บทที่ 3 เธอดูน่าสนใจมากขึ้น
หลังจากที่ฉันกลับมาจากคอนโดของคุณกรคุณ ฉันก็ต้องกลับมาคอนโดของตัวเองเพื่อที่จะแต่งตัวเข้าพบกับลูกค้าคนสำคัญ
“พี่ลิตาไปนอนที่ไหนมา”ยัยแสบลูกพี่ลูกน้องที่อยู่กับฉันเอ่ยถาม
“ห้องเพื่อน”ฉันไม่พูดอะไรมากเพราะต้องรีบแต่งตัว
“จริงเหรอออ”
“อืมมม พี่ไปก่อนนะ”ฉันรีบคว้ากุญแจรถและเดินออกจากห้องทันที
บริษัทเซนโทรไวฟ์
เป็นบริษัทจัดงานอีเว้นที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ซึ่งฉันทำหน้าที่เป็น AE
“พี่ลิตาจะสายแล้วนะคะ”
“อืมพี่ขอโทษ ไปกันเถอะ”ฉันพูดจบก็รีบหยิบเอกสารไปยังบริษัทของลูกค้าทันที
เป็นบริษัทที่นำเข้าของรถสปอร์ตและไวน์ชื่อดังของประเทศไทยและประธานบริษัทก็คือ คุณกรคุณ
“จะสายแล้วพี่ลิตา”
“อืมรู้แล้วน่า”
ฉันกับยัยแจงเดินมาหยุดตรงหน้าห้องประชุมเล็ก ในใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่ใช่เพราะรู้ว่าจะต้องเจอใครนะ แต่เป็นเพราะว่าฉันมาสาย!!!
“สวัสดีค่ะ ขะ...”
“ให้ลูกค้ามารอแบบนี้เหรอ”ไม่ทันได้ขอโทษ คนตรงหน้าก็พูดขึ้น
“คุณลิตา”ฉันได้ยินเสียงเรียกเบาๆมาจากปากคนตรง
“ขอโทษจริงๆ นะคะ พอดีรถติดนิดหน่อย”
“อืม คราวหลังก็มาให้ตรงเวลาหน่อย ผมไม่ได้มีเวลามารอคุณทั้งวันหรอกนะ”
“ค่ะ!! คุณกรคุณ😊”
“ขออนุญาตแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ ฉันลิตาค่ะ จะเป็นผู้ดูแลโปรเจค ส่วนแจงจะเป็นผู้ช่วยฉันค่ะ”
“อืม”
ฉันกับคุณกรคุณเรานั่งคุยเรื่องรายละเอียดของงาน เขาดูเป็นคนเก่งและใส่ใจงานมาก แต่บางครั้งฉันก็แอบคิดว่าเขาเรื่องมากไปหน่อย
“ทั้งหมดก็จะเป็นแบบนี้ค่ะ คุณกรคุณว่าไงค่ะ”
“อืม ดีครับ เอาแบบที่คุยกันไว้เลย”ฉันกับเขาเราต่างคนต่างทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งฉันและเขา
กริ้งๆ เสียงโทรศัพท์ของยัยแจงดังขึ้น
“พี่ลิตา เดียวหนูไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ”เธอกระซิบฉัน
“อืม เดียวแกก็ลงไปรอที่รถเลยก็แล้วกัน เดียวพี่เก็บของเสร็จจะรีบตามไป”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ”ยัยแจงพูดจบก็หันไปสวัสดีคุณกรคุณ
“อืม”
ทำให้ในห้องตอนนี้มีแค่ฉันและเขา ฉันทำตัวปกติรีบเก็บของและจะได้ออกจากห้องนี้ เพราะตอนนี้ดูจากสายตาเขาแล้วเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อฉันสุดๆ
“แปลกดีแหะ”อยู่ๆเขาก็พูดขึ้น
“คะ?”
“ทำไมถึงทำเป็นไม่รู้จักฉัน”
“แล้วคุณอยากให้ฉันทำตัวแบบรู้จักคุณหรือค่ะ”
“แบบนี้แหละดีแล้ว”
“หมายถึงแบบไหนค่ะ”
“ไม่รู้จักฉัน”เห้อ ถึงรู้ว่าคำตอบเป็นยังไง แต่มันก็ยังเจ็บอยู่ดี
“หึ....ฉันรู้ค่ะ ว่าต้องทำตัวแบบไหน”
“ก็ดี”
“อายุเท่าไหร่”
“........”
“คุณลิตา”
“28 ค่ะ”
“ผมคิดว่าคุณเรียนมหาลัยสะอีก”
“ผิดหวังเหรอคะ?”
“ไม่.....เธอดูน่าสนใจมากขึ้น”
“หืมม?”
“คืนนี้มาเจอกันหน่อยสิ”เขาพูดขึ้น
“ได้ค่ะ คุณกรคุณ😏”
ก๊อกๆ เสียงเค๊ะประตูดังขึ้น
“คุณกรคุณ...”เลขาสาวเดินเข้ามาอย่างหน้าตาตื่น
“มีอะไร ผมยังคุยงานไม่เสร็จ”
“พี่คุณณณณณ.....”อยู่ๆมีหญิงสาวใส่ชุดนักศึกษาคนนึงเดินเข้ามาเธอใส่เสื้อรัดจนกระดุมแทบปริ แถมกระโปรงของเธอยังสั้นเสมอหู...อีก
“😒”เขาหันหน้ามามองฉันเล็กน้อย
“พี่คุณทำไมเมื่อคืนไม่มาหาเจนนี่คะ ไปอยู่กับอีนางฟ้าใสมาใช่ไหม!!!!”อยู่กับฉันเองแหละ5555
“เออ....ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะคุณกรคุณ”
“อืม รดาฝากส่งคุณลิตาด้วย ส่วนเจนนี่ไปคุยกันที่ห้อง!!!”
คุณรดาเลขาของคุณกรคุณเดินมาส่งฉันดูสีหน้าที่ดูเหนื่อยมาก
“เป็นอะไรหรือป่าวคะ?”
“ฉันเอ่ยถาม”
“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันเหนื่อยนิดหน่อย”
“เป็นแบบนี้ทุกวันเลยหรือคะ?”
“ไม่ซ่ำหน้าเลยค่ะ”ถึงจะรู้คำตอบอยู่ในใจแต่ก็แอบอึ้งอยู่ไม่น้อย
คอนโด(ของคุณกรคุณ)
ฉันมารอเขาตามสัญญา ถึงจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นและสถานะเขากับฉันเป็นยังไง ฉันก็พร้อมที่จะเสี่ยงเพื่อแลกกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเขา
“คุณลิตา....”
ตอนพิเศษ2 ปีผ่านไป~~~งานแต่งงานที่จัดขึ้นนะ ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย ทุกคนต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว“คุณแม่ คุณแม่ เสร็จรึยังค่ะ”สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่งชุดเจ้าหญิงวิ่งมาพร้อมกับ ดอกไม้ช่อโต“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่สวยไหม”ลิตาเจ้าสาวของงานนี้ยืนขึ้น พร้อมกับโอบกอด ลูกสาวของตน“สวยมากค่ะ คุณพ่อเองก็หล่อมากเช่นกัน”“จริงเหรอ”สาวน้อยกระซิบบอกกับผู้เป็นแม่“ช่ายค่ะ แต่คุณลุงปรินหล่อกว่าค่ะ”ลิตาได้ยินเช่นนั้นถึงกับหัวเราะออกมาก เพราะพี่ปรินเองก็ติดสาวน้อยดาเนียร์เอามากๆ ทุกครั้งที่เขากลับมาประเทศไทย เขาจะ รีบมาหาดาเนียร์ทันที“ปะ เราไปกันเถอะ”เสียงเพลงงานแต่งกดังขึ้น ลิตาเจ้าสาวเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของตน“ล๊า ลา ลา ล๊า ลา”ดาเนียร์ฮัมเพลงตามเสียงดนตรีที่ในงานได้เปิดขึ้น ลิตาเองก็ได้แต่อมยิ้มเมื่อเมื่อเห็นลูกสาวฮัมเพลงอย่ามีความสุข“ลุขปริน...”ทันทีที่สาวน้อยได้เห็นปรินเข้าก็ได้ปล่อยมือลิตาและรีบไปหาปรินทันที“คิดถึงลุงไหม...”“มากค่ะ”จากนั้นดาเนียร์ก็ไม่ได้สนใจใครอีกเลยตัดภาพมาบนเวที เจ้าบ่าวสาวเริ่มสวมแหวนให้กันจากนั้น ลิตาก้มลงกราบโดยที่กรคุณเอามือรองเอาไว้“น่ารักจริ
บทที่ 41 เป็นแฟนกันนะ เสียงเปียโนดังขึ้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ส่วนพี่ปรินก็มีท่าทางแปลกๆ อยู่ก็หยิบดอกไม้ขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนเข้ามาฉันไม่เห็นมันด้วยซ้ำ“ลิตาครับ”“เอออ....”เหมือนฉันจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“เป็นแฟนกับพี่นะ”ทุกสายจับจ้องมาที่ฉัน“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”“..........เอออ”“เออ........”ฉันควรทำยังไงดี ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อพี่ปรินมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้พอที่จะทำให้ฉันตอบรับคำขอของเขา“เออ......”“โอเค พี่เข้าใจแล้วครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับดอกไม้จากพี่ก็พอ”พี่ปรินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน“พี่ปรินไม่โกรธลิตาใช่ไหมคะ”“ไม่ครับ พี่เข้าใจ😊”หลังจากทานขข้าวกันเสร็จ ฉันกับพี่ปรินก็มานั่งคุยกันในรถ“ลิตาขอโทษพี่จริงๆนะคะ”“ลิตารู้ไหมว่าพี่รู้สึกดีใจที่สุดเลยที่ลิตาปฏิเสธพี่”“ทำไมเหรอค่ะ”“ก็เพราะพี่อยากให้ลิตาชอบพี่ด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะพี่ดีกับลิตา”“ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้ค่ะ”“เจอกันเวลาไหนถ้าคนมันไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”“แต่พี่ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรคะ”“เรื่องของกรคุณ”“พี่รู้ลิตายังรักเขาอยู่ทำไมถึงไม่กลับไป”“ลิตาไม่อยากเจ็บอีกแล้วค่ะ”
บทที่ 40 คำขอร้อง ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 เดือนที่แล้ว พี่ปรินได้คุยกันกับฉัน เรื่อง โปรเจคที่ต่างประเทศ เขาขอร้องให้ไปทำถึงที่ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่าเราจะทำที่ไทย แต่ตอนนี้มันข้อเสนอดีๆ ที่เขาเสนอมาที่ให้ฉันทำงานที่นู้น บอกตอนแรกไม่คิดจะไปหรอก ไหนจะลูก ไหนจะอาหารการกิน แต่พอเกิดเรื่องของพี่คุณขึ้น ฉันเลยคิดที่จะไปอยู่ที่นั้นขึ้นมา เขาตามง้อฉันหนักมาก ฉันกลัวใจตัวเอง เลยคิดที่จะหนีเขาไปก่อนตัวเองจะกลับอยู่ในสภาพจิตใจแบบเดิมๆ แต่มีอีกเรื่องนึง ที่ฉันต้องคิดหนัก เรื่องยัยแสบ ดูเหมือนเธอจะโกรธฉันมาก แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เอาไว้ให้ฉันจัดของ เก็บของเสร็จแล้วฉันจะไปคุยกับยัยแสบ “เห้อออ เสร็จซะที“อ้าว ยัยแสบไปไหนมา”“กินข้าว”เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“แสบๆ มาคุยกับพี่ก่อน”“เรื่องอะไรคะ”เธอเปิดประตูมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“มานี่”ฉันเลยพาแสบเดินมายังห้องนั่งเล่น พร้อมกับให้เธอนั่งข้างๆกับฉัน“ฟังพี่ก่อนนะ”“😒”ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับแสบฟัง ว่าฉันไม่อยากกลับไปหาพี่คุณอีกแล้ว และนี้เป็นวิธีเดียวที่ทำให้พี่ตัดใจจากเขาได้“โดย
บทที่ 39 คิดดี ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เดินลงมาก็เจอแจงยืนรออยู่“พี่ลิตาเป็นไงบ้างค่ะ”“พี่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย มาอธิบายอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เหอะหงุดหงิดชะมัด”ก๊อกๆ....“ทำอะไรอยู่ครับ”“คุณปริน....”“น้อยใจจริงๆ”“เออ...พี่ปริน...”“5555555 เป็นไงบ้าง อารมณ์ดีขึ้นยัง”“คะ?”เขามองหน้าฉันก็รู้แล้วเหรอ“ปะไปกินข้าวกัน”ร้านอาหาร“ตามสบายเลยนะ”พี่ปรินพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉัน เขาเป็นแบบนี้มาตลอด“จริงๆพี่ปรินไม่ต้องตามใจลิตามากขนาดนี้ก็ได้นะคะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยค่ะ”“ลิตากินอะไรพี่ชอบหมดแหละ เพราะอะไรรู้ไหม”“เพราะอะไรคะ?”“ก็เพราะลิตาคือคนที่พี่ชอบไง”ฉันเผลออมยิ้มออกทันที เขาหยอดฉันจนฉันเริ่มจะรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เขินเหรอ”“ลิตาชินแล้วค่ะ”“อ้าว....แล้วเมื่อไหร่จะรับรักพี่หละ”“เออ......”คำถามของเขาทำให้ฉันสตั้นไปสักพัก“5555พี่ไม่รีบ เรากินข้าวเถอะ”“ค่ะ😊”ฉันเคยคุยเรื่องแบบนี้กับพี่ปรินแล้ว ฉันไม่อยากคบกับเขาเพราะเพียงเพราะว่าเขาดีกับฉัน ต่อให้หลายๆคนพูดว่าคบกันไปเดียวก็รักกันเอง ฉ
บทที่ 38 ความจริง 5 เดือนผ่านไป ความรู้สึกฉันมีดีขึ้นเยอะ เพราะคุณปริน ฉันมีคุณ ปรินคอยดูแล ส่วนท้องของฉันก็เริ่มโตขึ้น ยัยแจงก็น่ารักเธอช่วยฉันทำงาน ส่วนยัยแสบตอนนี้ติดพี่บอสมาก เพราะทั้ง2คน ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนพี่คุณ ฉันได้ยินว่าเขาควงผู้หญิงไปทั่ว พี่เคอร์บี้ชอบโทรมาบอกฉันบ่อยๆว่าพี่คุณเป็นหนักกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเขาแล้ว เพราะว่าสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือ ลูก “คุณแม่ดูอารมณ์ดีขึ้นมากเลยนะครับ ส่วนลูกก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดีมากครับ”ฉันได้แต่อมยิ้มและลูบท้องตัวเอง ลูกฉันต้องแข็งแรงและปลอดภัย“เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ คุณปรินรอนานไหมคะ”“ขออะไรอย่างได้ไหม”“อะไรเหรอค่ะ”“เรียกพี่สิ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินยังไงไม่รู้”“ค่ะพี่ปริน”พี่ปรินยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน“ปะ...พี่เริ่มหิวแล้ว”ฉันกับพี่ปรินเดินกำลังจขะเดินออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะพี่คุณกับพี่ขวัญเดินมา“พี่คุณ....”ฉันหน้าเสียทันทีหมับบ...พี่ปรินคว้ามือฉันมาจับและเดินตรงไปหาทั้ง 2 คน“หึ....”“อ้าวน้องลิตา”“สวัสดีค่ะพี่ขวัญสวัสดีค่ะคุณกรคุณ”“..
บทที่ 37 คนใจดีและคนอบอุ่น บริษัทเซนโทรไวฟ์ จริงๆมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ มันเลยทำให้ฉันต้องลุกขึ้นแต่งตัวและมาทำงาน แต่ก็แอบโดนคุณปรินดุไปนิดหน่อย “พี่ลิตา สวัสดีค่ะ”แจงเดินเข้ามาทักฉัน“อืม”“พี่ลิตาไม่สบายหรือคะ”“อืมนิดหน่อย”“เออ....”เหมือนแจงมีเรื่องจะพูดกับฉัน แต่เธอก็มั่วแต่อ่ำๆอึ้งๆ“มีเรื่องอะไรก็พูดมา”“คือเมื่อคืน....”“พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“เมื่อคืน แจงเห็นคุณกรเข้า....”“พี่เลิกกับเขาแล้ว”ไม่ทันให้เธอได้พูดจบ ฉันเลยพูดบอกเธอไป“จริงเหรอคะ”“อืม”“ดีใจไหม”“ดีใจมากค่ะ”ฉันถึงขั้นขมวดคิ้วทันที“พี่ลิตา ฟังแจงก่อนค่ะ แจงมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”หลังจากนั้น ฉันกับแจงมานั่งปรับความเข้าใจกัน เธอขอโทษฉันที่ก่อนหน้าที่เธอทำตัวไม่น่ารักกับฉัน เธอบอกเธออิจฉาฉันแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รักฉันเหมือนพี่สาว เธอบอกเธอหลงผิดเพราะผู้ชายคนเดียว นั้นก็คือพี่คุณ แต่พอเธอได้รู้จักพี่คุณเธอเลยเกลียดเขามากจริงๆ“แจงขอโทษพี่จริงๆ แจงรู้สึกผิดจริงๆ”เธอร้องไห้ออกมาหนักมาก จนฉันต้องเข้ามากอดเธอ“อืมไม่เป็นไรพี่เข้าใจ”“ที่แจงบอกพี่ว่าแจงดีใจที่พี่เลิกกับคุณกร แจงมีเ