LOGINShare
บทที่ 74
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1050
หลานซื่อกับจู๋เยวี่ยที่เฝ้าอยู่ข้างหลังนาง สายตาทั้งสองคู่ดูเหมือนจะเฉียบคมขึ้นมาอย่างฉับพลันในเวลาเดียวกันทั้งสองจ้องมองความมืดมิดในยามราตรีด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความระแวดระวังยิ่งนัก ป่าผืนหนึ่งกำลังส่งเสียงความเคลื่อนไหวดังสวบสาบ“ม่อยวน!”สถานการณ์ไม่เข้าที มีอันตรายกำลังใกล้เข้ามา!หลานซื่อเรียกรหัสประจำตัวของเป่ยเฉินหยวนในฐานะองครักษ์ทันที“ข้าอยู่นี่”เสียงอันทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหลังนางพอดีเป่ยเฉินหยวนที่รู้สถานการณ์ก่อนพวกนางได้มาอยู่ข้างหลังหลานซื่อตั้งแต่แรกแล้ว ใบหน้าอันหล่อเหลาในเวลานี้เต็มไปด้วยความเย็นชาและแรงอาฆาต“ดูเหมือนว่าคืนนี้คงจะจากไปไม่ได้ง่าย ๆ เช่นนั้นแล้ว”“ระวัง มันคือแมลงกู่ มีปรมาจารย์กู่อยู่แถวนี้”หลานซื่อเตือนคนทั้งสอง ขณะเดียวกันก็ควบคุมแมงมุมน้อยที่อยู่บนตัวของเหล่าทหารกองทัพธงดำรอบ ๆเมื่อแมงมุมน้อยเคลื่อนไหว ทหารกองทัพธงดำทั้งหมดก็เข้าใจในทันทีว่าคืออะไร สีหน้าเคร่งขรึมและจริงจังมากยิ่งขึ้นในไม่ช้า อันตรายที่ซ่อนอยู่ในป่าก็ไม่ได้ทำให้หลานซื่อกับพวกรอนานจนเกินไปหลังจากเสียงผิวปากที่ดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ฝูงแมลงกู่ในป่าก็พลันกรูออกมาจากท
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1049
เวลานี้ข้างกายหลานซื่อมีเพียงจู๋เยวี่ยคนเดียวอ้อไม่สิ ไม่ใช่แค่จู๋เยวี่ยทันทีที่นางเดินเข้ามา เป่ยเฉินหยวนก็ก้าวลงจากแท่นบูชาทันที แล้วเดินไปอยู่ข้างกายหลานซื่อเช่นเดียวกับจู๋เยวี่ยจู๋เยวี่ยชำเลืองมองเขาผ่านหน้ากากดูท่าทางคล้อยตามโดยไร้ข้อโต้แย้งใด ๆ นั่นสิ ใครจะกล้าคิดว่าคนผู้นี้คืออ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้เลื่องชื่อ?คนที่ไม่รู้เรื่องราวยังคิดว่าเป็นแค่องครักษ์ของนายหญิงของนางจริง ๆหึ องครักษ์ที่เก่งกาจที่สุดข้างกายนายหญิงมีเพียงคนเดียวเท่านั้น...ก็คือจู๋เยวี่ยนั่นเองนางไม่สนใจหรอกว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้นี้จะมาเล่นสนุกหรืออะไรก็ตามแต่ เอาเป็นว่าใครก็อย่าคิดจะมาแย่งชิงตำแหน่งข้างกายของนายหญิงของนางไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการทำร้ายนายหญิงของนางเลยเป่ยเฉินหยวนรู้สึกได้ถึงความระแวดระวังและความเป็นอริจากจู๋เยวี่ยเขาแค่นเสียงหึในใจเบา ๆ แต่กลับไม่เห็นจู๋เยวี่ยอยู่ในสายตาเขารู้ว่าจู๋เยวี่ยกำลังระแวดระวังอะไรอยู่แน่นอนว่าเขาไม่มีทางทำร้ายอู๋โยว และสิ่งที่เขาต้องการก็ไม่มีทางเป็นเพียงสถานะ ‘องครักษ์’ ข้างกายอู๋โยวเท่านั้นจู๋เยวี่ยมิใช่ไม่เข้าใจ เพียงแต่คิดว่าฐานะร
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1048
ยิ่งกว่านั้น พวกเขาทั้งสองยังไม่ใช่แค่บุกรุกเข้าไปในดินแดนของชาวต่างเผ่าอย่าลืมว่าโอวหยางอวี้เทียนเคยส่งคนไปลอบโจมตีหลานซื่อในยามวิกาลมาก่อนไม่ว่าจุดประสงค์ของเขาจะเป็นอะไรก็ตาม เพียงเพราะบุญคุณอันใหญ่หลวงที่หนึ่งปีก่อนหลานซื่อไม่เกรงกลัวภยันตราย นำยาสมุนไพรมาเป็นจำนวนมาก เข้าสู่ลู่โจวตามคำเชิญของหนิงหย่วนโหวเพื่อขอพรให้ราษฎรที่ประสบภัย ขจัดโรคภัยไข้เจ็บและปัดเป่าภัยพิบัติ หนิงหย่วนโหวจะไม่มีทางปล่อยโอวหยางอวี้เทียนไปง่าย ๆ แน่นอนยิ่งไม่ต้องพูดถึงจุดประสงค์ที่พวกเขาทั้งสองสะกดรอยตามมาจนถึงที่นี่เลยหลานซื่อไม่ต้องเดาก็รู้ว่า ก็แค่ยังไม่เลิกล้มความคิดชั่วร้ายเท่านั้นเองดังนั้นเมื่อเทียบกันแล้ว การที่เป่ยเฉินหยวนส่งพวกเขาไปที่หนิงหย่วนโหวโดยตรง อาจทำให้โอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่น่าเวทนายิ่งกว่าเดิมจริงอยู่ที่พวกเขานั้นมีสายเลือดของหนิงหย่วนโหว แต่คนสกุลโอวหยางที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับหนิงหย่วนโหวก็ไม่ได้มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นแต่ในเวลานี้โอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่ยังไม่รู้สึกตัวเมื่อเห็นว่าคนที่มาไม่ใช่องครักษ์ของพวกเขา สีหน้าของสองพี่น้องก็ดูไม่สู้ด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1047
ทุกคนยังไม่มีใครตั้งสติได้จนกระทั่งนายน้อยชาวต่างเผ่าบนแท่นบูชาผู้นั้นถูกลูกศรดอกหนึ่งปักทะลุศีรษะของเขาหงายหลังล้มลงไปกองกับพื้น ทุกคนบนแท่นบูชาถึงตื่นจากภวังค์อย่างฉับพลัน“นายน้อย!!”ชาวต่างเผ่าแตกตื่นอลหม่านทันทีผู้อาวุโสชาวต่างเผ่าบนแท่นบูชาปรี่เข้ามาหานายน้อยของพวกเขาด้วยสีหน้าโศกเศร้าอาดูร“เป็นลูกศรของชาวจงหยวนเรา!”“คนของพวกเรามาแล้ว!”โอวหยางอวี้เทียนที่เห็นภาพนี้ก็ตั้งสติได้ในทันทีเช่นกันเขานึกว่ากลุ่มองครักษ์ของเขาและโอวหยางอวี้ซู่มาถึงแล้ว จึงดีใจจนเนื้อเต้นไปชั่วขณะ“คนของพวกเราหรือ? เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก!”ในที่สุดก็มีคนมาช่วยแล้ว!โอวหยางอวี้ซู่ที่เมื่อครู่ยังกลัวจนตัวสั่น เวลานี้อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างด้วยความดีใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและมองหาคนที่จะมาช่วยพวกเขาไปทั่วแต่เมื่อเหลือบเห็นลูกศรบนหน้าผากของนายน้อยชาวต่างเผ่าที่อยู่บนพื้น นางก็พลันสังเกตเห็นว่า...ลูกศรนี้…ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล?จนกระทั่งวินาทีต่อมา...“ฟิ้ว ๆ ๆ…”ลูกศรดอกแรกที่สังหารนายน้อยชาวต่างเผ่าเสมือนเป็นสัญญาณหนึ่ง ตามมาด้วยลูกศรอีกหลายดอก ถูกยิงออกมาจากป่าทางท
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1046
“เจ้าโง่สองคนนี่”แม้แต่หลานซื่อก็คาดไม่ถึงว่า โอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่จะเป็นญาติของหนิงหย่วนโหวนางกลับไม่ได้เชื่อคำพูดของสองพี่น้องคู่นี้ในทันทีนางเพียงแต่นึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันมิน่าเล่า ตอนที่พวกเขาอยู่ที่ด่านจูหยางและต้องการจะเข้าพบหนิงหย่วนโหว ถึงได้ถูกปฏิเสธโดยตรง หรือแม้กระทั่งถูกขับไล่ด้วยท่าทีที่ไร้มารยาทอย่างยิ่งเดิมทีนางก็รู้สึกแปลกใจอยู่แล้ว ต่อให้ฝ่าบาทไม่ได้ส่งคนมาแจ้งหนิงหย่วนโหว แต่ด้วยการจัดการของหนิงหย่วนโหวในเมืองหลวง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ได้รับข่าวคราวใดๆ เลยในเมื่อมีข่าวคราว ก็ย่อมไม่มีทางที่จะไม่พบพวกเขานอกจากว่าจะมีคนคอยขัดขวางอยู่เบื้องหลังและตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่ขัดขวางอยู่เบื้องหลังก็คือสองพี่น้องสกุลโอวหยางคู่นี้นี่เองแต่เหตุผลที่ทำให้หลานซื่ออดไม่ได้ที่จะด่าพวกเขาว่าเป็น ‘เจ้าโง่’ นั้น ไม่ใช่เรื่องนี้ แต่เป็นเพราะพวกเขากล้าพูดความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับหนิงหย่วนโหวออกมาต่อหน้าชนต่างเผ่าถ้านี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายแล้วจะเป็นอะไรได้อีก?!ในตอนนี้เจ้าโง่สองคนนั่น ควรจะภาวนาให้ชนต่างเผ่าพวกนั้นฟังคำพูดของพวกเขาไม่รู้เรื่อง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1045
พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?หลานซื่อมองไปยังคนทั้งสองที่อยู่ตรงนั้นด้วยความสงสัยนางจำได้ว่าตอนที่นางนำคนออกจากป่า โอวหยางอวี้เทียนและคนอื่นๆ ยังอยู่ห่างจากพวกนางพอสมควร ไม่น่าจะถูกจับได้หรือว่าเป็นเพราะหลังจากที่พวกนางจากไปแล้ว สองพี่น้องโอวหยางอวี้เทียนคู่นี้ ยังคงไล่ตามเข้าไปในป่าแห่งนั้น?แต่เหตุใดแมลงพิษของนางถึงไม่ส่งข่าวมาให้นางเลย?ในขณะนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของหลานซื่อ ต้องการจะติดต่อกับแมลงพิษที่นางทิ้งไว้คอยจับตาดูสถานการณ์ในป่าแห่งนั้นแต่ในตอนนี้นางเพิ่งจะพบว่า ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใด แมลงพิษที่นางทิ้งไว้ที่นั่นทั้งหมดกลับขาดการติดต่อกับนางไปแล้ว!หลานซื่อขมวดคิ้วในทันที จ้องมองไปยังพวกของโอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่ครู่หนึ่ง ในดวงตาที่งดงามคู่นั้นฉายแววระแวดระวังขึ้นมาดูเหมือนว่าสองพี่น้องคู่นี้ จะมีความลับบางอย่างที่นางไม่รู้หรือว่า พวกเขาก็เป็นปรมาจารย์กู่เช่นกัน?ในขณะที่หลานซื่อกำลังครุ่นคิดด้วยความสงสัย ทางฝั่งแท่นบูชาก็พลันมีการเคลื่อนไหวขึ้นบุรุษร่างกำยำของชนต่างเผ่าหลายคน ยกรูปปั้นหินแกะสลักที่คลุมด้วยผ้าสีดำผืนใหญ่ขึ้นมาบนแท่นบูชาทีล
You may also like
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้29.7K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์13.4K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์87.3K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว201.5K viewsเชลยรัก ท่านอ๋องแฝดนรก
องค์หญิงโนเนม2.1K viewsเขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ
moonlight -mini792 viewsสยบรักยอดบัณฑิต
ฝ้ายสีคราม5.1K viewsกลัวแล้วเจ้าค่ะ! อย่าหย่าข้าเลย
ซาชิกิวาราชิ168 views
