ไอ้เด็กบ้า

กว่าจะคิดพล็อตนิยายเรื่องใหม่ได้ก็ปาไปเที่ยงคืนกว่า ทำให้นักเขียนสาวตื่นเกือบเที่ยงวัน เมื่อลากตัวเองออกจากเตียงนอนได้แล้วพร้อมกับทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็ได้เวลาหาของกินในครัวให้อิ่มท้อง เพื่อเตรียมตัวเริ่มเขียนนิยายหลังจากวางพล็อตเรื่องเสร็จ เมื่อทุกอย่างพร้อมเสร็จแล้วนักเขียนสาววัยเลขสามก็เริ่มเขียนนิยายทันที โดยแต่งตามจินตนาการและประสบการณ์ทั้งหมดที่มีและตามแนวโครงเรื่องที่วางไว้ 

ด้านชายหนุ่มตรงข้ามห้องหลังจากเลิกงานก็แวะหาซื้อของกินเพื่อกลับไปกินที่ห้อง โดยไม่ลืมที่จะซื้อไปฝากหญิงสาวที่อยู่ห้องตรงข้ามด้วย  เพราะชายหนุ่มคิดว่าจะเดินหน้าจีบหญิงสาวห้องตรงข้ามให้ติดและทำทุกอย่างให้หญิงสาวยอมตกลงคบกับตัวเองให้ได้ และชายหนุ่มยังได้คติมาใหม่คือ ตื้อเข้าไว้หน้าด้านเข้าไว้หน้ามึนเข้าไว้ น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนแล้วนับประสาอะไรกับใจคน จะไม่หวั่นไหวบ้างให้มันรู้ไป

ก๊อก ๆ ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นทำให้นักเขียนสาวต้องเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโน๊ตบุ๊ค พลางคิดว่าใครมาเคาะประตูรบกวนเวลาเขียนนิยายของเธอเนี่ย เมื่อเสียงเคาะประตูดังอีกครั้งทำให้เธอต้องลุกขึ้นไปดู แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก็เจอกับไอ้คนห้องตรงข้ามที่ยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง

“มาเคาะประตูรบกวนเวลาส่วนตัวของฉันเนี่ย มีธุระอะไรไม่ทราบ” ถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ติดจะรำคาญ

“อ่ะ ผมซื้อมาฝาก” ชายหนุ่มยื่นของกินที่ซื้อมาฝากให้หญิงสาวตรงหน้า

“ใครสั่ง” ถามออกไปด้วยน้ำเสียงเดิม

“ก็รู้ครับว่าไม่ได้สั่ง แต่อยากซื้อมาฝากคุณป้าแก้มน่ะครับ เห็นว่าเป็นเพื่อนบ้านกัน” บอกพร้อมกลับกลั้นยิ้มเมื่อเห็นสายตาเอาเรื่องที่หญิงสาวมองมาเมื่อได้ยินเขาเรียกตัวเองว่าคุณป้า

“ใครป้านาย แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันชื่อแก้ม” ถามออกไปด้วยความสงสัยว่าไอ้บ้านี่มันรู้ได้ไงว่าเธอชื่อแก้มและแก่กว่าตัวเอง

“ก็คุณไงครับป้าแก้ม และที่ผมรู้ว่าคุณชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ไม่เห็นจะยากผมก็ไปสืบมาไงว่าคุณชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ผมเลยรู้ว่าคุณแก่กว่าผมหลายปี ผมก็เลยเรียกคุณว่าป้าไงครับ” 

“ไอ้เด็กบ้า ใครเป็นป้านาย ฉันไม่ใช่พี่สาวแม่นายนะ แล้วนายมีสิทธิอะไรไปสืบเรื่องส่วนตัวของฉัน” เมื่อได้ยินดังนั้นชายหนุ่มแทบกลั้นยิ้มไว้ไม่ไหว เมื่อเห็นท่าทางโกรธหน้าดำหน้าแดงของหญิงสาว แล้วคิดในใจว่า คนอะไรเวลาโกรธเวลาโมโหน่ารักเป็นบ้า

“ก็ผมบอกแล้วไง ว่าเราเป็นเพื่อนบ้านกัน ทำความรู้จักกันไว้ก็ไม่เห็นจะเสียหาย ในเมื่อคุณไม่ยอมแนะนำตัวเอง ผมก็เลยต้องไปหาข้อมูลเพื่อนบ้านของผมด้วยตัวเองไงครับ” ตอบหญิงสาวด้วยใบหน้าที่ตัวเองคิดว่าใสซื่อมากที่สุดในชีวิต

“แต่ฉันไม่ได้อยากรู้จักนาย และที่สำคัญอย่ามาเรียกฉันว่าป้าอีก” บอกชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์ที่บังอาจมาเรียกเธอว่าป้า เธอยังไม่แก่ถึงขนาดนั้นสะหน่อย

“แล้วถ้าไม่ให้ผมเรียกป้า แล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ” ถามออกไปแบบหน้าซื่อ ๆ ซึ่งในความรู้สึกของหญิงสาวมันคือความกวนประสาทดีๆ นี่เอง

“อยากเรียกอะไรก็เรียก แต่อย่ามาเรียกฉันว่าป้า” บอกอย่างโมโหที่ไอ้เด็กบ้านี่เรียกตัวเองว่าป้า เธอยังไม่แก่ขนาดนั้นสะหน่อย ไอ้เด็กนี่อายุ 28 ปี เธอ 32 ปี ห่างกันแค่ 4 ปี มีสิทธิอะไรมาเรียกเธอว่าป้า

“โอเคครับ งั้นต่อไปนี้ผมจะเรียกคุณว่า ที่รัก แทนแล้วกันนะครับ” บอกหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มเท่ห์ๆ ที่มุมปาก

 เมื่อได้ยินประโยคที่ไอ้เด็กบ้านี่พูดจบก็ทำให้หญิงสาวอ้าปากค้างตกตลึงนึกอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ เมื่อเห็นหญิงสาวยังตกตลึงอยู่กับประโยคของตัวเองอยู่นั้น ก็อาศัยจังหวะนั้นรีบจับมือหญิงสาวให้มารับของที่ตนเองซื้อมาให้  พร้อมกับส่งรอยยิ้มมุมปากไปให้ แล้วหันหลังเดินไปเปิดประตูเข้าห้องตัวเองไป หลังจากได้ยินเสียงปิดประตูห้องจึงทำให้หญิงสาวได้สติ แล้วก้มมองของในมือสลับกับประตูห้องตรงข้าม พร้อมนับหนึ่งถึงสิบในใจ พลางคิดว่าไอ้เด็กบ้านี่กล้าดียังไงมาล้อเล่นกับเธอ พร้อมกับเอ่ยออกมาหนึ่งประโยคที่พยายามกั้นอารมณ์ไว้สุดฤทธิ์

“ไอ้เด็กบ้า ใครเป็นที่รักนาย ไอ้เด็กโรคจิต ไอ้เด็กกวนประสาท” แล้วปิดประตูเสียงดังโครมด้วยความโมโหความกวนประสาทของชายหนุ่ม

วันรุ่งขึ้นหลังจากกวนประสาทหญิงสาวเสร็จชายหนุ่มก็เริ่มวางแผนเดินหน้าจีบหญิงสาวทันที โดยเริ่มจากซื้อโจ๊กกับนมจืดไปแขวนไว้หน้าห้อง พร้อมกระดาษโน๊ตแผ่นน้อยๆ แปะติดไว้

"กินให้อร่อยนะครับ ที่รัก" พร้อมรูปหัวใจสีแดงบนกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กนั่น

"ไอ้เด็กบ้านี่ ว่างนักหรือไง แล้วใครเป็นที่รักนายกันลามปามใหญ่แล้ว" ปากบ่นแต่มือก็ถือถุงโจ๊กกับนมเข้าห้อง แล้วคิดว่าดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อไรกินตอนเช้า จะได้มีเวลาเขียนนิยายยาวๆ

พอตกเย็นได้เวลาเลิกงานกลับบ้าน ชายหนุ่มก็แวะหาซื้อของกินไปฝากหญิงสาวห้องตรงข้ามเหมือนเดิม

ก๊อก ๆ ๆ ๆ

"มีอะไรอีกไม่ทราบ" ถามโดยที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะนอกจากไอ้เด็กบ้านี่ก็ไม่มีใครมาเคาะห้องเธอแน่

"ผมซื้อมาฝาก" บอกพร้อมยื่นถุงของกินไปตรงหน้าหญิงสาว แต่แทนที่หญิงสาวจะรับกลับยืนเฉยๆ กอดอกมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า แล้วถามคำถามที่ตนเองอยากรู้ออกไป

"ถามจริงๆ นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ถึงมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของฉัน รู้ไหมมันน่ารำคาญ" ถามออกไปพร้อมมองหน้าชายหนุ่มอย่างรอคำตอบ

"ในเมื่อคุณถามผม ผมก็จะตอบตรงๆ ผมชอบคุณ ผมอยากได้คุณมาเป็นแฟนผม และที่ทำอยู่ทุกวันนี้คือ ผมกำลังจีบคุณอยู่" เมื่อได้ยินคำตอบจากปากชายหนุ่ม ทำให้คนถามอึ้งไปพักใหญ่กว่าจะได้สติกลับมาก็ผ่านไปราวสองสามวินาที เมื่อตั้งสติได้ก็มองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชาทันที แล้วบอกชายหนุ่มตรงหน้าด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

"ฉันว่านายอย่าเสียเวลามาจีบฉันเลย เพราะฉันไม่เชื่อในความรักและฉันไม่คิดจะคบใครเป็นแฟน เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันได้แล้ว" บอกชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเย็นชา แล้วคิดว่าเธอไม่มีทางกลับไปเป็นแก้มคนเก่าที่ทุ่มเทยอมทำทุกอย่างเพื่อความรักอีกแล้ว เพราะผลตอบแทนที่ได้กลับมาคือความเจ็บปวดทั้งนั้น

"แต่ก็ขอบคุณนะ สำหรับของที่ซื้อมาให้" บอกชายหนุ่มพร้อมปิดประตูห้องลง เพื่อกันไม่ให้ชายหนุ่มได้พูดอะไรอีก

เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว นักเขียนสาวก็นึกถึงเรื่องราวความรักที่ผ่านมา ที่มันมีทั้งความสุขและความเจ็บปวดปนกันอยู่ ย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อน เธอคบกับผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสมัยเรียน เธอรักเขามากทุ่มเททุกอย่างไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะอยากได้อะไรเธอก็หาให้ทุกอย่าง ยอมทุกอย่างถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบแต่เธอก็ยอม ทั้ง ๆ ที่คนรอบข้างเธอบอกว่าอย่าไปคบกับผู้ชายคนนี้เลย เพราะผู้ชายคนนี้ทั้งเจ้าชู้และไม่เอาไหน แต่เธอก็ไม่สนใจยังรักยังทุ่มเทเพื่อผู้ชายคนนี้อยู่ตลอดเวลา อยู่มาวันนึงเธอรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปดูเหมือนมีความลับอะไรกับเธอ แต่เธอก็พยายามมองโลกในแง่ดีว่าคงไม่มีอะไรเธอคิดมากไปเอง แต่แล้ววันนึงเขาก็เดินมาบอกเธอว่า เขากำลังคุยกับผู้หญิงอีกคนอยู่และอยากยุติความสัมพันธ์กับเธอ เพราะไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นรู้และเสียใจ หลังจากที่เธอได้ฟังประโยคนั้นจบ น้ำตาเธอค่อยๆ ไหลลงมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย ความรู้สึกทั้งหมดพังทลาย เธอค่อยๆ หันหลังเดินจากมาพร้อมกับน้ำตาและความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส และเธอก็ได้สัญญากับตัวเองว่าเธอจะไม่รักใครและไม่คบใครอีกเด็ดขาด เพราะเธอคิดว่าความรักของหนุ่มสาวมันไม่มีอยู่จริง และกว่าที่เธอจะก้าวผ่านมันมาได้เธอก็แทบปางตาย เธอไม่มีทางกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแน่นอน

หลังจากได้ฟังประโยคตัดโอกาสของหญิงสาวจบแล้วนั้น ชายหนุ่มก็ยิ่งมีแรงฮึกเฮิมที่จะเดินหน้าจีบหญิงสาวต่อไป และชายหนุ่มยังสัญญากับตัวเองในใจว่า เขานี่แหละจะเป็นผู้ชายคนนั้นที่ทำให้หญิงสาวกลับมาเชื่อมั่นในความรักและยอมเปิดใจอีกครั้งให้ได้

ฝากติดตามนิยายไรท์ด้วยนะค่ะ

ขอบคุณมากค่าาา