“ขอยืมโทรศัพท์หน่อย”
เสียงหวานเอ่ยพูดออกมาด้วยความยากลำบากเมื่อร่างกายมันบอบช้ำและไร้เรี่ยวแรง พร้อมกับหยดน้ำตาค่อยๆ ไหลอาบสองแก้มขาวอีกครั้งเมื่อต้องตื่นขึ้นมาเจอกับความจริงอันแสนโหดร้ายและป่าเถื่อน
ร่างเล็กๆ นั้นรู้สึกเหมือนถูกเขาทุบตีทั้งตัวจนมันเจ็บไปทุกรูขุมขนของเธอโดยเฉพาะจิตใจ ใจกลางสาวที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำมาก่อนเพราะไม่เคยคิดเอาร่างกายไปมอบให้ใครเหมือนฉีกขาดเป็นชิ้นๆ ไม่เหลือดี เจ็บราวระบมไปหมดจนขยับขาไม่ได้
“จะเอาไปทำอะไร โทรหานายใหญ่กับแม่ของเธอเหรอ”
เลนินนั้นมีโทรศัพท์มือถือพกติดตัวตลอดแม้ไม่เคยเปิดเสียงมันขึ้นมา แต่เขากลับไม่ได้สนใจคำร้องขอนั้นสักเท่าไหร่ เพราะเจ้านายไม่ได้สั่งให้เขาต้องตามใจเธอ
“แจ้งตำรวจ”
เสียงหญิงสาวแหบพร่าลงทุกขณะเมื่อสติของเธอกำลังจะดับวูบลงอีกครั้งเพราะความเจ็บปวดที่ร่างกายต้องเผชิญอยู่
“ฉันจะบอกเธอเอาไว้เลยนะ อย่าคิดทำอะไรโง่ๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะเจ็บหนักกว่านี้”
ในฐานะที่เขาเป็นถึงมือขวาของมาเฟีย เขาเลยเอ่ยเตือนเธอด้วยความหวังดี
“ฉันอยากกลับบ้าน”
“หน้าที่ฉันแค่มาส่งยาพวกนี้ให้เธอ ฉันไม่มีหน้าที่พาเธอกลับบ้าน”
“นอนพักให้หายดีแล้วค่อยกลับไปก็แล้วกัน ฉันไปก่อนล่ะนะ”
“ช่วยด้วย”
ก่อนสติจะดับวูบลงไป เข็มขาวร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่ปฏิเสธทุกคำขอจากเธอในก่อนหน้านี้
มันไม่มีทางเลือกสำหรับเธออีกแล้ว เธอไม่รู้จะไปขอร้องให้ใครมาช่วยเธอได้อีกเพราะแค่จะหายใจเธอยังแทบไม่มีแรงเลย
แล้วสติของเธอมันก็ขาดหายไป เธอไม่รู้เลยว่าเสียงที่เธอเอ่ยร้องขอความช่วยเหลือนั้นได้รับการตอบรับไหม
เธอรู้เพียงแค่ว่าร่างกายของเธอมันเจ็บปวดไปหมด เจ็บเหลือเกินจนทนไม่ไหว......
“ฉันช่วยเธอได้เท่านี้แหละ พรุ่งนี้จะมาส่งข้าวส่งน้ำให้แต่เช้าก็แล้วกัน”
เลนินมองดูหญิงสาวที่คงถูกพรากพรหมจรรย์ไปโดยเจ้านายของเขาด้วยความสมเพชทางสายตา แล้วก็เดินจากไปโดยไม่ได้สนใจว่าหญิงสาวจะเป็นอย่างไรต่อไป
เพราะเขาทำหน้าที่เรียบร้อยแล้วไม่จำเป็นต้องอาลัยอาวรณ์นาน เพราะอีกเดี๋ยวเธอก็จะดีใจเองที่ได้เป็นของเล่นชิ้นหนึ่งของเจ้านายของเขาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผ่านมา
“ข้าวกับน้ำ และก็ยา กินซะ”
เลนินกลับมาที่บ้านหลังเล็กอีกครั้งในช่วงเช้าของวันใหม่หลังจากที่เขาเดินจากไปเมื่อวานนี้
เขามาพร้อมกับข้าวและน้ำ และก็ยาคุมฉุกเฉินอีกเม็ดที่หญิงสาวจะต้องกินเข้าไป
“ฉันจะกลับบ้าน”
ร่างเล็กที่มีสภาพไม่ต่างจากซากศพที่ถูกรุมโทรมมา พยุงร่างกายนั้นลุกขึ้นในทันทีที่ประตูห้องนอนนั้นเปิดออก
เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ได้นอนพักมาหนึ่งคืนเต็มๆ หรือเรียกอีกอย่างว่าสลบไปนั่นแหละลุกขึ้นยืน
แล้วพาร่างกายที่แสนพังยับเยินนั้นเดินออกจากบ้านหลังเล็กที่ซึ่งมันเหมือนขุมนรกสำหรับเธอไป
“การต่อต้านคำสั่งของนายไม่ใช่เรื่องดี กลับมากินยาตามคำสั่งซะ”
เลนินมองตามอีกฝ่ายไปก่อนจะหันกลับมามองภายในห้องนอนเล็กนั้น แล้วเขาก็พบว่ายาคุมฉุกเฉินยังอยู่ไม่ได้ถูกกินเข้าไป
เขารีบคว้ายานั้นขึ้นมารวมกับยาเม็ดใหม่ที่ถือมาด้วยแล้วก็รีบเดินตามหญิงสาวที่กำลังทำตัวเหมือนมีปัญหานั้นไปด้วยความรวดเร็ว
“ปล่อยนะ กรี๊ด”
เขาคว้าตัวเธอเอาไว้ได้ทันการ จับรวบเอาไว้เพื่อหวังจะจับยากรอกปากให้มันจบเรื่องจบราวไปเสีย จะได้เสร็จสิ้นการเก็บกวาดงานที่นายสั่งมาสักที เพราะเขาก็ไม่ได้ชอบงานนี้สักเท่าไหร่หรอก
“โอ๊ย อีนี่วอนซะแล้ว”
แล้วก็กลับเป็นเขาที่ต้องร้องเสียงดังออกมา เมื่อปากเล็กๆ นั้นที่กำลังจะโดนกรอกยากลับเข้ามากัดมือเขาได้ และด้วยความเจ็บเลยเผลอปล่อยร่างเล็กนั้นให้หลุดจากการจับกุมไปจนได้
เขากำลังพลาดอย่างมหันต์ทั้งที่ตัวเขาเองเป็นถึงลูกน้องมือขวาของมาเฟีย
“ไอ้เลนินอีหนูของมึงหนีไปแล้ว”
เออร์วานที่เดินเข้ามาพอดีจังหวะการหลบหนีแบบในละครนั้นพอดี เขาก็เอ่ยแซวเพื่อนร่วมงานเสียงดัง
สนุกสนานกันยกใหญ่บนความผิดพลาดที่ไม่น่าเกิดขึ้นของไอ้เลนินมัน
“โธ่โว้ย”
เลนินถึงกับตีอกชกลมอยู่ตรงนั้นด้วยความเจ็บใจที่งานง่ายๆ เขาดันมาทำพลาดต่อหน้าไอ้เออร์วานจอมเยาะเย้ยถากถางปากหมานั้น
“เกิดอะไร”
ฟีนิกส์เดินมาเห็นลูกน้องสองคนที่มีอาการต่างกันเข้าพอดี อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันสองคนถึงได้มีอาการเป็นแบบนั้น
ไม่ได้เป็นห่วงลูกน้องเพราะไอ้สองคนนี้มันดูแลตัวเองได้ แต่รู้สึกถึงกลิ่นตุๆ เหมือนจะเกิดเรื่องที่ไม่ถูกใจเขาขึ้นมาตั้งหากถึงได้ถามไป
“พี่เลนินกับพี่เออร์วานเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณจะให้มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กคงไม่เหมาะ หนูหาพี่เลี้ยงเองจะดีกว่า อีกอย่างหนูก็เรียนจบก็คอยดูแลลูกด้วยตัวเองได้อย่างเต็มที่ได้แล้วคุณจะได้กลับไปทำงานอย่างเต็มตัว”“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจหนู เดี๋ยวฉันจะช่วยหาอีกแรงก็แล้วกัน ว่าแต่ชุดว่ายน้ำนั้นทิ้งไปหรือยัง”เรื่องลูกคุยกันจบไปแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความหวงเกี่ยวกับชุดว่ายน้ำที่เธอพูดถึงเอาไว้ตั้งแต่เดินทางมาถึงใหม่ๆ“ใครๆเขามาเที่ยวทะเลก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำกันทั้งนั้นไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย แต่ทำไมคุณให้หนูเอาชุดไปทิ้งล่ะคะ”ร่างเล็กเอนตัวเข้าไปซบต้นแขนหนาของผู้เป็นสามีอย่างออดอ้อน เอ่ยเสียงเบาๆตอบเขาอย่างน่ารัก“ใครๆที่ไหนก็ช่างหัวมันสิ มันจะใส่อะไรหรือจะแก้ผ้าเดินก็เรื่องของพวกมัน แต่สำหรับเมียฉันแล้วห้ามใส่อะไรพวกนั้น ความสวยงาม เรือนร่าง ร่างกายนุ่มนิ่มนี้ ฟีนิกส์มีสิทธิ์ได้เห็นคนเดียวเท่านั้น”สองมือหนาช่วยกันรวบร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเขาได้อย่างง่ายดาย เมื่อมีโอกาสได้ใช้เวลากันตามลำพัง เขาก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปง่าย ต้องได้ใกล้ชิดกับเธอจนรู้สึกชุ
“ทาเล๊”เสียงของเด็กชายวัยสองขวบเอ่ยขึ้นเมื่อสายตานั้นมองเห็นผืนน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า พร้อมกับท่าทางตื่นตาตื่นใจนี่อาจไม่ใช่การเห็นทะเลเป็นครั้งแรก แต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้สำหรับเด็กตัวน้อยๆคนนี้ด้วยพ่อของเขานั้นเป็นมาเฟียมีท่าเรือส่วนตัวเอาไว้ขนของติดกับทะเล ทำให้เขานั้นเดินทางไปทำงานกับพ่อและก็เห็นทะเลนับครั้งไม่ถ้วนแล้วตั้งแต่ลืมตาดูโลกได้เพียงไม่กี่เดือนแต่ทุกครั้งที่เด็กชายเห็นทะเลก็จะมีอาการตื่นเต้นแบบนี้ทุกครั้งไป ดูจะเป็นเด็กที่รักธรรมชาติไม่น้อยเลยในสายตาของคนเป็นพ่อกับแม่“ว้าว ทะเล”ส่วนคนเป็นแม่เองก็เก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่ไม่ต่างจากลูกชายตัวน้อยเลยสักนิด เธอนั้นตื่นตาตื่นใจกับผืนน้ำสีฟ้าสดใสและหายทรายสีขาวที่อยู่ตรงหน้าเป็นที่สุดเธอก็เหมือนกับลูกชายนั่นแหละ ได้เห็นทะเลอยู่บ่อยๆเพราะตามผู้เป็นสามีไปทำงานอยู่เป็นประจำแต่ทว่าไม่เคยเห็นทะเลที่เป็นหาดทรายสีขาวสวยแบบนี้มาก่อน ด้วยที่ท่าเรือนั้นมันมีมีหาดทรายมีแต่ผืนน้ำและก็เรือขนส่งเท่านั้น“หวังว่าหนูคงไม่เอาชุดว่ายน้ำแบบนั้นมาใส่นะ”พอเห็นลูกกับเมียดูจะมีความสุขคนเป็นหัวหน้าครอบครัวก็อดไม่ได้ที่จะ
“ทำรายงานอยู่เหรอ”นอกจากวันนี้เมียตัวน้อยจะเลิกเรียนเย็นกว่าทุกวันแล้วพอกลับมาถึงบ้านก็ยังมีรายงานต้องให้ทำต่ออีกนิดหน่อย สามีอย่างเขาก็เลยรับหน้าที่เลี้ยงลูกเป็นหลักสลับกับทำงานไปด้วยพอพาลูกเข้านอนแล้วก็ให้กล้องช่วยเลี้ยงลูกต่อ ไม่ให้ลูกคลาดสายตาแม้แต่นิดแม้จะมีลูกน้องคอยนอนเฝ้าอยู่ใกล้ๆก็ตามส่วนคนเป็นพ่อนั้นก็ได้โอกาสมาดูแลเมียต่อจากลูกบ้าง หลังจากต้องแยกกันทำหน้าที่แทบไม่ได้เจอหน้ากันแบบนานๆเลย“ค่ะ อีกนิดก็ใกล้จะเสร็จแล้ว คุณฟีนิกส์อาบน้ำนอนก่อนได้เลยค่ะ”เข็มขาวกำลังก้มหน้าก้มตาทำรายงานอย่างขะมักเขม้นในช่วงที่สมองกำลังแล่นได้ที่ ไม่ได้เงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาภายในห้องนอนแม้แต่นิด แต่ก็รู้ดีว่าเป็นเขาเพราะกลิ่นกายเขามันหอมฟุ้งมาก่อนตัวเสียอีก เธอจำได้ดี“ฉันอาบน้ำแล้ว เหลือแต่ว่าเมื่อไหร่เมียจะไปกล่อมนอนแค่นั้นเอง”เขาทำทุกอย่างพร้อมเข้านอนมาตั้งแต่อยู่ในห้องนอนที่ชั้นล่างที่เปิดขึ้นมาใหม่ตั้งแต่มีลูกนั้นแล้ว เพื่อไม่ให้เสียเวลาเมื่อเจอหน้ากับเมียเพราะลูกยังเล็กมากๆทิ้งไว้คนเดียวนานก็ไม่ดี มีเวลาแค่รอบกินนมสองถึงสามชั่วโมงเท่านั้นพ่อมือโปรอย่างเขาที่เลี้ยงลูกเป็นห
“ให้ฉันช่วยแต่งตัวไหม”เสียงหนาเอ่ยขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นอย่างช้าๆทางด้านหลังของเมียตัวน้อยที่กำลังยืนเช็ดตัวให้แห้งอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวสายตาคมพิศมองเมียจากทางด้านหลังไม่ห่างเลย แม้เธอจะเพิ่งคลอดลูกได้เพียงสามเดือนเท่านั้น แต่ทว่าทรวงทรงองค์เอวยังคงน่าเอาเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยยกเว้นอวบขึ้นมานิดหน่อย และนั้นทำให้เหมือนว่าจะจับได้ถนัดมือมากขึ้นไปอีก“ว้าย”คนตัวเล็กที่เอาแต่รีบเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แห้งถึงกับสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจเมื่อถูกทักทายโดยผู้เป็นสามีไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาภายในนี้ตอนที่เธอกำลังโป้อยู่ เพราะก่อนหน้านี้เขายังนอนหลับอยู่กับลูกน้อยวัยสามเดือนของเธออยู่เลยหรือว่าเขาจะแกล้งหลับกันแน่ก็ไม่รู้ พ่อมาเฟียคนนี้ยิ่งร้ายๆอยู่จนเมียอย่างเธอตามไม่เคยทันเลย“ลูกยังหลับอยู่ ฉันก็ยังพอจะว่างช่วยหนูแต่งตัวได้นะ”มือหนาหยิบเอาชุดชั้นในของเมียขึ้นมาถือเอาไว้แน่น หมายมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นคนใส่ให้เมีย เพื่อการันรีว่าเขาไม่ใช่แค่จะถนัดเพียงถอดออกเท่านั้นแต่เมื่อเป็นพ่อคนแล้วแต่งตัวให้ลูกน้องมานับครั้งไม่ถ้วนได้แล้ว เขาก็แต่งตัวให้เมียได้ด้วยเช่นก
“นี่เป็นแหวนที่ฉันตั้งใจเลือกมาเองกับมือและก็สลักชื่อฉันเอาไว้อย่างชัดเจน แหวนวงนี้มันเป็นของหนูแต่เพียงผู้เดียวนะ เหมือนที่ตัวฉันและก็หัวใจของฉันเป็นของหนูแต่เพียงผู้เดียวนั่นแหละ”รับแหวนนั้นมาจากมือลูกน้องแล้วแกะออกมาจากกล่อง มองแหวนที่ตั้งใจสั่งทำมาด้วยตัวเองอีกรอบด้วยความรักที่มีให้กับเธอแต่เพียงผู้เดียวจับมือเล็กๆของเธอข้างซ้ายขึ้นมาแล้วสวมแหวนวงนั้นให้กับนิ้วนางของเธออย่างบรรจงและเบามือที่สุดนี่แหละพิธีแต่งงานของเขาที่เขาตั้งใจจัดขึ้นมาเพื่อประกาศความรักของเขาและก็เธอ และเขาก็มั่นใจว่ามันจะส่งผ่านไปถึงเจ้าตัวน้อยที่อายุได้สามเดือนแล้วในท้องแม่นั้นด้วย“ขอบคุณนะคะ”เอ่ยขอบคุณเขาออกมาจากหัวใจและรอยยิ้มที่มีความสุข คราวนี้เธอไม่ได้ไหว้เขาอีกแล้วแต่ทว่ากลับก้มลงไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้างแทน“แต่ว่าหนูไม่มีอะไรจะให้คุณเลย”ถ้าพูดถึงการแลกแหวนแทนใจในวันแต่งงานแบบที่เขาทำกับเธอ เธอก็ไม่มีแหวนแลกกลับไป เพราะไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อนหน้านี้เลย“ไม่เป็นไร ฉันไม่ต้องการอะไรจากหนูทั้งนั้น แค่ฉันเป็นสุดที่รักของหนูก็เพียงพอแล้ว”เขาไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น เพราะเธอคือหัวใจของเขา เขาไม
“มีที่สำคัญที่เราจะไปต้องกันคืนนี้ และก็เรื่องสำคัญที่เราจะต้องทำด้วยกัน”พอเมียตั้งท้องได้สามเดือนเข้าระยะที่ปลอดภัยดีแล้ว ฟีนิกส์ก็หาเรื่องพาเธอออกไปจากบ้านในทันที นอกเหนือจากที่ให้เธอไปเรียนที่มหาลัยทุกวันโดยเขานั้นทำตัวมีความลับ ไม่ปริปากบอกสถานที่ที่จะพาไปและก็ทำตัวแกมบังคับเธอด้วยหลังจากที่ไม่ได้ทำตัวแบบนี้กับเธอมานานมากแล้ว“อะไรเหรอคะ คุณเปิดตัวโกดังแห่งใหม่อีกเหรอคะ”เข็มขาวที่เพิ่งจะกินมื้อเย็นเสร็จกำลังช่วยแม่บ้านเก็บจานอาหารอยู่หันไปถามเขาด้วยความสงสัยว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหนกันในเวลาเริ่มมืดค่ำแบบนี้“หนูปิดตาเอาไว้ก่อน ถึงที่หมายแล้วค่อยเปิดออก”ไม่ตอบคำถามอะไรเมีย แต่กลับเอาผ้ามาปิดตาเธอแทน แล้วพาเธอไปขึ้นรถwx“ให้หนูเห็นทางไม่ได้เหรอคะ”“ไม่ได้”แล้วเขาก็รีบสั่งให้ลูกน้องเคลื่อนขบวนรถโดยเร็วที่สุด เพื่อไปให้ถึงยังโรงแรมแห่งใหม่ที่เขาเพิ่งจะซื้อมาเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง โดยที่การซื้อโรงแรมครั้งนี้เมียของเขาก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำเพราะเขาตั้งใจปิดเอาไว้เป็นความลับ“ใกล้ถึงหรือยังคะ”ระหว่างทางเข็มขาวพยายามถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น หวังว่าเขาจะบอกอะไรกับเธอบ้างเพื่อลดความตื่น