เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 ภารกิจแรก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 23:45:02วันนี้ฉัตรกล้าตื่นตั้งแต่เช้าไปดูคนงานปรับพื้นที่จากนั้นก็ขับรถไปยังกับหอพักของพี่ณิชา ใช้เวลาขับรถจากจุดก่อสร้างไปหอพักแห่งนั้นแห่งนั้นเกือบจะครึ่งชั่วโมงเพราะโรงเรียนเอกชนแห่งใหม่ที่กำลังสร้างขึ้นนี้อยู่นอกเมือง
โครงการก่อสร้างโรงเรียนเอกชนที่บริษัทของเขาประมูลให้นั้นมีอาคารเรียนทั้งหมด 4 หลัง สระว่ายน้ำ เรือนนอน โรงอาหารและหอประชุมซึ่งกว่าจะเสร็จโครงการนี้อย่างน้อยก็ใช้เวลาประมาณสองปี ฉัตรกล้าจะเป็นคนลงมาคุมโครงการนี้เองด้วยตัวเองทั้งหมด
เมื่อมาถึงบริเวณหอพักแล้วเขาก็ยังต้องวนหาที่จอดรถอยู่ค่อนข้างนานเพราะแถวนี้มีอาคารพาณิชย์ ร้านค้าและอาคารหน่วยงานราชการที่จอดรถจึงหายากมากๆ
เขามองห้องที่กรุด้วยกระจกสีชาตรงหน้าหน้าบนกระจกระบุชื่อหอพักและเบอร์โทรศัพท์ไว้อย่างชัดเจน
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปแอร์เย็นฉ่ำก็ปะทะใบหน้า
“สวัสดีค่ะ ติดต่ออะไรคะ” พนักงานวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์เอ่ยทักทายทันทีเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป
“ผมอยากทราบว่าที่นี่พอจะมีห้องว่างไหมครับ”
“สักครู่นะคะขอดูก่อนฉันขอดูก่อน”
พนักงานนั่งลงหน้าจอคอมพิวเตอร์คลิกเมาส์ไปมา ระหว่างนั้นฉัตรกล้าก็มองไปรอบๆ เผื่อว่าจะเจอพี่ณิชาแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะในห้องนี้มีแค่เขากับหญิงสาวตรงหน้าเท่านั้น
“ห้องจะว่างอีกทีต้นเดือนหน้าค่ะ คุณสนใจจะจองไว้ก่อนไหมคะ” พนักงานสาวเงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์มาตอบ
“เป็นห้องแบบไหนครับห้องแอร์หรือห้องพัดลมครับ” เขาลืมถามเรื่องนี้จากเพื่อนและก็หวังว่าห้องที่ว่างจะเป็นห้องแอร์
“ที่นี่มีแต่ห้องแอร์ค่ะ ห้องที่จะว่างเป็นห้องชั้น 2 นะคะ ค่าเช่าราคา 3500 บาท ค่าน้ำคิดเหมาหัวละ 100 ค่ะ”
“ครับ”
“คุณจะพาใครเข้ามาพักกี่คนก็ได้แต่ต้องแจ้งกับทางเราเพื่อที่ทางเราจะได้ลงบัญชีถูก ส่วนค่าไฟก็หน่วยละ 7 บาทค่ะ”
“ที่นี่มีที่จอดรถให้ด้วยไหมครับ” ถ้าต้องให้วนหาที่จอดรถเหมือนวันนี้ฉัตรกล้าก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่เพราะมันเสียเวลา
“มีค่ะ เราเช่าอาคารจอดรถไว้ให้ผู้เข้าพักที่นี่ทุกห้องค่ะ แต่ถ้าคุณมีรถสองคันก็สามารถจ่ายค่าเช่าเพิ่มได้เดือนละ 800 ค่ะ”
“ผมมีรถคันเดียวครับถ้าผมจองห้องตอนนี้ผมจะเข้าพักได้อีกทีเมื่อไหร่”
“วันที่สี่ค่ะเราขอเวลาเคลียร์ห้องสามวัน”
“ผมต้องจ่ายค่ามัดจำไหมครับ”
“ไม่ต้องจ่ายก็ได้ค่ะ ถึงเวลาที่ผู้เช่าคนเก่าย้ายออกเดี๋ยวฉันจะติดต่อคุณไปเองคุณทิ้งที่อยู่คุณทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ก็ได้” เพราะห้องพักที่นี่ไม่เคยว่างพนักงานเลยไม่จำเป็นต้องเรียกมัดจำ
ฉัตรกล้ามีท่าทางลังเลเพราะปกติแล้วถ้าเขาทำงานยุ่งก็มักจะลืมรับโทรศัพท์และเขาก็กลัวว่าถ้าพนักงานของที่นี่ติดต่อเขาไม่ได้แล้วเขาจะพลาดห้องพัก
“พอดีผมไม่ค่อยสะดวกกับการรับโทรศัพท์เท่าไหร่ เอาเป็นว่าผมจ่ายค่ามัดจำก่อนได้ไหม”
“คุณจะเอาอย่างนั้นจริงๆ เหรอ”
พนักงานสาวมองด้วยความแปลกใจเพราะปกติแล้วผู้เช่าส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าหรือค่ามัดจำพวกเขาจะจ่ายกันอีกทีก็วันสุดท้ายแล้วบางคนก็จ่ายเกือบจะห้าทุ่ม
“จริงๆ แล้วตามระเบียบของที่นี่ต้องจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าสามเดือนค่ะ แต่ถ้าคุณอยากจะมัดจำไว้ก่อนก็มาแค่หนึ่งเดือนก็ได้นะคะ วันเข้าพักค่อยมาจ่ายส่วนที่เหลือ”
“ไม่เป็นไรครับผมจ่ายทั้งสามเดือนเลยก็ได้ ผมรบกวนคุณออกใบเสร็จให้ผมด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะรอสักครู่นะคะเดี๋ยวฉันทำเอาสัญญาให้ค่ะ”
“ครับ”
“ขอบัตรประชาชนกับเบอร์โทรศัพท์ด้วยได้ไหมคะ”
“ครับ”
ฉัตรกล้าส่งบัตรประชาชนให้กับเธอก่อนจะนั่งรอที่โซฟา
“คุณจะชำระเป็นเงินสดหรือโอนคะ”
“ผมขอโอนก็แล้วกันนะครับ”
“โอนแล้วช่วยส่งสลิปมาที่เบอร์โทรนี้ด้วยนะคะ” พนักงานส่งบาร์โค้ดที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ให้กับชายหนุ่มเขาสแกนเสร็จก็ส่งสลิปไปยังเบอร์โทรที่เขียนไว้ รอไม่นานเสียงเครื่องปริ้นซ์ก็ดังขึ้น พนักงานสาวหยิบสัญญาขึ้นมาให้ชายหนุ่มดูทั้งสองฉบับ
“ตรวจสอบสัญญาก่อนนะคะแล้วค่อยเซ็นชื่อ”
เขาอ่านสัญญาทั้งสองฉบับซึ่งมีเนื้อหาเหมือนกันทุกอย่างจากนั้นก็เซ็นชื่อลงไป พนักงานสาวก็เซ็นชื่อของเธอตามลงไป
“คุณฉัตรกล้ารอสักครู่นะคะ ฉันจะเอาสัญญาไปให้เจ้าของหอเซ็นอีกทีค่ะ”
“เรียกผมกล้าก็ได้ครับ”
“ค่ะคุณกล้า”
พนักงานเปิดประตูออกไปแล้วฉัตรกล้าก็นั่งลงที่เดิมไม่ถึง 5 นาทีหญิงสาวก็เดินกลับข้ามา
“สัญญาเรียบร้อยแล้วค่ะตรวจสอบดูอีกทีก็ได้นะคะ” หญิงสาวส่งสัญญาทั้งสองฉบับให้กับชายหนุ่ม
“เรียบร้อยดีครับผมขอตัวก่อนนะครับ ผมขอเบอร์ติดต่อที่นี่ด้วยได้ไหมจะได้ถามว่าห้องเรียบร้อยดีหรือเปล่า”
“ได้ค่ะ นี่เป็นนามบัตรหอพักค่ะ ด้านบนเป็นเบอร์โทรศัพท์สำนักงานค่ะ เบอร์ด้านล่างเป็นเบอร์ของคุณณิชาเจ้าของที่นี่ถ้าคุณมีธุระด่วนมากๆ โทรเบอร์บนแล้วไม่มีใครรับค่อยเธอโทรเบอร์ล่างนะคะ”
“ได้ครับขอบคุณครับ”
“ไม่ทราบว่าของที่คุณจะย้ายไปอยู่ที่นี่มีเยอะไหม”
“ก็เยอะพอประมาณครับมีอะไรหรือเปล่า”
“อ๋อ...พอดีสามีฉันทำงานขนส่งนะคะถ้าคุณอยากให้ช่วยก็โทรมาเบอร์นี้นะคะ” พนักงานหยิบนามบัตรของสามีตนเองให้กับฉัตรกล้า
“ขอบคุณครับ แล้วยังไงผมจะติดต่อนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มผูกมิตรกับพนักงานก่อนจะเดินมายังรถของตนเองที่จอดอยู่ถัดออกไป
ภารกิจครั้งแรกของเขาสำเร็จแล้วถ้าได้เข้าพักที่นี่ก็จะทำให้เขาหาโอกาสได้ใกล้ชิดกับพี่ณิชามากขึ้น ถึงแม้ว่าวันนี้จะยังไม่ได้เจอเธอแต่ก็รู้แล้วว่าหญิงสาวนั้นทำงานอยู่ที่ร้านทำผมข้างๆ นี่เอง
บทล่าสุด
รักร้อนอ้อนพี่สาว ตอนที่ 30 ตอนจบ
ณิชาภาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหนึ่งสัปดาห์จากนั้นเธอก็ออกมาพักฟื้นที่บ้านของฉัตรกล้า ระหว่างนี้บิดามารดาและน้องสาวของฉันกล้าก็ช่วยกันเตรียมงานแต่งงานไปด้วยพอถึงงานแต่งงานณิชาภาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากๆ เพราะฉัตรกล้าชวนเพื่อนๆ ของเธอสมัยมัธยมและสมัยมหาวิทยาลัยอีกทั้งยังให้รถไปรับพนักงานที่หอพักกับร้านเสริมสวยมาร่วมแสดงความยินดีกับเธอด้วยชายหนุ่มจัดการทุกอย่างจนณิชาภาแทบไม่ต้องทำอะไรเลยในงานแต่งทุกคนต่างแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวไม่มีใครพูดถึงดวงกินผัวให้ณิชาภาต้องรู้สึกไม่ดี อีกทั้งครอบครัวของฉัตรกล้าก็มีความหวังดีและยอมรับเธอมาเป็นสมาชิกในครอบครัวด้วยความเต็มใจ ณิชาภายิ้มอย่างมีความสุขเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะได้แต่งงานแบบนี้หลังจากแต่งงานแล้วฉันกล้าก็ทำให้ณิชาภาต้องประหลาดใจอีกอย่างเมื่อเขาซื้อบ้านและตกแต่งมันอย่างเรียบร้อยพร้อมให้เธอเข้าไปอยู่ แต่เขาไม่ได้ให้เธอย้ายออกจากหอพักเพราะรู้ว่าเธอผูกพันกับที่นั่น แต่ทุกครั้งที่จะไปค้างฉัตรกล้าก็จะขอตามไปด้วยเสมอหลังจากแต่งงานมาหนึ่งเดือนทุกอย่างก็เข้าที่ ตอนเช้าณิชาภาจะตื่นเช้ามาทำกับข้าวจากนั้นฉัตรกล้าก็จะไปท
รักร้อนอ้อนพี่สาว ตอนที่ 29 มันไม่ใช่อุบัติเหตุ
“สี่วันแล้วนะครับแม่เมื่อไหร่พี่ณิชาจะตื่น”“หมอก็บอกแล้วว่าต้องใช้เวลา กล้าอย่ากังวลไปเลยนะ”“จะไม่ให้ผมกังวลได้ยังไงล่ะครับแม่ คนที่นอนอยู่โรงพยาบาลควรเป็นผมมากกว่า”“กล้าก็คิดว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับดวงไหม”“ไม่เลยครับแม่ ถ้าพี่น่ะณิชามีดวงแบบนั้นจริงๆ คนที่เจ็บก็น่าจะเป็นผมไม่ใช่เธอ”“แล้วตำรวจว่ายังไงบ้าง” คุณวุฒิศักดิ์ถามลูกชาย“เช็กจากจ้องกล้องวงจรปิดแล้วครับ มีคนแอบตัดสายเบรกรถผมจริงๆ ตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ร้านอาหาร”“จับได้หรือยังล่ะ”“ตำรวจกำลังตามจับตัวอยู่ ส่วนเรื่องที่ไซต์งานมีปัญหาก็เป็นการสร้างสถานการณ์ เพชรสอบสวนหัวหน้าวิศวกรแล้วเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร ส่วนหัวหน้าคนงานตอนนี้เราก็ยังตามตัวไม่เจอผมว่าก็น่าจะเป็นเขานั่นแหละที่ทำเรื่องแบบนี้”“กล้าไปขัดแข้งขัดขาใครหรือเปล่าทำไมพวกเขาถึงอยากจะทำร้าย”“ผมว่าน่าจะเป็นเรื่องที่เราประมูลโครงการใหญ่นี้ได้ บางทีเจ้าถิ่นก็อาจจะไม่ชอบก็ได้”“ไม่ชอบแล้วยังไง แล้วก็งานนี้เขาเปิดให้คนประมูลทั่วประเทศเขาไม่มีความสามารถ เขาประมูลไม่ได้เองแต่มาทำร้ายกันถ้าตำรวจจับได้ต้องดำเนินคดีให้หนักเลย เล่นไม่ซื่อแบบนี้พ่อไม่เห็นด้วย ระหว่างนี้กล้าก
รักร้อนอ้อนพี่สาว ตอนที่ 28 หรือดวงกินผัวมันจะจริง
ณิชาภาสวมเดรสสีฟ้าอ่อนความยาวคลุมเข่าใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ผมที่เคยปล่อยก็รวบเป็นมวลสวยทำให้ฉัตรกล้านึกถึงวันแรกที่เขาเห็นเธอเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน วันใจเต้นแรงมาก และวันนี้เธอก็ยังทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงเหมือนวันนั้นไม่มีผิด“พี่ณิชาของผมสวยมากเลย สวยจริงๆ นะ”“กล้าก็ชมพี่แบบนี้ตลอดจนพี่จะตัวลอยแล้ว”“ก็พี่ก็พี่สวยจริงๆ ผ่านมาสิบกว่ากว่าปีแต่พี่ณิชาก็ยังสวยและผมว่าตอนนี้พี่สวยมากขึ้นด้วยนะ”“ที่บอกรักพี่บ่อยๆ เพราะความสวยเหรอ”“ตอนแรกผมตกหลุมรักพี่เพราะความสวย แต่พอได้อยู่ใกล้ก็รู้สึกว่าพี่เป็นผู้หญิงที่จิตใจดีคนหนึ่งผมอยู่กับพี่ผมมีความสบายใจมากๆ เลยนะเหมือนเป็นที่เหมือนเป็นเซฟโซนของผมเลย”“กล้าก็เป็นเซฟโซนของพี่เหมือนกัน พี่ไม่เคยเปิดใจพูดคุยอะไรกับใครได้ทุกเรื่องเหมือนกล้ามาก่อน”“ถ้าหากวันนั้นผมกล้ามากกว่านี้ผมคงจะเข้าไปจีบพี่ตั้งแต่ตอนนั้น”“แล้วทำไมถึงไม่ไปจีบล่ะ บางทีถ้ากล้าไปจีบตอนนั้นเราอาจจะได้คบกันก็ได้นะ”“ก็ตอนนั้นพี่ณิชามีแฟนอยู่แล้ว อีกอย่างหน้าตาผมมันก็ดูไม่ได้เลย หัวเกียนผอมสูงแถมยังดัดฟัน อีกผู้หญิงที่ไหนเขาจะชอบล่ะ”“แต่ตอนนี้กล้าของพี่หล่อมากๆ เลยนะไม่รู
รักร้อนอ้อนพี่สาว ตอนที่ 27 ทุกอย่างมันเร็วไปหมด
กลับมาถึงคอนโดมิเนียมฉัตรกล้าก็แทบจะกระโจนเข้าใส่ณิชาภาเขาไม่ปล่อยเวลาผ่านไปอย่างไรค่า กว่าจะยอมให้ณิชาภาได้นอนพักก็ผ่านไปแล้วหลายชั่วโมงณิชาภาเหนื่อยจน ไม่มีแรงจะลุกไปเข้าห้องน้ำฉัตรกล้าต้องเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดเพื่อให้หญิงสาวนอนหลับอย่างสบาย“ผมรักพี่ณิชานะครับรักมาก พี่ว่าครอบครัวผมเป็นยังไงบ้างโอเคไหม”“พ่อกับแม่ของกล้าดูใจดี ส่วนพี่และน้องของกล้าก็เป็นกันเองมากพี่ไม่คิดเลยว่ากล้าจะมีครอบครัวใหญ่ขนาดนี้ ที่ผ่านมากล้าไม่เคยเล่าให้พี่ฟังเลยว่ากล้าเป็นใครมาจากไหน พี่รู้แค่กล้าเป็นวิศวกรเท่านั้น”“ผมจะเป็นใครมาจากไหนมันก็ไม่สำคัญหรอก เพราะยังไงผมก็คือเด็กดีของพี่”“ขอบคุณนะกล้าที่รับพี่เข้ามาในชีวิต”“ในเมื่อพี่เข้ามาในชีวิตของผมแล้วผมก็ไม่ยอมให้พี่ก้าวออกไปอย่างแน่นอน” ฉัตรกล้ากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยทั้งสองคนตื่นนอนในเวลาเกือบเที่ยงของวันพุธ จากนั้นก็ไปเดินห้างสรรพสินค้าด้วยกันฉัตรกล้าพาคนรักไปช้อปปิ้งแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมให้เขาเป็นคนจ่ายเงินให้“ทำไมล่ะพี่”“แต่พี่ก็มีเงินของพี่ กล้าไม่เห็นจะต้องซื้อให้พี่เลย”“พี่ทำให้ผมรู้สึกนอยด์ยังไงก็ไม่รู้”“จะนอยด์อะไร
รักร้อนอ้อนพี่สาว ตอนที่ 26 อบอุ่น
ฉัตรกล้าโทรศัพท์มาหาณิชาภาในเวลาห้าโมงเย็นของวันอังคารขณะที่เขากำลังขับรถออกจากไซต์งานก่อสร้าง“กล้ามีอะไรหรือเปล่าหรือจะให้พี่ซื้อกับข้าวไว้รอใช่ไหม”“ผมว่าเย็นนี้เราเข้ากรุงเทพกันเลยไหม”“ทำไมรีบร้อนจังล่ะ มีอะไรหรือเปล่า ตอนแรกเราคุยกันไว้ว่าจะไปเช้าวันพุธไม่ใช่เหรอ”“พอดีน้องสาวผมจะไปเที่ยววันพุธเช้าครับ เธอก็เลยอยากเจอพี่ณิชาก่อน พี่ณิชาเก็บของทันไหมอีกประมาณยี่สิบนาทีผมก็น่าจะถึงร้านทำผมแล้ว”“เราจะไปค้างที่นั่นกี่คืนล่ะกล้า” ณิชาภาถามเพื่อนที่เธอจะได้เตรียมชุดไปให้พอดี“พี่เตรียมชุดไปสำหรับสองคืนก็พอครับ เพราะวันพฤหัสตอนบ่ายผมมีงานต้องคุยกับหัวหน้าวิศวกร”“ถ้ากล้ามาถึงก่อนก็รออยู่ด้านล่างนะพี่ขอเวลาเก็บของนิดเดียว”“ผมเองก็มีของที่จะต้องเอาเหมือนกันครับ ถ้าพี่จัดของเสร็จก่อนผมก็รออยู่ที่ร้านทำผมนะครับ”ณิชาภารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่วันนี้ลูกค้าในร้านไม่เยอะเท่าไหร่เธอจึงอนุญาตให้พี่แมวกับอ้อกลับไปก่อน หญิงสาวจัดการปิดร้านเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นไปเก็บของใช้ลงกระเป๋าใบเล็กก่อนจะเดินลงมารอฉัตรกล้าด้านล่างอีกครั้งรอไม่นานชายหนุ่มก็ขับรถมาจอดหน้าหอพักเขายิ้มให้เธอก่อนจะวิ่งหายขึ้นไปบ
รักร้อนอ้อนพี่สาว ตอนที่ 25 แบบนี้มันอึดอัด
ณิชาภากำลังหลับสบายแต่ก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังไต่อยู่บนตัวหญิงสาวพยายามขยับหนีแต่สัมผัสนั้นเพิ่มมากขึ้นเธอลืมตาตื่นเราก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าตอนนี้ร่างกายของตนเองนั้นเปลือยเปล่า ฉัตรกล้ากำลังใช้ปากร้อนดูดกลืนเม็ดเชอร์รี่เข้าปากราวกับคนอดอยากทั้งที่เมื่อคืนก็ดูดกินไปจนหนำใจแล้ว“อื้อ...กล้า”“ผมขอโทษที่ทำพี่ตื่น ขออีกรอบนะ”ณิชาภาไม่รู้จะตอบเขายังไง เพราะปากของเขาที่มันปรนเปรออยู่บนหน้าอกของเธอก็กระตุ้นให้หญิงสาวรู้สึกเสียวซ่าน เธอกัดริมฝีปากแน่นเพราะกลัวเสียงครางจะเล็ดลอดออกไปให้กับผู้เข้าพักได้ยิน ฉัตรกล้าเองก็เหมือนจะรู้ใจเขาผละปากร้อนออกจากเต้าอวบก่อนจะประกบจูบซับเสียงครางหวานของคนรัก เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดมือร้อนฟอนเฟ้นอกอิ่มกายสาวร้อนรุ่มมากขึ้นการแอบทำอะไรแบบนี้มันเพิ่มความตื่นเต้นได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มผละจูบออกเขามองหน้าคนรักด้วยสายตาหื่นกระหาย“ผมรักพี่นะ ผมไม่เคยมีความต้องการใครมากมายแบบนี้มาก่อน พี่รู้สึกเหมือนกันใช่ไหม”เธอยิ้มอายๆ เธอเองก็คงไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่ แค่สัมผัสจากมือร้อน เสียงอ้อนที่กระซิบแผ่วเบาของเขามันก็ทำให้หญิงสาวพร้อมที่จะกระโจนลงกองเพลิงตัณหา
บางทีคุณอาจจะชอบ
(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก52.4K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.2K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.17.1K viewsทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายยุค 80
วริษา173 viewsStumble Love รักสะดุดใจ
คุณธิดา138 viewsเฟรนด์โซน ห้ามข้ามมา
เค้กมัฟฟิ่นn323 viewsพรฟ้าพี่เลี้ยงขาลุย
ลันลาบายหมายเลขแปด48 views
