คุณอาค่ะ วาดรูปให้หนูหน่อย NC (1)

“เข้าใจค่ะ หนูไม่ได้จะขออะไรแปลก ๆ แล้ว แต่แค่อยากถามว่าอาแข็งไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามสิ่งที่ตัวเองสงสัย เนื่องจากตอนนี้เธอกำลังเปลือยกายอยู่บนโซฟา เธออยากรู้ว่าคุณอาคิดเห็นยังไงกับรูปร่างของเธอ เธออยากรู้ว่ามันพอจะกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้บ้างไหม

“แพร!” ชายหนุ่มตวาดเสียงดุใส่ เพราะสาวน้อยคนนี้ดูเหมือนจะกวนเขาไม่เลิก เรื่องราวมันเริ่มเลยเถิดมาไกลแล้ว ตั้งแต่เธอถอดเสื้อผ้าแล้วขอให้เขาวาดภาพนู้ดให้แล้ว

“หนูก็แค่อยากรู้เองว่า เด็กสาวที่คุณอาเห็นมาตั้งแต่ยังเด็ก จะทำให้คุณอาแข็งได้ไหม”

“แข็งจบไหม ตอนนี้มันแข็งดันกางเกงจนอึดอัดแล้ว พอใจหรือยัง” ภูชิชย์หยุดการหยอกล้อด้วยการตอบความจริง เผื่อหวังว่าเธอจะเลิกแกล้งเขา แต่ผลลัพธ์มันตรงกันข้าม เพราะอีกฝ่ายดันบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองเหมือนกัน

“หนูก็เหมือนกันค่ะ ตอนนี้ชื้น ๆ ตรงนั้นมาก มันรู้สึกเขินหวิว ๆ แปลก ๆ”

“แพร! ถ้ายังพูดเล่นแบบนี้อีก อาจะไม่วาดให้แล้วนะ” ชายหนุ่มตวาดเสียงดุใส่ แต่สายตากลับทำตรงกันข้าม เขาจ้องมองไปที่เนินนูนซึ่งถูกต้นขาปิดเอาไว้ตามสัญชาตญาณ ก่อนอีกอึดใจต่อมาเขาจะรู้ตัว และรีบหันหน้ากลับมา

แต่ถึงอย่างนั้นภายในหัวของเขาก็ยังจินตนาการไม่หยุดถึงสิ่งที่อยู่ในรอยแยกที่ถูกเงาบดบัง คำว่าตรงนั้นชื้น ๆ ที่หญิงสาวพูด มันทำให้เขาจมอยู่ในความสงสัยจนอยากค้นหา ส่วนนั้นของเขามันแข็งเกร็งมากกว่าเดิมเมื่อจินตนาการถึงความรู้สึกตอนเข้าไปสำรวจมัน

“หนูก็แค่ถามความรู้สึกเอง ก็แค่สงสัยเองว่าอาวาดภาพตอนผู้หญิงโป๊มันมีอารมณ์ไหมแค่นั้น มันก็แค่ความสงสัยในวัยเด็ก เพราะขนาดหนูยังรู้สึกแปลก ๆ กับตัวเองเลย”

“มันก็แค่ตอนเริ่มต้นแหละ พออาจับพู่กันแล้ว ความคิดทุกอย่างก็สลายหายไป เรื่องเพศตอนนั้นมันหายไปหมดเลย เหลือเพียงแค่ว่าจะทำยังไงให้ภาพนี้ออกมาดี จะใช้สีอะไร จะใส่แนวคิดอะไรลงไป โอเคหรือยัง อาจะได้เริ่มวาด”

“โอเคแล้วค่ะ แต่หนูมีคำถามสุดท้าย อันนี้เกี่ยวกับงานนะ” หญิงสาวรีบพูดให้จบประโยคอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้เขาคิดว่าเธอแกล้งเขาอีก

“ได้ว่ามา”

“หนูควรจัดท่าโพสยังไงดีคะ อาช่วยจัดให้หน่อยได้ไหมหนูควรอ้าขาออก หรือเอียงให้เห็นตรงนั้นไหม” เธอพูดพร้อมกับยกขาทำท่าประกอบ เผยให้เนินสามเหลี่ยมโหนกนูนมีขนเล็กน้อยอย่างเต็มตา กลีบเล็ก ๆ ที่ผลิออกมองดูแล้วเย้ายวนใจ

เพลิงปรารถนาปรากฏขึ้นมาในดวงตาของชายหนุ่มอย่างโจ่งแจ้ง เพราะดอกไม้ที่เขาเคยเห็นในวัยเด็กตอนนี้ผลิดอกแย้มกลีบแล้ว เธอไม่ใช่เด็กน้อยที่เขาเคยอาบน้ำให้อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเขากลายเป็นหญิงสาวบานสะพรั่งไปเรียบร้อยแล้ว

“จ้องนาน ๆ แบบนั้นหนูก็เขินนะคะอา” หญิงสาวเอ่ยพลางยกสองมือปิด เมื่อเห็นว่าอาของเธอจับจ้องที่สิ่งนั้นของเธอไม่ขยับใบหน้าไปไหน

“เอ่อ..เอิ่ม..” ชายหนุ่มละล่ำละลัก คำพูดของเขาหายไปราวกับลำคอตีบตัน เขาไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าตัวเองถูกสิ่งนั้นสะกด สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือรีบเอียงหน้าหันไปมองทางอื่นเพื่อหลบสายตา

“ตรงนั้นของหนูมันโอเคไหมคะ หนูต้องโกนขนออกหรือเปล่า”

ชายหนุ่มยกมือกุมขมับ เขาไม่รู้จะจัดการสาวน้อยคนนี้อย่างไร ไม่แน่ใจว่าเธอตั้งใจถามแบบนั้นออกมาจริง ๆ หรือเพียงต้องการหยอกล้อแกล้งเขา

“ทำไมอาถึงเงียบล่ะคะ หรือของหนูมันไม่สวยจริง ๆ งั้นหนูยกขามาติดกันเหมือนเดิมก็ได้” เธอเอ่ยพลางขยับสองขามาหนีบกันไว้เหมือนเก่า ซ่อนดอกไม้ของเธอไว้ภายในหุบเหวแห่งเดิม

“ไม่หรอก มันไม่ได้ไม่สวย สำหรับอา ไม่ว่าจะบาน จะดำ เล็กหรือใหญ่ อาว่ามันคือความงดงามของเพศหญิง มันคือความงดงามที่แตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล ถึงแม้อาจะเขินที่ต้องมองมันอยู่สักหน่อย แต่อาก็อยากเห็นตรงนั้นและวาดมัน”

“เขินเหรอคะ อาเขินเพราะมองตรงนั้นของหนูเหรอ” หญิงสาวยิ้มเยาะอย่างชอบใจ

“ก็ใช่น่ะสิ มันไม่ใช่อันจิ๋ว ๆ เหมือนที่เคยเห็นแล้วนิ แถมยังมีขนแสดงความเป็นผู้ใหญ่อยู่ด้วย” ภูชิชย์ตอบไปตามตรงอีกครั้ง เพราะเธอจะได้ล้อเขาไม่ได้อีกแล้วในประเด็นนี้