งฉันบ่อย ๆ แต่หลังจากที่พี่ธันวาขึ้นปีห้าจนตอนนี้อยู่ปีหกก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ เพราะนักศึกษาแพทย์ปีห้าปีหกเรียนหนักจะตาย ส่วนมากใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาลมากกว่ามหาลัยซะอีกแถมงานก็ต้องทำส่งอาจารย์จนไม่มีเวลาปลีกตัวไปทำอย่างอื่น พี่เขาเลยไม่ได้แวะมาที่นี่เหมือนเมื่อก่อน

"งั้นวันหลังน้ำแข็งจะชวนพี่ธันวามานะคะ"

"จ้ะ งั้นหนูไปอาบน้ำอาบท่าเถอะลูกจะได้ลงมาทานมื้อเย็นกัน วันนี้สองหนุ่มคงไม่เข้าบ้านอีกตามเคย เราคงได้กินข้าวด้วยกันสองคนเหมือนเดิมแหละ"

"ค่ะ งั้นน้ำแข็งไปอาบน้ำก่อนนะคะ เริ่มหิวแล้วด้วย"

"จ้ะ เดี๋ยวน้าไปตั้งโต๊ะรอนะลูก"

"ค่ะ"