Share

บทที่ 6

Penulis: เคธี่
มุมมองของคาริสซ่า

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉันย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของเกเบรียลเป็นเวลาเกือบเดือนแล้ว พ่อแม่ของสามีดูแลฉันดีมาก

ฉันรู้สึกว่าพวกเขาเปิดใจรับฉัน ป้ามอยร่าใจดีมาก ฉันมักจะใช้เวลาอยู่กับเธอในสวนของคฤหาสน์ตอนที่ไม่มีเรียน ฉันช่วยดูแลบรรดาต้นไม้ที่เธอปลูกเอาไว้ ป้ามอยร่ารักต้นไม้มาก ในขณะที่ลุงราล์ฟมักจะหมกตัวอยู่ในห้องหนังสือ

ส่วนเกเบรียล สามีของฉันก็ไม่ได้กลับบ้านมาเกือบเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่เขากับฉันมีปากเสียงกันในห้องวันนั้น ฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย ป้ามอยร่าบอกว่าเขายุ่งอยู่กับงาน บางครั้งก็นอนที่ที่ทำงานหรือที่คอนโดส่วนตัว อันที่จริงฉันก็ดีใจที่ไม่ต้องเจอเกเบรียลเพราะเขาน่ากลัว

ร็อกซี่และโรนัลด์อยู่กับฉันตลอดเวลาอยู่ที่มหาวิทยาลัย ถึงเราจะเรียนกันคนละสาขา แต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรคในมิตรภาพของเรา

ฉันไม่เคยกลับไปที่บ้านของฉันอีกเลยนับตั้งแต่ที่ทะเลาะกับแม่ ฉันไม่ได้ติดต่อไปหาพวกเขาอีกแล้ว ล่าสุดที่ฉันได้ยินคืออาร่าเดินทางไปยอร์ก ซิตี้แล้ว

ฉันยังคงขมขื่น รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าสำหรับพวกเขาเลย บางทีฉันอาจแค่ต้องอดทนเรียนให้จบ ฉันต้องโฟกัสเรื่องการเรียนเพื่อที่จะได้เลี้ยงดูตัวเองได้

เช้าวันหนึ่ง เราอยู่ในสวนของป้ามอยร่า

“คาริสซ่า มะรืนนี้พ่อกับแม่จะไปที่บีช ไอส์แลนด์ ถ้าเราพาหนูไปด้วยได้ก็คงดี หนูจะได้พักผ่อนหน่อย แต่หนูมีเรียนเอาไว้ไปกันตอนวันหยุดของหนูแทนแล้วกันนะ” ป้ามอยร่ากล่าว

“จริงเหรอคะ? หนูได้ยินมาว่าบีช ไอส์แลนด์สวยมาก แต่หนูมีเรียนแล้วอีกอย่างมันคงจะดูแปลก ๆ ถ้าหนูจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนของแม่กับพ่อ” ฉันตอบพร้อมรอยยิ้ม

“โถ่ ลูกรัก แม่บอกกี่ครั้งว่าอย่าเกรงใจเรา หนูก็เหมือนลูกสาวของเราแล้ว เพราะงั้นเรื่องเกรงใจอะไรนั่นอย่าไปพูดถึงอีก” ป้ามอยร่าตอบพร้อมรอยยิ้ม

ฉันได้แต่ยิ้มและพูดว่า “แม่คะ หนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ? ถ้าแม่ไม่ว่าอะไร?”

“ถามมาเลย ลูกรัก มีอะไรเหรอ?” เธอตอบ

“ทำไมแม่ถึงใจดีกับหนูจังคะ?” ฉันถามอย่างเขินอาย

ป้ามอยร่ายิ้มให้กับคำถามของฉัน “หนูรู้ไหม ลูกรัก ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหนู แม่ก็รู้ว่าหนูเป็นเด็กดี แม่รู้สึกผูกพันกับหนูนะ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม

“ถึงหนูจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เกเบรียลฝันถึงน่ะเหรอคะ?” ฉันถามอย่างไม่มั่นใจ

“เราเคยเจออาร่า พี่สาวของหนูมาหลายครั้ง เธอใจดีและอ่อนโยนก็จริง แต่หนูไม่เหมือนเธอ มีบางอย่างในตัวหนูที่ทำให้แม่รู้สึกผูกพันกับหนูจริง ๆ นะ” ป้ามอยร่าอธิบาย

“แม่ดีใจที่หนูมาเป็นภรรยาของลูกชายแม่ แม่รู้ว่าหนูจะเป็นภรรยาที่ดีของเขา แม่แค่หวังว่าพวกหนูทั้งสองจะได้เรียนรู้ที่จะรักกัน” เธอกล่าวต่อ

“ลูกรัก แม่หวังว่าหนูจะอดทนกับเขาไปก่อน แม่จะอธิษฐานต่อพระเจ้าให้ลูกชายแม่รักหนู หนูเป็นเด็กดีมาก แถมแม่ก็ชอบนิสัยของหนูนะ” ป้ามอยร่ากล่าว พลางจับมือของฉัน

“ค..คุณแม่คะ... หนูไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ขอบคุณมากนะคะที่ยอมรับในตัวหนู ขอบคุณที่ทำให้หนูรู้สึกว่าตัวเองยังสำคัญอยู่” น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันขณะที่พูด

“แน่นอนสิ ลูกรัก แต่สัญญากับแม่นะว่าหนูจะพยายามอดทนเข้าใจเกเบรียลก่อน ตกลงไหม? อย่าเพิ่งท้อ แม่อยากให้พวกหนูอยู่ด้วยกันไปจนตลอดรอดฝั่ง” เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

ฉันได้แต่พยักหน้ากับสิ่งที่เธอพูด ถึงฉันจะรู้อยู่แก่ใจว่าเราจะอยู่ด้วยกันไม่นาน นี่เป็นเพียงเรื่องชั่วคราวเท่านั้นยังไงอาร่าก็จะกลับมา และฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อม

“เอาล่ะ ลูกรัก ไปกันเถอะ แดดเริ่มแรงแล้ว” ป้ามอยร่าบอกฉัน

“ค่ะแม่” ฉันตอบ

……

สองสามวันต่อมา ป้ามอยร่าและลุงราล์ฟก็ออกเดินทางไปบีช ไอส์แลนด์ ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะไปอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน เพราะพวกเขาอาจจะแวะไปพักผ่อนที่ประเทศอื่น ฉันถูกทิ้งไว้ในคฤหาสน์กับคนใช้ในบ้าน ซึ่งฉันรู้สึกสบายใจดีเพราะจนถึงตอนนี้เกเบรียลก็ยังไม่กลับมา

เขาไม่กลับบ้านก็ดีแล้วสำหรับฉัน เพราะฉันรู้ว่าเขาไม่ยอมรับฉันในฐานะภรรยา ที่จริงเขาเกลียดฉันด้วยซ้ำ

เย็นวันนั้น ขณะที่ฉันกำลังเตรียมตัวจะเข้านอน ประตูห้องของฉันก็ถูกเปิดออกอย่างกระทันหัน

พอรู้ว่าเกเบรียลเข้ามาในห้องฉันก็ตกใจ เขายังหล่อเหลาเหมือนเคย และดูจากที่เขาใส่ชุดสำหรับอยู่บ้านแปลว่าคงจะมาถึงสักพักแล้ว เขากลับมาที่คฤหาสน์โดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลย แต่ตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ค่อยได้ออกจากห้องอยู่แล้ว

“สวัสดี... คิดถึงผมไหม?” เกเบรียลทักทายฉันพร้อมรอยยิ้ม

“เก…เกเบรียล คุณ... คุณมาทำอะไรที่นี่... คุณแม่ไม่อยู่นะคะ พวกเขาไปที่บีช ไอส์แลนด์กัน” ฉันพูดตะกุกตะกัก

“ผมรู้ ที่รัก” เขาพูด พลางจ้องมองฉันพร้อมรอยยิ้ม “ดูเหมือนภรรยาของผมจะสวยขึ้นนะ หืม?” เขาขยับเข้ามาใกล้และลูบใบหน้าของฉัน

“คะ? อะไรคะ?” ฉันถอยหลังเพื่อเลี่ยงสัมผัสของเขา

เขาเดินเข้ามาหาฉันอีกก้าว คว้าไหล่ของฉันไว้ แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหูของฉันก่อนกระซิบว่า “ตอนนี้แม่ไม่อยู่จะดีกว่า เราจะได้ทำอะไรที่ต้องการก็ได้ไง”

ฉันรู้สึกขนลุกกับคำพูดของเขา ขนที่คอของฉันลุกเกรียว

“ค…คุณหมายความว่ายังไง?” ฉันถามอย่างสับสน

เขามองหน้าของฉันตาไม่กะพริบและพูดว่า “เดี๋ยวเธอจะรู้เอง” พูดจบเขาก็กดริมฝีปากของเขาลงประทับจูบฉัน

ดวงตาของฉันเบิกกว้างกับการกระทำของเขา ทันทีที่ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับของฉัน มันให้ความรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าหลายพันโวลต์ไหลผ่านร่าง

ฉันรู้สึกถึงเรียวลิ้นของเขาที่กำลังสำรวจริมฝีปากฉัน พยายามจะเปิดมันออก ปากของฉันยังคงปิดอยู่เพราะฉันไม่รู้ว่าจะตอบสนองกลับยังไง

ฉันยังรู้สึกถึงมือของเขาที่กำลังเลื้อยเข้าไปใต้เสื้อ แล้วก็รู้สึกว่าเขากำลังลูบไล้หน้าอกของฉัน

ริมฝีปากของฉันเผยอออกและเขาก็ดูดดุนทันที แถมยังสอดลิ้นเข้าไป กลืนกินริมฝีปากของฉันด้วยจูบ ยังไม่พอเขายังบีบหน้าอกข้างหนึ่งของฉันด้วย

เขาสำรวจริมฝีปากของฉันทุกซอกทุกมุม ก่อนที่ฉันจะรู้สึกว่าจูบของเขาเคลื่อนลงไปที่ลำคอ เขาดูดที่คอฉัน และฉันรู้เลยว่ามันจะทิ้งรอยเอาไว้ มันรู้สึกดีมาก เหมือนฉันกำลังลอยอยู่บนก้อนเมฆ

เขาถอดเสื้อของฉันออกให้พ้นตัว หน้าอกขนาดพอเหมาะของฉันเผยให้เขาเห็น เขาพาฉันให้นอนลงบนเตียงขณะที่จ้องมองหน้าอกของฉันตาไม่กะพริบ

ครู่ต่อมาเขาก็ดูดยอดอกข้างหนึ่งของฉัน ทำเอาฉันหายใจหอบเพราะรู้สึกเจ็บหน้าอกหน่อย ๆ เขาดูดมันอย่างกับเด็กอ่อน ขณะที่มืออีกข้างวนอยู่ที่ยอดอกอีกข้างของฉัน

ฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันพยายามขัดขืนแล้ว แต่เกเบรียลแรงเยอะกว่า

เกเบรียลไม่แสแยและทำสิ่งที่ใจต้องการต่อ จนฉันรู้สึกว่ามือของเขาเคลื่อนลงไปกระชากกางเกงนอนของฉันออก ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะเหลือเพียงกางเกงชั้นในเท่านั้น

เขามองเข้าไปในดวงตาของฉันด้วยความปรารถนา ก่อนจะยิ้มและพูดว่า “คืนนี้ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉันทั้งคืนเลย ฉันไม่ได้กลับบ้านมาตั้งนานเพราะงั้นนี่คือโอกาสแล้ว”

ฉันตกใจหนักเมื่อจูบของเขาเคลื่อนลงไปที่ท้อง ฉันคิดจะลุกขึ้นแต่ถูกเขาหยุดไว้

“ขอฉันชิมก่อน” เขาพูดด้วยสายตาเย้ายวน พลางเกี่ยวกางเกงชั้นในของฉันไปด้านข้าง ก่อนจะเลียปุ่มกระสันของฉัน

ความสุขที่บรรยายไม่ได้ทำเอาร่างกายของฉันเกือบจะแอ่นขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแบบนี้ ฉันก็เลยไม่รู้ว่าควรจะร้องไห้หรือครางออกมาดี ฉันไม่รู้เลยว่าจะอธิบายความสุขสมจากการกระทำของเกเบรียลยังไงดี จนฉันอยากจะปลดปล่อยบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นในส่วนลึกของฉันออกมา

เขาปลดกางเกงชั้นในของฉันออกจนพ้นตัวไป จ้องมองที่ช่องคลอดที่ชุ่มชื้นของฉัน ในตอนนั้นเองที่ฉันได้เห็นรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา

“ว้าว สวยมาก ไม่คิดว่าเธอจะสวยขนาดนี้!” จากนั้นเขาก็กดปากลงบนช่องทางรักของฉัน เขาทั้งดูดและขบเม้มปุ่มกระสัน ความสุขสมที่ได้รับทำเอาฉันไม่รู้จะทำยังไง

“อ๊า เกเบรียล พอแล้ว ฉันต้องไปฉี่แล้ว” ฉันพูดอย่างตื่นตระหนก

“เอาเลย ปล่อยมันออกมา ให้ฉันชิมน้ำหวานของเธอหน่อย คาริสซ่า เธออร่อยมาก” เขาพูดแล้วกดริมฝีปากเข้ามาในส่วนลึกของฉัน

“อ๊าาาาา ตรงนั้น เกเบรียล... อื้อออออ... อื้มมมมม” ฉันเกือบจะกรีดร้อง หัวเข่าสั่นเทิ้มในตอนที่มีบางอย่างไหลออกมาจากตัวฉัน

“ซวบ... ซวบ... ซวบ” เกเบรียลดูดกินส่วนลึกของฉันเสียงดังจนฉันได้ยิน เขากลืนของเหลวทั้งหมดที่ออกมาจากตัวฉัน นั่นทำให้ฉันอายมาก

“เธอเซ็กซี่มาก คาริสซ่า” เขาพูด ก่อนจัดท่าทางให้ตัวเขามาอยู่บนตัวฉัน

ฉันมองเขาอย่างเขินอาย ใบหน้าเขาที่มองมาดูจริงจัง

จากนั้นเขากลืนกินฉันด้วยจูบอีกครั้ง ฉันตอบรับจูบของเขาเพราะฉันเองก็ต้องการ ฉันได้เรียนรู้วิธีการจูบของเขา อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดไป ฉันยอมรับว่าฉันก็ต้องการในสิ่งที่เกเบรียลกำลังทำเหมือนกัน จะยอมแพ้ให้กับใจตัวเองก็ไม่ถือว่าผิดอะไร เพราะยังไงเราก็แต่งงานกันแล้ว เรื่องแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องปกตินี่นา

ฉันรู้สึกว่าเขาขยับออกจากตัวฉัน ฉันเห็นว่าเขากำลังถอดเสื้อผ้าและจ้องมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉันไปพร้อมกันด้วย พอได้เห็นร่างกายของเขา ซิกซ์แพ็กที่เกิดจากเข้ายิมเป็นประจำพวกนั้น ทำเอาฉันต้องกลืนน้ำลาย พอเขาถอดกางเกงชั้นในของเขาออก ฉันก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกกับขนาดและความยาวของท่อนเนื้อท่อนนั้น มันเต้นตุบ ๆ เหมือนกำลังทักทายฉัน

มันใหญ่มาก เดี๋ยวนะ ฉันจะรับไหวเหรอ? ฉันกระซิบกับตัวเองด้วยความกลัว

เขายิ้มเล็กน้อยขณะที่จ้องมองมา “เจ้านี่จะพาเธอขึ้นสวรรค์ คาริสซ่า เชื่อฉันสิ” เขาพูดก่อนจะจัดตำแหน่งของตัวเองบนร่างฉันอีกครั้ง

เขาจูบริมฝีปากของฉันซ้ำอีก ขณะที่มือข้างหนึ่งหยอกล้อยอดอกของฉันด้วยการนวดวนมันไปเรื่อย ๆ

มืออีกข้างของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของฉันและสัมผัสส่วนกลางลำตัวของฉันอีกครั้ง เขาพยายามสอดนิ้วเข้าไปในช่องสวรรค์ของฉัน ก่อนที่สุดท้ายเขาจะถอนมือออกไป

การกระทำของเขา ทำเอาฉันลุกโชนด้วยไฟปรารถนา ฉันยังรู้สึกถึงอวัยวะที่ทั้งแข็งและยาวของเขากำลังรุกเข้าช่องทางรักของฉัน

ครู่ต่อมา เขาก็ยกขาของฉันทั้งสองข้างขึ้น ฉันได้แต่ทำตามอย่างเชื่อฟัง ฉันต้องเหนียมอายไปทำไม? ในเมื่อฉันก็ต้องการอย่างนั้นเหมือนกัน ฉันรักเกเบรียลมานานแล้ว เพราะงั้นฉันจะปล่อยไปตามธรรมชาติ ถึงยังไงตอนนี้เขาก็ได้ชื่อว่าเป็นสามีของฉันแล้วนี่นา

“พร้อมไหม คาริสซ่า?” เขาจัดตำแหน่งแกนกายของตัวเองก่อนจะสอดมันเข้าไป การกระทำนั้นของเขาทำเอาฉันร้องออกมา มันเจ็บมากจนรู้สึกเหมือนร่างกายของฉันกำลังจะขาดออกเป็นเสี่ยง ๆ เกเบรียลชะงักไป พลางมองมาที่ฉันด้วยความตกตะลึง ดวงตาของเขามองมาที่ฉันเหมือนกำลังมีคำถาม

“เป็นไปได้ยังไง? เธอยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ? ระหว่างเราไม่ใช่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นไปแล้วเหรอ? ทำไมเธอยังบริสุทธิ์อยู่ล่ะ?” ฉันได้ยินเขาพูดขณะที่อยู่บนตัวฉัน ฉันได้แต่หลับตาแน่นโดยไม่ได้ตอบอะไรออกไป ฉันรู้สึกว่าเขาเช็ดน้ำตาจากหางตาให้ฉัน ฉันไม่รู้ตัวว่าเจ็บจนถึงกับร้องไห้ออกมา

ไม่กี่อึดใจต่อมา ฉันก็รู้สึกถึงริมฝีปากของเขาที่ค่อย ๆ กดลงบนหน้าผากของฉัน

“ฉันขอโทษ แต่ฉันเริ่มแล้วก็ต้องทำต่อให้เสร็จ... ฉันรู้ว่าเธอกำลังทรมาน แต่เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป... เชื่อฉันสิ ที่รัก” คำพูดที่อ่อนโยนของเขาเหมือนกำลังปลอบโยนหัวใจของฉัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกฉันว่าที่รัก มันฟังดูเพราะมาก เพราะงั้นฉันจึงพยักหน้ารับ

เกเบรียลจูบที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ซึ่งฉันก็ตอบรีบในทันที ฉันกอดเขา เขาขยับเข้ามาอีกสองสามครั้ง ซึ่งนั่นเจ็บมาก จนกระทั่งฉันรู้สึกว่าร่างกายของเรากลายเป็นหนึ่งเดียวกัน

เขาชะงักก่อนมองมาที่ฉัน ฉันยิ้มให้เขาเพื่อบอกว่ารู้ไม่เป็นไร ครู่ต่อมาเขาก็ขยับอยู่บนตัวฉันอีกครั้ง การเคลื่อนไหวนั้นทำเอาฉันหอบหายใจ เพราะหลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดที่ฉันเคยรู้สึกเลือนหายไปแล้ว กลับมีเพียงความสุขสมที่อธิบายไม่ได้เข้ามาแทนที่

“อ๊า เกเบรียล...” ฉันคราง ได้แต่คว้าไหล่ของเขาเอาไว้เป็นที่ยึดเกาะ ขณะที่เขายังคงขยับเข้ามา ฉันยังจิกเล็บลงบนผิวของเขาด้วย

“ใช่ ที่รัก แบบนั้นแหละ เสียวชะมัด ของเธอแน่นมาก” เกเบรียลกระซิบ พลางจูบริมฝีปากของฉัน

“อ๊าาา... อื้อออ... อื้อออ เกเบรียล... เอาอีก... เสียวมากเลย...” เสียงครางนั่นดูไม่คล้ายเสียงของฉันเลย ดวงตาของฉันเริ่มเย้ายวนแล้ว

ครู่ต่อมา เกเบรียลก็หยุดทันที เขาพาฉันเปลี่ยนท่าทาง เขาให้ฉันคุกเข่าโดยที่ใบหน้าฝังอยู่ในหมอน ขณะที่เขาคุกเข่าอยู่ข้างหลังและสอดท่อนเอ็นที่เต้นตุบ ๆ เข้ามาทันที เขาขยับเข้าออกซ้ำ ๆ ไม่ยอมหยุด ทำเอาเสียงครางของฉันแทบจะแหบแห้ง “อืมมม... อื้อออ...”

ความสุขสมแสนพิเศษทำเอาฉันเกือบจะแผดเสียงออกมา ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่านี้จะดีกว่าท่าก่อนหน้าซะอีก

ฉันรู้สึกได้เลยว่าส่วนตัวในตัวฉันถูกเขาเติมเต็มโดยสมบูรณ์ ฉันได้ยินเสียงร่างกายของเรากระทบกันเต็มสองหู ความรู้สึกของฉันตอนนี้เป็นความสุขที่หาอะไรมาเปรียบไม่ได้

การกระแทกกระทั้นอันรุนแรงของเกเบรียล ทำเอาฉันเกือบจะฝังตัวเองลงไปในเตียง ฉันยังได้ยินเสียงสบถเบา ๆ จากเขาด้วย

“ให้ตายสิ ที่รัก แบบนั้นแหละ เสียวชะมัด... อ๊าาา” เขาครางเบา ๆ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 30

    “คุณคาริสซ่าเหรอครับ? เธอยังไม่กลับเลยครับ นายหญิงมอยร่าเป็นห่วงมาก ท่านรอคุณคาริสซ่าตลอดทั้งเย็นเลยครับ” การ์ดหน้าประตูตอบ“หมายความว่าไง เธอยังไม่กลับเหรอ? เธอออกไปตอนไหน?” ผมถามด้วยความรู้สึกตึงเครียด“ผมไม่แน่ใจครับคุณเกเบรียล การ์ดช่วงกะเช้าก็ไม่เห็นคุณคาริสซ่าออกไป แต่พวกเราตรวจสอบภาพบันทึกกล้องวงจรปิดแล้วครับ กล้องหน้าประตูจับภาพไว้ตอนที่คุณคาริสซ่าออกไปตอนบ่ายสองครับ”"เข้าใจแล้ว ขอบใจมาก” ผมตอบสั้น ๆ แล้วเดินออกมาผมเดินตรงไปที่บาร์ส่วนตัวของคฤหาสน์แล้วเทเครื่องดื่มแรง ๆ ผมเป็นห่วงคาริสซ่า นี่มันดึกแล้วแต่เธอยังไม่กลับมาเลย ผมก็เลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเธอไม่มีแม้แต่เสียงสัญญาณรอสายด้วยซ้ำ มีแต่เสียงข้อความอัตโนมัติดังขึ้นเลยในทันที“โธ่เอ๊ย… คาริสซ่า เธอไปอยู่ที่ไหนกันแน่?” ผมพึมพำท่ามกลางความเงียบ ความกังวลตอนนี้กลายเป็นความหวาดกลัวอันเย็นเยียบในใจของผมผมเลื่อนดูรายชื่อในโทรศัพท์มือถือแล้วโทรหาอารอนผู้ช่วยมือขวาของผม เสียงรอสายดังขึ้นสามครั้งก่อนที่เขาจะรับ และเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความงัวเงีย"ครับ คุณเกเบรียล มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?” เขาพูดอย่างสุภา

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 29

    มุมมองของเกเบรียลผมอยู่ที่บาร์ยอดนิยมแห่งหนึ่งที่เป็นของไคล์ เฮอร์นันเดซ เขาเป็นเพื่อนของผมและเป็นนายแบบชื่อดังด้วยตอนนี้ผมอยู่กับพวกแอนดี้ โลเปซ, ไคซ์ คิงและโจนาธาน ทุกคนร่ำรวยพอ ๆ กัน มีแค่มาร์คที่ไม่ได้มาเพราะเขาบอกว่ายุ่งมากผมดื่มเครื่องดื่มของตัวเองจนหมด ระหว่างนั้นเพื่อน ๆ ก็เล่นหยอกล้อกัน หัวเราะเหมือนเด็ก ๆ และคุยกันเรื่องไร้สาระสารพัดผมแทบไม่ได้ร่วมวงด้วยเลยเพราะอารมณ์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ความคิดของผมวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องของคาริสซ่าตลอดเวลา ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ตอนนี้ผมควรดีใจจนลิงโลดแล้วสิ แผนของผมมันได้ผลแล้วแท้ ๆอาร่ากลับมาแล้ว อนาคตที่เราฝันไว้ร่วมกันก็อยู่แค่เอื้อม แล้วทำไมผมถึงรู้สึกว่างเปล่าแบบนี้? ทำไมเรื่องของคาริสซ่าถึงทิ่มแทงผมขนาดนี้? ผมต้องยอมรับว่า…ผมเคยมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอจริง ๆแล้วทำไมถึงรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นคนที่ทำผิดเสียเอง? ทุกความทรงจำที่เห็นรอยน้ำตาของเธอมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในอก สัญชาตญาณแรกของผมคืออยากดึงเธอเข้ามากอดแต่ผมกลับไม่ได้ทำแบบนั้นผมต้องทำให้เธอเชื่อว่าผมไม่สนใจเธอ ว่าเมื่อปีก่อนผมเป็นฝ่ายที่ถูกทำร้าย ผมต้องพิสูจน์ว

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 28

    “คุณหมอแอสเตอร์ ผมมีเรื่องอยากขอร้องครับ” โรนัลด์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณช่วยเก็บข้อมูลการรักษาของคาริสซ่าไว้เป็นความลับได้ไหมครับ? รบกวนช่วยอย่าบันทึกการรับรักษาของเธอในแบบที่คนภายนอกสามารถเข้าถึงได้ หรือแม้แต่ในระบบภายในก็ด้วย ช่วยอย่าใส่ชื่อของเธอลงในฐานข้อมูลได้ไหมครับ?”“คุณโรนัลด์ นั่นอาจจะเกินไปนะครับ แถมยังเป็นการละเมิดกฎระเบียบของโรงพยาบาลด้วย” หมอแอสเตอร์ตอบ เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกสิ้นหวังที่พลันก่อตัวขึ้นในสายตาของโรนัลด์ ท่าทีของเขาจึงนุ่มนวลขึ้น “แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ผมจะดูให้ว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้างแล้วกันครับ เดี๋ยวผมจะไปเสนอพูดคุยกับฝ่ายบริหารเองครับ”"ขอบคุณครับ คุณหมอแอสเตอร์ ถ้างั้นผมขอฝากความหวังไว้กับคุณหมอด้วยนะครับ ช่วยยื้อเวลาชีวิตเธอให้นานขึ้นทีเถอะนะครับ"“นั่นเป็นเรื่องที่ผมต้องทำอยู่แล้วครับ คุณโรนัลด์ ด้วยแรงศรัทธาต่อพระเจ้า ทุกสิ่งล้วนเป็นไปได้นะครับ” คุณหมอแอสเตอร์ตอบเช่นนั้นเวลาหนึ่งทุ่ม คาริสซ่าถูกย้ายไปยังห้องส่วนตัว เธอยังคงหมดสติ สายให้น้ำเกลือและสายเครื่องแสดงผลพันร่างเล็กจนยุ่งเหยิง หน้ากากออกซิเจนครอบปากและจมูกของเธอ เสียงฟ่อเป็นจังห

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 27

    ร็อกซี่พุ่งพรวดผ่านประตูอัตโนมัติของโรงพยาบาลเข้ามาด้วยสภาพหายใจหอบ เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเห็นโรนัลด์อยู่ตรงพื้นที่รอสำหรับผู้มาเยี่ยม เธอก็เดินเข้าไปหาเขาด้วยท่าทีตระหนกกังวล"โรนัลด์" เธอเอ่ยเรียกแล้ววิ่งเข้าไปหาเขา "เกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นอะไร?""คาริสซ่าน่ะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำและตึงเครียด “เธอเป็นลมไป ตอนที่อยู่สวนสาธารณะ เธอโทรมาหาฉัน ร้องไห้สะอึกสะอื้น… แทบจะพูดไม่เป็นคำ พอฉันไปถึง เธอก็เป็นลมล้มใส่ฉันแล้ว”ดวงตาของร็อกซี่พร่ามัวด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ ความหวาดกลัวเย็นเยียบแล่นลงสู่ท้องน้อย เธอรู้ว่าคาริสซ่าใจสลาย แต่ถึงขั้นเป็นล้มพับไปแบบนี้เลยหรือ? คนคนหนึ่งจะทนไหวได้มากแค่ไหนกันเชียว“ฉันก็เลยขับรถพาคาริสซ่าตรงมาที่นี่” โรนัลด์พูดด้วยน้ำเสียงตึงเครียดเจือความกังวลที่มิอาจควบคุมได้ เขาเดินไปมาอย่างกระสับกระส่าย “หมอยังตรวจหล่อนอยู่เลย พระเจ้า ร็อกซ์ เธอต้องเห็นคาริสซ่า… หล่อนตัวซีดอย่างกับศพเลย”"อะไรนะ?" ร็อกซี่พรวดออกมาเบา ๆ เธอรู้สึกสับสนไปหมด “แต่คาริสซ่าไม่เคยมีปัญหาสุขภาพเลยนะ ต้องเป็นเพราะตกใจกับเรื่องที่เห็นเมื่อวานจนรับไม่ไหวแน่”“ฉันเองก็ไม่รู้” โรนัลด์

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 26

    ปลายนิ้วของคาริสซ่าจับปากกา มือของเธอสั่นเทา เธอเขียนชื่อตัวเองลงตรงบรรทัดนั้นแต่ตัวอักษรกลับเลือนรางด้วยน้ำตาที่เปื้อนบนกระดาษเกเบรียลรวบรวมเอกสารขึ้นมาใส่กลับเข้าไปในซองโดยไม่พูดอะไรเลย เขาหันหลังเดินออกไปแต่ดวงตาของเขาและเธอกลับสบกันเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเขาจะเดินออกไปจริง ๆความเงียบหลังจากที่เขาออกไป ช่างชวนอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คาริสซ่านั่งอยู่บนขอบเตียง ในห้องกว้างนั้นมีเพียงเสียงของเธอที่กำลังสะอื้นไห้และหายใจอย่างกระเสือกกระสน ราวกับบรรยากาศภายในห้องถูกแทนที่ด้วยความโศกเศร้ามหาศาลในที่สุด สัญชาตญาณอันเยือกเย็นก็ผลักให้เธอลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ผู้หญิงในกระจกช่างดูแปลกหน้า ดวงตาของเธอแดงก่ำ ใบหน้าซีดและเป็นปื้นแดง หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตา ฝืนหายใจด้วยร่างกายที่สั่นเทาหลังจากตั้งสติได้ เธอก็คว้ากระเป๋าสะพายใบโปรดแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเหม่อลอยเธอเคลื่อนตัวไปตามโถงกว้างใหญ่ของคฤหาสน์โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอเลย บรรดาคนรับใช้กำลังยุ่งง่วนกันอยู่ พวกการ์ดก็คอยสอดส่องดูแลบริเวณนอกคฤหาสน์ ไม่ใช่ภายในคฤหาสน์ที่กำลังพังทลายลง เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน รู้เพียงว่าเธ

  • รักแท้ของเศรษฐีพันล้าน   บทที่ 25

    มุมมองของคาริสซ่า เสียงเคาะเบา ๆ ปลุกฉันจากการหลับ ฉันฝืนลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู ก่อนจะเห็นลิซ่า หนึ่งในแม่บ้านยืนอยู่ที่โถงทางเดิน“สายัณห์สวัสดิ์ค่ะคุณคาริสซ่า คุณผู้หญิงมอยร่าให้มาแจ้งว่าว่าอาหารค่ำพร้อมแล้วค่ะ” เธอกล่าว สายตาเธอจ้องมองใบหน้าฉันเนิ่นนาน และฉันก็รู้ว่าเธอเห็นอะไร ดวงตาที่บวมเป่ง ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงไงล่ะ“ช่วยบอกท่านว่าฉันยังไม่หิวได้ไหมคะ? ฉันเพิ่งทานอาหารที่ห้างกับร็อกซี่มาเอง” ฉันขอร้องเธอ คำพูดติดอยู่ในลำคอ น้ำเสียงฟังดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด“ได้ค่ะ” เธอตอบอย่างอ่อนโยน แล้วหันหลังเดินจากไปฉันกลับไปที่เตียง ความเงียบของห้องกดดันฉัน จิตใจของฉันกลวงโบ๋ ฉันจำเป็นต้องเจอเกเบรียล เราต้องคุยกัน……แสงยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่าน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งของเตียงถูกปล่อยทิ้งไว้ ความว่างเปล่านั้นทำให้เจ็บปวดทั้งกายใจความริษยาเต้นเร่าอยู่ในท้องฉัน ในใจเกิดภาพที่ชัดเจนขึ้นภาพหนึ่ง คือภาพที่เกเบรียลอยู่กับอาร่าเป็นเพราะวันนั้นมอยร่ากับราล์ฟออกไปข้างนอกกัน จึงไม่มีใครสังเกตเห็นความทุกข์ของฉัน คนงานเดินไปเดินมาในบ้านโดยไม่ได้รับรู้อะไร เว้นแต่ลิซ่าที่ตอบรับคำขอของฉันอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status