Share

3 - ตอบแทน 1

last update Last Updated: 2025-02-05 02:52:53

        ติณณ์โน้มโค้งตัวลงไปหาเต้าอวบอูมที่เบียดดุนดันกันในยกทรงสีหวานของร้อยรักราวกับคนหิวโหย เขาดูดเม้มเนินอกอวบอูม สองมือก็บีบนวดเฟ้นทั้งสองเต้าเป็นจังหวะหนักหน่วง ไม่สนใจว่ามือเล็กจะปัดผลักดันหน้าตัวเองออกห่างจากหน้าอกของเธอยังไง ตอนนี้เขาต้องการความอวบหยุ่นของหล่อน ใช้มือแข็งแรงกระตุกดึงยกทรงจนขาดครึ่งพร้อมกับสองเต้าเปิดเด้งออกมาจากยกทรงที่ปิดบังไว้

        “อ่ะ...อื้อ...คุณติณณ์ มะ...ไม่นะคะ อ่า...” หล่อนดิ้นและดันหน้าของเขาออกห่าง แล้วก็ต้องครางพร่าและรู้สึกเจ็บเมื่อปากหนาของเขากัดเม้มยอดอกของเธอ

        “อ่า...ถึงเวลาที่เธอต้องตอบแทนเงินที่ฉันหามาให้เธอใช้แล้วนะยัยกาฝาก แม่ฉันใจดีกับเธอก็จริง แต่ฉันต้องการสิ่งนี้ตอบแทน อ่า...” ครางพร่าพร้อมคว้ามือเล็กทั้งสองไปตรึงไว้เหนือหัวเพียงมือเดียว แล้วอีกมือก็บีบเด้งดุนดันยอดอกของหล่อนที่ตื่นตัวชูชันสู้ปากหนาของตนเอง เขาระรัวแตะปลายลิ้นสากกับยอดอกสีหวานแล้วสลับดูดเม้มกับอีกเต้าอวบอูม

        “อ่า...หนูเจ็บ อย่ากัดแบบนั้น อ่า...อื้อ...” หล่อนเจ็บเมื่อปากหนาของเขากัดหมับที่ยอดอกของเธอเต็มแรง และเขาก็ผละออกไปกัดอีกข้าง

        ติณณ์ไม่ได้ยินเสียงร้องของร้อยรักแม้แต่น้อย ทุกอย่างมันเป็นเพียงอากาศพัดผ่านเท่านั้น ตอนนี้เขาสนใจแค่หน้าอกคัพดีล้นมือของเขาต่างหาก แม้ร้อยรักจะตัวเล็ก แต่สองเต้าไม่ได้เล็กตาม ปากหนาดูดเม้มตะกละตะกลามราวกับคนหิวโหย ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยขาดเรื่องแบบนี้เลย

        “อ่า...ไม่ไหวแล้วยัยเด็กเฉิ่ม ฉันอยากได้เธอ อ่า...”

        ติณณ์ไม่อาจหยุดความต้องการอยากได้เด็กในอุปการะของคุณแม่ตนเองได้ เพิ่งรู้ตอนนี้ว่าหล่อนมีแรงดึงดูดที่เร่าร้อนและน่าหลงใหลเหลือเกิน ปากหนาขบเม้มไล้ตวัดรัวปลายลิ้นกับยอดอกอวบอูม สองมือใหญ่ก็เคล้นคลึง จากที่มืออีกข้างนั้นรวบตรึงมือเล็กไว้เหนือหัว ตอนนี้ก็เปลี่ยนมากุมสองเต้าเคล้นหนักหน่วงเป็นจังหวะ ปากหนาก็ไล้ขบเม้มผ่านร่องอกตูมมายังหน้าท้องแบนราบของคนตัวเล็กที่บิดเร่าส่ายหนีสัมผัสตนเอง

        “อ่า...ยัยกาฝาก อ่า...เธอทำให้ฉันร้อน อืม...”

        “อือ...คุณติณณ์ ยะ...หยุดเถอะค่ะ อย่าทำอะไรรักเลยนะคะ อือ...อ่า...” หล่อนใช้สองมือเล็กดันที่นอนดันร่างตัวเองถีบเท้าถอยหนีจากใต้ร่างใหญ่โต แต่การเคลื่อนไหวของหล่อนมันเหมือนเป็นการกระตุ้นแอ่นยกเร่าร่างขึ้นหาคนเหนือร่างมากกว่า

        “อือ...อย่าเล่นตัวหน่อยเลยน่า กาฝากอย่างเธอถึงเวลาต้องตอบแทนฉันแล้ว อ่า...หอมเหลือเกิน อืม...” ครางพร่ากับหน้าท้องแบนราบของหญิงสาวใต้ร่าง เคลื่อนไล้ถูไถเคราสากไปมากับหน้าท้องที่บิดแอ่นเร่าหนีตามเจ้าของร่าง แต่ยิ่งเธอเคลื่อนไหว เขาก็ยิ่งร้าวกลางหว่างขา

        “อือ...คุณติณณ์ ยะ...อย่าทำอะไรรักเลยนะคะ อือ...”

หล่อนครางพร่าสั่งห้ามเขาพร้อมกับพยายามดันหน้าของเขาออกจากหน้าท้องของตัวเอง หล่อนทั้งรู้สึกระคายแสบคันที่หน้าท้องเมื่อเขาถูไถคางไปมา และยิ่งไปกว่านั้น ร้อยรักรู้สึกร้อนรุ่ม เหงื่อไคลผุดขึ้นตามหน้าจนต้องไล้ปลายลิ้นน้อยของตนออกมาเลียริมฝีปากตัวเองด้วยความเผลอไผล

        “อ่า...เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะรัก เธอโตแล้ว หอมเหลือเกิน ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าภายใต้กางเกงจะสวยแค่ไหน” แล้วก็ไม่รอช้าที่จะปลดกระดุมกางเกงของหล่อนและถลกดึงรั้งออกด้วยความรวดเร็วพร้อมกับกางเกงในและกางเกงซับในของหล่อนถูกโยนทิ้ง

        “โอว์...สวยเหลือเกิน ยัยกาฝากสวยเหลือเกิน อืม...”

เมื่อได้เห็นกายเปลือยเปล่าของสาวที่คิดว่าเฉิ่มมาตลอด เพราะหล่อนแต่งตัวเชย เฉิ่ม ไม่ทันสมัยเลย คิดว่าภายใต้ร่างจะไม่น่ามอง แต่เขาคิดผิดมาตลอด หล่อนช่างสวยงาม สองเต้าก็เคลื่อนไหวไปตามแรงขยับของเจ้าของร่างจนทำให้เขาต้องคำรามพร่าในลำคอ แล้วเลื่อนสายตามองความโหนกนูนของกายสาวที่มีสนามหญ้าปกคลุมเล็กน้อยและความอวบอูมนั้นก็ปิดแนบสนิทแน่น

        “อือ...คุณติณณ์ มะ...ไม่ควรทำแบบนี้นะคะ”

หล่อนห้ามเขาเสียงสั่น เมื่อมือหนาของเขาวางทาบทับมาตรงความเป็นสตรีของตนเอง เรียวขาทั้งสองข้างก็รีบนำเข้ามาชิดกันเพื่อปกป้องความเป็นสาวของตัวเองตามสัญชาตญาณ แต่มันกลับทำให้น่าค้นหามากขึ้นสำหรับติณณ์

        “เธอควรตอบแทนบ้านของฉันได้แล้วรัก เธอไม่มีสิทธิ์มาห้ามหรือหยุดได้ ตอนนี้ฉันต้องการ...ต้องการเธอ”

ติณณ์เอ่ยเสียงพร่าพร้อมขยุ้มขยำมือหนาที่วางทาบทับอยู่ที่เนินสวาทอวบอูมของหญิงสาว ก่อนจะชักมือกลับมาปลดเปลื้องชุดของตัวเองออก เพียงเวลาไม่นานเขาก็เปลือยกายเท่าเทียมกับหญิงสาวแล้ว และตอนนี้เสียงฝนข้างนอกก็เริ่มซาลงแล้วจากที่ตกหนัก ฟ้าร้องดังก่อนหน้านี้ก็เงียบเสียงไปแล้ว

        “คุณติณณ์...” หล่อนเรียกชื่อเขาเมื่อเห็นเขาเปลือยตรงหน้า เธอรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีถีบเท้า สองมือดันตัวเองถอยหนี แต่ก็จนหนทางเมื่อไปชนกับหัวเตียงพร้อมกับคนตัวโตเคลื่อนตัวรวดเร็วมาคร่อมทับเธอ

“อย่าคิดจะขัดขืนฉัน ฉันไม่อยากใช้ความรุนแรง สมยอมฉันซะรัก อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด” เขาโน้มหน้าไปกระซิบข่มขู่เธอแล้วก็กัดเม้มติ่งหูเล็ก จากนั้นก็จูบไซ้ซอกคอระหงมายังปากอวบอิ่มที่กำลังเผยอจะพูด

        “อ่ะ...อื้อ...”

        เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดเบียดประกบกันของทั้งสอง เรียวลิ้นสากก็ชอนไชเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อลิ้มรสความหวานที่เคยได้ชิมมาแล้วก่อนหน้า สองมือใหญ่ก็เคลื่อนลูบไล้สีข้างเปลือยเปล่านวลเนียนขึ้นมากอบกุมสองเต้าที่ดุนดันเบียดหน้าอกของตนเป็นจังหวะหนักหน่วง

        “อ่า...ไม่ไหวแล้ว ฉันอยากเข้าไปในตัวเธอรัก อือ...” ผละออกมาขบเม้มริมฝีปากล่างของหญิงสาวแล้วเคลื่อนหน้ามาซุกซบสองเต้าอวบอูมพร้อมกับสองมือใหญ่บีบสองเต้า ดันหน้าตัวเองที่ซุกซบกลางหว่างอก

        “อื้อ...คุณติณณ์ อ่า...รัก รักร้อน อือ...”

หล่อนบอกเขา เมื่อตอนนี้ความร้อนที่คิดว่าทนได้มันเริ่มลุกโชนรุนแรงกว่าเดิม เหงื่อก็ผุดพรายขึ้นเต็มหน้าจนชื้น ผมยาวสลวยก็แผ่สยายไปกับหมอนหนุนใบใหญ่ของเจ้าของห้อง เอวเล็กเคลื่อนไหวบิดเร่าไปมาพร้อมกับขาทั้งสองข้างของหล่อนถีบจิกผ้าปูเตียงไปมาด้วยความร้อนรุ่มทรมานกลางร่างสาวของตนเอง

        “อ่า...เธอต้องการฉันรัก ฉันรู้ว่าเธอร้อนแค่ไหน เพราะฉันก็ร้อน อ่า...”

ลากปลายลิ้นมาแตะยอดอกอวบอูมแล้วก็ลากมาแตะยอดอกอีกข้างพร้อมดูดเม้ม แล้วเคลื่อนไล้จูบหน้าท้องแบนราบมายังความเป็นสาวของหญิงสาวที่แอ่นเร่าบิดเสียวร้อนไปมา เขาบดจูบหนักๆ กลางหว่างขาเรียวแล้วก็เคลื่อนมาจูบโคนขาเล็กทั้งสองข้างของร้อยรักสลับกันพร้อมกับบังคับต้นขาทั้งสองข้างของหล่อนแยกกว้างเปิดทางรักออกให้ตนเอง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ร้อยรักราคีชัง   บทพิเศษ เราอยากมีน้อง

    5 ปีต่อมา ตนุภัทรกับรติมาวิ่งเล่นที่สนามเด็กเล่นหน้าบ้าน ตอนนี้หนูน้อยฝาแฝดทั้งสองอายุได้ 5 ขวบแล้ว ติณณ์กับร้อยรักนั่งที่เสื่อมองดูลูกๆ วิ่งเล่นกัน สนามเด็กเล่นหน้าบ้านติณณ์เพิ่งสร้างเมื่อต้นปีที่แล้วเพื่อให้ลูกๆ วิ่งเล่น และวันนี้เป็นวันหยุดจึงชวนร้อยรักมาปูเสื่อนอนเล่นที่สนามเด็กเล่นกัน ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนหนุนตักภรรยาคนสวย ใครจะเชื่อว่าคนอย่างเขาจะกลับตัวกลับใจเป็นคุณพ่อและสามีที่ดีของร้อยรักได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว ตลอดระยะเวลาที่อยู่กินด้วยกันฉันสามีภรรยาไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะทำให้ร้อยรักร้องไห้ วันนี้ที่บ้านหลังนี้ก็มีแค่เขากับร้อยรักอยู่ เพราะแม่ของเขาไปปฏิบัติธรรมที่วัดตั้งแต่เมื่อสองวันก่อน “รักจ๋า...” “คะพี่ติณณ์” “พี่รักรักนะครับ” 

  • ร้อยรักราคีชัง   18 - ฉันรักเธอร้อยรัก

    ปัง! “อ่า...รักไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว” ทันทีที่ปิดประตู ติณณ์ก็เดินก้าวยาวๆ ไปยังเตียงที่เต็มไปด้วยของเล่นของลูกๆ เขาไม่สนใจว่าจะทับหักหรือทำหัก ตอนนี้เขาร้อนรุ่มเหลือเกิน ต้องการแนบชิดบดเบียดในกายคับแน่นของร้อยรัก ต้องการให้หล่อนตอดรัดหนักหน่วง “อือ...ใจเย็นๆ ค่ะพี่ติณณ์ อ่า...” หล่อนบอกห้ามเขาและช่วยเขาถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ตอนนี้เธอเองก็ใจร้อนไม่ต่างจากเขา “อือ...ไม่ไหวแล้วที่รัก ให้พี่เถอะนะ” ติณณ์โน้มหน้าไปบดจูบปากน้อย ส่วนมือก็ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกด้วยความรีบร้อน และไม่นานติณณ์ก็ปลดเปลื้องชุดของตัวเองออกให้พ้นทางได้ ส่วนของร้อยรักเธอเองก็ถอดออกแล้วเช่นกัน “อ่า...สวยเหลือเกินรัก” มือหนาลูบไล้ผิวกายนวลเนียนของร้อยรักพร้อมกับเคลื่อนจูบไล้สัมผัสตามร่างเปลือยที่บิดเร่าร้อนไปมาอยู่ใต้ร่าง

  • ร้อยรักราคีชัง   17 - ให้ฉันได้รักเธอทดแทนความเลวที่ทำไปได้ไหม 2

    “ทิ้งความเจ็บปวด ทิ้งสิ่งเลวๆ ที่ฉันทำกับเธอ ทิ้งและลืมคำพูดถากถาง ทิ้งคำพูดที่บั่นทอนจิตใจเธอ ทิ้งทุกอย่างที่ฉันทำไม่ดีกับเธอได้ไหม ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอนะรัก ฉันรักเธอ มันคือสิ่งเดียวที่ฉันอยากปฏิเสธ แต่ฉันปฏิเสธมันไม่ได้ เพราะฉันรักเธอ” เขาเคลื่อนมือมากุมมือเล็กที่ทาบทับหน้าอกของตนเองแล้วก็โน้มลงไปจูบแผ่วเบาที่หน้าผากมนของคนที่แหงนเงยขึ้นมองหน้าตนเองร้อยรักยืนนิ่งพูดไม่ออกและไม่ได้ปัดสัมผัสของเขา เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาที่ประทับจูบลงมาที่หน้าผากของเธอ เธอก็ใจสั่นระรัวเต้นแรงและรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นและอ่อนโยนจากสัมผัสแผ่วเบาของชายหนุ่ม“ถ้า...ถ้าไม่ได้เกลียดแล้วทำไมตอนเด็กๆ วันแรกที่หนูย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน คุณถึงวิ่งเข้ามาผลักหนูพร้อมกับกระชากกระเป๋าไปโยนทิ้ง” เรื่องนี้ในวัยเด็กมันคาใจเธอมาตลอด เพราะอะไรวันแรกที่เดินเข้ามา เขาถึงต้อนรับเธอแบบนั้น แสดงความไม่ชอบและเกลียดเธอชัดเจน“ฉัน...ฉันจะพูดยังไงดี ฉันเป็นผู้ชายตัวโต แต่ใจฉันแคบและเล็กมาก ฉันกลัว...กลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่รักฉันถ้ามีเธอเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย และพ่อกับแม่ก็ใส่ใจเธอ อะไรก็เธอ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าเ

  • ร้อยรักราคีชัง   17 - ให้ฉันได้รักเธอทดแทนความเลวที่ทำไปได้ไหม 1

    เมื่อกลับมาอยู่บ้าน ร้อยรักไม่ยอมไปอยู่ห้องกับติณณ์และลูก และขออนุญาตคุณท่านขนข้าวของของลูกน้อยย้ายมาไว้ที่ห้องตนเอง ส่วนติณณ์เธอก็ไม่ยอมให้เขาเข้ามาในห้อง เข้าใกล้ลูกๆ ได้ แต่อย่าเข้ามาใกล้เธอ ถ้าเธออยู่กับลูก เขาต้องไปอยู่ที่อื่น เพราะเธอไม่อยากเจอหน้าของเขา “เป็นอย่างไรบ้างลูก” ปรางทิพย์ถามร้อยรักที่กำลังนั่งให้นมลูกอยู่ในห้องนอนส่วนตัวของเธอ ส่วนติณณ์อยากเข้ามาด้วย แต่ถูกเจ้าของห้องมองตาขวาง เขาจึงได้แต่ยืนอยู่ที่หน้าประตูดูลูกน้อยดูดนมจากเต้าของหญิงสาว เขาอยากเข้าไปหา ไปโอบกอด ไปหอมแก้มนวลนั้นให้ชื่นใจ “รู้สึกแปลกนิดหน่อยค่ะ น้องตองว่าง่าย แต่น้องต้นดื้อนิดหน่อยค่ะ” หล่อนยิ้มให้กับตนุภัทรที่กำลังดูดนมของตนเองอยู่ ส่วนรติมานั้นอิ่มแล้วนอนกอดตุ๊กตาอยู่ข้างๆ เธอ “แล้วน้ำนมออกดีไหมลูก” นางถามเพราะร้อยรักนอนนานตั้งสองเดือนกว่า

  • ร้อยรักราคีชัง   16 - อย่าเป็นอะไรนะ ขอร้องเถอะ อยู่กับฉันก่อน 2

    ณ ยุโรป กรุงโรมด้านปรางทิพย์ทันทีที่ได้รู้เรื่องจากลูกชาย นางก็นั่งไม่ติดรีบจัดการเก็บข้าวของกลับมาเมืองไทยทันที แม้จะโกรธและไม่อยากเชื่อสิ่งที่ติณณ์บอกเล่า แต่มันก็คือความจริง นางจึงต้องเดินทางกลับมาก่อนกำหนดที่ตั้งใจไว้“พี่ปรางเดินทางปลอดภัยนะคะ ถ้าป้อมไม่ติดต้องดูแลโทนี่ ป้อมก็จะไปด้วย” ตอนนี้สามีของป้อมใจป่วย นางจึงไม่สามารถเดินทางได้ในช่วงนี้“ไม่เป็นไรหรอกป้อม พี่ต้องกลับไปจัดการกับหลานตัวดีของป้อม และตอนนี้หนูรักก็ยังไม่ได้สติด้วย พี่ล่ะเหนื่อยใจจริงๆ กับลูกคนนี้ ไม่รู้จะเลวไปถึงไหน” นางพูดพร้อมกับยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่รินไหลออกมา“พี่ปรางไม่คิดบ้างเหรอคะว่าตาติณณ์รักหนูรัก”“ก็เคยคิด แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยนะป้อม ถึงแม้ว่าหนูรักจะแอบรักตาติณณ์ก็เหอะ พี่ล่ะอุตส่าห์ดีใจที่หนูรักย้ายออกไปอยู่หอตอนพี่มาที่นี่ แต่ก็ยังไม่พ้นมือของเจ้าลูกเลว” พูดแล้วก็เจ็บใจและโกรธลูกชายตัวดีนัก ไม่รู้ทำกับร้อยรักแบบนั้นได้ยังไง เกลียดยังไงก็ไม่น่าย่ำยีเธอแบบนั้น“เอาน่าพี่ ไหนๆ เรื่องก็เกิดขึ้นแล้ว เดินทางปลอดภัยนะคะ ถ้าโทนี่หายแล้วป้อ

  • ร้อยรักราคีชัง   16 - อย่าเป็นอะไรนะ ขอร้องเถอะ อยู่กับฉันก่อน 1

    นานห้าชั่วโมงที่ร้อยรักอยู่ในห้องผ่าตัด ติณณ์นั่งไม่ติดเดินวนเวียนไปมาหน้าห้องผ่าตัด เพราะมาถึงหมอก็ตรวจและบอกเขาว่าต้องรีบผ่าตัดด่วน ไม่งั้นจะไม่รอดทั้งแม่และลูก เนื่องจากร้อยรักเสียเลือดมาก และก็ไม่มั่นใจว่าลูกของเขาจะรอดปลอดภัย เพราะชีพจรเต้นอ่อนเหลือเกินตอนนี้ “ขอร้อง...อย่าทิ้งฉันไปนะรัก ขอร้อง...อยู่กับฉันก่อน อยู่ให้ฉันได้ชดใช้ความเลวของฉันก่อน อึก! ฮือๆๆ” ติณณ์นั่งคุกเข่าที่หน้าห้องผ่าตัดยกมือทาบอกตัวเองร้องไห้ เพราะนานเหลือเกินที่รอคอยประตูห้องผ่าตัดเปิดออก แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเปิดออก “ติณณ์ น้องรักเป็นยังไงบ้าง” ทันทีที่ได้รับสายจากติณณ์ เรียมก็รีบมาหาเพื่อนทันทีด้วยความเป็นห่วง อึก! “เรียม...ลูกกับเมียฉันอยู่ข้างใน จนตอนนี้ยังไม่ออกมาเลย หมอยังไม่ออกมาสักคนเลย พยาบาลก็ไม่เห็นออกมา อึ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status