บทนำ

เพียะ เพียะ เพียะ

"ฮือ ฮูหยินน้อยเจ้าคะ!!!"

"นี่คือบทเรียนที่พวกเจ้ากล้าขัดใจข้า ผู้ใดมันเหิมเกริมข้าจะไม่เก็บมันเอาไว้ ไสหัวไป!!!"

เสียงของสตรีนางหนึ่งที่เอ่ยขึ้นมาอย่างเกรี้ยวกราด พลางจ้องมองเหล่าบรรดาสาวใช้ด้วยแววตาที่ดุดัน ทำให้สาวใช้ในจวนไม่กล้าแม้กระทั่งจะหายใจแรง เพราะเกรงว่าจะถูกฝ่ามือพิฆาตของฮูหยินผู้นี้ฟาดใบหน้าเข้าให้อีกรอบ

"ไป๋เหมยเหม่ย เจ้าจะกำเริบเกินไปแล้วนะ ถือดีอย่างไรมาทำร้ายบ่าวไพร่ในจวนของข้า"

ไม่นานนักก็มีเสียงของบุรุษผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นมา เขาก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับจ้องมองสตรีนามว่าไป๋เหมยเหม่ยด้วยแววตาที่เกลียดชัง ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะเอ่ย

"ท่านพี่เจ้าคะ พวกนางไม่ยอมทำตามที่ข้าสั่ง อีกทั้งยังเข้าข้างแต่ฟ่านกุ้ยอิงที่เป็นเพียงฮูหยินรอง ข้าต่างหากคือนายหญิงน้อยของจวนแห่งนี้ แต่พวกนางกลับกล้ากำเริบ จะมิให้ข้าสั่งสอนได้หรือเจ้าคะ!!!"

"หุบปาก การที่เจ้าได้ตำแหน่งภรรยาเอกมา เป็นเพราะเจ้าใช้วิธีสกปรก ล่อลวงข้าให้หลงกลเจ้า จนข้าไม่อาจปฏิเสธการแต่งงานกับเจ้าได้!!! คนเช่นเจ้าข้าชังน้ำหน้ายิ่งนัก เจ้ายังไม่รู้ตัวอีกหรือ เพราะข้าเกลียดเจ้า จึงไม่เคยหลับนอนกับเจ้าเลยสักครา!!!"

ไป๋เหมยเหม่ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็กำมือแน่น บิดาของนางเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ มีอำนาจทางการทหาร แม้แต่ฝ่าบาทยังต้องเกรงใจ อีกทั้งบิดาของนางก็ยังเป็นกำลังสำคัญที่สนับสนุนให้ฮ่องเต้พระองค์นี้ขึ้นครองราชย์เมื่อนานมาแล้ว แต่ทว่าเขากลับต่อว่านางเช่นนี้

มันจะเกินไปแล้วนะหยางเจ๋อหยวน!!!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ไป๋เหมยเหม่ยจึงจ้องมองหยางเจ๋อหยวนอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะเดินเข้าไปตบเหล่าสาวใช้ที่นั่งร้องไห้อยู่อย่างไม่ไว้หน้าเขา หยางเจ๋อหยวนหมดความอดทนแล้ว เขาจึงคว้าข้อมือนางเอาไว้ คนทั้งสองฉุดกระชากกันไปมา เพราะหยางเจ๋อหยวนออกแรงมากไปหน่อย ทำให้ไป๋เหมยเหม่ยเซถลาหงายหลังจนศีรษะของนางไปฟาดเข้ากับขอบโต๊ะ สลบไม่ได้สติไปในทันที

เมืองจีนปี 2023

"โอ๊ย!!!"

ไป๋มู่หลานสะดุ้งตกใจผุดลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพลางหายใจเหนื่อยหอบ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจับหน้าผากของตนเองคราหนึ่ง

"ให้ตายเถิด ฝันแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย"

ไป๋มู่หลานสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินไปหยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่ม แล้วครุ่นคิดถึงเรื่องราวในความฝัน ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น

เธอฝันเรื่องแบบนี้มาหลายเดือนติดต่อกันแล้วนะ หรือว่าเพราะดูซีรีส์มากเกินไปจนเก็บไปฝันกันนะ อีกทั้งสตรีที่ชื่อว่าไป๋เหมยเหม่ยก็มีหน้าตาเหมือนเธอราวกับฝาแฝดอีกด้วย แต่ผู้ชายอีกคนในฝันเธอไม่คุ้นหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

ไป๋มู่หลานส่ายหน้าไปมา พลางเหลือบมองดูเวลา พบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสี่แล้ว เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับสะพายกล้องตัวโปรดติดไปด้วยเหมือนเช่นเคย วันนี้พระเอกที่เธอรักกำลังจะไปถ่ายซีรีส์เรื่องใหม่ เธอจะต้องทำหน้าที่แฟนคลับที่ดีโดยการปีนเขาไปให้กำลังใจเขา

เมื่อคิดได้เช่นนั้นไป๋มู่หลานจึงรีบเร่งออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว แต่ทว่ายังไม่ทันจะได้เดินออกจากประตูบ้านก็ได้ยินเสียงชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

"ลูกสาว เอาเงินมาให้พ่อสักหนึ่งร้อยหยวนสิ"

ไป๋มู่หลานที่ได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบ

"ไม่มีค่ะ"

เพียะ

ฝ่ามือหนาใหญ่ฟาดลงมาบนใบหน้าของหญิงสาวอย่างเต็มแรง ไป๋มู่หลานถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ใบหน้าของหญิงสาวเรียบเฉยราวกับเรื่องนี้เกิดขึ้นซ้ำซากจนเจ้าตัวเคยชิน

เธอมีอายุเพียงยี่สิบห้าปี หลังจากเรียนจบมหาลัยแล้วจึงมาทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง เงินเดือนไม่ได้สูงมากนัก วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อนของเธอ เธอจึงนัดกับเพื่อนในกลุ่มเพื่อไปตามถ่ายรูปพระเอกซีรีส์ที่ชื่นชอบ อีกเหตุผลก็คือเธอไม่อยากอยู่บ้านกับพ่อที่เอาแต่ไถเงินเธอทั้งวันเช่นนี้

ไป๋มู่หลานไม่เอ่ยสิ่งใด เธอเดินหนีออกมาจากบ้านไม่สนใจคำด่าทอของผู้เป็นบิดาแม้แต่น้อย หลังจากแม่ตายจากไป เธอก็ต้องทนอยู่กับพ่อที่ติดการพนัน ถูกเขาทุบตีราวกับเธอไม่ใช่คน

ใช้เวลาร่วมชั่วโมงไป๋มู่หลานก็เดินทางมาถึงสถานที่ถ่ายทำ เธอโบกมือให้กับกลุ่มที่เธอนัดเอาไว้เพื่อตามถ่ายรูปพระเอกซีรีส์ในดวงใจ ก่อนจะเอ่ย

"นี่พวกเธอ วันนี้เขาถ่ายที่ไหนกันวันนี้"

"บนเขาโน่น"

"บนเขาอีกแล้ว"

"ไม่สู้เหรอ?"

"สู้สิ เพื่อผู้ชายตกเขาตายก็คุ้ม"

ไป๋มู่หลานเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะกระชับเป้ที่ใส่กล้องถ่ายรูปบนบ่าเอาไว้แน่น พร้อมกับเดินขึ้นไปกับกลุ่มเดียวกันที่บนเขาทันที ทุกอย่างเหมือนจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเฉกเช่นทุกวัน จนกระทั่งระหว่างที่ไป๋มู่หลานกำลังจะเดินลงมาจากเขา เพราะทางมันลื่นและฝนก็ตกมาโปรยปราย ทำให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น

"ว้าย!!!"

"ไป๋มู่หลานระวัง!!!"

ไป๋มู่หลานทรงตัวไม่อยู่กลิ้งตกเขาไปอย่างรวดเร็ว ศีรษะของเธอกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่อย่างรุนแรง ก่อนจะหมดสติ ไป๋มู่หลานรู้สึกได้ว่าภาพตรงหน้าช่างเลือนรางลงไปทุกขณะแล้ว

เวรละ!! ต้องมาตกเขาตายจริงๆ หรือวะตัวเรา!!!