Share

บทที่ 74

Author: จิ้งซิง
เวินซื่อยืนอยู่บนขั้นบันได หลุบตามองพวกเขาสองคน “นั่นควรถามพวกท่านมิใช่หรอกหรือ?”

“เวินจื่อเฉินลงมือทำร้ายข้าอย่างรุนแรง ทำร้ายข้าจนบาดเจ็บสาหัส บัดนี้รอยฟกช้ำบนร่างกายยังไม่จางหาย พวกท่านคงจะไม่คิดว่าคำพูดง่าย ๆ เพียงประโยคเดียว ก็จะได้รับการยกโทษของข้ากระมัง?”

เวินจื่อเยวี่ยกับเวินเยวี่ยคิดแบบนี้จริง ๆ

ถึงอย่างไรที่แล้วมาบุตรสาวบุตรชายแห่งจวนเจิ้นกั๋วกงผู้สง่าผ่าเผยมีเพียงคนอื่นขอโทษพวกเขา พวกเขาเคยก้มหัวให้คนอื่นเสียที่ไหนกัน?”

เวินซื่อเข้าใจอุปนิสัยพวกพี่ชายของนางเป็นอย่างดี

หากกล่าวถึงข้อเสียในนิสัยของเวินจื่อเฉิน นั่นคืออารมณ์หุนหันพลันแล่น ส่วนเวินจื่อเยวี่ยคือหยิ่งผยองเกินไป

เขาไม่เคยเห็นใครหน้าไหนอยู่ในสายตา

ดังนั้นจะให้เวินจื่อเยวี่ยมาขอโทษนาง แค่คิดนางก็รู้แล้ว สำหรับคนผู้นี้ เกรงว่าแม้แต่คำว่าขอโทษสองคำนี้ก็คงจะเขียนไม่เป็น

“พี่รองถูกลงโทษไปแล้วไม่ใช่หรือ?”

เวินจื่อเยวี่ยจ้องเวินซื่อเขม็งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “เขาถูกโบยแปดสิบไม้ใหญ่ ยังถูกขังอยู่ในคุกมาหลายวันแล้ว เช่นนี้แล้วยังไม่พออีกหรือ?”

“ไม่พอ”

เวินซื่อกล่าวอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

เวินจื่อเยวี่ยสีหน้าเย็น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
พรนภา
สะใจที่นางทำให้พี่ชายเลวและนางดอกบัวขาวเจ็บปวด
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1223

    “ศิษย์น้อง เจ้ามีอะไรจะกล่าวหรือไม่?”เอ้อถานหลัวไม่อยากพูดสิ่งที่เขารู้เขาผู้นี้ย่อมรู้อยู่ก่อนแล้ว ส่วนสิ่งที่เขาไม่รู้ ศิษย์พี่ก็คงรู้แล้วเช่นกันดังนั้นเขาจะพูดหรือไม่พูดยังมีความหมายอะไรอีก?แต่เสินอ๋องผู้เฒ่ายืนกรานจะถามเขา เห็นได้ชัดว่าพยายามดึงเขาให้พัวพันไปด้วยกันเอ้อถานหลัวได้แต่ถอนหายใจ ในขณะที่กำลังจะเอ่ยปากนั้น...“ทูลเสินอ๋อง หม่อมฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ ท่านพ่อเขามีเรื่องหนึ่งที่น่าจะลืมพูดไปเพคะ”เสียงของเวินเยวี่ยดังขึ้นกะทันหัน ทำให้เอ้อถานหลัวชะงักไปเล็กน้อยเวินเฉวียนเซิ่งขมวดคิ้วทันควัน ปรายตามองลูกสาวผู้ไม่รู้จักสงบเสงี่ยมผู้นี้แวบหนึ่ง “เหลวไหล เสินอ๋องและแขกผู้มีเกียรติอยู่ที่นี่ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูด ยังไม่รีบถอยออกไปอีก!”“เฮ้อ เจิ้นกั๋วกงไม่ต้องทำเช่นนี้ บอกแล้วว่าวันนี้ข้าเชิญทุกท่านมาช่วย อนุญาตให้ทุกท่านพูดจาได้อย่างเสรี ย่อมไม่ต้องใส่ใจเรื่องพวกนี้”เสินอ๋องผู้เฒ่าคิดไม่ถึงว่านังหนูที่ศิษย์น้องของเขาเพิ่งรับเป็นศิษย์ได้ไม่นานผู้นี้ จะพรวดพราดออกมาในช่วงเวลาเช่นนี้อย่างกะทันหันผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนฉลาดหลักแหลม มีหรือจะดูสายตาที่ไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1222

    หมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถง?ไป๋เยวี่ยโหรวและปาถูเอ่อร์เพิ่งเคยได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรกจึงหันไปมองหลานซื่อและเป่ยเฉินหยวนทั้งสองคนโดยไม่รู้ตัวเมื่อครู่สุนัขเฒ่าสกุลเวินนั่นบอกว่าพวกเขารับคำสั่งจากฮ่องเต้ต้าหมิงมาตามหาสถานที่ซ่อนสมบัติในภาพวาดที่นี่ เช่นนั้นอู๋โยวกับพวกก็จะไปตามหาหมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถงด้วยหรือ?หลังจากไป๋เยวี่ยโหรวมองพวกหลานซื่อทั้งสองคนแวบหนึ่ง นางก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อย สีหน้าครุ่นคิด ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่หลานซื่อสังเกตเห็นสายตาของนาง แต่ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเวลานี้นางสนใจเรื่องที่จิ้งจอกเฒ่าเวินเฉวียนเซิ่งผู้นั้นยอมพูดเรื่องภาพวาดออกมาตรง ๆ อย่างไม่น่าเชื่อ โดยไม่มีเล่ห์เหลี่ยมสักนิดเสียมากกว่า นี่ดูไม่เหมือนวิสัยของเขาเลยหรือจะบอกว่า แท้จริงแล้วเขามีแผนการอื่นใด?หลานซื่อหรี่ตาทั้งสองลงเล็กน้อย นางไม่ได้เข้าไปขัดขวางเวินเฉวียนเซิ่งเวลานี้นางเองก็ขัดขวางไม่ได้ เพราะอย่างไรเสียปากก็อยู่ที่เขากลับกันหากนางแสดงท่าทีมากเกินไป นั่นต่างหากที่จะดึงดูดความสนใจจากเสินอ๋องผู้เฒ่าและคนอื่น ๆดังนั้นหลานซื่อจึงนั่งอย่างสงบเงียบ หลังจากฟังเวินเฉวียนเซิ่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1221

    นั่นก็คือ...ความลับที่แท้จริงของเขตหวงห้ามพวกเขาไม่รู้ว่าความลับที่แท้จริงของเขตหวงห้ามคืออะไร แต่ดูจากตอนนี้แล้ว ‘ประตูซีถง’ ที่ว่านี้มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเกี่ยวข้องกับความลับนี้ดังนั้นพวกเขาจำเป็นต้องรู้ให้ได้!“เกี่ยวกับเรื่องซีถงนี้ เล่าให้พวกท่านฟังเสียหน่อยก็ไม่เสียหาย คิดว่าท่านอื่น ๆ ก็คงมีความสงสัยใคร่อยากถามเช่นกัน แต่อย่างน้อยพวกท่านก็น่าจะรู้มากกว่าเด็กสองคนจากราชสำนักชั้นนอกนี้อยู่บ้าง ใยท่านทั้งหลายต่างไม่เล่าสิ่งที่พวกท่านรู้ออกมาดูบ้าง จากนั้นข้าค่อยไขข้อข้องใจให้พวกท่านทีละข้อ หรือเสริมให้ในภายหลังเป็นอย่างไร?”เวินเฉวียนเซิ่งย่อมมีสิ่งที่อยากรู้อยู่แล้วหรืออาจกล่าวได้ว่า ในบรรดาผู้คนทั้งหมดที่นี่เขาต่างหากที่ควรจะเป็นผู้ที่อยากรู้ที่สุดว่าหมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถงแห่งนี้เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเท็จกันแน่เพราะหากหมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถงมีสถานที่อยู่จริง และในนั้นมีเซียนอยู่จริง ๆ ล่ะก็ นั่นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นโอกาสที่เขาจะพลิกสถานการณ์กลับมาได้อย่างสิ้นเชิง!พูดกันให้กว้างขึ้นสักนิด ยาอายุวัฒนะที่ว่านั่น หากมีอยู่ เพียงแค่เขานำกลับไปสักเม็ด ไม่ว่า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1220

    เปิดประตูบานหนึ่งหรือ?“ประตูอะไรกันที่ทำให้เสินอ๋องลำบากใจถึงเพียงนี้ ถึงขั้นต้องให้พวกเรามาช่วยโดยเฉพาะ?”ผู้คนที่นั่งอยู่ในตำหนักใหญ่นี้มีจำนวนไม่น้อยเลยเอ้อถานหลัวเป็นศิษย์น้องของเสินอ๋องผู้เฒ่า ก่อนหน้านี้ก็อยู่ที่นี่อยู่แล้ว แล้วยังพาเวินเยวี่ยมาด้วยจากนั้นเวินเฉวียนเซิ่งและสองพี่น้องชางชิงหลานและฮาหลานก็มาต่อจากนั้น เสินอ๋องผู้เฒ่าก็ให้คนไปพาตัวปาถูเอ่อร์และไป๋เยวี่ยโหรวมายังตำหนักเสินอ๋องสุดท้ายก็คือหลานซื่อกับเป่ยเฉินหยวนสองคนผู้คนแปดเก้าคนนั่งรวมกันอยู่ที่นี่ แต่เสินอ๋องผู้เฒ่ากลับเอ่ยปากบอกว่าจะให้พวกเขาช่วยเปิดประตูบานหนึ่งสีหน้าของคนทั้งหลายไม่อาจอธิบายได้ ส่วนมากแฝงความสงสัยไว้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นในตอนที่เสินอ๋องผู้เฒ่าเอ่ยถึงเรื่องนี้ สีหน้านั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย รูม่านตาหดตัวลงเดิมทีหลานซื่อยังไม่ทันสังเกตเห็น แต่อวิ่นซิงที่ปลอมตัวเป็นเครื่องประดับผมรูปผีเสื้ออยู่บนศีรษะนางได้เก็บสีหน้าของทุกคนทั้งหมดไว้ในสายตา แล้วจึงแอบบอกหลานซื่อที่เอ้อถานหลัวมีการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าผิดปกติเพียงคนเดียวหลานซื่อกวาดตามองไปทางนั้นแวบหนึ่งอย่างแนบเนียนดูท่าหลวงจีน

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1219

    เป็นเสินอ๋องผู้เฒ่าหลังจากพินิจดูทั้งสองคนแล้วก็มีท่าทีราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่างและในเวลานี้เวินเยวี่ยกลับทนไม่ไหว นางชี้นิ้วไปที่เป่ยเฉินหยวน “เช่นนั้นหากท่านเก่งจริงก็ให้เขาถอดหน้ากากออกมาให้พวกเราดูทีว่าเขาใช่อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเป่ยเฉินหยวนหรือไม่!”เวินเยวี่ยความคิดตื้นเขินนักวิชาบังตาอะไรกัน ก็แค่เปลี่ยนสีผมได้เล็กน้อยเท่านั้น หากเก่งกาจถึงเพียงนั้นจริง เช่นนั้นสองคนนี้จะยังสวมหน้ากากอยู่จนถึงตอนนี้ทำไมเล่า?เผลอ ๆ หญิงชั่วเวินซื่อผู้นี้กำลังโกหกคนที่อยู่ภายใต้หน้ากาก นั่นต้องเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเป่ยเฉินหยวนแน่!หลานซื่อปรายตามองนาง พูดเพียง “ในเมื่อเป็นวิชาบังตา ย่อมต้องเปลี่ยนเป็นใบหน้าใดก็ได้ทั้งนั้น เพียงแต่เสินอ๋องท่านแน่ใจหรือว่าจะให้เขาถอดหน้ากาก?”มีอะไรให้ต้องลังเล แน่นอนว่าต้องถอดสิ!“ช่างเถิด ดูท่าสหายน้อยทั้งสองจะไม่ค่อยชอบเปิดเผยใบหน้า ตัวข้าเองก็ไม่บีบบังคับแล้วกัน”เสินอ๋องผู้เฒ่าส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม คำพูดที่เอ่ยออกมานั้นแตกต่างจากที่เวินเยวี่ยคิดไว้อย่างสิ้นเชิงเวินเยวี่ยชะงักงันไปในทันทีช้าก่อนไม่ถอดหรือ?!เหตุใดถึงไม่ถอดเล่า?เพียงถอดออก

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1218

    “ฮ่า ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าสหายน้อยจะเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงแห่งต้าหมิงจริง ๆ ตอนที่เจิ้นกั๋วกงจากแคว้นท่านพูดถึงเรื่องนี้ ข้ายังนึกว่าเขาล้อเล่นเสียอีก เพราะก่อนหน้านี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งเท่านั้น”เสินอ๋องผู้เฒ่าใช้มือข้างหนึ่งลูบหนวดเคราขาว มองหลานซื่อที่อยู่เบื้องล่างด้วยรอยยิ้มกริ่มหลานซื่อสีหน้าเรียบเฉย เพียงเอ่ยปากว่า “อยู่ข้างนอกตามลำพัง ไปไหนไม่สะดวก แม่ชีจำเป็นต้องปลอมตัวเป็นชาย ได้ยินมาว่าเสินอ๋องใจกว้าง จิตใจเมตตา คิดว่าเรื่องเล็กน้อยเท่านี้คงไม่ถือสาหาความกับข้า”กับคำ ‘เยินยอ’ ที่ขอไปทีอย่างที่สุดของนาง เสินอ๋องผู้เฒ่านั้นหัวเราะเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร“เข้าใจ เข้าใจ ธิดาศักดิ์สิทธิ์มีฐานะสูงส่ง อีกทั้งรูปโฉมดั่งเทพธิดา เดินทางข้างนอก จำเป็นต้องระมัดระวังจริง ๆ”โดยเฉพาะเมื่อมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ต่อหน้าพวกเขาหากเปิดเผยแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับลูกแกะพลัดเข้าฝูงหมาป่าอย่างเช่นในตอนนี้ ลูกแกะตัวนี้ก็ถูกคนจับจ้องเสียแล้วเสินอ๋องผู้เฒ่าหรี่ตาทั้งสองลง หางตากวาดมองคนอื่น ๆ ภายในตำหนักใหญ่อย่างแนบเนียนศิษย์น้องของเขา ดูเหมือนจะไม่มีความสนใจธิดาศัก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status