หน้าหลัก / แฟนตาซี / วันสิ้นโลกของผม / 74 หลุมดักสัตว์ที่ประสบความสำเร็จ [4/5]

แชร์

74 หลุมดักสัตว์ที่ประสบความสำเร็จ [4/5]

ผู้เขียน: 816
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-17 10:09:19

เนื้อส่วนที่ถูกหั่นแยกออกมาเป็นก้อนใหญ่ก็ถ่ายโอนไปให้พิมพา ดาริณี เลวี่ และทีโอช่วยกันหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ กินพอดีคำ ทางด้านหงส์กับตุ่นก็ง่วนกับการเก็บผักในแปลงไปล้างที่น้ำตก

โจเซฟกันเด็กเล็กและสัตว์ตัวโตทั้งสองออกมาจากโรงครัว ไหว้วานให้ไปช่วยกันทำความสะอาดรอบบ้านเตรียมพื้นที่สำหรับตั้งวงหมูกระทะมื้อใหญ่

นอกจากเนื้อหมู ผัก น้ำซุปแล้ว สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือน้ำจิ้มสุกี้หรือน้ำจิ้มหมูกระทะ เฉินเฟิงไม่ได้แลกน้ำจิ้มแบบขวดสำเร็จมาตอนอยู่ในค่ายพันธมิตร เขาพอจะมีสูตรการทำแบบง่าย ๆ ผลผลิตที่มีอยู่ในบ้านมีครบและสามารถใช้ทดแทนกันได้

เฉินเฟิงนำเลือดหมูที่ต้มจนจับตัวเป็นก้อน หัวหมู เครื่องใน ไปเก็บไว้ในตู้แช่เย็นแล้วค่อยไปที่แปลงผัก ใช้พลังเร่งโตพริกจินดาสีแดง พริกชี้ฟ้าสีเหลือง และพริกชี้ฟ้าสีแดงจนโตเต็มที่ ได้เม็ดพริกที่ทั้งยาวและอวบ

“พี่นิคช่วยจุดเตาไฟให้ผมอีกเตาสิครับ” เฉินเฟิงขนตะกร้าใส่ที่ใส่พริกมาจนเต็ม

นับวันสมาชิกมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นการทำอาหารแต่ละครั้งต้องทำไซซ์ยักษ์ให้เพียงพอต่อความต้องการ ใช้พริกแค่กำสองกำไม่พอหรอก ต้องพริกเป็นตะกร้า!

ส่วนผสมแรกของน้ำจิ้มหมูกระทะก็คือซอสพริ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [5/5]

    “เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ห้ามคุณยามาโมโตะไว้ไม่ทัน” เลขาฯ หนุ่มมีสีหน้าไม่ดีนักราวกับว่าตนทำงานผิดพลาด ทั้งที่ไม่ได้ยื้อหัวหน้าหนุ่มแห่งค่ายประเทศ L อย่างจริงจังมากนัก ส่วนหนึ่งก็เพื่อใช้เป็นข้ออ้างเข้ามาภายในห้องสอบสวนเพื่อตรวจดูว่า W01 ถูกสอบสวนไปหรือยัง แล้วเรื่องที่ตนเป็นหนอนบ่อนไส้ถูกแพร่งพรายออกไปหรือไม่“ไม่เป็นไร จริงสิ ช่วยลิสต์รายการอาวุธที่เสียหายด้วยนะ จะได้ให้ช่างประจำกองทัพตรวจดูอีกที” นายพลอธิไม่อยากเห็นหน้าเลขาฯ คนนี้นานนัก เขายังทำใจไม่ได้ที่ลูกน้องคนสนิทเปลี่ยนไปถ้าเป็นการโคลนนิ่งเขาก็ยินดีแก้แค้นแทนให้ แต่ถ้าเป็นการหักหลัง… เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าคนพวกนั้นยื่นข้อเสนออะไร ถึงทำให้ลูกน้องที่อยู่ข้างกายเขานับสิบปียอมสวามิภักดิ์ด้วย“ผมจะรีบจัดการให้ครับ” เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายยังสั่งงานเหมือนเดิม ตุ้มถ่วงในใจถึงเบาบางลงและรีบออกจากห้องไปปฏิบัติหน้าที่ของตนตามคำสั่ง“ลูกน้องคุณนี่กระตือรือร้นดีนะ” ยามาโมโตะเอ่ยทีเล่นทีจริง “ผมว่าคุณน่าจะตรวจสอบเขาสักหน่อยนะ ตอนที่ผมถามเรื่องมาที่ห้องนี้เขาก็ทำเป็นห้าม แต่ก็ยอมบอกทางให้” แถมยังพาตัวเองเข้ามาพร้อมเขาอีก หากเป็นคนอื่นถ้ากล

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [4/5]

    “สิ่งแรกที่พวกนายเห็นตอนเกิดมาคืออะไร” สิงหาเพิ่งตรวจอาการของชาล็อตจนมั่นใจว่าเจ้ากระต่ายไม่ได้บาดเจ็บถึงชีวิตเรียบร้อยก็เร่งรุดมายังห้องสอบสวน เห็นทั้งสองคนไม่มีอะไรจะถามแล้วเขาจึงเลือกที่จะถามคำถามที่ค้างคาใจบ้าง“ผืนน้ำกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด...” มนุษย์ค้างคาวพูดออกมาทั้งที่ดวงตายังเหม่อลอย หากสังเกตดี ๆ จะเห็นว่ามุมปากของชายหนุ่มยกขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับตกอยู่ในห้วงฝันแสนหวาน“ผืนน้ำ...?” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว สิ่งที่บอกถึงตัวตนของน้ำได้ก็คงเป็นแม่น้ำ น้ำตก ทะ…“ทะเล!!” ดนัยโพล่งขึ้นมากลางปล้อง ตรงกับสถานที่ที่ท่านนายพลกำลังนึกถึงอยู่พอดี“โจเซฟบอกว่าที่ชายฝั่งจังหวัด C มีปลาทะเลกลายพันธุ์เยอะ เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะอยู่บนเกาะร้างที่ไม่มีในแผนที่” จากนั้นก็จงใจสร้างปลากลายพันธุ์ไว้ป้องกันผู้บุกรุก!“เป็นไปได้สูง” ยิ่งการสื่อสารในปัจจุบันถูกตัดขาดจนไม่สามารถใช้กล้องจากดาวเทียมได้เหมือนแต่ก่อน ทำให้ยากจะระบุได้ว่าพวกเขาอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้“อยากส่งคนไปตรวจสอบ แต่…”“กำลังของพวกเรายังไม่พอที่จะต่อกรกับพวกมันใช่ไหมครับ” ดนัยเอ่ยอย่างรู้ทัน ก่อนหน้านี้เคยส่งเอไป ผลที่ได้กลับมาคือมีแค่ชาย

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [3/5]

    “ขอบคุณคุณที่ยอมมอบโอกาสรอดชีวิตนี้ให้กับฉันถูกแล้วค่ะ ถ้าคุณอยากเก็บเซรุ่มไว้กับตัวก็ไม่มีใครล่วงรู้ทั้งนั้น แต่คุณก็เลือกที่จะนำมันออกมาช่วยฉันไว้ ต้องขอขอบคุณมาก ๆ ๆ เลยค่ะ” ทีโอได้แต่เกาหัวยอมรับคำขอบคุณอันมากล้นด้วยสีหน้าไปไม่ถูก เจนเห็นดังนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากให้ผู้มีพระคุณอึดอัดใจ“ทางนี้พวกเราดูแลตัวเองได้แล้วค่ะ ถ้าคุณทีโอมีธุระก็ไม่รบกวนเวลาคุณแล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวไม่อยากรั้งให้ชายหนุ่มต้องอยู่ที่นี่นานนัก ด้วยกลัวว่าจะทำให้ลำบากที่นี่ไม่ได้สะดวกสบายอย่างบ้านครูเมตตาหรืออุดมสมบูรณ์อย่างหมู่บ้านริมธาร แถมตอนนี้ยังมีงานกรรมกรอย่างการซ่อมแซมหมู่บ้านอีกด้วย ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ชายหนุ่มได้พักผ่อนให้เต็มที่“อันที่จริงก็…” เขาอยากกลับไปหาเลวี่แล้วเหมือนกัน แต่จะให้ไปทั้งที่หมู่บ้านกำลังซ่อมแซมก็ยังไงอยู่“พวกเราอยู่กันได้ค่ะ หลังจากนี้ก็จะเริ่มแจกจ่ายวัคซีนแล้วด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงเลยค่ะ” เจนกล่าวน้ำเสียงหนักแน่น เมื่อใดที่หมู่บ้านนี้มีผู้มีพลังพิเศษเพิ่มขึ้น พวกเขาคงสามารถพัฒนาหมู่บ้านไปได้ไกลกว่าที่เป็นอยู่แน่“คุณทีโอกลับได้เลยครับ” ลูกน้องคนอื่นต่างก็ช่วยพูดจนทีโอพยัก

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [2/5]

    “ครับ…” คนที่อยู่รอบ ๆ ตอบรับเสียงเครือ คนที่เสียชีวิตไปล้วนเป็นเพื่อนพ้องที่ร่วมฝ่าฟันกันมา พวกเขาไม่ได้เปิดรับสมาชิกใหม่อย่างหมู่บ้านครูเมตตา ทุกคนคือคนที่อยู่เคียงข้างกันในวันที่ไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตายการที่ต้องเสียใครสักคนไปจึงเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดที่พวกเขาไม่อยากเผชิญหน้ากับมันเลย“แล้ว...” เธอรอดมาได้ยังไงหรือเธอสามารถปลุกพลังพิเศษได้!“คุณทีโอกังวลว่าเราจะรับมือกับซอมบี้ไม่ได้เลยแวะมาครับ ดีที่คุณเขาพกเซรุ่มต้านเชื้อซอมบี้มาด้วย” ซึ่งโชคดีมากที่มันได้ผล สมกับเป็นกลุ่มของท่านเทพ แม้แต่เซรุ่มที่มีจำนวนจำกัดแถมยังไม่เปิดขายอย่างเป็นทางการก็ยังมีไว้ในครอบครอง“แล้วตอนนี้เขาไปไหนซะล่ะ” ถ้ายังไม่กลับหมู่บ้านคงต้องแสดงความขอบคุณสักหน่อย และต้องหาหนทางทดแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตในครั้งนี้ด้วย“อยู่ข้างนอกกับพวกซ่อมกำแพงครับ” พอลูกน้องรายงานจบ หญิงสาวก็ไม่เสียเวลานอนต่ออีก ถึงจะหน้ามืดตอนลุกเร็วเกินไปก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด…“ตรงนั้นถ้าเอาหินมาวางเสริมไว้จะช่วยพยุงกำแพงได้นะ” ทีโอกำลังช่วยออกความเห็นให้กลุ่มคนที่ซ่อมกำแพงอยู่ ซึ่งบางครั้งเขาก็ได้ความรู้ใหม่กลับไปปรับปรุงบ้านบนภูเขาเหมือนกั

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [1/5]

    การสอบสวนกินเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่เฉินเฟิงกลับรู้สึกเหมือนตัวเองแก่ขึ้นหลายสิบปี คนคนนี้โดนล้างสมองไปหมดแล้ว อุดมการณ์สวยหรูนั่นจะทำได้ก็ต่อเมื่อทุกคนบนโลกอีกหลายพันล้านชีวิตเห็นพ้องต้องกัน ไม่ใช่เข่นฆ่าราวกับพวกเขาเป็นเพียงผักหญ้าที่คิดอยากจะเด็ดทิ้งเมื่อรกหูรกตา“เกินคาดเลย” นิโคลัสได้ยินมาจากโจเซฟทีเข้าร่วมการประชุมผู้นำมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าจะโต่งจนไม่เห็นความพอดีถึงระดับนี้“ถามจริง… พวกเขากำลังวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์เหรอครับ” เจ้ากระต่ายเหม่อมองกิ่งแก้วกับมานิตตัวปลอมที่ถูกทำให้สลบไปสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายสารภาพออกมาก็คือน้ำชาที่มีส่วนผสมของเปโยเต้ [1](Lophophora williamsii) ซึ่งเป็นแคลตัสชนิดหนึ่งที่ถูกใช้เป็นยาหลอนประสาทมาอย่างยาวนานเขาเคยได้ยินว่ากลุ่มชนเผ่าในบางประเทศยังใช้พืชชนิดนี้ในการประกอบพิธีกรรมตามความเชื่ออยู่ โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่เป็นเขาไปเจอเจ้าสิ่งนี้ถูกขายอยู่ในตลาดของค่ายพันธมิตรแล้วเลือกซื้อมันมาเพราะคิดว่าเป็นเพียงไม้ประดับธรรมดา จนกระทั่งคนรักกระซิบบอกสรรพคุณที่ซ่อนอยู่ในลำต้นอวบอ้วน คุณหมอหมีบอกว่าประเทศ A เองก็มีกลุ่มวัยรุ่นนิยมปลูกไม้ชนิดนี้กันพอสมคว

  • วันสิ้นโลกของผม   111 ความโกรธ [5/5]

    เฉินเฟิงหันไปสบตากับคนรักที่เข้ามาสมทบ ความจริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องถามกิ่งแก้วก็ได้ แค่อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่สามีของเธอพกติดตัวก็รู้แล้วว่าคงไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา ไหนจะยาพิษที่ซุกซ่อนอยู่ในช่องปากอีก ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยคงรู้ตัวแล้วว่าของที่ซ่อนอยู่ได้อันตรธานหายไปหมดแล้ว จึงรีบร้อนพูดถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา“คุยกันมาตั้งนานผมว่าทุกคนคงคอแห้งกันแล้ว ถ้ายังไงเรามาดื่มน้ำดับกระหายก่อนพูดคุยกันต่อดีกว่าครับ” เจ้ากระต่ายยิ้มกว้าง รับห่อกระดาษที่ไหว้วานให้คนรักใช้พลังพิเศษอบแห้งแล้วบดให้เป็นผง“คิดจะวางยาเราเหมือนที่ทำให้พวกเราหลับสินะ” พ่อของกรจับจ้องห่อกระดาษไม่วางตา ลิ้นในโพรงปากพยายามควานหายาพิษที่ซ่อนไว้“!!!” กิ่งแก้วได้ยินเช่นนั้นก็ตระหนกตกใจ“ก็แค่น้ำชาครับ ส่วนที่ผมทำให้พวกคุณหลับก็เพราะอยากให้พี่นิคยั้งมือต่างหาก ไม่อย่างนั้นคงถูกแทงตายพร้อมกันทั้งคู่ไปแล้ว” ปากบอกว่าเป็นน้ำชา แต่เมื่อชงเสร็จก็ไม่ได้แก้มัดให้ลุกมากินดี ๆ กลับเดินนำมันไปกรอกปากพวกเขาทั้งคู่“แค่ก ๆ ๆ” กิ่งแก้วสำลักน้ำหน้าดำหน้าแดง หันไปมองสามีก็เห็นอีกฝ่ายเม้มปากแน่นสนิท เป็นตายก็ไม่ยอมเปิดปากรับน้ำชารสชาติแปลกแปร่งเข้าปาก“ผ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status