เครื่องดื่มได้แล้วครับ

กรองขวัญจับมือของเพื่อน สนิทเอาไว้แล้วลูบหลังมือเบาๆ เพื่อ เป็นกำลังใจให้เพื่อน ถึงแม้จะรู้สถานการณ์ดีแต่หน้าที่ของเพื่อนก็คือให้กำลังใจสนับสนุนและยินดี

“ขอบใจมากนะยิ้มแบบนี้สวยหรือเปล่า”

อรฤดีรับรู้ได้ถึงสิ่งที่เพื่อนรักต้องการจะสื่อเธอหันกลับมายิ้มให้เพื่อนสาวคนสวยที่คอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

“สวยแต่จะสวยมากกว่านี้ถ้ายิ้มอีกนิดนึงคืนนี้แกเป็นเจ้าสาวสวยที่สุดในงานเป็นนางเอกนะเป็นนางฟ้า จำเอาไว้”

“ทำไมเป็นหลายอย่างจังนี่ยังไม่ทันจะเป็นก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้วขอนอนก่อนได้ไหมอ่ะ”

เสียงหัวเราะดังคิกคักจากสองสาวที่หยอกกันไปมารอให้ถึงเวลาที่จะได้ออกไปแขกมากันมากมาย ภายในงาน ถูกตกแต่งด้วยสีขาวและสีชมพูของดอกไม้นานาชนิดราวกับโลกเทพนิยายที่ถูกเนรมิตขึ้นภายในโรงแรมสุดหรู

“ฉันดีใจจังเลยคุณในที่สุดวันนี้ก็มาถึงฉันมีความสุขจนพูดไม่ถูกเลยค่ะ”

สิริวดียกมือขึ้นปากน้ำตา แห่งความสุขเบาๆ อย่างน้อยๆ ก่อนตายจากโลกนี้ไปได้เห็นว่าลูกสาวของเธอเป็นฝั่งเป็นฝาให้หมดห่วงได้นอนตายตาหลับเสียที

“นั่นสิคุณผมเองก็ดีใจที่เห็นลูกมีวันนี้”

คนเป็นสามีโอบกอดภรรยาสุดที่รักของเค้าไว้โดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอนั้นเหลือเวลาอยู่บนโลกนี้น้อยลงทุกทีทุกที

“ออกไปได้แล้วค่ะน้องจอมออกไปเผยโฉมให้ทุกคนในงานได้เห็นว่าที่เจ้าบ่าวสุดหล่อได้แล้วค่ะ”

“ขอบคุณมากนะครับพี่หนูดี”

“ยินดีค่ะไปแล้วค่ะเจ้าสาวรออยู่ที่ห้องโน้นนะคะ”

เมื่อได้ฤกษ์งามยามดีอันเป็นมงคล พิธีแต่งงานก็เริ่มดำเนินไปโดยที่สายตาของเจ้าบ่าวป้ายแดงแทบไม่รู้ตัวเลยว่าเขานั้นเอาแต่จ้องมองเจ้าสาวของตนเองเสียจนถูกเอ่ยแซวเป็นระยะ จนเจ้าสาวคนสวยหน้าแดงด้วยความเขินอายไปหลายต่อหลายครั้ง 

พิธีการต่างๆ มากมายค่อยๆ ดำเนินการไปเรื่อยๆ เป็นที่อิ่มอกอิ่มใจของทั้งสองครอบครัวตามที่คาดหวังเอาไว้อย่างราบรื่น

มีผู้หลักผู้ใหญ่มากหน้าหลายตาทั้งจากที่เป็นลูกค้าและที่เคารพนับถือต่างมาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างคับคั่ง 

..ก็แน่ล่ะสิ นี่มันงานแต่ของมหาเศรษฐียักษ์ใหญ่ในวงการของประเทศกำลังดองเป็นทองแผ่นเดียวกันเชียวนะ.. 

ทั้งอาหารเครื่องดื่มและทุกๆ อย่างภายในงานจัดเต็มทำถึง..ต้องดีและดีที่สุดเท่านั้นจะให้เสียชื่อคุณนายทัศนีย์ไม่ได้  ลูกสะใภ้ถูกใจขนาดนี้ต้องไม่น้อยหน้าใครๆ จนได้ยินเสียงคำชมไม่ขาดปากทำเอาทัศนีย์ยิ้มแก้มปริตลอดทั้งงาน 

“เหนื่อยไหมนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้”

เจ้าบ่าวสุดหล่อจูงมือเจ้าสาวแสนสวยของเขามานั่งที่โต๊ะโดยไม่ลืมที่จะหันไปหยิบกระดาษทิชชู่มาให้เธอซับเหงื่อที่มีให้เห็นลางๆ สายตาตามกรอบหน้าสวยก่อนจะเดินไปหาน้ำมาให้เธอดื่มแก้กระหายหลังจากที่ยืนร่วมพิธีอยู่นาน 

ไม่ใช่แค่เธอเขาเองเป็นผู้ชายยังรู้สึกทั้งเหนื่อยทั้งเพลียขนาดนี้แล้วเธอล่ะตัวเล็กๆ แถมชุดก็หนักจะขนาดไหน 

“ขอบคุณค่ะ”

ปากกระจับเอ่ยขอบคุณพลางเช็ดเหงื่อของตัวเองไปพร้อมๆ กัน แต่ยังไม่ทันที่จะได้นั่งสงบๆ นานก็มีคนเข้ามาแสดงความยินดีกับเธอมากมายแทบไม่ได้พัก ตั้งแต่เด็กจนโตถ้าไม่อยู่บ้านก็อยู่ประเทศนอกไม่เคยรู้เลยว่าพ่อและแม่ของเธอจะรู้จักคนมากมายขนาดนี้ …​คงไม่ใช่พวกเนียนกินฟรีหรอกนะ..​ใช่ไหม 

ยินดีด้วยนะครับ 

เสียงทุ้มนุ่มคุ้นหูเอ่ยดังขึ้นจากด้านหลังก่อนที่อรฤดีจะหันไปมอง 

“อ้าวคุณเปรมของคุณมากๆ นะคะที่มาร่วมงาน”

“ผมต้องมาอยู่แล้ว แสดงความยินดีกับคุณอรด้วยนะครับ”

เปรมพูดแล้วก็หลบสายตาที่จ้องมาจากคนตรงหน้าเมื่อเขาเผลอจ้องมองเธอนานเกินไป กลัวว่าเธอจะเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรและแสนจะอ่อนแอจากเขาคนนี้ 

เปรมเป็นคนเดียวของครอบครัวที่ร่วมงานในครั้งนี้ ลูกปัดน่ะเหรอไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเธอคงไม่มาเหยียบในงานแน่นอน ส่วนพ่อแม่ของทั้งสองพี่น้องตั้งแต่ผิดใจกับครอบครัวของจอมทัพในคราวก่อนก็ไม่มาเจอหน้ากันอีกเลย 

“เครื่องดื่มได้แล้วครับ” 

จอมทัพเดินมาสะกิดที่แขนของเจ้าสาวที่แม้มองจากด้านหลังก็ยังสวยสง่าสดุดตาแต่ที่ดูจะสะดุดตาไปยิ่งกว่าก็คือ สายตาจากชายตรงหน้าไม่ต้องเดาเลยว่าผู้ชายคนนี้รู้สึกยังไงกับภรรยาหมาดๆ ของเขาทำเอาความรู้สึกตามสัญชาตญาณความเป็นเจ้าของเริ่มทำงานจนเดินดุ่มๆ มาประชิดตัวเธออย่างไวจนไม่ทันได้สังเกตุว่าใครที่เข้ามาแสดงความยินดีกับตัวเองบ้าง

“ขอบคุณค่ะ” 

อรรับแก้วเครื่องดื่มจากเขามาดื่มเติมความสดชื่นให้กับร่างกายปล่อยให้สองหนุ่มได้ทักทายกัน ..

“หน้าตาดูไม่เหมือนคนที่ไม่เต็มใจแต่งงานเลยนะ”

เปรมเปิดประเด็นก่อนในทันทีเมื่อเห็นว่าจอมดูหวงก้างเหลือเกิน.. เกินกว่าคนที่ไม่ชอบขี้หน้ากันจะทำ

“สายตานั้นก็ดูไม่เหมือนคนที่มายินดีเลยนะ “

จอมพูดเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่อรฤดีได้ยินแบบนั้นก็หันไปสบตามองเปรมที่ยืนอยู่ตรงข้ามซึ่งเขาก็รีบมองไปที่อื่นไม่ยอมสบตาเธอตรงๆ ได้แต่คิดในใจว่าเพราะจอมทัพพูดอย่างนั้นต่อไปอรฤดีจะต้องไม่ไว้ใจเธอแน่ๆ .. 

“พี่หนูดีเริ่มมองหาแล้วเราไปกันดีกว่า”

จอมทัพที่รู้สึกอึดอัดเต็มทนกับการต้องปั้นหน้าคุยกับผู้ชายตรงหน้าที่ทั้งสายตาและท่าทางนั้นชัดเจนเหลือเกินว่ากำลังหลงรักว่าที่เจ้าสาวของเขาอยู่ ไม่ผิดแน่นอน

“ไปสิคะ งั้นอรไปก่อนนะคะ”

“เชิญตามสบายครับ” 

ใบหน้าสวยหันมาพูดด้วยรอยยิ้มกับคนแอบรักแล้วเดินควงแขนกันไปตามคำพูดที่กำชับไว้ของพี่หนูดีว่าขณะที่อยู่ภายในงานจะต้องเดินควงแขนและยิ้มให้กันตลอดเวลาเพราะถ้าไม่เป็นอย่างนั้นแม่ของทั้งสองฝ่ายแหกอกพี่หนูดีอย่างแน่นอน 

จึงเป็นสิ่งที่ทั้งสองจะต้องยอมทำตามแม้จะรู้สึกขัดใจตัวเองมากขนาดไหนแต่ก็ไม่อยากที่จะให้ใครมาเดือดร้อนเพราะตนเองไปมากกว่านี้อีกแล้ว 

ทุกอย่าง ทุกพิธีการในค่ำคืนแห่งความสุขนี้ผ่านพ้นไปด้วยดี เว่อร์วังสมใจอย่างที่ทัศนีย์ต้องการและไม่นานภาพของคู่บ่าวสาวและบรรดาแขกในงานก็ถูกอัพเดทลงในหน้าสื่อโซเชียลอย่างรวดเร็ว .. 

“กรี้ดดดดดดด!   กรี้ดดดดดดดด! ออกไป! ออกไปให้หมด! ไปให้พ้น! กรี้ดดดดดดด!!!” 

“เป็นอะไรอีกล่ะป้า อาละวาดเป็นผีเจ้าเข้าทรงอีกแล้ว” 

“อีนี่เดี๋ยวข้าตบปาก! อย่าพูดอย่างนี้อีกนะ เอ็งจะไปรู้อะไรก็วันนี้แฟนคุณหนูต้องไปแต่งงานกับคนอื่นน่ะสิถึงได้เป็นแบบนี้อีกแล้ว”

เสียงคนรับใช้ในบ้านที่วิ่งหนีเอาชีวิตรอดออกมาจากห้องของลูกปัดกระซิบกระซาบคุยกันถึงสาเหตุที่อยู่คุณหนูของพวกเขาก็กรี้ดขว้างปาสิ่งของจนอยู่ไม่ได้ 

“อีนังผู้หญิงชั้นต่ำ แกมันเลว อีหน้าด้าน ฮึก ฮึก ฮือออ   อีเลวเพราะแกคนเดียว”

ลูกปัดทิ้งตัวทรุดลงกับพื้นเมื่อเห็นภาพของอรฤดีและจอมทัพเข้าพิธีวิวาห์ด้วยกัน มันเป็นภาพที่กรีดหัวใจของเธอให้เป็นแผลจนยากที่จะยอมรับได้เหลือเกิน .. 

“ทำไมคะ ทำไมคะจอม ..ฮืออออ คุณจะหย่ากับมันจริงๆ ใช่ไหม คุณจะไม่รักมันใช่ไหมอ่ะ ฮึก ฮึก” 

สองมือของเธอกำแน่นเมื่อคิดถึงคำพูดของคนรักที่เคยได้บอกกับเธอเอาไว้หยาดน้ำตามากมายไหลพลั่งพลูอาบแก้มใสเพื่อระบายความเจ็บปวดในหัวใจที่ไม่อาจจะบอกเล่าให้ใครฟังได้ 

ขณะที่เขากำลังยิ้มให้กับความสุขที่ดำเนินไปแต่เธอกลับแตกต่างทำได้เพียงร้องไห้และพยายามหลบหนีจากผู้คนที่จะไม่ให้ใครเห็นความอ่อนแอของเธอ มันยากเหลือเกินที่จะให้ทำใจยอมรับ มันเจ็บปวดจนเกินจะทนไหว.. 

มันนเป็นอย่างนี้นี่เอง.. มันรู้สึกอย่างนี้นี่เอง…        

ยิ่งจมอยู่กับความคิดที่แสนจะเจ็บปวดมากเพียงใดหยาดหยดน้ำตาใสๆ ก็ยิ่งไหลริน เสียงสะอื้นดังน่าสงสารบ่งบอกชัดเจนถึงความเสียใจที่ไม่อาจเก็บกลั้นเอาไว้

ทั้งสายตาที่เหมือนไม่ได้โฟกัสที่เธอเหมือนเก่า น้ำเสียงที่ฟังดูแปลกไปอย่างชัดเจนและท่าทางที่เธอเองก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเขาจะยังรักษาคำพูดอยู่ไหม.. 

ไม่รู้ว่านานเพียงใด..รู้เพียงแค่ว่าเสียงสะอื้นเสียใจนั้นค่อยๆ เบาเงียบลงไปพร้อมกับความเหนื่อยอ่อนและเปลือกตาที่หนักอึ้งค่อยๆ ปิดหลับสนิทผล็อยหลับไป …