MasukShare
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.36
Terakhir Diperbarui:
2025-05-08 21:02:21ตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวของทั้งสองคนเงียบมสก ไม่มีใครพูดอะไรออกมาก่อนเลย
หลังจากที่ฉันคุยกับไตตั้นเสร็จ เด็กหนุ่มก็กลับบ้านพร้อมกับพี่เลี้ยง ฉันก็คิดว่าจะกลับเข้าไปในบ้านเลย แต่ก็ถูกร่างสูงเดินแทรกเข้ามาก่อน ฉันจะห้ามก็ไม่ได้ เพราะรุ่นพี่คงไม่ฟังอยู่แล้ว ทำให้เราสองคนมานั่งเงียบกันอยู่แบบนี้ "พี่ควรกลับได้แล้วนะคะ" ฉันเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน เพราะถ้าขืนยังนั่งไม่พูดกันแบบนี้ฉันคิดว่าฉันคงอึดอัดตายแน่นอน "อ่านแล้วไม่ตอบ?" เอ๊ะ! ทำไมเขาพูดกับฉันเร็วจัง นี่คงรอให้ฉันพูดก่อนสินะ เหอะ! "พอดีน้ำสอนการบ้านไตตั้นน่ะค่ะ ก็เลยไม่เห็น" "โทรมาไม่รับ?" "คือ....." "......?" "เอ่อ...." พรึ่บ! ".....!!" "......." "พี่คะ!" ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆเขาก็ล้มตัวมานอนบนตักฉันพลางจ้องหน้าฉันนิ่ง ก่อนที่สายตานิ่งนั้นจะปิดลง "เหนื่อย ขอนอนก่อน" "พี่เหนื่อยก็กลับคอนโดพี่สิคะ มานอนอะไรตรงนี้" "......." "พี่เวย์!" "......." เงียบ ไม่ตอบ "รุ่นพี่!" พรึ่บ! "......?" อยู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับขยับมาใกล้ฉันอีกครั้ง จนตอนนี้ใบหน้าของเราใกล้กันมาก พรึ่บ! หมับ! เธอจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกมือหนาคว้ามือเธอไว้ก่อนที่เขาจะรวบตัวเธอให้มานั่งบนตักตัวเองและเชยคางของเธอขึ้นมามองหน้าเขานิ่ง "เมื่อกี้พูดอะไร" "รุ่นพี่ค่ะ" ฉันพูดเหมือนกับที่พูดกับเขาก่อนหน้านี้ "......." "รุ่น...." จุ๊บ! "อื้อออ!" ตุบๆๆๆ จ๊วบ! จ๊วบ! "อื้อออ! อ่อยนะ!" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! ตุบๆๆ ร่างบางพยายามทุบตีร่างสูง แต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะถอนจูบออกจากเธอเลย ก่อนที่เขาจะบดขยี้จูบรุนแรงมากขึ้น จนตอนนี้น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมา "ฮึก!" "......." ร่างสูงชะงักไป เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของร่างบาง ก่อนที่เขาจะค่อยๆถอนริมฝีปากออก "ฮึก! ฮือออ" "เธอ" "ฮึก! พี่ทำแบบนี้ได้ยังไงคะพี่เวย์" สายตาตัดพ้อที่มองไปทางชายหนุ่มและใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาทำให้เขามองเธออย่างสับสน "......" "ฮึก! พี่มีอะไรที่ไม่ได้บอกน้ำหรือเปล่าคะ" ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้น ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาตัวเอง เพราะไม่อยากให้เขาเห็นว่าตัวเองนั้นอ่อนแอแค่ไหน "......" "หึ! พี่เลือกที่จะไม่พูดจริงๆสินะ" "......." "ที่พี่เข้ามาใกล้ชิดกับน้ำมันก็แค่เกมเกมหนึ่งของพี่เท่านั้นใช่มั้ยคะ" "เธอ...." "เรื่องจริงใช่มั้ยคะรุ่นพี่" "อืม" เพี๊ยะ! มือบางตบเข้าที่ใบหน้านิ่งนั้นทันทีที่ร่างสูงยอมรับ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด "ฮึก! ทำแบบนี้ทำไม" ฉันอยากจะให้เรื่องนี้มันไม่ใช่ความจริง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันร้องขอภายในใจมันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย ตุบๆๆๆ "ฮือออ ทำไมถึงกับน้ำแบบนี้ ฮึก!" หมับ! "ปล่อยนะ!" ตุบๆๆ ตุบๆๆๆ มือบางยังคงทุบหลังเขาไม่หยุด พร้อมกับพยายามดันตัวเขาออก ในขณะที่ร่างสูงก็ยังคงกอดเธอแน่นไม่ยอมปล่อย "ฮืออออ" แกร๊ก! "ทำอะไรกัน!" เฮือกกกกก! พรึ่บ! ทั้งสองผละออกจากกัน ก่อนที่เธอจะหันไปมองบุคคลที่เข้ามาใหม่นั้น นั่นคือพี่ชายของฉันที่คิดว่าตอนนี้เขาน่าจะอยู่ต่างประเทศไม่ใช่เหรอ..... "พะ....พี่นที ฮึก!" พรึ่บ! ฉันรีบลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความตกใจ ก่อนที่จะรีบเช็ดน้ำตาตัวเองเพื่อไม่ให้พี่ชายของฉันเห็น "นี่มันเรื่องอะไรกัน!" อึก! ฉันไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้ของพี่นทีเลย ฉันไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะรู้เรื่องของตัวเองกับพี่เวย์มากน้อยแค่ไหน แต่ว่าตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ "น้ำขอตัวก่อนนะคะ" ปัง! หลังจากที่เข้ามาในห้องแล้ว เธอก็ล้มตัวลงบนเตียงทันที พลางน้ำตาก็ไหลออกมาดดยไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้แล้ว เพราะความเจ็บปวดจากความจริงที่ได้รับรู้มาว่าเรื่องของฉันกับรุ่นพี่มันเป็นแค่เกม เกมที่มีฉันเป็นหมากเท่านั้นเอง "ฮืออออ ทำไมถึงเจ็บแบบนี้นะ ฮึก! ฮือออ" ที่มันเจ็บแบบนี้ก็คงเพราะรักรุ่นพี่ไปแล้วสินะยัยน้ำหนาว หึ! น่าสมเพชตัวเองจริงๆ ฉันควรตัดใจจากรุ่นพี่สินะ...... ____________________ นที Part "ไม่ต้องตามไป!" "......" ชายหนุ่มชะงักไป ก่อนที่มันจะหันมามองหน้าผมนิ่ง พรึ่บ! ผัวะ! ผัวะ! ผมลุกขึ้นก่อนจะชกเข้าที่ใบหน้าเพื่อนสนิทอย่างไม่ให้มันตั้งตัว กึก! "กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำให้น้องกูเสียใจไอ้เวย์!" "หึ!" เขาโกรธมากที่มันทำให้น้องเขาเสียใจ ที่จริงแล้ววันนี้เขากลับมาจะมาเซอร์ไพรส์น้ำหนาว แต่กลับมาเจอเรื่องที่น่าเซอร์ไพรส์กว่าน่ะสิ แม่ง! "ที่น้องกูพูดมาเรื่องจริง?" "มึงคิดว่าไง?" พรึ่บ! "ไอ้เวย์!" ผมกระชากคอเสื้อมันทันที ก่อนที่จะง้างมัดเพื่อจะต่อยมัน แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับคำพูดของเซอร์เวย์ก่อน "กูไม่ได้อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้" พรึ่บ! "หึ! เรื่องจริงสินะไอ้เวย์ มึงทำได้ไงวะ! นั่นน้องสาวกูนะเว้ย!" "......." "มึงกลับไปได้แล้ว!" "กูจะคุยกับน้องมึง" "มึงคิดว่าน้องกูจะยอมคุยกับมึงงั้นเหรอ? หึ!" "......" "ถ้ามันเป็นแค่เกม มึงก็ชนะแล้วไอ้เวย์ น้ำหนาวน่ะรักมึงมาก" "......" "แต่มึงเห็นน้องกูเป็นแค่เกมงั้นเหรอ มึงมัน...แม่งเอ๊ย!" ผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ แม่ง! "......" "ถึงมึงนั่งอยู่ที่นี่น้องกูคงไม่ออกมาหรอกนะ กลับไปเถอะ" ครืดดด....ครืดดด...ครืดดด จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของคนตรงหน้าก็ดังขึ้น ไอ้เวย์มันรับสายก่อนที่ใบหน้าจะเคร่งเครียดขึ้นมาทันที "หึ! งานมีปัญหาสินะ" "กูไม่ยอมแพ้หรอกนะ!" "น้องกูไม่มีทางให้อภัยมึงหรอกนะไอ้เวย์!" "......." "อ่อ กูจะหาแฟนใหม่ให้น้องกูเอง น้องกูจะได้ลืมมึงเร็วๆ :-)" "ไม่มีทาง!" "หึ!" "น้องมึง? หึ! น้ำหนาวเมียกู!" ปัง! "ไอ้เวย์! มึง!" เขาจะกลับไปเอาเรื่องเพื่อนตัวเอง แต่กลับไม่ทันแล้วเพราะมันขับรถออกไปแล้ว "แม่ง! อะไรกันวะ!" ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เกม แต่ผมคิดว่าไอ้เวย์มันไม่ได้เห็นน้ำหนาวเป็นแค่หมากหรอกนะ เพราะสายตาที่มันมองน้องสาวผมน่ะ มันมีอะไรมากกว่านั้นแน่นอน หึ! ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก แกร๊ก! ร่างสูงเลือกที่จะเดินขึ้นไปหาน้องสาวตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าน้องสาวเขานั้นหลับไปแล้ว นั่นทำให้เขาเดินไปจัดแจงที่นอน เพื่อให้น้องสาวได้นอนอย่างสบาย "เฮ้อออ..." เขารู้นิสัยน้องสาวของเขาดี น้ำหนาวเวลาที่ร้องไห้ก็มักจะหลับไปพร้อมกับน้ำตาแบบนี้เสมอ แต่ครั้งล่าสุดที่เขาเห็นน้ำหนาวร้องไห้ก็ตอนที่คิดถึงพ่อกับแม่เท่านั้น แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เพราะคนที่ทำให้น้องสาวเขาร้องไห้ก็คือไอ้เซอร์เวย์ เพื่อนของเขา..... นที Part End _________________ เช้าวันต่อมา.... ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก "น้ำหนาว!" ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด กึก! ร่างบางสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเคาะประตูจากพี่ชายรวมถึงโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง พรึ่บ! "อ๊ะ! ซี๊ดดดด" ทำไมปวดหัวแบบนี้เนี่ย.... แกร๊ก! "ตื่นหรือยัง" "ค่ะ" "พี่ทำข้าวต้มให้เราแล้ว รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปกินได้แล้ว นี่มันจะสายแล้วนะ" "ขอบคุณค่ะพี่นที" หมับ! มือหนาของพี่ชายวางบนศีรษะฉัน ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าของเขา ซึ่งมันต่างจากเมื่อคืนนี้มาก "ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกพี่ เข้าใจมั้ย" หมับ! ฉันโผเข้ากอดพี่ชายที่รักมากที่สุด ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา "ขอบคุณมากนะคะพี่นที ฮึก!" ___________________ Genius University ตอนนี้ฉันก็มาถึงมหาลัยเรียบร้อยแล้วโดยมีพี่นทีมาส่ง แต่เรื่องที่พี่ชายฉันกลับมาฉันก็ยังไม่ได้ถามอะไรเขาเลย เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกปวดหัวมากเลย ตั้งแต่ตื่นนอนแล้ว คงเพราะเรื่องเมื่อคืน "ทำไมวันนี้มาสายได้ล่ะน้ำ" เรนทักฉันเมื่อฉันเดินเข้ามาในห้อง และตอนนี้เหมือนกับว่ามีแค่เรนกับลูกกอล์ฟที่นั่งอยู่ก่อน "นั่นสิ ปกติแกมาเช้าจะตาย แต่เอ๊ะ! น้ำหนาว!" ".....?" "ทำไมสีหน้าแกดูไม่ดีเลยยะ! ตาบวมเชียว เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย" ลูกกอล์ฟพูด "เปล่า" ฉันอยากจะยิ้มนะแต่มันยิ้มไม่ออก "แน่ใจนะยะ ดูหน้าแกตอนนี้สิซึมมากเลยนะ" "งั้นเหรอ...." ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พรึ่บ! "มาแล้วเหรอยะยัยซี" "......" ฟุบ! "อ้าว! เป็นอะไรไปอีกคนเนี่ย" ฉันหันไปมองซีอาร์ที่ตอนนี้ฟุบหน้าลงกับโต๊ะตัวเองไปแล้ว ก่อนที่จะหันกลับไปมองด้านหน้าที่อาจารย์เดินเข้ามาแล้ว ถึงแม้ว่าฉันอยากจะตั้งใจฟังที่อาจารย์บรรยาย แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นรวมถึงไอ้อาการปวดหัวของฉันในตอนนี้มันทำให้ฉันไม่มีสมาธิเลย "เข้าใจกันแล้วใช่มั้ยคะ" "......" "เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ ส่วนงานกลุ่มอาจารย์จะให้นักศึกษาแบ่งกันเองนะคะ กลุ่มละ 5คนนะ" ฟุบ! พออาจารย์เดินออกไป ฉันก็ถึงกับต้องฟุบหน้าลงกับโต๊ะเหมือนกับซีอาร์ที่ตั้งแต่เดินเข้ามาเพื่อนฉันคนนี้ยังไม่พูดอะไรเลย "อะไรกันเนี่ยเพื่อนฉัน" "นั่นน่ะสิ ยัยเรนแกไม่รู้เหรว่ายัยน้ำเป็นอะไรอ่ะ" "ฉันจะรู้มั้ยเนี่ย" หมับ! "อ๊ะ!" "เป็นอะไรของแกอีกยะ" "น้ำหนาวแกตัวร้อนมากเลยนะ! ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย" ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะมองเรนกับลูกกอล์ฟที่ทำหน้าเป็นห่วงฉันอยู่ตอนนี้ "ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ ซีอาร์" ฉันหันไปเรียกซีอาร์ กึก! "อืม" "เป็นอะไรหรือเปล่ายัยซี ทำไมแกหน้าซีดแบบนั้นล่ะ หรือว่าจะไม่สบาย?" เรนถามซีอาร์ด้วยความเป็นห่วง "เปล่า ไปกันเถอะ" ฉันมองดูก็รู้แล้วว่าซีอาร์น่ะคงมีเรื่องอะไรในใจแน่ๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพราะฉันคิดว่าฉันกับซีอาร์ในตอนนี้คงเหมือนกัน ___________________ เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียนแล้วก็ต้องมากิจกรรมรับน้อง และวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ร้องเพลงรวมถึงตรวจเครื่องแต่งกายเท่านั้น แต่มันจะหนักก็ตรงที่มีการนับจำนวนคน แต่ฉันคิดว่าวันนี้คงมาไม่ครบอีกตามเคย "ทั้งหมดลุกขึ้น!" พรึ่บ! พรึ่บ! "ลุกนั่ง 20 ครั้งปฏิบัติ!" "รับทราบ!" 20 ครั้งเลยเหรอเนี่ย.... พรึ่บๆๆ "1...2...3......" อ๊าาา ซี๊ดดด ฉันรู้สึกว่าตอนนี้สายตาตัวเองเริ่มพล่ามัวแล้ว และไอ้อาการปวดหัวก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นอีกด้วย....... ตุบ! "น้ำหนาว!" "ยัยน้ำ!"
Bab terkait
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.1
ตึก...ตึก...ตึกตุบ!พรึ่บ!"อ๊ะ! ซี๊ดดด"เสียงหนังสือกระทบพื้นพร้อมกับร่างบางที่นั่งกองอยู่กับพื้นเหมือนหนังสือของเธอแล้วในตอนนี้"อีกแล้วเรา"ฉันมองหัวเข่าตัวเองที่ตอนนี้เป็นแผลเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะรีบเก็บหนังสือของตัวเองใส่กระเป๋าและรีบไปขึ้นรถทันที เพราะวันนี้มีสอบชิงทุนของมหาลัยชื่อดัง"น้ำหนาวๆๆ"เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนเรียกจึงรีบเดินไปหาทันที"รถมาแล้วรีบขึ้นไปกันเถอะ"พรึ่บ!"เลือดแก" เรนขยับแว่นตาตัวเองก่อนจะมองไปที่หัวเข่าของฉัน"ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่นี้เอง ซี๊ดดด" ฉันมองไปที่เลือดซึมตรงหัวเข่า ตอนแรกก็ไม่รู้สึกเจ็บหรอกนะ แต่พอเพื่อนทักฉันนี่สิถึงรู้สึก"ไม่เป็นไรแต่ร้องเนี่ยนะ?""แหะๆๆ""ซุ่มซ่ามอีกแล้วสินะ เฮ้อออ แกนี่นะ""อย่าสนใจเรื่องนี้เลย ฉันก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วมั้ย?""เฮ้อออ แล้วบัตรประจำตัวสอบ?""เอามาแล้วน่า" ฉันชูบัตรขึ้นก่อนจะยิ้มให้เพื่อนตัวเอง"ก็นึกว่าลืมอีก""การสอบครั้งนี้สำคัญมากเลยนะและฉันก็อยากจะเข้ามหาลัยนี้จริงๆ""งั้นเราก็มาตั้งใจทำข้อสอบกันเถอะ""อื้ม"ตอนนี้ฉันอยู่มอปลายปีสุดท้ายแล้วและตอนนี้กำลังจะไปสอบชิงทุนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งการที่จะเข้าที่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.2
บรื้นนน...เอี๊ยดดดพรึ่บ!"พี่คะ ^_^""......"หมับ!หญิงสาวสวมกอดพี่ชายตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้น"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ"ร่างสูงเมื่อเห็นว่าน้องสาวตัวเองกอดแน่นเกินไปจึงผละตัวออกก่อนจะมองอย่างอมยิ้มให้กับความขี้อ้อนของเธอ"ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ น้องคิดถึงม๊ากกมาก""แล้วเราจะมาเรียนที่นี่จริงๆ?""ค่ะ น้องทำเรื่องย้ายเรียบร้อยแล้วและกำลังจะเป็นนักศึกษาของจีเนียสแล้วด้วยค่ะท่านผู้บริหาร ^_^""หึ :-)"ที่ซีอาร์พูดมานั้นถูกแล้วล่ะ เพราะเขารับช่วงต่อพ่อของเขาเองในการบริหารมหาลัยแห่งนี้"แล้วซีก็เรียนคณะเดียวกับพี่ด้วยนะคะ""รู้""ว๊าา แย่จัง แต่ถ้าพี่เซอร์เวย์สุดเย็นชาของน้องไม่รู้แล้วใครจะรู้ล่ะคะ จริงมั้ย""หึ!"วันนี้น้องสาวของเขากลับจากอังกฤษ เพื่อมาเรียนต่อที่ไทยและพ่อแม่เขาก็ขอให้มารับเธอ______________________ตึก...ตึก...ตึก"ป๊า ม๊าค่ะ""มาแล้วเหรอเนี่ยลูกสาวม๊า มาๆมาให้ม๊ากอดให้หายคิดถึงเลย""ป๊าด้วยสิคุณ"พรึ่บ!"ซีกอดทั้งสองคนเลยก็ได้ค่ะ คิคิคิ"ร่างสูงมองสามคนที่ยืนกอดกันพร้อมรอยยิ้มที่แทบจะไม่มีใครได้เห็นนอกจากครอบครัวของเขาหรือคนที่สนิทมากจริงๆ"พ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.3
K Pubฉันยืนทำใจอยู่นาน เพราะยังคิดไม่ตกว่าจะมาทำงานแบบนี้ดีมั้ย แต่มันก็แค่คืนเดียวเอง เพราะพี่ที่ฉันรู้จักขอให้ช่วยมาทำงานแทน อีกอย่างเงินก็เยอะด้วย นั่นจึงทำให้ฉันตอบตกลงทันทีและกำลังรอพี่เขาที่หน้าผับแห่งนี้ ซึ่งฉันก็เพิ่งเคยมาที่แบบนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกันเอี๊ยดดด.....ปิ๊ป!"น้ำ!""พี่ซีน" ฉันรีบวิ่งเข้าไปหารถยนต์ที่ขับมาจอด"นี่จ๊ะ คีย์การ์ดเข้าผับ""......" ฉันมองมันด้วยความไม่เข้าใจ เพราะถ้ามาสถานที่แบบนี้มันต้องใช้บัตรประชาชนไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมต้องมีคีย์การ์ดสีฟ้าแบบนี้ด้วยล่ะ"เอาบัตรนี้ยื่นให้การ์ดตรงนั้น เพราะที่นี่มันต้องมีคีย์การ์ดแบบนี้แหละสำหรับพนักงานน่ะ""แต่มันเป็นของพี่แล้วฉันจะเข้าไปได้เหรอคะ?""ได้สิ พี่บอกผู้จัดการร้านเรียบร้อยแล้วล่ะ"".......""ดูแลตัวเองด้วยล่ะ พี่ไปก่อนนะ""ค่ะ"หลังจากนั้นฉันจึงเดินไปยื่นบัตรให้กับการ์ดที่อยู่หน้าคลับ ก่อนที่ผู้ชายกล้ามโตจะมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ฉันจึงยิ้มแห้งให้เขาทันที"เข้าไปได้""ขอบคุณค่ะ"ตึงตึงตึง.......เสียงเพลงที่ดังและแสงสีที่สาดส่องพร้อมกับพวกที่ชอบเที่ยวกลางคืนต่างเต้นกันอย่างสนุกสนาน ฉันมองพวกเขาด้วยความตื่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.4
พรึ่บ!"พี่นทีคะ ^_^"ฉันเดินลงมาหาพี่ชายที่รออยู่หน้าตึกแล้วและวันนี้ร้านเกมส์ของพี่ฉันก็หยุดครึ่งวัน เพราะเขาจะเป็นคนไปส่งฉันที่มหาลัยเองด้วย"น้องพี่น่ารักจริงๆ""คิคิคิ" ฉันยิ้มแบบขำกับคำพูดของพี่ชาย"ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันนะ""รอเพื่อนน้ำก่อนสิคะ""......?"ตึกตึกตึก...."ขอโทษที่มาสายนะน้ำ""ไปกันเถอะเรน ^_^""สวัสดีค่ะพี่นที วันนี้เรนขอไปด้วยคนนะคะ พอดีพ่อกับแม่เรนมีงานด่วนน่ะค่ะ""ครับ"วันนี้เป็นวันรายงานตัวของฉันที่มหาลัยจีเนียส ฉันทั้งตื่นเต้นแล้วก็ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะได้เข้าที่นี่จริงๆ พอประกาศผลออกมาทั้งฉันกับเรนที่เลือกคณะเดียวกันต่างตกใจจนพูดไม่ออกกันอยู่นานเลยล่ะ"ฉันตื่นเต้นมากเลยอ่ะน้ำ >...หึ :-)"เอี๊ยดดด...."ถึงแล้วน้ำ""อื้ม""พี่จะเอารถไปจอดก่อนนะ เราสองคนลงตรงน
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.5
เอี๊ยดดด..."ขอบคุณที่มาส่งนะซี""ไม่เป็นไร เพราะฉันเป็นคนชวนเธอออกมาด้วยกันนี่นา""เจอกันพรุ่งนี้นะ เอ่อ...ขอบคุณนะคะ"ฉันหันไปขอบคุณคนที่ขับรถมาส่ง แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะตลอดทางที่มา ฉันไม่ได้ยินเขาพูดอะไรเลยและก็ไม่รู้ด้วยว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นใคร แต่ก็คงจะสนิทกับซีอาร์มากดูจากสรรพนามที่ซีอาร์เรียกแล้ว"พี่คะ เพื่อนซีพูดด้วยทำไมพี่ถึงไม่พูดล่ะคะ""ซี ไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อนนะ"พรึ่บ!"ร้านเกม"ฉันที่จะก้าวลงจากรถก็ต้องหยุดชะงักทันที เพราะเสียงของคนขับนั้นมันคล้ายกับเสียงใครบางคนที่ฉันเคยได้ยินมาก่อน"เธอเปิดร้านเกมด้วยเหรอน้ำหนาว?""อ่อ ใช่ แต่เป็นพี่ชายน่ะ""นั่นพี่ชายเธอเหรอ?"ฉันละความสนใจจากผู้ชายที่เป้นคนขับนั้น ก่อนจะมองตามสายตาของซีอาร์ที่มองออกนอกรถก็เห็นว่าพี่นทีออกมารอฉันด้านนอกแล้ว เพราะตอนที่ใกล้จะถึงฉันก็แชทบอกพี่เขาแล้ว"ไปก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ""พรุ่งนี้เจอกันนะ แต่ว่าพี่ชายเธอหล่อมากเลยนะ คิคิคิ"ฉันหัวเราะตามซีอาร์แล้วจึงลงจากรถเพื่อเดินไปหาพี่นที ก่อนที่รถหรูจะขับออกไปทันที"รถใคร?""เพื่อนที่มหาลัยน่ะค่ะ ^_^""มีเพื่อนแล้วเหรอเรา""น้ำมีเพื่อนไม่เห็นแปลกนี
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.6
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอ"ใครโทรมาเหรอน้ำ?" เรนถามฉันในระหว่างที่นั่งเล่นเกมด้วยกัน"พี่ซีนน่ะ""อย่าบอกนะว่าพี่เขาจะให้แกไปช่วยงานที่นั่นอีกน่ะ!""ไม่รู้สิ" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะตั้งแต่คืนนั้นฉันก็ไม่ได้ติดต่อพี่เขาอีกเลยและพี่ซีนเองก็ไม่ได้ติดต่อฉันมาเหมือนกันครืดดด...ครืดดด...ครืดดด"ให้ฉันรับให้มั้ย?""ไม่เป็นไรหรอก คงไม่มีอะไรมั้ง" ฉันภาวนาให้เป็นแบบที่ตัวเองคิด"เฮ้อ แกนี่นะ ถ้าไม่อยากทำก็ปฏิเสธพี่เขาไปสิ ฉันล่ะไม่ชอบพี่ซีนจริงๆ"ฉันเลือกที่จะรับสายพลางมองเรนที่ทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ฉัน เพราะคืนก่อนที่เกิดเรื่องฉันก็เล่าให้เรนฟัง เพราะว่ายัยนั่นเป็นคนมารับฉันที่ผับแล้วยังเค้นให้ฉันพูดอีกว่าทำไมถึงมาที่นี่ได้ ฉันก็เลยต้องพูดตามความจริง"ค่ะ พี่ซีน"(น้องน้ำหนาวคะ)"พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ"(คืนนี้น้องว่างหรือเปล่าจ๊ะ)"เอ่อออ..."พรึ่บ!"ยัยเรน!""ฉันคุยให้เอง""แต่ว่า.....""พี่มีอะไรกับเพื่อนเรนอีกหรือเปล่าคะพี่ซีน"ฉันมองเรนที่คุยกับพี่ซีนด้วยความลุ้นมาก ดูเหมือนเพื่อนฉันจะไม่ชอบพี่ซีนจริงๆแฮะ เฮ้อออ..."คืนนี้เพื่อนเ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-07ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.7
เซอร์เวย์ Partตึก...ตึก...ตึก"......"ผมยืนมองร่างบางที่นอนพิงกับที่นั่งด้วยความแปลกใจ เพราะตั้งแต่ที่ผมเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอเหมือนว่ายัยนี่จะไม่รู้ตัวอีกนะ".......""น้ำหนาว" ผมเรียกชื่อเธอตามที่เพื่อนบอกมา ที่จริงผมรู้จักเธอก่อนหน้านั้นแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเป็นน้องสาวของเพื่อนตัวเอง"......"พรึ่บ!"อื้อออ" เธอครางเบาๆแต่ก็ยังคงไม่รู้สึกตัวเหมือนเดิมหลับสนิทเลยสินะ.....ผมมองร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนตัวเอง ก่อนจะได้กลิ่นเหล้าจากตัวเธอ"หึ!"พรึ่บ!ปัง!บรื้นนนน......รถหรูขับออกจากผับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพายัยเด็กนี่ไปส่งตามที่พี่ชายของเธอขอมา_____________________เอี๊ยดดด....ตอนนี้รถหรูก็มาจอดที่หน้าบ้านของเธอแล้ว และพี่ชายของเธอ ไอ้นทีก็ยืนรออยู่หน้าบ้านแล้วเหมือนกันกึก!พรึ่บ!"น้ำหนาวเป็นอะไร?""ไม่รู้""อะไรวะไอ้เวย์! อย่าบอกนะว่ามึง....""กูไม่ใช่คนแบบนั้น""แล้วทำไมน้องกูไม่ได้สติแบบนี้?""เมา"ใช่! ผมคิดว่ายัยเด็กนี่ต้องเมาแน่นอน เพราะกลิ่นเหล้าที่ติดตัวเธอมา แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายัยนี่ดื่มเป็นหรือเป็นเพราะโดนยัดเยียดให้ดื่ม"น้องกูไม่เคยดื่ม""......."หึ! คงเป็นอย่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-07ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.8
แปะๆๆๆเสียงปรบมือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เมื่อถึงเวลาแนะนำตัวของรุ่นพี่แต่ละคน เพราะวันนี้เป็นการเข้ากิจกรรมรับน้องวันแรกของคณะวิศวะและก็เป็นการเจอรุ่นพี่ที่รวมทุกชั้นปีเป็นครั้งแรกเหมือนกัน แต่ว่าเหมือนรุ่นพี่ปี 4 จะยังมากันไม่ครบนะ"ครบกันมั้ยคะ!""ครบค่ะ/ครับ!"นี่ขนาดเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงนะ...."วันนี้พี่จะแจกป้ายชื่อให้กับน้องๆทุกคน......"ฉันกับเพื่อนๆปีเดียวกันต่างตื่นเต้นจากกิจกรรมที่พี่เขาพูดมา แต่ฉันก็ยังกลัวๆอยู่เหมือนกันนะถ้าพี่ว๊ากลงน่ะ เพราะเคยได้ยินมาว่าวิศวะที่นี่รับน้องโหดมากจากที่ฟังรายละเอียดการรับน้องของพี่โรสเสร็จแล้ว ต่อมาก็เป็นพี่ว๊ากที่ตอนนี้คือหน้านิ่งมากเลย"กฎของผม ถ้าใครมาสายแม้แต่วินาทีเดียว พวกรุ่นพี่จะลงโทษพวกคุณ แต่เราจะไม่บอกว่าบทลงโทษคืออะไร!" เสียงฮือฮาเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง "เงียบครับ!"".......""ผมพูดอยู่ แต่พวกคุณดูเหมือนไม่สนใจที่ผมพูดเลย!""......""ลุกขึ้นครับ!"พรึ่บ!"@(฿-@-""เงียบครับ! ผมให้คุณลุกขึ้นยืน มันคงไม่ต้องใช้ปากพูดนะครับ!"".......""ลุกนั่งห้าสิบครั้งปฏิบัติ!""หะ...ห้าสิบครั้งเลยอ่ะแก ฮือออ" ลูกกอล์ฟเริ่มร้องโวยวายกับฉันแล้วทำหน้าเ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-07
Bab terbaru
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.36
ตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวของทั้งสองคนเงียบมสก ไม่มีใครพูดอะไรออกมาก่อนเลยหลังจากที่ฉันคุยกับไตตั้นเสร็จ เด็กหนุ่มก็กลับบ้านพร้อมกับพี่เลี้ยง ฉันก็คิดว่าจะกลับเข้าไปในบ้านเลย แต่ก็ถูกร่างสูงเดินแทรกเข้ามาก่อน ฉันจะห้ามก็ไม่ได้ เพราะรุ่นพี่คงไม่ฟังอยู่แล้ว ทำให้เราสองคนมานั่งเงียบกันอยู่แบบนี้"พี่ควรกลับได้แล้วนะคะ" ฉันเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน เพราะถ้าขืนยังนั่งไม่พูดกันแบบนี้ฉันคิดว่าฉันคงอึดอัดตายแน่นอน"อ่านแล้วไม่ตอบ?"เอ๊ะ! ทำไมเขาพูดกับฉันเร็วจัง นี่คงรอให้ฉันพูดก่อนสินะ เหอะ!"พอดีน้ำสอนการบ้านไตตั้นน่ะค่ะ ก็เลยไม่เห็น""โทรมาไม่รับ?""คือ.....""......?""เอ่อ...."พรึ่บ!".....!!"".......""พี่คะ!"ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆเขาก็ล้มตัวมานอนบนตักฉันพลางจ้องหน้าฉันนิ่ง ก่อนที่สายตานิ่งนั้นจะปิดลง"เหนื่อย ขอนอนก่อน""พี่เหนื่อยก็กลับคอนโดพี่สิคะ มานอนอะไรตรงนี้"".......""พี่เวย์!""......." เงียบ ไม่ตอบ"รุ่นพี่!"พรึ่บ!"......?"อยู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับขยับมาใกล้ฉันอีกครั้ง จนตอนนี้ใบหน้าของเราใกล้กันมากพรึ่บ!หมับ!เธอจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกมือหนาคว้ามือเธอไว้ก่อนที่เขาจะรวบตัวเธอให
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.30
อีกด้านหนึ่งตึก...ตึก...ตึก"ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ?""แต่สั่งสอนเท่านั้นเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย :-)""แต่ถ้าเราถูกจับได้แล้วล่ะก็....""ถ้าเธอไม่พูด ฉันไม่พูดจะมีใครจับเราได้ ไม่มีใครเห็นหรอกน่า""แต่ฉันว่า...""อย่าพูดถึงมันอีก เพราะถ้าเรายังพูดเรื่องนี้กัน อาจจะมีคนรู้ก็ได้นะ""เฮ้อออ ฉันไม่น่าช่วยเธอเลย"สองสาวคุยกันหลังจากเกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ด้วยความที่เธอไม่ชอบเด็กนั่นอยู่แล้ว ทำให้เธอนึกแผนอะไรออกมาได้และให้เพื่อนเป็นคนช่วยเท่านั้นเอง หึ :-)"สะใจจริงๆ :-)"____________________"ตรงนี้ล่ะครับ""ก็แบบนี้ไงครับ"หลังจากที่ฉันกลับมาจากมหาลัยแล้วก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าและพอออกมาก็เจอไตตั้นที่สะพายกระเป๋ามาบ้านฉันพอดีและฉันก็รู้ดีว่าเด็กคนนี้ต้องมาให้ฉันสอนการบ้านแน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดด"พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"ฉันบอกไตตั้นก่อนจะเดินออกไปรับสายคนที่โทรเข้ามา"ฮัลโหลค่ะพี่นที"เป็นสายของพี่ชายฉันนั้นเอง วันนี้พี่นทีไม่เปิดร้าน แต่ช่วงนี้ร้านฉันอาจจะเปิดแค่ตอนเย็นเท่านั้น เพราะพี่นทีออกไปช่วยงานพี่คลีนที่บริษัท ฉันก็อาจจะมาดูแลร้านแทนก่อนและอาจจะเป็นแบบนี้อีกนานเพราะอาทิตย์หน้าพี่นท
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.29
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษคนที่ตัวเองชนทันที เพราะมัวแต่เดินอ่านหนังสือน่ะสิ เพราะเดี๋ยวบ่ายนี้ฉันมีสอบย่อยด้วย"ขนาดเดินยังจะขยันอ่านอีกนะเรา""พี่น้ำว้า" ฉันเอ่ยชื่อคนที่ฉันชน ก่อนจะมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็เป็นเพื่อนของพี่น้ำว้านั้นเองรวมถึงมีพี่โรสด้วยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลย"ใช่จ๊ะ พี่รหัสเราไง นี่มีสอบเหรอ?""ใช่ค่ะ สอบย่อย""งั้นก็โชคดีนะจ๊ะ ^_^""ขอบคุณค่ะ ^_^""แต่พี่ว่าเราต้องสอบได้อันดับหนึ่งแน่นอน คิคิคิ""พี่น้ำว้าอ่ะ >.พอได้ยินพี่น้ำว้าพูดแบบนี้ฉันก็เขินเหมือนกันนะ"คิคิคิ""ไปกันได้แล้วว่า""อ่อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ""ค่ะ"หลังจากที่แยกกับพี่รหัสแล้ว ฉันก็มาถึงที่ห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพราะจะมาอ่านหนังสือ นั่นแหละ เพราะถ้าอยู่กับพวกเพื่อนฉันล่ะก็คงไม่ได้อ่านหนังสือแน่ๆ"ยังมีเวลาเหลืออีกสองชั่วโมง เอาล่ะเริ่มเลยดีกว่า"ระหว่างนั้นร่างบางก็ใช้เวลากับหนังสือเรียนของเธอนานพอควร และเธอไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยเมื่อได้อ่านหนังสือแล้วพรึ่บ!"ยัยน้ำ!""หือออ?" ฉันเงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือ ก่อนจะหันไปมองเสียงเรียกข้างๆก็พบว่าเป็นเรนนั่นเองที่เรียก"
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.28
แกร๊ก!"พี่โรส!"ฉันตกใจหมดเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมากลับพบว่าพี่โรสยืนอยู่หน้าห้องน้ำ"ไม่คิดว่าจะเจอน้องที่นี่นะ""พอดีน้ำมาติวให้ยัยซีน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"หมับ!"เดี๋ยว!""......?" ฉันมองมือตัวเองที่ถูกพี่โรสจับไว้ก่อน"เธอกับพี่เซอร์เวย์น่ะไม่เหมาะสมกันหรอกนะน้ำหนาว""......""อีกอย่างพี่อยากจะบอกเธอไว้ว่าพี่เซอร์เวย์ไม่มีทางชอบเธอหรอก จำไว้!"พรึ่บ!ฉันมองพี่โรสที่เดินออกไป ก่อนที่จะเดินตามพี่เขาไปอีกที แต่ในหัวของฉันตอนนี้ยังคงคิดถึงคำพูดของพี่เขาอยู่ พี่โรสดูฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ...."ยัยน้ำ""......""น้ำหนาว""......""ยัยน้ำหนาว!""ฮะ!""เหม่ออะไรของเธอ คิดอะไรอยู่เหรอ ฉันเรียกตั้งนาน""เปล่า""เฮ้อออ....สุดท้ายแผนฉันก็ไม่สำเร็จจนได้""......""เพราแกเลยยัยน้ำ ฉันบอกให้รีบๆสารภาพไป เห็นมั้ยมารผจญมาจนได้!""เอาน่า ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกันแหละ เฮ้อออ""งั้นเดี๋ยวฉันต้องสร้างสถานการณ์อีกครั้งแล้วล่ะ ครั้งหน้าแกต้องไม่พลาดนะยะ!""ครั้งหน้าอีก?""ใช่แล้ว! แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะ รู้มั้ยตอนที่ฉันเห็นแกกับพี่ชายฉันนั่งใกล้กัน ฉันแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเลยนะ อร๊ายยย ไม่ธรรมดาจริงๆเพื่อนฉัน
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.27
แกร๊ก!พรึ่บ!"พี่น้ำหนาวคร๊าบบบ""อื้อออ!""พี่น้ำครับตื่นครับ"พรึ่บ!ร่างบางที่กำลังนอนอยู่ก็ถึงกับต้องลืมตาขึ้นมา เพราะเสียงปลุกรวมถึงใครบางคนที่ขึ้นมาบนเตียงของฉัน"อ้าว! ไตตั้น""ตั้นคิดถึงพี่น้ำหนาวจังเลยครับ"พรึ่บ!ฉันรีบลุกขึ้น แต่ก็ยังไม่หายง่วงเลย เพราะข้อความเมื่อคืนน่ะสิทำให้ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับน่ะ เฮ้อออ..."เรามาหาพี่มีอะไรหรือเปล่าหืม" ฉันมองเด็กชายตรงหน้าด้วยความเอ็นดู"เราไปเที่ยวกันเถอะครับ""เที่ยว?""ครับ :-)""แล้วที่บ้านเรารู้หรือเปล่าว่ามาหาพี่?" ฉันถามไตตั้น"รู้ครับ ตั้นบอกคุณแม่แล้ว""งั้นเดี๋ยวเราออกไปรอพี่ด้านล่างก่อนนะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวก่อน""ครับผม""พี่นทีอยู่ด้านล่างใช่มั้ย""ครับ""จ๊ะ"ปัง!หลังจากที่ให้ไตตั้นไปรอด้านล่าง ฉันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะออกไปข้างนอกกับไตตั้น ที่จริงฉันก็คิดว่าจะไปซื้อหน้งสือมาอ่านเหมือนกัน ก็เลยตกปากรับคำไตตั้นไปตึก....ตึก...ตึก"ฮ่าฮ่าฮ่า""พี่ยิงผมทำมั้ยครับพี่นที""เราเล่นไม่เก่งเองต่างหากล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"ฉันเดินลงมาด้านล่างก็เห็นว่าพี่ชายตัวเองกับไตตั้นนั่งเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน แต่พอไตตั้นเห็นฉันลงมาเท่านั้น
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.26
"โหดจังเลย ฮือออ""นั่นน่ะสิ! เหตุผลบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดูสิทำให้พวกเราเดือดร้อนกันหมดน่ะ!""โอ๊ยย! ปวดขาจริงๆเลย!""เหมือนกันเลย ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะเดินแล้วเนี่ย ฮือออ"เสียงโอดครวญของแต่ละคนดังขึ้น เมื่อถึงเวลาเลิกกิจกรรมช่วงเย็น เพราะวันนี้มีเพื่อนมาสายเยอะมาก โดยให้เหตุผลว่าทำงานอื่นอยู่ นั่นจึงเป็นเหตุให้พวกเราทั้งชั้นปีถูกลงโทษด้วยการลุกนั่งน่ะสิ หลายคนอาจจะคิดว่าแค่ลุกนั่งเอง แต่สำหรับพวกฉันแล้วมันเหนื่อยมากจริงๆนะ เฮ้อออ...."เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย ฉันจะบ้าตาย!""เอาน่าลูกกอล์ฟ" ฉันพูดปลอบใจลูกกอล์ฟ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"ลุกนั่งสามสิบครั้งเลยนะยัยน้ำ ฮือออ ลูกกอล์ฟไม่ไหว""ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน" เรนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยบ้างพรึ่บ!เราทั้งสี่คนนั่งพักกันที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบาส ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับกันเลยเหมือนกัน แต่ว่าทั้งยัยเรนกับลูกกอล์ฟต่างหยุดเดินกัน ทำให้ฉันกับซีอาร์นั่งลงด้วย ดูเหมือนว่าซีอาร์จะเฉยๆกับเรื่องพวกนี้นะ"ฮือออ ไม่ไหวอ่ะแก ขอดูผู้ชายเล่นบาสก่อนแล้วกันนะ""นั่นสิ เอ๊ย! พูดอะไรของแกเนี่ยไอ้กอล์ฟ!""ลูกกอล์ฟยะ!""ก็ไม่เห็นต่างกันมั้ย?""นี่ยัยเร้น!"
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.25
Genius University"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"แปะๆๆเสียงปรบมือจากเพื่อนในคลาสดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์ที่เดินมาข้างหน้า เพราะฉันกับภาคินได้พรีเซนต์งานกันเสร็จแล้ว ซึ่งฉันเป็นคู่สุดท้ายพอดีพรึ่บ!"ทำได้ดีนี่ :-)""นายก็เหมือนกัน ไปฝึกซ้อมตอนไหนเหรอ?""หึ ระดับฉันไม่ต้องฝึกก็ทำได้อยู่แล้ว""เฮ้อออ..." ฉันส่ายหน้าให้กับคนหลงตัวเองข้างๆ"นี่แกกับภาคินไปสนิทกันตอนไหนเนี่ยฮะยัยน้ำ ฉันยังไม่เคยเห็นแกคุยกับผู้ชายคนไหนได้นานขนาดนี้เลยนะยะ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาไปให้ภาคินที่หันมามองเรา"ก็ทำงานด้วยกันไง""เออ จริงด้วยสิ แต่ฉันว่าแกกับภาคินต้องมีอะไนมากกว่านั้นสิ จริงมั้ยยัยเรน""ฉันก็ว่างั้นแหละ นี่แกกำลังคบกับภาคินอยู่หรือเปล่าน้ำหนาว คิคิคิ""เปล่าสักหน่อย" ฉันรีบปฏิเสธทันที ฉันกับหมอนี่จะคบกันได้ยังไงล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ภาคินกับฉันน่ะนอกจากเรื่องงานก็แทบจะไม่คุยกันเรื่องอื่น เว้นแต่ว่าเราไปเดินหน้ามอกันตอนนั้น แค่ครั้งเดียวเอง"เอาล่ะค่ะ วันนี้ทุกคู่ทำดีมากนะคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"พออาจารย์เดินออกไปจากห้อง ฉันกับเพื่อนก็เก็บของกันเพื่อจะไปกินของหวานที่ห่างหาย
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.24
ฟุดฟิด! ฟุดฟิด!"หอมมม"กลิ่นหอมของอะไรบางอย่างลอยมาแตะจมูกร่างบางที่นอนหลับอยู่ เพราะกลิ่นนี้มันทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย แต่นั่นเธอก็ต้องรู้สึกแปลกไป เพราะห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นห้องของ.....พรึ่บ!"อ๊ะ! ซี๊ดดด!" ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว เพราะครั้งก่อนฉันก็เป็นอย่างนี้หลังจากที่ตื่นขึ้นมาฉันก็สำรวจตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบว่าตัวเองเสื้อเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รวมถึงกางเกงขาสั้น ซึ่งฉันใส่แล้วมันยาวมากๆเลยล่ะ"อย่าบอกนะว่าเป็นชุดรุ่นพี่ >...ฉันแอบมองแผ่นหลังนั้นที่ดูก็รู้ว่าเขาน่ะต้อ
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.23 NC++
เซอร์เวย์ Partติ๊งต่องๆๆDamn!!ร่างสูงเดินออกมาจากห้องนอนที่ตัวเองจะจัดการสั่งสอนกับยัยเด็กนั่น แต่กลับต้องถูกขัดจังหวะซะก่อน แม่ง!แกร๊ก!"ฮายยย""......?"พรึ่บ!"ขอเข้าไปหน่อยนะคะพี่ชาย ^_^"หึ! แบบนี้ไม่ต้องขอแล้วมั้งผมมองน้องสาวตัวเองที่เดินไปห้องครัวพร้อมกับถือของกินเต็มมือแล้วเดินไปนั่งที่โซฟากลางห้อง"น้องหิวอ่ะ""หิว? หิวแล้วทำไมถึงมาห้องพี่""ก็เพราะว่าห้องพี่มีของกินเยอะไงล่ะคะ คิคิคิ"ร่างสูงมองน้องสาวอย่างเอือมระอา ยัยซีเกือบจะทุกครั้งชอบมาที่ห้องของผมแล้วก็มาหาออะไรกินแบบนี้ ยัยนี่ไม่คิดจะซื้ออะไรไว้ในห้องบ้างหรือไงวะ"กลับไปได้แล้วซี""เอ๊ะ! ว่าแต่ทำไมเสื้อผ้าหน้าผมของพี่ถึงได้ยุ่งเหยิงอย่างนั้นล่ะค่ะ?""เฮ้อออ""หรือว่า.....""เอาของพี่ไปแล้วก็กับได้แล้วนะซี มันดึกแล้ว""คืนนี้ซีจะนอนที่นี่ค่ะ :-)""ไม่ได้!""ทำไมล่ะค่ะ ก็ซีเหงานี่นา เรามาคุยเรื่องยัยน้ำกันเถอะค่ะ:-)""กลับ!""ไม่กลับค่ะ พี่บอกซีมาตรงๆดีกว่าว่าชอบน้ำหนาวจริงๆมั้ย?"".......""ถ้าพี่ชอบเพื่อนซีจริงๆ ซีก็จะช่วยเต็มที่เลยค่ะ ^_^""ช่วย?""อื้ม! ซีไม่อยากได้พี่โรสเป็นพี่สะใภ้หรอกนะคะ ไม่เอาเด็ดขาด!""รู
