ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.9

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

"พี่น้ำหนาวครับ"

"หืม ใครมากัน..." ฉันรีบลุกออกจากโต๊ะทำงานทันที หลังมีคนมาเคาะประตูห้อง เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของฉันและร้านเกมเองก็หยุดเหมือนกัน ส่วนพี่นทีก็ออกไปข้างนอกแต่เช้าแล้ว ฉันจึงแปลกใจว่าใครกันมาที่บ้านของฉัน เพราะถ้าเป็นเรนยัยนี่ไม่เราะประตูหรอกนะ

พรึ่บ!

แกร๊ก!

"อ้าว! ไตตั้น" ฉันแปลกใจมาก เพราะไม่คิดว่าจะเป็นไตตั้นที่เดินขึ้นมาหาฉัน แล้วเด็กนี่เปิดประตูบ้านฉันมาได้ยังไงเนี่ย

"พี่น้ำหนาวคร๊าบบบ"

"ทำไมถึงมาหาพี่ล่ะ แล้วพ่อกับแม่เรารู้มั้ยเนี่ย?" ฉันพาหนุ่มน้อยเข้าไปในห้องของตัวเอง

พรึ่บ!

"พ่อกับแม่ไปดูงานครับ"

"งั้นเดี๋ยวพี่โทรหาคุณป้าก่อนนะ กลัวท่านจะเป็นห่วงเราน่ะสิ"

"ไม่ต้องครับ ผมบอกก่อนออกมาแล้วครับ"

"เฮ้อออ เรานี่นะ"

"วันนี้พี่น้ำหนาวอยู่บ้านเหรอครับ"

"พี่ว่าจะออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์น่ะ งั้นเดี๋ยวเราไปกับพี่เลยก็ได้เอามั้ยครับ" ฉันมองเด็กหนุ่ม ก่อนที่จะเก็บของเพื่อเตรียมออกไปข้างนอก

"แน่นอนอยู่แล้วครับ ^_^"

"ป่ะ! ไปกันเถอะ"

_________________

ระหว่างทางที่นั่งรถมา หนุ่มน้อยที่มากับฉันก็ชวนคุยไม่หยุดเลยแฮะ แต่ก็ทำให้ฉันสนุกเหมือนกัน

"จับมือพี่ไว้ ^_^"

"ครับ ^_^"

เราสองคนมาที่โซนของหวานก่อนเลยอันดับแรก เพราะไตตั้นอยากกินไอศกรีมก่อน ฉันจึงพาน้องไปร้านที่มากินกับเรนบ่อยๆ

"เป็นไง อร่อยมั้ย หืม ^_^"

"กินกับพี่น้ำ กินอะไรก็อร่อยครับ ^_^"

หมับ!

"ปากหวานแต่เด็กเลยนะเรา"

ฉันยีผมของไตตั้นด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะนั่งมองเด็กคนนี้กินอย่างเอร็ดอร่อย

"นี่ครับ"

พรึ่บ!

"หืม?"

ฉันมองมือที่มีช้อนไอศกรีมยื่นมาที่ปากฉันพร้อมกับเด็กน้อยที่มองหน้าฉันยิ้มๆ

"กินสิครับพี่น้ำหนาว"

"น้ำหนาว!"

แต่ก่อนที่ฉันจะได้กินไอศกรีมก็ต้องสงสัยกับเสียงเรียกจากด้านหลัง ทำให้ต้องหันไปมองก็พบว่าเป็นซีอาร์นั่นเอง แต่ยัยนั่นไม่ได้มาคนเดียวด้วยน่ะสิ รุ่นพี่เซอร์เวย์...

พรึ่บ!

"บังเอิญจังเลย แล้วนี่แกมาทำอะไรเหรอ?"

ซีอาร์เดินเข้ามานั่งข้างๆฉันพร้อมกับร่างสูงที่เดินมานั่งโต๊ะตรงข้ามฉันเหมือนกัน แล้วทำไมรุ่นพี่ต้องมานั่งตรงนี้ด้วยเนี่ย >.<

"ฉันมาซื้อของน่ะ แล้วเธอ?"

"เหมือนกัน พอดีฉันจะย้ายมาอยู่คอนโดน่ะ พอดีพี่เวย์ว่างฉันก็เลยให้พามาเลย ^_^"

เฮ้อออ...รุ่นพี่เซอร์เวย์ต้องเป็นคนที่ซีอาร์ชอบแน่ๆเลย แห้วแล้วน้ำหนาว....

"อ่อ เอ่อ...สวัสดีค่ะรุ่นพี่ ^_^"

"......"

"แล้วหนุ่มน้อยคนนี้ใครเนี่ย หืม ^_^" ซีอาร์หันไปเล่นกับไตตั้นที่นั่งทานไอศกรีมอยู่เงียบๆ

"ไตตั้นน่ะ เป็นน้องที่...."

"ผมชื่อไตตั้นครับและผมก็เป็นคนที่พี่น้ำหนาวรักมากด้วยครับ ใช่มั้ยครับพี่น้ำหนาว ^_^"

"หืม นี่น้องชายแกเหรอ แต่ฉันรู้มาว่าแกไม่มีน้องชายนี่นาน้ำหนาว หรือว่านี่เป็นลูก...."

"จะบ้าหรือไงซีอาร์ ไตตั้นเป็นน้องจข้างบ้านฉันน่ะ ใช่มั้ยครับไตตั้น"

"ไม่ใช่ครับ ผมจะแต่งงานกับพี่น้ำนาวครับ"

"คิคิคิ อะไรกันเด็กคนนี้"

"ไตตั้นครับ"

"งะ!"

หมับ!

"งอนพี่เหรอเนี่ย หืม" ฉันหมั่นเขี้ยวจึงบีบจมูกเล็กๆของหนุ่มน้อย

"ฮ่าฮ่าฮ่า นี่แกเสน่ห์แรงเกินไปแล้วนะน้ำหนาว ถึงขนาดมีเด็กน้อยจะแต่งงานด้วยเลยนะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า"

"หึ!"

เอ๊ะ!

ฉันแอบมองร่างสูงที่ยังคงมองหน้าฉันอยู่ ทำให้ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองต้องหน้าแดงแน่ๆเลย ทำไมต้องมองฉันแบบนั้นด้วยล่ะ

"แล้วนี่ซื้อของกันเสร็จแล้วเหรอ?"

"ยังน่ะ พอดีพอหนุ่มน้อยมากินของหวานก่อน ใช่มั้ยครับ"

"ครับ"

"งั้นเราไปซื้อของด้วยกันเลยมั้ย พี่เวย์คะ..."

"......"

"เอ่อ...ไม่ต้องก็ได้" เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ไม่ตอบอะไร ฉันก็เลยคิดว่าเขาคงไม่ชอบแน่ๆถ้ามีใครมาด้วยน่ะ ทำให้รีบปฏิเสธทันที

"เอางั้นเหรอ"

"อื้ม แกไปเถอะ ^_^"

"โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ ไปกันค่ะพี่เวย์"

พรึ่บ!

ฉันได้แต่มองตามสองคนที่เดินออกไปด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับพี่น้ำหนาว"

"เปล่าจ๊ะ ตั้นอิ่มแล้วใช่มั้ยครับ"

"ครับ เราไปกันเถอะครับ"

"ป่ะ!"

ตอนนี้ฉันก็มาอยู่โซนของสดแล้วล่ะ เพราะเย็นนี้ฉันคิดว่าจะทำอาหารให้พี่นทีกิน นานแล้วเหมือนกันตั้งแต่ที่ฉันอ่านหนังสือสอบก็แทบจะไม่ได้ทำอาหารเลย วันนี้ว่างฉันก็เลยอยากจะทำให้พี่เขาสักหน่อย

"ผมกินด้วยนะครับ"

"ได้สิจ๊ะ ^_^"

"งั้นเดี๋ยวผมช่วยเลือกครับ"

"หืม เลือกเป็นด้วยเหรอเรา?" ฉันมองหนุ่มน้อยอย่างแปลกใจเมื่อไตตั้นเดินนำฉันไปโซนผักรวมถึงของต่างๆ ที่จริงฉันก็แอบคิดเหมือนกันนะว่าเด็กคนนี้บางมุมก็ดูโตกว่าอายุจริงทั้งความคิดและคำพูด แต่สำหรับฉันไตตั้นก็เป็นเด็กที่น่ารักคนหนึ่งเหมือนกัน เป็นเหมือนน้องชายฉัน

ครืดดด....

ตุบ

"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ"

เพราะมัวแต่มองไตตั้นที่ยืนเลือกผัก ทำให้ไม่ทันมองรถเข็นที่อยู่ด้านหน้าจนชนเข้า ทำให้ต้องรีบขอโทษเขาทันที

"เจอกันอีกแล้วน้ำหนาว ^_^"

"ซีอาร์ รุ่นพี่"

__________________

เซอร์เวย์ Part

"นี่แกทำอาหารเป็นด้วยเหรอน้ำหนาว ^_^"

"อื้ม ก็ทำมาตั้งแต่เด็กแล้วน่ะ พี่ชายฉันสอนทำน่ะ"

"แกนี่ทำฉันแปลกใจหลายเรื่องเลยนะ แม่นักเรียนทุนอันดับหนึ่งของคณะ ^_^"

ผมมองทั้งสองคุยกันพร้อมกับเดินเลือกของสดไปด้วย เพราะที่มาวันนี้ก็พายัยน้องสาวตัวแสบออกมาซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย ไม่รู้ว่าคิดอะไรถึงได้ย้ายจะไปอยู่คอนโดคนเดียว

"พี่ครับ"

"......?" ผมมองไอ้เด็กนี่ที่ทำหน้ากวนมาให้ผม

"พี่เป็นแฟนกับพี่ผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ยครับ"

"ไม่ใช่"

ผมตอบเด็กนั่นไป เพราะมีหลายคนที่ชอบเข้าใจผมกับซีอาร์ผิด เพราะยัยนั่นเอาแต่เกาะติดผมตลอดเวลา หึ....

"พี่ยังไม่มีแฟนเหรอครับ"

"......"

"ผมก็นึกว่าพี่เป็นแฟนกับเพื่อนพี่น้ำหนาวซะอีก"

".....?" ทำไมผมต้องมาฟังไอ้เด็กนี่พูดอะไรไร้สาระด้วยวะ

"หรือว่าพี่แอบชอบพี่น้ำหนาวของผม!"

"ของนาย?"

"ใช่ครับ โตขึ้นผมจะแต่งงานกับพี่น้ำหนาว ผมไม่ให้พี่หรอกนะครับ ^_^"

"หึ :-)"

ผมมองเพื่อนของซีอาร์ที่ตอนนี้กำลังเดินเลือกซื้อของอยู่ด้านหน้า ก่อนจะหันมามองไอ้เด็กคนนี้ที่มองผมอย่างหน้าบึ้ง

"พี่คงไม่ได้ชอบพี่น้ำหนาวหรอกนะครับพี่ชาย?"

"แล้วคิดว่าไง?"

"ผมไม่ยอมหรอกนะครับ พี่น่ะไม่เหมาะกับพี่น้ำหนาวเลยสักนิด เหอะ!"

ไอ้เด็กแสบนี่!

พรึ่บ!

"พี่คะ เราไปกันเถอะค่ะ ซีกับน้ำเลือกของเสร็จแล้วค่ะ"

"อืม"

"ไปกันเถอะไตตั้น"

"ครับ"

หมับ!

"หืมมม อะไรกันเนี่ยเด็กคนนี้ ^_^"

ผมมองไอ้เด็กแสบนั่นกับยัยบื้อเพื่อนของซีอาร์ที่เดินจับมือกันไป

"พี่ว่าหนุ่มน้อยนั่นชอบยัยน้ำจริงๆมั้ยคะ"

"......"

"เฮ้ออ...เด็กอะไรความคิดโตกว่าเด็กทั่วไปอีกนะคะ แถมยังฉลาดด้วยนะ พี่เวย์ว่ามั้ย"

"ไม่รู้สิ ไปกันเถอะ"

เซอร์เวย์ Part End

__________________

"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ไปก่อนนะซี"

"น้ำ! พรุ่งนี้แกว่างมั้ย?"

"พรุ่งนี้เหรอ? ฉันต้องอยู่ดูแลร้านน่ะ มีอะไรหรือเปล่า?"

"ฉันว่าจะชวนไปเที่ยวด้วยกันน่ะ แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันมาหาแกก็แล้วกัน"

"มาทำไม?"

"ก็ฉันเบื่อๆนี่นา อีกอย่างที่นี่ก็เป็นร้านเกมด้วย ฉันมาอยู่เล่นกับแกดีกว่า"

"ตามใจก็แล้วกัน ฉันไปก่อนนะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะรุ่นพี่"

"อืม"

"ไปกันไตตั้น"

"ขอบคุณครับพี่สาว"

"ครับ"

ฉันกับไตตั้นลงมากจากรถ ก่อนที่จะยืนมองจนรถหรูขับออกไปจนลับสายตา ฉันจึงเข้าไปในบ้านเพื่อจะสอนการบ้านไตตั้นอีก

"มานั่งนี่เลย เอาการบ้านออกมาเลยนะ พี่จะไปเอาของกินมาให้เรา"

"ครับ"

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันจึงเดินไปหยิบมาดูเพื่อจะรับสาย

พี่นทีเหรอ....

"ค่ะพี่นที"

(คืนนี้พี่ไม่ได้กลับนะน้ำ ปิดบ้านให้เรียบร้อยแล้วด้วยนะ)

"พี่ทำงานหนักขนาดนั้นเลยเหรอคะ?" ฉันแปลกใจมากและก็อยากรู้ด้วยว่าพี่ชายของฉันทำงานอะไรกันแน่ เพราะเวลาที่ฉันถามเรื่องงานพี่นทีก็จะตอบแค่ว่าช่วยงานบริษัทเพื่อน แต่ฉันก็ไม่เคยเจอหน้าเพื่อนเขาเลยสักคน นอกจากพี่ซีนที่เคยเป็นทั้งเพื่อนสนิทแล้วก็แฟนเก่าของพี่ชายฉัน นอกนั้นฉันก็ไม่เคยรู้อะไรเลย

(พี่ต้องอยู่ช่วยน่ะ เอาเป็นว่าเราอย่าลืมปิดประตูบ้านดีๆล่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดเลยนะ)

"ค่ะ"

(พี่ต้องวางสายแล้ว)

"อย่าลืมทานข้าวด้วยนะคะพี่นที น้ำเป็นห่วง"

(ครับน้องสาว)

ติ๊ด!

ฉันวางสายจากพี่ชายตัวเองด้วยความรู้สึกไม่ดีเลย เพราะพี่นทีทำงานหนักมาตลอดและตอนนี้ฉันคิดว่าพี่เขาต้องมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้บอกฉันแน่ๆ แต่ฉันก็ไม่อยากจะรบเร้าเขา ก็แค่ถ้าพี่ชายฉันจะบอก เขาก็บอกมาเองแหละนะ เฮ้อออ....

"ถึงไหนแล้วเรา?"

"เสร็จแล้วครับ ^_^"

"งั้นกลับกันเถอะ พี่ว่ามันจะดึกแล้วนะครับ"

"ครับ ^_^"

ที่จริงก่อนหน้านี้ฉันก็ได้โทรหาที่บ้านของไตตั้นแล้วล่ะ เพราะกลัวว่าพ่อแม่ของทางนั้นจะเป็นห่วง เพราะไตตั้นก็ออกไปกับฉันตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะท่านก็เอ็นดูฉันและพี่นทีเหมือนกัน

ตึก...ตึก...ตึก

"เข้าบ้านได้แล้วครับ"

"ฝันดีนะครับพี่น้ำหนาว"

"ฝันดีครับหนุ่มน้อย ^_^"

ติ๊ง!

"พรุ่งนี้เจอกันนะน้ำหนาว"

ฉันมองข้อความที่ซีอาร์ส่งมาก ก่อนจะนึกไปถึงเรื่องเมื่อสายที่ผ่านมา

รุ่นพี่กับซีอาร์สนิทกันมากจริงๆด้วย ฉันคงหมดหวังแล้วสิ เฮ้อออ......