บทที่3
คำกล่าวหา
“กอหญ้า…” สุ้มเสียงทุ้มต่ำลง เมื่อกอหญ้าปรากฏตัวที่นี่…
“ไม่ต้องถามว่าหนูมาได้ยังไง ตอนนี้พี่ต้องตอบหนูมาก่อนว่าพี่อยากเลิกกับหนูใช่มั้ย!? ที่ผ่านมาพี่แค่หลอกให้หนูรักพี่ เพราะพี่คิดว่าหนูเป็นเมียน้อยของใครก็ไม่รู้ที่หนูไม่รู้จัก!” กอหญ้าถามเขาเร็วพลัน ไม่สนใจด้วยว่าตอนนี้เขาจะมองจะคิดดูถูกกับเธอยังไง
ส่วนเกินอย่างมาร์ตินยังอึ้ง รู้สึกเป็นส่วนเกินขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก เมื่อตอนนี้ทั้งสองยืนจ้องหน้าฟาดฟันกันนิ่งงัน ไร้ซึ่งคำตอบกลับจากเพื่อนของเขา มาร์ตินจึงยักไหล่ถอนหายใจ ตัดสินใจเดินออกมาเงียบ ๆเพื่อให้ทั้งคู่ได้เคลียร์กัน
“…” มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านเข้ามาที่ดวงหน้าของเธอ จนน้ำตาเริ่มแอบซึม แต่เธอจะไม่ร้องไห้ให้เขาสมเพชเธอเด็ดขาด!
“ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกหลอกลวงใช่มั้ยคะ หนึ่งปีที่ผ่านมาพี่ไม่เคยรักหนูเลยใช่มั้ยคะ!?” กอหญ้าเอื้อนเอ่ยคำถามต่อหน้า พยายามมองหาคำตอบจากแววตาของร่างสูงที่สูงกว่าเธอหลายเท่าตัว
“ได้ยินหมดเลยสินะ…” แต่ทำได้เพียงเอ่ยเสียงเบา ๆและแค่นยิ้ม อัลฟ่าหรี่ตามองคนตัวเล็กตรงหน้านิ่งงัน แววตาเจือไปด้วยความเย็นชา และโกรธเคือง
“ตอบมาสิคะ!? ตอบให้หนูหายโง่หน่อย!” บอกเธอให้ชัด ๆหน่อย ว่าเธอมันโง่ที่ไปรักผิดคนอย่างเขา โง่ให้เขาหลอกได้!
“ใช่! ฉันไม่ได้รักเธอ และหลอกให้เธอรักมาโดยตลอด ไอ้สุภาพบุรุษที่เธอเห็นมันก็แค่หน้ากากจอมปลอมของฉันที่สวมมันเพื่อหลอกคนไม่มีศีลธรรมแบบเธอก็เท่านั้น!” ร่างบางแทบล้มทั้งยืน เมื่อได้ยินคำพูดเล่านี้ออกจากปากคนที่เธอรักมาตลอดหนึ่งปีนี้!
“หนูทำอะไรผิด…” เธอเอ่ยถามเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง
“หนูไปทำอะไรให้พี่ พี่ถึงต้องทำร้ายกันขนาดนี้…” น้ำตาเริ่มซึมออกรอบกระบอกตา เธอพยายามที่จะกลั้นมันเอาไว้ และจะไม่ยอมให้มันไหลออกมาประจานตัวเองในตอนนี้
“รู้จักไอ้กายมั้ย?” คิ้วเรียวบางขมวดคิ้ว นิ่งคิด กายงันเหรอ… จะบอกว่าไม่รู้จักเลยก็คงไม่ เพราะเธอไม่รู้ว่าคนชื่อกายที่อัลฟ่าหมายถึง
คือ คุณกายเจ้านายของพี่สาวของเธอหรือเปล่า ถ้าหากใช่ เธอก็อยากจะรู้ว่าเขาเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้!?
“…”
“อย่าบอกว่าไม่รู้จักนะ…”
“ไม่มั่นใจค่ะ” กอหญ้าเอ่ยตามตรง อัลฟ่าจึงแค่นยิ้มร้าย ก่อนจะกดสมาร์ทโฟนโชว์รูปของเธอที่กำลังยืนคุยกับคุณกายเจ้านายของพี่เธอ กอหญ้ากะพริบตามอง
“เธอเล่นชู้กับมันไม่ใช่เหรอ? เป็นเมียน้อยมันไม่ใช่ไง!?” อัลฟ่าถามขึ้นอย่างเย้ยหยัน กอหญ้าส่ายหน้าในทันที
"พี่เข้าใจผิดแล้ว หนูไม่ได้เป็นเมียน้อยของผู้ชายคนนี้!”
“หลักฐานชัดเจนขนาดนี้เธอยังจะแก้ตัว? เหอะ! หน้าด้านไปมั้ยถามจริง?”
“มันไม่ใช่ ไม่ใช่จริงๆ นะคะ เขาเป็นเจ้านายของพี่สาวของหนูค่ะ” กอหญ้ารีบอธิบาย อัลฟ่ากอดอก
มองว่ากอหญ้ากำลังเล่นละครอยู่! ได้สิ! เขาเองก็อยากดูว่าเธอจะตอแหล เล่นละครไปถึงไหน!
“พี่สาวของเธอชื่อกอหญ้างันเหรอ? เธอมีแฝดไม่พอยังชื่อเหมือนกันอีกด้วยสินะ?” เขาเอียงคอถามอย่างยียวนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เย็นชา จนคนฟังรู้สึกเย็นเหยียบไปถึงขั้วหัวใจ
เธอไม่มีแฝด... และมันต้องมีอะไรที่ผิดพลาดไปแน่?
แล้วอะไรที่ทำให้อัลฟ่าคิดว่าเธอคือเมียน้องของคุณกาย หรือเพียงเพราะแค่หลักฐานที่เขาว่า
เพียงแค่รูปนี้ ที่ทำให้เขาตัดสินเธอ...
“หนูไม่มีแฝด หนูคิดว่าต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ค่ะ ในภาพหนูแค่เอาเอกสารสำคัญไปส่งให้คุณกายเท่านั้น เพราะพี่สาวหนูไม่ว่าง”
“พี่สาวเธอชื่อกอหญ้าอย่างงันเหรอ?”
“ไม่…” ยิ่งพูดยิ่งงง กอหญ้าเริ่มส่ายหน้า
“ตามที่สืบและหลักฐานที่มี เมียน้อยของน้องเขยฉันชื่อ 'กอหญ้า บรรทัดศร' และเธอคนนั้นก็ดันหน้าเหมือนเธอ เธอจะแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ งี้เหรอ? เธอคิดว่าฉันโง่หรือไง!?”
“…” เขาไม่เคยเห็นใครหน้าด้านหน้าทนเท่ากับกอหญ้ามาก่อนเลยจริงๆ ทุกอย่างก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเธอคือเมียน้อยของไอ้กาย ทั้งชื่อทั้งรูปลักษณ์ จะปฏิเสธแบบนี้ มันจะเกินไปหน่อยหรือเปล่า
ข้อความที่กู้กลับคืนมาเป็นชื่อของกอหญ้าที่ติดต่อกับไอ้กายทั้งหมด ไหนจะสลิปเงินที่ไอ้กายเปย์กระเป๋าราคาแพงให้อีก ทุกครั้งที่ให้ไม่มีชื่ออื่นใดอีก! อันนาตามหาคนชื่อกอหญ้าแทบพลิกแผ่นดิน ตามติดไอ้กายจนเจอว่าทั้งสองอยู่ด้วยกัน
และคนนั้นมันก็คือเธอ ‘กอหญ้า บรรทัดศร’
มันคือความจริงที่พวกเขาได้เห็นกับตา แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ปัดความผิดไปให้ไกลตัวแบบหน้าด้าน ๆ
ต้องถูกเลี้ยงดูมาแบบไหนกัน ถึงทำตัวแบบนี้ได้! ช่างเป็นผู้หญิงที่ทำตัวน่ารังเกียจที่สุด เท่าที่เขาเคยเจอมา…
กอหญ้างุนงงกับสิ่งที่ได้ยิน ได้เห็น เรื่องของน้องเขยของอัลฟ่า เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เธอรู้เพียงว่าเขาคือเจ้านายของพี่สาวของเธอ เธอเคยเจอเขาเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และเธอไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางของความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาวและคุณกาย
ทั้งสองเป็นอะไรกันเธอยิ่งไม่รู้ และยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมอัลฟ่าถึงคิดว่าเธอคือเมียน้อยแบบนี้
กับเรื่องบางอย่างที่เธอเพิ่งได้รู้ วันนี้เธอคงต้องไปถามพี่สาวของเธอให้รู้เรื่อง! เพราะชื่อ หลักฐานยืนยันชัดเจนว่าเป็นเธอ
ในเมื่อเขาเข้าใจว่าเป็นเธอไปแล้ว และคิดจะอธิบายเท่าไร ตอนนี้เขาก็ไม่คิดฟังกัน ดังนั้นเธอและเขาควรเคลียร์และจบทุกอย่างในวันนี้…
“หนูไม่รู้ว่าทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ แต่หนูพอจะเข้าใจแล้วว่าที่พี่เข้าหาหนูเพราะจุดประสงค์อะไร”
"..." อัลฟ่าไม่ตอบ เพราะทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว ว่าเธอมันร่านมากแค่ไหน ขนาดตอนนี้มีเขาอยู่แต่ยังแอบไปหาไอ้กายได้ ยอมใจความเงี่ยน ความอยากได้อยากมีของเธอจริง ๆ
“...วันนี้พี่อยากจบกับหนูใช่มั้ย?"
"…" เขายังวนคิดอยู่ ว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง…
"…งันเราก็จบกันเถอะค่ะ ต่อไปนี้เราสองคนจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก” เมื่ออัลฟ่าเลือกที่จะเงียบ เธอจึงเป็นฝ่ายขอจบก่อนเอง เรื่องมาถึงขั้นนี้เธอคงไม่ฝืนคบต่อหรอกนะ
อัลฟ่าแค่นยิ้ม เมื่อได้ยินคำว่าจบกันจากปากกอหญ้า อยากจะจบง่าย ๆ คงเพราะอยากกลับไปหาไอ้กายสินะ
"เธอเองก็คงอยากเลิกกับฉันอยู่แล้วสิ ได้กระเป๋าแบรนด์เนมไปตั้งหลายแสนนี่ ตอนนี้คงคิดอยากคิดปีนป่ายอยากได้คนมีเจ้าของอย่างไอ้กายขึ้นมาอีกแล้วสินะ" เขาเย้ยหยันเธอจนดวงหน้าหวานหน้าชาขึ้นมา
"ถ้าหนูบอกว่า เรื่องนี้หนูไม่รู้เรื่องพี่จะเชื่อหนูมั้ยคะ?" กอหญ้าเงยมองดวงหน้าคมอีกครั้ง อยากรู้ว่าเขาจะเชื่อเธอหรือเปล่า หากเธอปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาของเขา
บทที่27คนผิดคำพูดเมื่อวาลิจากไป อัลฟ่าจึงรีบออกมาตามหากอหญ้า เขาเห็นเธอเดินหนีออกไปทางหน้าบ้าน จึงคิดว่าน่าจะออกมาเดินเล่นแถบริมหาดทราย"เดินไวจริง!" ทว่าพอเขาหยุดยืนอยู่ริมหาดทรายหน้าบ้านก็มองหากอหญ้าไม่เจอเสียแล้วไปไหนของเธอ!“โธ่เว้ย!” อารมณ์เสีย! ตามหาเมียไม่เจอ เมียดันไม่หึงอีก!ไม่หวงฉันเลยเหรอว่ะ!?อัลฟ่าก้าวขายาวๆ บ่นพึมพำ ขัดใจที่เมียไม่หึงตน ไม่พอยังปล่อยเขาให้อยู่กับวาลิตามลำพังอีกไม่โวยวายที่เขามีผู้หญิงคนอื่นมาเกาะเกะด้วย!แค่นี้ยังไม่เท่าไรนะ! คำพูดที่เธอพูดกับวาลิ เขาได้ยินทั้งหมด และมันทำให้เขาหัวเสียมาก กะอยากจะประชดเธอให้หวงเล่นเสียหน่อยสรุปกอหญ้าช็อตฟิลเขากลับ ด้วยการเดินหนีออกมา ปล่อยให้เขาอยู่กับวาลิเพียงลำพังจริง ๆเหอะ!!เด็กบ้า!ร่างสูงกระแทกเท้าเดินตามหากอหญ้าตามชายหาดอยู่นาน แต่กลับหาไม่เจอ อัลฟ่าเท้าสะเอวดูก็รู้ว่ากอหญ้าคงจะหล
บทที่26คำขอโทษของคนเห็นแก่ตัวตนกอหญ้าใช้เวลากับอัลฟ่าจนถึงเที่ยงวัน กว่าเขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ กำปั้นน้อยทุบเขาแล้วทุบอีก กว่าที่อัลฟ่าจะยอมผละออกไปจากเธอตอนนี้เขาจึงนอนตะแคงตระกองกอดเธออยู่จากด้านหลัง…เคล้นคลึงเต้าสองเต้า ของเธอเล่นอย่างสนุกมือ ส่วนจมูกคมสันเริ่มเกาะเกี่ยวขบเม้มลงที่ต้นคอของเธอเบาๆเซ็กส์ครั้งนี้ของอัลฟ่าไม่ได้รุนแรงเหมือนเมื่อคืนเท่าไหร่นักหากทว่าผสมผสานไปด้วยความอ่อนโยนเสียมากกว่า หากให้เลือกเธอเพียงอยากให้เขาปฏิบัติกับเธอเช่นนี้มากกว่าปฏิบัติต่อเธอเหมือนสัตว์เลี้ยง…มือหนาเชยดวงหน้าหวานให้หันมองสบตา นิ้วโป้งของเขาลูบลงที่ริมฝีปากบางอวบอิ่มเบาๆ“หญ้าหวังว่าคุณจะไม่โกหกหญ้าแบบครั้งก่อน…” สายตาคมวูบไหว เธอยังจำได้ดี ใช่! เธออาจจะคิดกลัวว่าเขาจะไม่ทำตามที่พูดซึ่งมันก็ถูกอย่างที่เธอคิดกลัวเขาไม่คิดทำตามที่เธอขอร้อง!เหตุใดเขาต้องปฏิบ
บทที่25ความจริงปัง!มือหนาทุบลงบนโต๊ะเมื่อได้ยินคำรายงานทุกคำจากเฟย์ต้า“มึงหมายความว่ายังไง!?” ภาพตรงหน้าทำให้มือหนากำหมัดแน่น ตัวสั่นจนแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ นักสืบจากรามิลทำงานได้ดี แกะรอยรถที่ชนอันนาได้ภายในวันเดียว รวมถึงไอ้กายที่มันหนีไปได้อย่างไร้ร่องรอยแต่มันจะหนีไปจากดวงตาของนักสืบไอ้รามิลไม่ได้นานหรอก!วันเดียวก็เกินพอแล้ว!ตอนนี้ภาพของกาศิตกำลังหนีคนของรามิลหัวซุกหัวซุน หนีไปพร้อมๆ กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งจากที่เฟย์ต้ารายงานคือพี่สาวของกอหญ้าน้ำอิง…“เมียน้อยคุณกาศิตคือคุณน้ำอิงครับ”ความจริงจากปากไอ้เฟย์ต้า ทำเอาหัวใจแกร่งกระตุก เมียน้อยตัวจริงของไอ้กาศิตคือน้ำอิงไม่ใช่กอหญ้า!ที่ผ่านมาเขาเข้าใจผิดกอหญ้ามาโดยตลอด!ตอนนี้ความรู้สึกผิดกำลังโจมตีเขาอย่างหนักหน่วง เมื่อความจริงถูกเปิดเผย!"นี่ครับหลักฐาน" เฟย์ต้าตอกย้ำความผิดพลาดที่เขาก
บทที่23ขอของเล่นคืนปัง ปัง ปัง!“ใคร!?” ลีโอตะโกนถาม หันไปมองประตูที่มีเงารองเท้าเยอะผิดปกติ คิ้วเรียวขมวดพลางหันกลับมาสบตากับกอหญ้าเงียบๆ"เปิดประตู!" เสียงของอัลฟ่าทุบประตูด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ตั้งแต่ที่ได้รับรายงานว่า กอหญ้ากำลังสนุกกับไอ้ลีโอ!ผู้หญิงบ้าอะไรโคตรร่านฉิบหาย!แควก!ไม่พูดพร่ำทำเพลง มือหนารีบปลดสายคล้องคอขอวกอหญ้าออก ตอนนี้เนินอกของเธอแทบเปลือยจมูกคมสัน ริมฝีปากหนา กดจูบขบเม้มลงบนผิวกายของเธอซ้ำ ๆ จนกอหญ้าทุบตีเขาอย่างตื่นตกใจปัง ปัง ปัง!“นี่! เดี๋ยว! ไหนบอกจะไม่ทำไง” กอหญ้าต่อว่าลีโอ ทั้งตกใจกับเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง“ต้องทำ ใครมาไม่รู้หรือไง?”“อัลฟ่า…” เธอจำเสียงเขาได้“ใช่! ดังนั้นก็เล่นละครกับฉัน” กอหญ้าหยุดนิ่งทันที บทบาทที่เธอเพิ่งได้รับ ทำให้เธอต้องหยุดนิ่ง กอหญ้าจ
บทที่22เปิดตัวประมูลกอหญ้ายืนน้ำตาคลอหลังจากที่ออกจากห้องทำงานของอัลฟ่า ตอนนี้เธอยืนนิ่ง ๆอยู่หน้ากรงขนาดใหญ่ ถูกวาลิถอดชุดคลุมออกให้เหลือเพียงชุดเมดผ้าลูกไม้ที่แสนเซ็กซี่วาลิยิ้มกริ่มพอใจกับพนักงานคนใหม่ของคลับ กอหญ้าสวยมากจริง ๆสวยขนาดที่พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า 'สวยจนไร้ที่ติ…'สายตากลมโตของกอหญ้าน้ำตาเอ่อซึมเธอกำลังยืนมองกรงทองขนาดใหญ่ ตรงกลางมีโซฟาหรูสีแดงสด …สิ่งที่ปรากฏตรงหน้า เธอคิดว่ามันคงเป็นที่ที่เธอต้องเข้าไปนั่งอวดโฉมประมูลในค่ำคืนนี้พอนึกคิดหัวใจบางก็พลันวูบไหว เต้นแรงไม่เป็นส่ำ ยิ่งประตูกรงทองนั้นถูกเคลื่อนออก หัวใจของเธอยิ่งเต้นแรงมากขึ้น มือบางกุมมือกันแน่น เธอไม่สามารถรอดพ้นไปจากตรงนี้ได้เลยจะมีใครสักคนมั้ยที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอได้…ช่วย… ถ้าจะมีคนมาช่วยที่นี่ก็คงมีเพียงอัลฟ่าเท่านั้น ที่สามารถช่วยเธอได้!ซึ่งเขาประกาศก้องแล้วว่าเขาไม่มีทางช่วยเ
บทที่21เกาะลับมาเวลลินใช้เวลาไม่นาน… กอหญ้าก็เดินลงมาจากชั้นบนด้วยชุดนอนกระโปรงยาวแขนสั้นสีชมพูน่ารัก เธอพยายามตั้งสติ และไม่ร้องไห้ให้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วง การห่างไกลจากบ้านครั้งนี้ทำให้ใจเธอรู้สึกหวิว ไม่อยากไป ไม่อยากต้องห่างพ่อกับแม่แต่สุดท้ายไม่ว่าเธอจะอยากไป หรือไม่อยากไป เธอก็ต้องไปอยู่ดี…“มาแล้วเหรอ ทานข้าวทานปลามาหรือยัง?” เรือนรองเอ่ยถามบุตรสาวที่กำลังย่ำก้าวมาหาพวกเธอ“ทานแล้วจ้ะ”“งันมีเรื่องอะไรจะคุยกับพ่อแม่?” อดิศรถามต่อ กอหญ้าจึงคลานไปนั่งตรงหน้าพ่อกับแม่“วันนี้หนูไปทำงานมาค่ะแล้วหัวหน้าหญ้าเขาแนะนำงานให้ รายได้ดีมาก หนูสนใจเลยอยากไปทำ”"พ่อไม่อยากให้เราไป…" พอได้ยินว่าลูกสาวขอไปทำงานที่อื่น ที่ไม่ใช่ร้านของตัวเอง อดิศรก็ไม่เห็นด้วย…"…" กอหญ้าเริ่มคิดหนัก จะหาเหตุผลอะไรให้พ่อยอม"ไหนบอกว่าร้าน