บทที่ 962

เวลา1ทุ่ม

ลู่เฉินพาหวงยินยินและเซียวหงเย่มาที่ร้านอาหารของโรงแรมรีสอร์ท

ร้านอาหารมีขนาดไม่เล็ก รองรับคนได้หลายร้อยคน

เมื่อลู่เฉินเข้าประตูไปก็พบว่าข้างในมีคนมากมายอยู่แล้ว

นอกจากนักท่องเที่ยวไม่กี่คนแล้ว ส่วนใหญ่เป็นนักสู้ที่มาเพราะชื่อเสียงของมัน

"พี่ลู่ ที่นี่เลย!"

ขณะที่กําลังมองไปรอบ ๆ หานอี้ก็ยืนขึ้นและกวักมืออย่างมีความสุข

ลู่เฉินพยักหน้า และพาสองคนเดินไป

"น้องลู่ มาแล้วหรือ เชิญนั่งสิ"

เสิ่นเหยาทักทายด้วยรอยยิ้ม ดูกระตือรือร้นมาก

เดิมทีเสิ่นชงที่อยู่ข้าง ๆ กอดอกไว้ และไม่สนใจอะไร มีความรู้สึกที่เหนือกว่าเล็กน้อย

แต่พอเห็นเซียวหงเย่กับหวงยินยิน ดวงตาก็เป็นประกาย รีบจัดคอเสื้อทันที ทำท่าที่เขาเองคิดว่าหล่อมาก

"เซียวหงเย่ หวงยินยิน สองคนนี้เป็นเพื่อนของผม คุณเสิ่นน่าจะไม่รังเกียจใช่ไหม" ลู่เฉิน แนะนําอย่างง่าย ๆ

"น้องลู่พูดอะไรอยู่ล่ะ เพิ่มคนหนึ่ง ก็เพิ่มกําลังหนึ่ง เชิญนั่งเลยค่ะ"

เสิ่นเหยายิ้มเล็กน้อย และส่งสัญญาณให้กี่คนนั่งลง

"ขอบคุณครับ"

ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย นั่งลงอย่างสบาย

สายตามองไปทางซ้ายและขวา พบว่านอกจากเสิ่นเหยาและสองคนอื่นแล้ว ยังมีคนแปลกหน้าอยู่ด้วย