“อื้อ...เสียว ตรงนั้น...เสียวมากเลยค่ะ”
นอร์ทได้ยินคำบอกเล่าเหล่านั้นเต็มสองหู เขายกยิ้มขึ้นมาด้วยความพอใจ ก่อนที่ก้านนิ้วยาวจะสอดแทรกเข้าไปยังด้านในของช่องทางร่วมรัก ร่างใหญ่ใช้ทั้งลิ้นอุ่น ๆ และก้านนิ้วยาวถึงสองนิ้วช่วยระงับความใคร่ของหญิงสาวตรงหน้าไปพร้อม ๆ กัน
นาทีนั้นญาณินพเยิดหน้าร้องครางด้วยความเสียวซ่านที่พรูขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน ซ้ำแล้วยังหลับตาปี๋ เธอไม่เคยรู้สึกถึงความเสียวได้ดีเท่านี้มาก่อน นอร์ทเป็นคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกเช่นนี้ได้ ก็ถือว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
“อ๊า...โคตรหวานเลยอะ อยากลองทำเองดูบ้างไหม?”
“พี่หมายถึง...”
“อมของพี่ไง ลองได้นะ ลองดู...”
พูดจบได้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว นอร์ทรีบหยัดกายขึ้นยืน ก่อนที่แก่นกายจะจ่อรออยู่ตรงปากของญาณิน เพื่อรอให้เธอลองทำตามที่ตกลงกันไว้เมื่อครู่
ถึงจะรู้สึกหวั่นเกรงอยู่บ้าง เพราะไม่เคยทำกับใครมาก่อน แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อความใคร่ปะทุอยู่ในตัวของเธออย่างไม่ยอมหยุดหย่อน เรียวปากบางเปิดออกแล้วจึงค่อย ๆ ครอบท่อนเนื้อขนาดใหญ่ของฝ่ายชายตามคำแนะนำของเขา
ในเวลานั้นญาณินเหลือบสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา ก่อนจะเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความวาบหวามที่ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
ว่ากันตามตรงวินาทีนั้นนอร์ทแทบจะหลั่งน้ำออกมาเสียให้รู้แล้วรู้รอด ทั้งที่เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าเธอคงไม่ได้ดูดเก่งถึงขนาดนั้น แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่คาดคิด มีหลายอย่างที่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับเธอ...
“ไม่ไหวแล้ว นอนลง”
พูดจบก็ไม่มัวรอช้าให้เสียเวลา นอร์ทจัดการชักแท่งร้อนให้พร้อมสำหรับการทำหนังรักในค่ำคืนนี้ ก่อนที่จะใช้นิ้วโป้งในการบดขยี้ติ่งเนื้อของหญิงสาวเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นไปอีกระดับ
จากนั้นไม่นาน อวัยวะส่วนล่างของชายหนุ่มก็พลันบดเบียดเข้าไปด้านในรูรัก ทว่าในตอนที่ท่อนเนื้อแทงสวนเข้าไปได้เพียงครึ่งเดียว อยู่ ๆ ความเจ็บแสบก็ผุดขึ้นมาอย่างจัง
ญาณินกลับกรีดร้องออกมาอย่างลืมตัว ก่อนที่จะพยายามผลักให้ชายหนุ่มถอยออกไป แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่มีน้อยกว่า นั่นจึงส่งผลให้สิ่งที่ร่างบางทำไม่เป็นผล
นอร์ทยังคงค่อย ๆ ดันมันเข้าไปด้านในอย่างช้า ๆ จนกระทั่งสุดโคน สมใจอยากยิ่งนัก
“อ๊าส์...ญาจุก เอาออกก่อนได้ไหม”
ญาณินเอ่ยเสียงหวาน พยายามร้องขออีกครั้ง แต่มันก็คงไม่ได้ผลเหมือนเก่า ในตอนนี้อะไรก็ยับยั้งนอร์ทไม่ได้อีกแล้ว อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่าน ให้ทำยังไงก็เอาไม่ลงแล้วจริง ๆ จนกว่าจะได้ปลดปล่อยเอาน้ำรักออกมา
“ไม่ได้ เพิ่งจะใส่เข้าไปเอง จะให้เอาออกได้ยังไง อ๊า...”
“อื้อ ทั้งแสบทั้งเสียวปนกันไปหมดเลย อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าส์...”
ร่างของหญิงสาวถูกแรงส่งกระแทกเข้าออกจนไม่อยู่นิ่งกับที่ เลยส่งผลให้เสียงของเธอไม่มั่นคงอย่างที่ควรจะเป็น ไม่วายยังส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่ นาทีนี้ต่อให้อยากถอยก็ถอยไม่ได้แล้ว
ไร้เสียงตอบกลับจากนอร์ท เขาเอาแต่ตั้งใจกระทุ้งรูสวาทอย่างเอาจริงเอาจัง ความเสียวไม่เข้าใครออกใคร โดยเฉพาะกับเพศสภาพอย่างเขา ยิ่งได้ของดีมาอยู่ในมือแบบนี้แล้วก็ต้องเชยชมให้คุ้มค่ามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงจะถูกต้อง...
ตอนนี้เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วบริเวณ ผ่านมาเกือบ ๆ สิบนาที แต่แรงของนอร์ทกลับไม่มีตกลงเลยแม้แต่น้อย เขายังรักษาจังหวะและแรงได้อย่างเสถียร
ผิดกันกับญาณินที่แทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย เธอทั้งถูกกระแทกใส่รูอย่างหนัก และถูกพลิกตัวให้เปลี่ยนท่าไปมาอยู่บ่อยครั้ง ลำพังเอวบางร่างน้อยก็ไม่ค่อยมีแรงจะสู้ใครอยู่แล้ว ยิ่งถูกกระทำใส่เช่นนี้ก็ยิ่งแล้วใหญ่
“อ๊า...ญาไม่ไหวแล้ว มันจะเสร็จแล้ว อ๊ะ...”
“อดทนอีกนิดหนึ่งนะ ฉันก็ใกล้จะเสร็จแล้วเหมือนกัน ซี้ด...”
นอร์ทสูดปากทันทีที่กล่าวจบ เขาอดกลั้นอารมณ์ความเสียวเอาไว้อย่างสุดกำลัง เพราะไม่อยากเสร็จเร็ว อย่างน้อยให้ได้ดื่มด่ำกับญาณินอีกสักหน่อย เท่านี้ก็คุ้มค่ามากพอแล้ว
ในนาทีถัดมา ชายเจ้าของร่างหนาใหญ่จัดการกระสวกแก่นกายเข้ามาในร่างของญาณินด้วยความรุนแรงและรัวเร็วจนนับครั้งได้ไม่ถ้วน นอร์ทซอยถี่ยิบเลยส่งผลให้ฝั่งปรารถนาเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นอีกระดับ ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าทั้งสองคงจะได้ถึงจุดสุดยอดอย่างที่ตั้งใจเอาไว้แล้วจริง ๆ
“อ๊าส์...ฉันจะแตกแล้ว ซี้ด...อ๊า...”
“อื้ม ญาก็จะเสร็จแล้วเหมือนกัน แรง ๆ เลย อ๊าส์...”
อ๊า!!!
เสียงร้องครางในจังหวะสุดท้ายประสานกันเป็นหนึ่งเดียวจนดังลั่นไปทั่วทุกมุมห้อง ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวต่างก็เสร็จสมอารมณ์หมายในเวลาไล่เลี่ยกัน นอร์ทหายใจหอบเพราะเกร็งตัวกระแทกใส่อีกฝ่ายอย่างสุดแรง เลยส่งผลให้ในตอนนี้เขาแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงอยู่เลย เรียกได้ว่ามีสภาพที่ไม่ต่างไปจากญาณินเลยก็ว่าได้
ด้วยความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้านั่นจึงทำให้พวกเขาต่างก็พร้อมใจกันหลับตาลงทั้งที่ไม่ได้นัดหมาย ก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงแห่งนิทราในทันทีทันใด
ญาณินไม่เคยได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ได้ถึงจุดสุดยอดมาก่อน นอร์ทเป็นคนแรกที่ทำให้เธอได้เปิดประสบการณ์ใหม่ในวันนี้ และเธอจะไม่มีวันลืมมันได้อีกเลย ไม่ว่าจะพยายามที่จะลืมมากแค่ไหนก็ตาม
ตอนที่ 50ขณะนี้เป็นเวลาแปดโมงเช้าโดยประมาณ แสงแดดอันเจิดจ้าลอดผ่านผ้าม่านบาง ๆ เข้ามาในห้องนอนจนส่งผลให้หญิงสาวร่างบางขมวดคิ้วมุ่นติดกันเป็นปมญาณินยกมือขึ้นบังแสงอาทิตย์ในยามเช้า ก่อนที่จะลืมตาตื่นขึ้นในเวลาต่อมาเจ้าของเรือนผมยาวสวยหยัดกายขึ้นนั่งพร้อมทั้งใช้ความคิด พยายามนึกทบทวนถึงเรื่องราวในค่ำคืนที่ผ่านมาให้ละเอียดและถี่ถ้วนที่สุดเท่าที่จะทำได้วินาทีนั้นความปวดหนึบผุดขึ้นมาที่บริเวณขมับทั้งสองข้าง ฤทธิ์ยาในเครื่องดื่มแก้วนั้นเล่นงานเธอเข้าอย่างจัง ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างนอร์ทแน่นอนว่าความคิดเดียวของเธอในตอนนี้ หนีไม่พ้นการร่วมกันทำเรื่องอย่างว่า หลักฐานมัดตัวไว้ถึงเพียงนี้ ยังไงก็คิดเป็นอื่นไม่ได้ญาณินชำเลืองมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้าง ๆ ด้วยความหัวเสีย ทว่าเธอไม่ได้หงุดหงิดที่เขาไม่ปฏิเสธ หากแต่หงุดหงิดตัวเองเสียมากกว่า เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว จะโทษเขาอยู่ฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก เพราะทั้งหมดล้วนเกิดจากตัวของเธอเองเธอสะเพร่าทั้งยังตัดสินคนที่ภายนอก แล้วดันไปเชื่อใจผู้ชายคนนั้นทั้งที่ไม่เคยได้รู้จักนิสัยใจคอกันมาก่อน สุดท้าย
ตอนที่ 51เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเพื่อบ่งบอกถึงการมาของใครบางคน ซึ่งญาณินเองก็พอจะทราบดีอยู่แล้วว่าคนคนนั้นเป็นใคร...“สรุปมาทำไมเนี่ย มีอะไรหรือเปล่า?”“ไหนดูสิ ไม่สบายตรงไหน?”เมื่อมาถึง อย่างแรกที่เพื่อนรักของเธอทำก็คือการตรวจเช็กตามร่างกายของเธอว่ามีส่วนใหญ่ที่บาดเจ็บหรือผิดแปลกไปหรือไม่“อะไรของแก ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ไปเอาข่าวมาจากไหน” คำถามดังกล่าวหลุดออกมาจากเรียวปากอิ่มด้วยความสงสัยอย่างถึงที่สุด“ก็ฉันเจอพี่นอร์ท เขาบอกฉันว่าเขาเจอแก แล้วก็ดูเหมือนไม่ค่อยสบาย แถมเนื้อตัวก็ยังมีรอยฟกช้ำเต็มไปหมด ฉันก็เลยรีบมาดูให้เห็นกับตานี่ไง”“เดี๋ยวนะ แกไปเจอกับเขาได้ยังไง?”“พอดีพี่วีชวนฉันออกไปดูหนัง แล้วก็นัดพี่นอร์ทไปเอาของที่ลืมไว้ด้วย พี่เขาบอกฉันมาแบบนี้ ตอนแรกก็ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้เริ่มเชื่อแล้ว แกไปโดนอะไร ทำไมเนื้อตัวมีแต่รอยแดง แถมสีหน้าก็ดูเหมือนคนป่วยอีก ไหนบอกมาสิ ใครมันกล้าทำ”“ไม่มีใครทำทั้งนั้นแหละ เขาก็พูดมั่วไปเรื่อย”ญาณินปฏิเสธที่จะตอบอย่างไม่ลังเล ไม่คิดเลยว่านอร์ทจะทำแบบนี้ ลำพังแค่หนีหน้าเขาก็มากพออยู่แล้ว ยังจะต้องให้เผชิญหน้ากับเพื่อนสนิทท
ตอนที่ 52นอร์ทเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงยังตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่การที่หนีหน้าหายไปแบบนี้ ทำเขาใจไม่ดีขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก จะบอกว่าเธอฟันแล้วทิ้งก็คงไม่ผิด ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีสติ แต่ก็ควรจะแสดงความรับผิดชอบหรือคำขอบคุณสักคำก็ได้แต่นี่อะไรกัน เธอเอาแต่หลบหลีกและไม่ติดต่อกลับมาเลยนับตั้งแต่ที่ร่วมหลับนอนกันในคืนนั้นอีกอย่างความรู้สึกของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ลีลาท่าทางของหญิงสาวรุ่นน้องทำเอานอร์ทติดใจไม่น้อย ที่สำคัญเขาไม่อยากให้มันเป็นเพียงครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในคราวเดียวกัน ยังไงซะญาณินก็ต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบเรื่องราวที่เกิดขึ้น!นอร์ทตัดสินใจมาดักรอเพื่อหวังที่จะได้เจอหน้ากันกับญาณินที่บริเวณหน้าตึกคณะสถาปัตย์ เขาเสียเวลาไปกับการรอคอยประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง โดยที่ไม่มีอะไรการันตีเลยว่าเขาจะได้พบกับเธอ...แน่นอนว่าการมาของรุ่นพี่วิศวะฯ อย่างเขา ต้องเป็นที่จับตามองของคนต่างคณะ นอร์ทพยายามหลบหน้าผู้คนเหล่านั้นด้วยการไม่สบสายตา สิ่งเดียวที่เขาเฝ้ารอมีเพียงญาณินคนเดียวเท่านั้นนอร์ทนั่งถอนหายใจทิ้งไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของญานินเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งในขณ
ตอนที่ 53ใจจริงนอร์ทเองก็อยากตามเธอไป แต่วันนี้คงต้องพอแค่นี้ เขามีเรียนช่วงบ่าย ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องล้มเลิกความคิดนั้นไปโดยปริยาย จากนั้นก็รีบมุ่งหน้ากลับตึกวิศวะฯ ทันทีขณะนี้บรรยากาศภายในคลาสเรียนเต็มไปด้วยความชุลมุนวุ่นวายของเหล่านักศึกษาที่เข้ามานั่งรออาจารย์กันก่อนเวลาเรียน เมื่อนอร์ทหย่อนกายลงนั่งที่บริเวณเก้าอี้ประจำ กลุ่มเพื่อนที่นั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วก็เทความสนใจทั้งหมดไปให้กับเขาแทบจะทันที“ไอ้นอร์ท มึงหายไปไหนมาวะ กูหันไปซื้อน้ำแป๊บเดียว หันกลับมาอีกทีหายจ้อยเลย”วีไม่รอช้า รีบเอ่ยปากซักถามความจริงจากปากของเพื่อนรักอย่างรวดเร็วทันใจ ไม่ปล่อยให้ความสงสัยของตัวเองคืบคลานเข้ามามากกว่านี้“กูไปทำธุระมา โทษที ลืมบอก”“โกหก รุ่นน้องมันยังมาถามกูอยู่เลย ว่าทำไมช่วงนี้มึงไปโผล่ที่ตึกสถาปัตย์บ่อย ๆ ไปรอหาเรื่องใครอีก?”“ก็ไปทำธุระที่ตึกสถาปัตย์ไง”“คนอย่างมึง มีธุระไม่กี่อย่างหรอก ไม่ไปหาเรื่องเขาถึงที่ ก็ไปรอให้เขาหาเรื่อง”“อย่ารู้มาก กูไม่ได้ไปหาเรื่องใครสักหน่อย กูต่างหากที่เสียหาย”ด้วยความที่ค้างคาใจ นอร์ทจึงเผลอหลุดปากเอ่ยความในใจออกไป โชคดีที่ไม่ได้ลงลึกในรายละเอีย
ตอนที่ 54เช้าวันต่อมา...นอร์ทมาที่มหาวิทยาลัยแต่เช้า ทั้งที่ตนมีเรียนช่วงสาย มาล่วงหน้าเวลาเข้าคาบเรียนของตนเกือบ ๆ สองชั่วโมง และที่สำคัญเขาไม่ได้ตรงไปที่ตึกคณะวิศวะฯ หากแต่ตรงดิ่งมายังตึกคณะสถาปัตย์เสียอย่างนั้นถึงแม้ว่าช่วงนี้นอร์ทจะโผล่มาที่นี่บ่อย ๆ แต่ก็ยังคงสร้างความประหลาดใจให้กับคนในคณะเป็นอย่างมาก ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สนใจอยู่ดี เมื่อคืนนอร์ทจัดการสืบหาตารางเรียนของญาณินอยู่นานจนเกือบไม่ได้หลับไม่ได้นอน เมื่อได้มาเขาก็ตัดสินใจเริ่มแผนรุกจีบทันทีชายหนุ่มในคราบชุดช็อปวิศวะฯ นั่งรอหญิงสาวคนนั้นที่บริเวณม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ สายตาคู่คมพลางมองไปรอบ ๆ เพื่อหวังหาตัวญาณินให้พบก่อนเป็นอย่างแรก เพราะหากเธอเป็นฝ่ายพบเขาก่อนก็คงจะหาวิธีหนีหน้าไปอีกแน่ ๆ“อ้าว พี่นอร์ท มาทำอะไรเหรอคะ เห็นพี่วีบอกว่ามีเรียนตอนบ่ายนี่คะ ทำไมถึงได้...”อาจเป็นเพราะชายหนุ่มเอาแต่มองหาญาณิน นั่นเลยทำให้เขาไม่ทันเห็นว่าแตงกวาเพื่อนสนิทของคนที่เขากำลังตามหาอยู่เดินเข้ามาหาและสังเกตดูท่าทีของเขาอยู่นานแล้ว“อ๋อ คือ...คือว่า เอ่อ...พี่มาทำธุระ กำลังจะกลับแล้ว”“ธุระ? ธุระที่คณะสถาปัตย์เนี่ยนะคะ”“พอดี มีรุ่นน้
ตอนที่ 55“ไม่ต้องมา ไปเองได้” หญิงสาวรุ่นน้องตะโกนตามหลังนอร์ทไปทันทีที่เห็นเขาเดินกลับไปยังรถยนต์และไม่ฟังความเห็นของเธอเลยสักนิด“ไม่ ก็บอกแล้วไงว่าเจอกันตอนสิบเอ็ดโมง กินให้อร่อยนะ”แต่ทว่าคำตอบที่ได้รับกลับมาดันไม่เป็นอย่างที่เธอต้องการ ญาณินเดาไม่ออกเลยว่านอร์ทกำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ถึงได้มาตามดักรอเจอเธอแทบทุกวี่ทุกวันเมื่อวานแตงกวาก็มาเล่าให้ฟังว่าเจอเขานั่งรอใครบางคนอยู่ที่หน้าตึกคณะ เธอรู้ได้ในทันทีว่าคนที่เขามารอเจอ ต้องหนีไม่พ้นตัวเองแน่ ๆ เพราะฉะนั้นต่อจากนี้ชีวิตของเธอก็คงไม่สงบสุขอีกแล้วหลังจากที่สนทนากับนอร์ทอยู่พักใหญ่ ๆ ญาณินก็สาวเท้าเดินเข้าขึ้นไปบนห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะแกะโจ๊กกินอย่างเอร็ดอร่อย จนลืมไปว่าคนที่ซื้อมาไม่น่าไว้วางใจเป็นอย่างยิ่ง“จะเห็นแก่ของกินทำไมเนี่ย ใส่ยาอะไรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”เธอพูดพร้อมทั้งยื่นมือผลักถ้วยโจ๊กที่ปริมาณเหลือไม่ถึงครึ่งออกจากตัว ดูเหมือนว่ากว่าจะคิดได้ก็สายเกินไปเสียแล้ว...นับจากวันนั้นถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาสามวันเต็ม ๆ นอร์ทเดินหน้ารุกจีบหญิงสาวรุ่นน้องคณะสถาปัตย์อย่างเต็มกำลัง ทั้งมารอรับถึงหน้าหอ ทั้งซื้อขนมน
ตอนที่ 56หลังจากที่ถูกญาณินตำหนิ นอร์ทก็กลับมาหาเพื่อน ๆ ที่คณะของตัวเอง สีหน้าและท่าทางของเขาทำให้วีประหลาดใจไม่น้อย แต่ทว่าก็คงไม่เท่ากับข่าวที่นอร์ทไปตามตื๊อญาณินอยู่ดี“ยังไง ไหนเล่าดิ” วียกท่อนแขนขึ้นพาดเข้าที่ต้นคอของเพื่อนสนิทอย่างนอร์ท แล้วพาเขาหย่อนกายลงนั่งที่โต๊ะไม้ จุดรวมตัวประจำของแก๊ง แน่นอนว่าทุกคนในกลุ่มต่างก็อยากได้ยินคำอธิบายจากปากของเขา“จะให้กูเล่าอะไรล่ะ”“ที่เขาว่ากันว่า มึงไปตามจีบน้องญา นี่...เรื่องจริงเหรอวะ?”“เออ เรื่องจริง” รอบนี้นอร์ทตอบเพื่อนในกลุ่มได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่บ่ายเบี่ยงหรือเปลี่ยนเรื่องเหมือนอย่างที่ผ่านมาแต่อย่างใด“เชี่ย...ทำไมวะ ตอนแรกไหนบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา ไม่ถูกชะตาอย่างนั้นอย่างนี้ ไหงตอนนี้ถึงไปตามจีบเขาแบบนี้วะ”“กูไม่รู้ กูเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่ทุกอย่างมันก็เป็นแบบที่พวกมึงได้ยินมานั่นแหละ”เขาทำเป็นหาเรื่องกลบเกลื่อน เพราะไม่อยากพูดว่าชอบอีกฝ่ายต่อหน้าเพื่อนของตัวเอง ที่ผ่านมาเขาวางมาดใส่ญาณินมาโดยตลอด ไม่แปลกเลยถ้าหากว่าในตอนนี้เขาจะลำบากใจที่จะพูดมันออกมา“ชอบเขาก็บอกมาตรง ๆ จะท่าเยอะทำไมวะ”วีรู้ทันความคิดของนอร์ทเป็น
ตอนที่ 57“อย่าเงียบสิ ตอบฉันมา อย่าโกหกกันเลยนะ”“กวา...มันไม่มีอะไร ตอนนี้ไม่ว่าแกจะถามอะไร ฉันก็ให้คำตอบแกไม่ได้อยู่ดี อย่ากดดันให้ฉันต้องพูดในสิ่งที่ไม่อยากพูดไปมากกว่านี้เลย”ความในใจของหญิงสาวร่างบางถูกพ่นออกมาจนหมดเปลือก เมื่อพูดจบเธอก็หมุนตัวหันไปสนใจอาจารย์ที่บริเวณหน้าชั้นเรียนต่อ ไม่คิดจะพูดถึงเรื่องนั้นอีก...“ฉันขอโทษ ฉันแค่ไม่เข้าใจ แล้วก็มีคำถามในหัวเต็มไปหมด ไม่คิดว่าจะทำให้แกรู้สึกไม่ดี”“ช่างมัน เรียนต่อเถอะ”“อืม ก็ได้...”วินาทีนั้นแตงกวาถึงกับคอตก ที่เธอคาดคั้นจะเอาคำตอบจากปากของญาณิน ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีเลยแม้แต่น้อย เธอแค่หวังดี อยากหาทางออกช่วยเธออีกแรงแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มช่วยจากตรงไหน เพราะญาณินไม่เคยเล่าอะไรที่เกี่ยวข้องกับชายหนุ่มรุ่นพี่ต่างคณะคนนั้นให้เธอฟังเลย แต่เธอก็ยอมรับว่าครั้งนี้เธอทำเกินไปจริง ๆผ่านไปสองชั่วโมง...หญิงสาวทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันลงมาจากห้องเรียน เมื่อปลายเท้าแตะลงบนพื้นฟุตพาทหน้าคณะ รถยนต์คันหรูก็พลันเคลื่อนที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเธอด้วยความรวดเร็ว“ขึ้นมาสิ เดี๋ยวไปส่ง”ทันทีที่กระจกทางด้านฝั่งคนนั่งลดลง ต้นเสียงที่คุ้นเคยก
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ