หนี้รักบำเรอสวาท

บทที่1

หัวใจที่แตกสลาย

          “ผมยังไม่มีจริงๆ ครับ ถ้าหาได้เมื่อไหร่ ผมจะรีบเอามาใช้ให้เลย” ชายวัยกลางคนพนมมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นลูก

            “ก็พูดแบบนี้ทุกราย ไม่มีปัญญาใช้หนี้ แต่! เสือกมีปัญญาลงขันจ้างมือปืนมายิงพ่อกู” คนพูดชี้หน้า จ้องตาแบบหมายจะเอาถึงชีวิต

            “ผมไม่เกี่ยว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมเลย ท่านมีพระคุณ เมตตาผมมาตั้งหลายครั้ง ผมจะทำกับผู้มีพระคุณแบบนั้นได้อย่างไรกัน” คนพูดมือไม้สั่นรนราน

            “ก็ถ้ามึงไม่เกี่ยว แล้วใครเกี่ยว พ่อกูใจดีกับพวกมึง ไม่มีเงิน ก็ให้กู้ แต่พวกมึงเสือกไปเล่นเสียกันเอง ยืมแล้วมันก็ต้องใช้ พอทวงพวกมึงก็หาว่าใจร้าย มึงอย่านึกว่ากูโง่นะ”

            เท้าใหญ่ถีบเก็าอี้ที่อยู่ใกล้ๆชายที่ยืนพนมมือด้วยความกลัว กลิ้งระเนะนาด เสียงดังโครมคราม คนข้างนอกห้องที่กำลังมุ่งมั่นกับการพนันต่างพากันหันมาดู

            “ถ้าภายในหนึ่งเดือนมึงหาต้นมาคืนกูไม่ได้ มึงก็เอาลูกสาวคนสวยของมึง มาเป็นนางบำเรอขัดดอกกูแล้วกัน ” รอยยิ้มแบบสะใจปรากฏบนใบหน้าที่ดุร้ายของคนพูด

          “เอ่อ....” ลูกหนี้รุ่นพ่อพูดไม่ออก

            “ถ้าทำไม่ได้ มึงก็บอกลูกสาวคนสวยของมึง ให้เตรียมทำศพพ่อมันได้เลย”

            “ครับๆ คุณติณห์ ผมจะหาเงินมาคืนให้ได้ครับ” ทัตเทพยกมือไหว้ท่วมหัว ก่อนรีบร้อนเดินออกไป อย่างรนราน

            ตั้งแต่กิตต์ขจร พ่อของติณห์ ถูกพวกลูกหนี้ในบ่อน ลงขันกันจ้างมือปืนมายิง เขาก็กลายเป็นอัมพฤกษ์ส่วนล่าง ลูกชายคนเดียวของเขา จากที่เคยตั้งใจว่าจะไม่เข้ามายุ่งกับธุรกิจมืดของบิดา แต่ด้วยความแค้น ติณห์จึงลงมาดูแอย่างเต็มตัว

            ชายหนุ่มที่สุขุม ใจเย็น กลับกลายเป็นเสือร้าย ที่พร้อมจะจัดการทุกคน ที่เขาคิดว่าอยู่เบื้องหลังความพิการของบิดา และทัตเทพก็คือหนึ่งในนั้น ในเมื่อทางการหาตัวคนผิดมารับกรรมไม่ได้ ชายหนุ่มตั้งใจจะเป็นคนพาพวกมันทุกคนไปใช้กรรมในนรกเอง

            “ถึงคิวมันแล้วไอ้ทัตเทพ” ติณห์หันไปสบตากับลูกน้องคนสนิทของบิดา

            “ต้องเอาให้สาสม” ฤทธิ์สำทับเจ้านาย

          “กลับมาแล้วเหรอคะ วันนี้ไปหาลูกหาเมียคุณมาหรือยังล่ะ” เกสรายืนรอทัตเทพผู้เป็นสามีอย่างร้อนใจ

            “คุณพูดเรื่องอะไร ผมทำงานกับมาเหนื่อยๆ อย่ามาหาเรื่องกันได้ไหม” คนเพิ่งมาถึงทำท่าทางหงุดหงิดใส่

            “ก็แม่แก็วตา กับลูกสาวมัน ลูกคุณใช่ไหม” เกสราเดินตามไปที่บันไดขึ้นชั้นสอง

            “เป็นบ้าไปแล้วหรือไง พูดอะไร น่ารำคาญที่สุด เพราะคุณเป็นแบบนี้ผมถึงไม่อยากกลับบ้าน ดูสภาพตัวเองในกระจกบ้างนะ เหมือนผีขึ้นไปทุกวัน”

            “ลงมาคุยกันให้รู้เรื่อง ” เกสราดึงทัตเทพที่กำลังเดินขึ้นบันได ให้ลงมาคุยให้รู้เรื่อง จนชายวัยกลางคนเดินโซซัดโซเซ เหมือนจะล้ม

            “อีบ้า จะบ้าก็บ้าไปคนเดียว เดี๋ยวไปเอง”

            “คุณจะไปหาอีแก็วตาใช่ไหม วันนี้ลูกเมียคุณมันพากันมาที่นี่ มันมาแสดงตัว เพื่อให้ฉันรับผิดชอบในสิ่งที่คุณสร้างขึ้น คุณอยู่กับมันมาเกือบสิบปี ฉันเป็นควายให้คุณหลอกมานานขนาดนี้ คุณมันเลว เลวเหมือนสัตว์”

            เพี้ย! !

          ทัตเทพหมดความอดทน มือหนาตบเข้าอย่างแรงจนใบหน้าของเกสราหันตามแรงมือ เลือดที่หยดอยู่มุมปาก บอกได้ถึงความเจ็บที่เธอได้รับ

            “คุณตบฉัน” กัดฟัน กำมือแน่น ด้วยความแค้น ที่ถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้าย

            “ใช่กูมันเลว แก็วตาเขาเป็นเมียกู และนั่นก็ลูกกู มึงอยู่กับกูมากี่ปี มึงก็ไม่เคยยอมท้อง ใช้ให้กูเลี้ยงลูกไอ้พ่อไม่เอา มึงนึกว่ากูมความสุขนักเหรอ ถ้ามึงรับไม่ได้ มึงก็ไปตายซะ”

            ก่อนกลับบ้าน เขาก็เพิ่งโดนเล่นงานจนหมดศักดิ์ศรี หวังจะได้มาพัก คิดหาทางออกที่บ้าน กลับต้องมาโดนเมียด่า เพราะรู้ความจริง ที่เขามีเมียอีกคนและอยู่ด้วยกันมานานเป็นสิบปี จนมีลุก ทัตเทพทนไม่ไหวแล้ว เขาขับรถออกมา คืนนี้คงต้องหาโรงแรมนอนพักใจสักคืน