ตอนที่6  ดาร์ก คือชื่อของเขา

          หลังจากประชุมผู้ถือหุ้นผ่านไป หัสวีร์รั้งตัวน้องชายให้อยู่ก่อน ชายหนุ่มอายุห่างกันสองปี รูปร่างก็ใกล้เคียงกัน เค้าโครงหน้าก็คล้ายกัน  แต่หัสดินเป็นหนุ่มไทยแท้ในขณะที่พี่ชายเป็นลูกครึ่ง  ในห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูง มีห้องด้านข้างสำหรับออกกำลังกายและห้องอาบน้ำ  หัสวีร์เป็นพวกชอบออกแรง แม้แต่ห้องพักในคอนโดสุดหรูก็มีเครื่องออกกำลังกายที่นั้น

            “ซ้อมมวยเป็นเพื่อนพี่สักสองสามยกสิ”

            “อย่างพี่วีร์นี่นะสองสามยก”  หัสดินเบ้ปากแล้วเลื่อนปมเนกไทลง แม้ปากจะพูดแบบนั้นแต่ก็เดินตามพี่ชายไปที่ห้องออกกำลังกาย หลังปิดประตูห้อง สองหนุ่มก็ถอดเสื้อเชิ้ตออกเหวี่ยงไปด้านข้าง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้ม หัสวีร์กระโดดฟุตเวิร์คไปมาแล้วออกหมัด หัสดินเบี่ยงตัวหลบอย่างว่องไว

            “เฮ้! จะไม่ใส่นวมก่อนเหรอ”

            “ไม่ไว้ใจคนที่นายเรียกว่าพี่ชายเหรอ”  หัสวีร์ออกหมัดใส่แต่หัสดินไม่โต้ตอบเอาแต่หลบซ้ายเบี่ยงขวาไปมา “ฉันไม่ให้หน้าเป็นรอยหรอกน่า”

            ‘ไม่ให้หน้าเป็นรอย’

            คล้ายความทรงจำในวัยเด็กถูกกระตุ้น  แววตาของหัสดินเปลี่ยนเป็นไปและเปลี่ยนจากหลบหลีกเป็นพุ่งหมัดเข้าใส่ หัสวีร์ผิวปากแล้วเบี่ยงตัวหลบหมัดของหัสดิน  พี่ชายต่างมารดาผิวปากแล้วยิ้มยียวน

            “หมัดหนักแค่นี้เองเหรอ ไอ้กระจอก”

            ใบหน้าหล่อเหลาขมกรามแน่นจนเป็นสันนูน หัสดินเหวี่ยงหมัดใส่ไม่ลดล่ะ หัสวีร์หมุนตัวมาด้านหลังแล้วใช้ท่อนแขนล็อกลำคออีกฝ่าย

            “ใจเย็นดาร์ก ฉันแค่อยากคุยกับนาย”

            ได้ยินเรียกชื่อ ‘ดาร์ก’ หัสดินจึงหยุดการเคลื่อนไหว เขาตบท่อนแขนของหัสวีร์เป็นเชิงให้ปล่อย หัสวีร์เห็นว่าอีกฝ่ายไม่โต้ตอบแล้วจึงยอมคลายวงแขนออกแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูโยนให้หัสดินแล้วจึงหยิบของตนเองมาเช็ดหน้า

            “ไม่เจอกันเป็นเดือนเลยนะ” 

หัสวีร์ที่รู้ความลับของหัสดิน  ‘ดาร์ก’ คือบุคลิกที่สองของหัสดิน  เบื้องหน้าใครๆ ต่างรู้ว่าหัสดินน้องชายของเขาเป็นเชฟขนมหวาน ใบหน้าแย้มยิ้มและอ่อนโยนเสมอ แต่อีกภาคน้อยคนจะรู้คือ ‘ดาร์ก’  มันน่าจะเริ่มเมื่อ9ปีก่อนที่เขาสังเกตความแตกต่าง  หลายครั้งที่หัสดินจำอะไรไม่ได้ไปชั่วขณะ  ตัวหัสดินเองก็เหมือนไม่รู้ แต่คิดว่าเพราะตัวเองคร่ำเคร่งการสอบเข้ามหาวิทยาลัย จนกระทั่งหัสวีร์เจอหัสดินมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับเพื่อนในชั้นเรียนและเขาเป็นคนไปพบอาจารย์แทนผู้ปกครอง จึงสังเกตว่าหัสดินไม่เหมือนหัสดิน

‘จะเรียกผมว่าอะไรก็ช่าง ยังไงผมกับไอ้ดินก็คนเดียวกัน’

หัสวีร์เคยเห็นแต่ในซีรีย์ ไม่คิดว่าจะเจอกับน้องชายต่างแม่ของตนเอง  เขาก็ไม่รู้ว่าโรคซึมเศร้าที่แม่ของหัสดินกำลังรักษาตัวอยู่นั้นส่งผลให้หัสดินเป็นอย่างนี้หรือไม่ จนเมื่อหัสดินได้สติกลับมาเป็น ‘ดิน’คนเดิม เขาจึงพูดคุยกับน้องชายและบังคับให้ไปพบจิตแพทย์

โรคสองบุคลิก หรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า โรคบุคลิกภาพแยกตัว (Dissociative Identity Disorder - DID) เป็นโรคทางจิตเวชชนิดหนึ่งที่ผู้ป่วยจะมี "หลายตัวตน" อยู่ในร่างเดียวกัน ตัวตนแต่ละตัวอาจมีชื่อ อายุ เพศ ความคิด ความรู้สึก ความทรงจำ และพฤติกรรมแตกต่างกันอย่างชัดเจน

แนวทางการรักษา การรักษาโรคสองบุคลิกเน้นการทำให้ผู้ป่วย “รวมตัวตน” เข้าหากันได้มากขึ้น และรับมือกับบาดแผลในอดีตอย่างปลอดภัย การรักษาหลักๆ คือ จิตบำบัด (Psychotherapy) เช่น การพูดคุยแบบลึกๆ เพื่อทำความเข้าใจตัวตนแต่ละตัว, การเยียวยาบาดแผลในอดีต และช่วยให้ตัวตนต่างๆ เรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกัน การใช้ยา ไม่มียารักษา DID โดยตรง แต่แพทย์อาจสั่งยารักษาอาการที่มาควบคู่ เช่น โรคซึมเศร้า, วิตกกังวล, หรือปัญหานอนไม่หลับ การสร้างความปลอดภัย คือสอนผู้ป่วยให้รู้จักวิธีดูแลตัวเองและหลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้นที่อาจทำให้อาการแย่ลง

‘การรักษาโรคนี้ต้องใช้เวลา นานหลายปี และความอดทนสูง เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องของการรวมตัวตน แต่คือการรักษาบาดแผลลึกๆ ของจิตใจด้วยครับ’

นั้นเป็นเรื่องที่เขาคุยกับจิตแพทย์ เดิมทีจิตแพทย์ต้องการคุยกับ ‘ผู้ปกครอง’ แต่หัสวีร์อาศัยที่ตัวเองโตเกินวัย ขอรับผิดชอบชีวิตของหัสดินเอง

‘ผมไม่อยากรักษา เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว’

‘นี่ดินหรือดาร์กพูด?’

‘หือ? คุณเรียกผมว่อะไรนะ’

‘ดาร์ก ก็นายมันด้านมืดของไอ้ดินนี่’  หัสวีร์ยักไหล่

‘ก็ดี ชัดเจนดี’ หัสดินยักไหล่ไม่ได้สนใจนัก ‘ยังไงผมก็ต้องเป็นด้านมืดของตระกูลศาตนันท์อยู่แล้ว’

‘นายไม่จำเป็นต้องทำเรื่องสกปรกพวกนั้น ฉันหาคนทำงานแทนได้’

‘แต่ไม่มีใครดูกิจการเหล่านั้นได้ดีเท่าคนในตระกูลอีกแล้ว’ คนที่ถูกเรียกว่าดาร์กหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม ครั้งนั้นหัสวีร์ประหลาดใจเพราะค่อยเห็นน้องชายดื่มเครื่องดื่มพวกนี้ ไอ้หมอนั้นอ่อนแอ ชอบทำตาแดงๆ เหมือนคนจะร้องไห้ตลอดเวลา และอ่อนโยนกับสัตว์ตัวเล็กๆ แต่ไม่กล้าเลี้ยง

‘ผมไม่รักษา คุณก็เห็นว่าคนอื่นรังแกดินยังไง ถ้าไม่มีผมอยู่...ใครจะดูแลดิน คุณเองก็จะไปเมืองนอก หรือไม่คุณก็รอกลับเมืองไทยแล้วค่อยรักษาผมก็ได้’

หัสวีร์ก็เป็นห่วงน้องชายต่างแม่ เขาเคยสัญญากับหัสดินว่าจะดูแลเขาไม่ให้ต้องเจอเรื่องเจ็บปวดอีก  แต่ใครจะดูแลคนๆหนึ่งไปได้ทั้งชีวิต คนๆ นั้นเองก็ต้องยืนด้วยลำแข้งตัวเอง

‘เอางั้นก็ได้’

แต่กระนั้นเขาก็ให้หัสดินพบจิตแพทย์เป็นประจำเสมอสมำ เพราะเกรงว่าจะมีเรื่องส่งผลต่อสุขภาพหรือร่างกายของเขาเอง

ตระกูลศาตนันท์มีธุรกิจหลายด้าน ตั้งแต่รุ่นปู่ทวดก็เป็นนักเลงเก่าเลี้ยงคนไว้มากมาย แม้วันเวลาผ่านมาเปลี่ยนผ่านรุ่นแล้วรุ่นเล่า เป็นตระกูลที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของเอเชีย ในขณะเดียวกันก็เป็นที่กล่าวถึงในธุรกิจสีเทาที่ทำอยู่ ซึ่งหัสดินรับหน้าที่ดูแลกิจการเหล่านั้น อาจเพราะฉากหน้าเป็นเชฟหนุ่มอ่อนโยนใจดี ไม่ค่อยสนใจธุรกิจของครอบครัว เป็นเจ้าของกิจการร้านเบเกอรี่สุดหรูที่ลูกค้าต้องจองคิวถึงจะได้นั่งในมุมที่ดีที่สุด ลิ้มรสความอร่อยของเมนูต่างๆ  บุคลิกของดาร์กทำให้ปกครองดูแลธุรกิจได้เป็นอย่างดี

“คุณมีอะไรจะคุยกับผมเหรอ” ดาร์กถามหลังเช็ดเหงื่อแล้ว

“ซีเคร็ท คลับที่จะเปิดสาขาใหม่ไปถึงไหนแล้ว”

“ไม่มีปัญหาอีกไม่เกินหนึ่งเดือนก็เรียบร้อย”

ซีเคร็ท คลับ เป็นไนต์คลับสุดหรู  รับเฉพาะลูกค้าVIP ที่มีบัตรสมาชิกเท่านั้น

“ฉันคงไม่ได้ไปดู นายจัดการเองได้ใช่ไหม”

“ไม่มีปัญหา นอกจากคุณไรอันจะไม่ไว้ใจผม”  ดาร์กพูดยิ้มๆ ระหว่างเขากับหัสวีร์มีความห่างเหินไม่สนิทสนมเหมือนตอนที่เป็น ‘ดิน’  

ชื่อเล่นของหัสวีร์ คือ วีร์ เป็นชื่อที่เรียกกันเฉพาะคนในครอบครัว แต่ชื่อไรอันเป็นชื่อเล่นที่เรียกทั่วไป  เวลาที่ดาร์กปรากฎตัวมักจะเรียกหัสวีร์ว่าไรอัน แต่ถ้าดินปรากฏตัว จะเรียกเขาว่า พี่วีร์ แบ่งแยกกันชัดเจนจนหัสวีร์อยากจะเขกหัวไอ้น้องชายต่างแม่คนนี้

“ก่อนคลับจะเปิด ฉันจะไปดูกิจการเสียหน่อย”

“ได้ครับ”

“ไอ้หมอนี่ไม่น่ารักจริงๆ”

 หัสวีร์ส่ายหน้าไปมา แต่ดาร์กกลับยิ้มมุมปาก เขาก็เป็นแบบนี้ ตัวตนนี้ที่ปกป้องดินที่แสนอ่อนแอ เอ่อ อ่อนโยนคนนั้น