ก็ถึงจะไม่ได้เป็นไฮโซโก้หรูติดตัวมาแต่เกิด ไม่ได้มียศฐาบรรดาศักดิ์อะไรในวงสังคมแต่ระดับเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญต้นๆ ของประเทศที่จะเกี่ยวก้อยดองกับเจ้าของธุรกิจวัสดุก่อสร้างรายใหญ่ที่เอื้ออำนวยแก่กันทางด้านธุรกิจมาอย่างช้านานจะน้อยหน้าใครได้ซะที่ไหน
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวกับลูกสาวสุดรักสุดดวงใจ ถึงจะไม่ได้โด่งดังมากมายแต่รับรองได้ว่าจะต้องขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์แน่นอน
“นี่คุณจงใจแกล้งฉันใช่ไหม”
ว่าที่เจ้าสาวจ้องมองคนตัวสูงที่ดูเหมือนจะทำหน้ายียวนกวนประสาทเธออยู่ตลอดเวลา
“ผมจะไปทำแบบนั้นทำไมล่ะคุณ ถ้าเราให้ความร่วมมืองานก็จะจบเร็วไม่ใช่หรือไง เอ๊ะหรือว่าคุณ…”
เจ้าของใบหน้าหล่อยื่นหน้าเข้ามาใกล้เจ้าของใบหน้าบึ้งตึงอย่างมีเลศนัย แถมยังยกมือชี้นิ้วมาที่เธออีกนั่นทำเอาให้อรฤดี ใบหน้าแดงก่ำเมื่อรู้เท่าทั้นความหมายแอบแฝงของชายหนุ่มแถมยังยิ่งเพิ่มความโมโหให้ทวีคูนขึ้นมาอีก
“ได้เลย คุณตั้งใจจะเล่นแบบนี้ใช่ไหม”
อรฤดีเอ่ยพูดเสียงเข้มจ้องเข้าใปในดวงตาคู่คมที่ทำเป็นจ้องกลับอย่างเก่งกาจโดยที่พยายามเก็บซ่อนความตื่นเต้นที่อยู่ในอกไว้อย่างมิดชิด
“อรพร้อมแล้วค่ะพี่แมว เราเริ่มเซ็ตต่อไปกันเถอะค่ะ”
“งั้นเข้ามาเปลี่ยนชุดที่ห้องนี้ได้เลยค่ะน้องอร พี่แมวเตรียมชุดต่อไปไว้ให้แล้วค่ะ”
การถ่ายพรีเวดดิ้งในวันนี้จัดว่าเป็นงานใหญ่ฉากอลังการ และด้วยความสวยความหล่อของคู่บ่าวสาวทำให้พี่ช่างแต่งหน้า ช่างทำผมหรือแม้แต่ลูกน้องของพี่แมวที่อยู่ในร้านอดไม่ได้ที่จะต้องถ่ายภาพเบื้องหลังอันแสนน่ารักกุ้กกิ้กของทั้งคู่อัพลงSocialที่หน้าโปรไฟล์ของตัวเองโดยเฉพาะในเพจร้านของพี่แมวที่จัดว่าเป็นร้านดังอันดับต้นๆ รับแต่งงานไฮโซรวมทั้งดารานางแบบหลายคู่เองก็เรียกใช้บริการครบวงจรจากร้านพี่แมวกันทั้งนั้น
และหลังจากที่รูปภาพของทั้งสองถูกโพสต์ลงในหน้าโซเชียลได้ไม่นานก็มีกระแสตอบรับที่ดีตอบกลับมาในทันที รวมไปถึงได้รับเสียงกรี้ดด ด้วยความรู้สึกเกลียดชังเข้าใส้จากลูกปัดคนรักของจอมทัพด้วยเช่นกัน
“กรี้ดดดด กรี้ดดดดด”
ในห้องนอนหรูหราของไฮโซสาวดังลั่นไปด้วยเสียงกรีดร้องหลายครั้ง แล้วน้ำตาหยดใสๆ ก็ค่อยๆ ไหลเอ่ออาบแก้มนวลลงมา แววตาเคียดแค้นจ้องมองไปที่รอยยิ้มของหญิงสาวในภาพที่เธอรู้สึกเกลียดได้แม้ยังไม่เคยเจอหน้าจังๆ
จะให้ชอบได้อย่างไรก็ในเมื่อผู้หญิงคนนี้กำลังแย่งคนรักไปจากเธอ
“เกลียดฉันเกลียดแก แกต้องไม่มีความสุข แกจะต้องไม่มีวันมีความสุขฉันเกลียดแก เกลียดๆๆๆๆๆ”
ลูกปัดยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่แก้มลวกๆ ก่อนจะเรียกสติกลับมาแล้วกดเบอร์โทรของคนรักในทันที…. หัวใจหญิงสาวหวิววาบเมื่อไร้ซึ่งการตอบรับใดๆ แม้จะกดโทรกลับไปอีกหลายต่อหลายครั้งก็ไม่มีวี่แววว่าคนปลายทางจะรับสาย
“ปัดจะพยายามเชื่อใจคุณนะคะจอม”
เธอกัดฟันพูดออกมาเบาๆ ปนน้ำเสียงสะอื้น ในหัวใจเธอมันเจ็บปวดเหลือเกินอยากจะโผตัวเข้าซบกับอกแกร่งของเขาให้รู้สึกอุ่นใจแต่ก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงยืนกำมือแน่นที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นในใจอยู่เต็มอก
.
.
.
“จะทำผมแบบไหนก็สวยจะชุดไหนก็เหมาะไปซะทุกชุดเลยนะคะน้องอร เบ้าหน้าฟ้าประทานจริงๆ ถ้าชาติหน้ามีจริงพี่แมวขอเกิดเป็นฝาแฝดน้องอรนะคะ และถ้ายิ่งได้เจ้าบ่าวหล่อๆ เหมือนน้องจอมด้วยก็ยิ่งดีเลยค่ะ คิก คิก”
พี่แมวเอ่ยชมอรฤดีตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันจนว่าที่เจ้าบ่าวเริ่มไม่ค่อยจะพอใจเข้าเสียแล้วแต่เขาเองก็พยายามเก็บสีหน้าท่าทางอย่างที่สุด
ก็จะมีใครชอบกันล่ะ ที่คนอื่นมาเอ่ยปากชื่นชมคนของตัวเองถึงแม้จะแต่งกันแบบไม่เต็มใจก็เถอะแต่ถึงยังไงเธอก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าสาวของเขาอยู่ดี …
“เซ็ตนี้เป็นเซ็ตสุดท้ายนะคะพี่แมวขอแบบแนบเนื้อหอมจริง จุ๊บจริง กอดกันให้แน่นนนน ..กว่าทุกเซ็ตที่ผ่านมาเลยค่ะ โอเค๊”
พี่แมวพูดจีบปากจีบคอแล้วจบประโยคด้วยท่ายกมือขึ้นมาโอเคโดยที่ไม่ได้รู้สึกเลยว่าคู่ว่าที่บ่าวสาวไม่ได้อยากจะโอเคด้วยเลย
“อ่ะเรามาเริ่มจากหอมแก้มกันก่อนเลยนะคะ ช่างภาพขอมาแล้วค่ะ แสงพร้อม ไฟพร้อม ไปกันเลยค่าา”
ทั้งสองคนตัวแข็งทื่อยืนมองหน้ากันเลิกลั่กเพราะความสมจริงแบบนั้นมันไม่เคยอยู่ในหัวสมองของทั้งสองคนเลยน่ะสิ
“เอ้าเร็วสิคะ สู้ๆ ค่ะ ไม่งั้นพวกคุณพ่อคุณแม่ของน้องจอมน้องอรเอาพี่แมวตายแน่ๆ เลย ค่ะ”
ไม่พูดเปล่านะสิพี่แมวเดินเข้ามาช่วยจัดท่าทางให้อย่างกระฉับกระเฉงจับสองมือของอรฤดีจับกุมมือของจอมทัพที่พี่แมวจับมาโอบกอดเอวคอดของเธอไว้แล้วก็มายืนตรงหน้าของทั้งสองคนทำมือเป็นสัญญาณว่าให้อรฤดีเอียงแก้มแล้วให้ว่าที่เจ้าบ่าวก้มลงมาหอมแก้มนวลนั้นของเธอค้างไว้
“ดีค่าา ดีมากกสวยที่สุด ค้างไว้ก่อนนะคะ”
คงจะมีเพียงพี่แมวคนเดียวเท่านั้นที่ดีอกดีใจยิ้มร่าราวกับถูกหอมซะเอง แต่กับคนที่ถูกหอมจริงๆ ในตอนนี้นั้นหน้าแดงเป็นลูกตำลึงส่วนเจ้าของจมูกโด่งที่หอมก็หัวใจเต้นรัวจนแทบจับจังหวะไม่ได้…
มันเกิดอะไรกับหัวใจควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง..
อรฤดีตัวแข็งทื่อเป็นก้อนหินไปแล้วก็นี่คือครั้งแรกที่เธอถูกผู้ชายทั้งกอดทั้งหอมถึงแม้จะเป็นเพียงแค่การแสดงก็เถอะเธอยังไม่เคยมีแฟนยังไม่เคยถูกผู้ชายใดสัมผัสแบบนี้มาก่อนเลย
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเขามันเต้นเร็วซะเหลือเกิน..กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างกายใหญ่โตของเขาฝ่ามืออุ่นๆ ที่โอบกอดเธอ.. ทุกอย่างมันชวนให้หัวใจของเธอก็เต้นรัวไม่ได้ต่างกับเขาแม้แต่นิดเดียว
“อ่ะต่อไปจูบหน้าผากนะคะ หันหน้าเข้าหากัน…”
“คุณโอเคนะ”
คนตัวสูงเอ่ยถามเบาๆ ขณะ ที่กำลังจัดท่าเพราะเห็นว่าว่าที่เจ้าสาวของตนเองหน้าแดงผิดปกติไม่รู้ว่าเธอจะป่วยหรือเปล่า แถมเธอยังมีเหงื่อซึมอกมาตามกรอบหน้าหวานอีกต่างหาก
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ โอเค รีบๆ ทำตามที่พี่แมวบอกเถอะจะได้เสร็จเร็วๆ ชั้นอยากกลับบ้านแล้ว”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับเบาๆ และพยายามสังเกตุอาการเธอเพราะคิดว่าเธอคงจะกดดันจนอาจจะไม่สบายเข้าให้แล้วถ้าเป็นแบบนั้นเขาเองก็มีส่วนผิดเต็มๆ ที่แกล้งและกดดันเธอมากไปหน่อย
“อื้มมม สวยเริศมากค่ะ ทั้งสองคน จุ้บค้างไว้ก่อนนะคะ”
อรฤดีหลับตาพริ้มเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยรับสัมผัสอุ่นๆ จากริมฝีปากของชายหนุ่มที่จูบประทับลงมาบนหน้าผากมนของตัวเอง สองมือของเขาและเธอจับกันไว้ไม่ปล่อยแม้จะไม่เต็มใจแต่ภาพที่ถูกถ่ายทอดออกมากลับดูหวานละมุนอบอุ่นหัวใจรับรู้ได้ถึงความรักและความห่วงใยของกันและกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“อ่ะ..เซ็ตต่อไปกันเลยนะคะ เซ็ตสุดท้ายของวันนี้แล้วทำให้เต็มที่เลยนะคะ มานั่งที่โซฟาด้านนี้คะ”
เมื่อทั้งสองคนเดินมานั่งแล้วพี่แมวก็เปิดรูปตัวอย่างแบบที่ต้องการให้คู่บ่าวสาวทำตามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังแววตาใสปิ้งๆ เป็นประกาย…
“อรว่า../ ได้ครับไม่มีปัญหา!”
จอมพัทพูดแทรกขึ้นมาโดยไม่รอให้อรฤดีพูดจบเมื่อได้ยินอย่างนั้นพี่แมวก็ยิ้มกว้างออกมาในทันที ก็คู่รักกันนี่เนอะแค่จูบกันนิดเดียวสบายมากอยู่แล้ว
“ชั้นทำไม่ได้หรอกนะ คุณไปรับปากพี่แมวแบบนั้นได้ยังไง”
“คุณอยากให้เรื่องถึงหูพ่อแม่ของเราหรือไง จูบธุรกิจเองนะคุณผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณแน่นอนรับรองได้”
“แต่นี่มันจูบแรกของชั้นนะมันควรจะเป็นคนที่ชั้นรักสิ ไม่ใช่คุณ”
“…”
“คุณว่าอะไรนะ..จูบแรกงั้นเหรอ”
“…”
เขามองหน้าเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งราวกับว่ากำลังค้นหาคำตอบอะไรบางอย่างในแววตาคู่นั้นของเธออรฤดีไม่ได้ตอบคำถามของเขาอีก มีเพียงใบหน้างอง้ำด้วยความไม่พอใจเท่านั้นที่แสดงออกมาให้ชายหนุ่มได้เห็น
“ผมขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไป..”
เช้าวันต่อมา เมื่อแสงสว่างรอดผ่านหน้าต่างเข้ามาได้อรฤดีก็รีบตื่นมาดูแลเช็ดตัวให้คนที่ยังคงหลับอยู่ในทันที “แผลเต็มหน้าเลย คงจะเจ็บน่าดูเลยนะคะ”แหนมที่เปิดผ้าม่านชะโงกหน้ามาดูแล้วพูดออกมาด้วยความกลัว เกิดมาเพิ่มเคยเจอเรื่องแบบนี้แต่ก็ยิ่งปลื้มชายหนุ่มไปอีกเมื่อเขาพยายามปกป้องคนที่เขารักไว้โดยไม่ห่วงชีวิตของตัวเองเลย“ผมขอโทษ… ผม ผมขอโทษ” เสียงละเมอเบาๆ ดังขึ้นทั้งที่เจ้าตัวยังคงหลับอยู่ แต่คนที่เฝ้ารอการตื่นของอย่างใจจดใจจ่อนั้นกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน .. หัวใจของเธอชาวาบไปทั้งตัวมันเหมือนความกลัวและความกังวลทั้งหมดสลายหายไปเมื่อได้ยินเสียงที่ออกจากปากของเขาแม้จะยังไม่ตื่นขึ้นมาก็ตาม..“ถ้ายังมัวนอนอยู่แบบนี้ชั้นจะไม่ยกโทษให้แล้วนะ ลูกหิวจะแย่แล้วเมื่อไหร่จะตื่นมาทำกับข้าวให้ลูกกิน.. ผ้าเต็มตะกร้าแล้วใครจะซัก คนงานก็ลาใครจะรดน้ำต้นไม้มัวนอนอยู่ได้ ..” “โอ้โหคุณอร เอาจริงเหรอคะ ..” แหนมขมวดคิ้วรีบหันขวับไปมองเจ้านายตนเองในทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น อันนี้คือคุณอรให้อภัยจริงๆ แล้วใช่เปล่าหรือต้องการคนมาใช้แรงงานกันแน่ “ถ้าคุณให้อภัยผมให้ทำมากกว่านี้ผมก็ยอม” จอมทัพค่อยๆ ลืมตาขึ้
การกระทำดูแลเอาใจใส่ของเขาการเป็นกิจวัตรประจําวันที่ไม่ว่าจะเป็นเธอและเขาต่างคุ้นชินแม้ดูเหมือนจะหมางเมินอยู่บ้างเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ยังตีหน้ามึนไปเรื่อยๆ ไม่สนใจและยังมีป้าพันคอยเป็นกำลังใจสำคัญคอยช่วยเหลือทำให้ทุกอย่างดูราบรื่นไปได้ด้วยดีขึ้นทุกวันๆ แม้เขาจะยังคงได้นอนที่ห้องเก็บของหลังบ้านเหมือนเดิม … “เห้ยบ้านนี้แหละมีแต่ผู้หญิงกับคนแก่ ป่านนี้คนงานกลับไปหมดแล้วทางสะดวกเว้ย” เด็กแว้นสองคนที่ต้องการเงินคอยซุ่มดูอยู่หลายวันตั้งใจจะเข้ามาขโมยเงินหรือของมีค่าเอาไปใช้กินใช้เที่ยว หลังจากที่ดูลาดเลามานานพอสมควรวันนี้ก็ตัดสินใจลงมือ.. “แล้วถ้ามีคนขัดขืนจะให้ทำยังไงวะ” “ก็ตบให้กลิ้งไปดิ่วะ ให้มันรู้ซะบ้างแต่พวกมันคงไม่กล้าหรอกมีแต่ผู้หญิงท้องกับคนแก่นี่หว่า” “อีคนท้องเป็นเจ้าของบ้านห้องมันน่าจะมีเงินเก็บไว้ แอบเข้าไปให้เงียบๆ อย่าให้อีแก่นั่นรู้จะได้จบงานไวๆ เข้าใจไหม” “เออๆ รู้แล้วน่า มึงนั่นแหละอย่าพลั้งมือทำให้เป็นเรื่องใหญ่ก็แล้วกัน”“พูดมา! ไปได้แแล้วๆ”เมื่อตกลงกันได้ บอกแผนการกันเสร็จสรรพแจ็กและเจก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปในบ้านและเดินเลาะไปยังห้องที่คิดว่าเป็นห้องของอรฤดี แกร่ก..
“นังแหนมรีบมาทำความสะอาดให้คุณเขาเร็ว”ป้าพันรีบบอกให้แหนมมาทำความสะอาดเมื่อชายหนุ่มรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ “นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนะคะเดี๋ยวป้าไปเอาน้ำเย็นๆ มาให้ดื่มค่ะ” “ขอบคุณมากครับ”แหนมรีบทำความสะอาดอย่างรวดเร็วตามที่เธอถนัดป้าพันเองก็เดินเข้าบ้านไปเตรียมน้ำเตรียมของว่างมาให้ชายหนุ่มจอมทัพเดินดูในสวนไปรอบๆ บริเวณเรื่อยๆ ทอดมองออกไปไกลสุดลูกหูลูกตาพร้อมกับลมเย็นๆ ที่พัดเอื่อยๆ ปะทะหน้าเขาเป็นระยะๆ มันทำให้รู้สึกเหมือนหลุดมาอีกโลกหนึ่งที่ปราศจากความวุ่นวายใดๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงเลือกมาอยู่ในที่แบบนี้ “ห้องพร้อมแล้วค่ะคุณผู้ชาย” “ขอบใจนะ” แหนมวิ่งมาบอกแล้วก็รีบวิ่งหนีไปเพราะทนมองหน้าเขานานๆ ไม่ได้มันเขินจนพูดผิดพูดถูกไปหมดดาเมจคนหล่อมันรุนแรงเกินไปสำหรับเธอเมื่อยามค่ำคืนมาถึงชายหนุ่มล้มตัวลงนอนด้วยความอิ่มอกอิ่มใจเพียงแค่ได้เห็นหน้าเธอเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ยิ่งได้เห็นท้องที่นูนขึ้นมาแตกต่างจากเดิมนั้นก็ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกต่อให้นอนกับพื้นดินเขาก็มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ลูกใกล้เมียแบบนี้ นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็หลับไปจากความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้ง
“อรเดี๋ยววันนี้พ่อแม่ว่าจะออกไปในเมืองหน่อยนะลูกน่าจะกลับดึกพักผ่อนให้มากๆ ไม่ต้องรอนะ ให้หลานแม่พักผ่อนมากๆ เข้าใจไหม”“ค่ะคุณแม่เที่ยวให้สนุกนะคะ” สิริวดีและทัศนีย์เดินมาบอกอรฤดีที่กำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กอยู่ในห้องหนังสือจริงๆ แล้วก็ต้องการเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนได้ปรับความเข้าใจกันนั่นเอง แล้วบรรดาคนแก่ชอบเที่ยวก็พากันออกไปพร้อมกับรถตู้คู่ใจสวนกับจอมทัพที่หน้าบ้านแต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไร ตอนนี้หัวใจเขาอยู่กับหญิงสาวที่ขโมยมันไปตั้งแต่เมื่อไหล่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็เอาแต่คิดถึงเธออยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ “เห้ยย.. จิ๊ ลืมได้ไงวะ”เขาสบถออกมาเมื่อควานมือหาชุดนอนของเมียที่ต้องเอาไว้ดมเพื่อเติมพลังชีวิตแล้วไม่เจอ ตายแน่ๆ ถ้าไม่มีชุดนอนเธอเอาไว้ดมมีหวังเขาได้อ้วกแตกกินอะไรไม่ได้อีกแน่ๆ ถึงจะดูเหมือนคนโรคจิตก็เถอะแต่มันช่วยได้จริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเลยแค่คิดว่าลืมเอาติดมาด้วยก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาทันที นี่มันอะไรกันวะเนี่ย… “มาหาใครเหรอคะ”แหนมรีบวิ่งออกไปรับแขกเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเดินลงจากรถมา “อรอยู่หรือเปล่า ผมมาหาอรไปบอกเธอที”“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” แหนมเ
วันต่อมา “หน้าตาสดชื่นขึ้นนะคะวันนี้ “พี่ปลาเอ่ยทักเมื่อเห็นจอมทัพเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารด้วยใบหน้าแจ่มใสกว่าทุกวัน “พี่ปลาๆ ผมเดินในสวนเห็นต้นไม้หลังบ้านตรงนั้นมีลูกเต็มเลยผมอยากลองชิมครับ” ไม่รู้หรอกว่าต้นอะไรแต่เห็นลูกของมันแล้วก็รู้สึกน้ำลายไหลขึ้นมาซะอย่างนั้น“หูยยยย คุณจอมทานไม่ได้หรอกค่ะ มันเปรี้ยวววเข็ดฟันเลยนะคะ เดี๋ยวพี่ปลาไปหาดูผลไม้อย่างอื่นมาให้ดีกว่าค่ะ “มันคือมะยมไม่รู้เกิดมาเขาจะเคยกินไหมและก็คิดว่าคนอย่างเขาน่าจะไม่ชอบแน่นอน มะยมเนี่ยนะ เห็นปกติทานแต่ผลไม้นำเข้า กับเหล้ากับเบียร์ นี่จะมาอารมณ์ไหนกันแน่ นับวันเจ้านายของเธอยิ่งเพี้ยนขึ้นทุกที เมียทิ้งนี่ทำให้คนเสียสูญไปได้ไม่น้อยเลยนะะเพิ่งเคยเจอก็วันนี้แหละ “ทานมื้อเช้าก่อนนะคะ ข้าวต้มปลากระพงค่ะ เดี๋ยวพี่ปลาไปเอาผลไม้มาให้นะคะ” จอมทัพยื่นหน้าไปดมกลิ่นข้าวต้มแล้วก็รู้สึกจะอ้วกขึ้นมาทันทีแล้วก็คิดขึ้นมาได้..รีบหยิบชุดนอนของอรฤดีขึ้นมาดมอาการคลื่นไส้ก็ทุเลาลงแล้วตักข้าวต้มเข้าปาก จะอ้วกอีกก็ทำแบบเดิมอยู่อย่างนั้นจนพี่ปลาที่ถือจานสตอเบอร์รี่มาเห็นชะงักไปอีกที.. ไม่ปกติ เจ้านายของเขาไม่ปกติแล้ว..“มาแล้วค่ะ ผลไม้
“พ่อกับแม่ล่ะครับพี่ปลา” จอมทัพเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็มีเพียงความเงียบงันไร้ซึ่งเสียงของแม่เขาที่มักจะดังลงมาถึงชั้นล่างเวลาที่ดูรายการตลกชื่อดังช่องหนึ่ง “คุณๆ ทั้งสองไม่อยู่บ้านค่ะ แต่ไม่ได้แจ้งไว้ว่าจะไปที่ไหนค่ะกลับเมื่อไหร่ค่ะ” ชายหนุ่มกวาดสายตามองบ้านที่ว่างเปล่าและเงียบเหงานี้ด้วยหัวใจที่มันห่อเหี่ยวเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป ก่อนจะเดินขึ้นห้องของตัวเองบนชั้นสอง ความเหงาและความว่างเปล่าที่มันรู้สึกได้ว่าไม่เหลือใครสักคนเลยจริงๆ โดยเฉพาะสายตาของพ่อเขาที่แม้ปกติจะไม่ค่อยพูดอะไรมากมายและเป็นคนตลกใจดีแต่ตอนนี้สายตาของพ่อเขาที่มองมามันช่างเย็นชาเหลือเกิน ยิ่งแม่เขาที่เสียน้ำตาออกมาด้วยความเสียใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำให้แม่ร้องไห้ออกมาแบบนั้นมันคือคำตอบว่าเขาเป็นคนที่เลว เป็นคนที่ใช้ไม่ได้เอาเสียเลย เมื่อเปิดโทรศัพท์มือถือก็เจอรูปของลูกปัดคนที่เราเคยรักและตั้งใจจะใช้ชีวิตร่วมกับเธอไปจนวันสุดท้าย…แต่เธอกลับโกหกหลอกลวงเขาตลอดเวลา คำพูดที่แสนหวานของเธอมันไม่มีคำไหนที่เป็นเรื่องจริงเลย.. สาเหตุที่ครอบครัวของเธอไม่ค่อยจะชอบลูกปัดสักเท่าไหร่นักนั่นก็เพราะว่าเรื่องเมื่อหล