LOGINShare
บทที่ 7 เสียดายของ
Last Updated:
2025-11-20 19:36:57บทที่ 7 เสียดายของ
หลังจากที่ฉันและมดแดงไปทานอาหารกลางวันด้วยกันเรียบร้อยแล้ว ก็มานั่งรอที่หน้าห้องสอบ เพื่อที่จะเตรียมตัวสอบสัมภาษณ์ในช่วงบ่าย ซึ่งอีกไม่นานก็จะถึงเวลาสอบแล้ว ฉันรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้พูดคุยกับมดแดง เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ก็ไม่ได้มีเพื่อนคุยเรื่องจิปาทะแบบนี้เลย เพราะที่เพนต์เฮาส์มีแต่ผู้ใหญ่ เขาก็คุยกันแบบผู้ใหญ่ หลักๆก็จะเป็นเรื่องงาน ซึ่งฉันก็ไม่รู้เรื่องด้วย บางทีฉันก็อยากจะแชร์เรื่องราวของฉันกับใครสักคนที่เข้าใจตรงกันบ้าง อย่างเช่น คุยเรื่องซีรีส์ที่ดู อาหารที่ชอบกิน อะไรทำนองนั้น พอได้มาคุยกับมดแดงแค่ไม่นานก็รู้สึกคุยกันถูกคอสุดๆ ล่าสุดแลกไลน์กันเรียบร้อยแล้วจ้า ดีใจอ่ะ จะได้มีเพื่อนเมาท์แล้ว
"ขอเชิญผู้เข้าสอบลำดับที่ 35 เข้าห้องสอบค่ะ"
"โอ๊ะ...ถึงลำดับฉันแล้ว" เจนนิสเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น ฉันพยามจะไม่ตื่นเต้นแล้วนะ แต่ตอนนี้ใจเต้นตึกๆแทบจะหลุดออกมาจากอกแล้วอ่ะTT พระเจ้าช่วยส่งกำลังใจให้เจนนิสด้วยนะคะ
"สู้ๆนะเจนนิส" มดแดงพูดให้กำลังใจด้วยรอยยิ้มหวาน
"ขอบคุณนะ" พูดจบเจนนิสก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องสอบ
พอเจนนิสเปิดประตูเข้าไปในห้องสอบ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อเจอคนที่คุ้นเคยอย่างเรย์เดน
ฮะ...อะไรกันเนี่ยพี่เรย์เดนคือหนึ่งในกรรมการสอบสัมภาษณ์ด้วยเหรอเนี่ย ทำไมไม่เห็นบอกกันเลย TTฉันหนักใจมากว่าเดิมอีก เด็กสาวเดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้ว ต่อหน้ากรรมการที่จะสอบสัมภาษณ์ด้วยท่าทางประหม่า ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มก็เป็นคนยิงคำถามเป็นคนแรก
"ทำไมคุณถึงอยากเรียนสาขาการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ"
"เพราะชอบค่ะ...และดิฉันเชื่อว่าถ้าได้เข้ามาเรียนในาสาขานี้ ดิฉันจะสามารถนำความรู้ที่มีไปประยุกต์ใช้กับธุรกิจของตัวเองในอนาคตค่ะ" เด็กสาวตอบคำถามของของเรย์เดนด้วยแววตามุ่งมั่น
มาเฟียหนุ่มไม่พูดอะไรออกมาอีก นอกจากเขียนอะไรสักอย่างลงบนกระดาษ หลังจากนั้นกรรมการท่านอื่นๆก็ยิงคำถามรัวๆ จนฉันแทบจะตอบไม่ทัน ถ้าคำถามเป็นลูกปืนฉันคงพรุนไปแล้ว ฉันพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากพี่เรย์เดน ทว่าเขาดูนิ่งมากและไม่สบตาฉันเลยTT
หลังการสอบสัมภาษณ์ทำฉันเข่าแทบทรุด อยากกลับบ้านไปนอน เหนื่อยไม่ไหวแล้วTT
ติ้ง~
LINE
Rayden : ฉันรออยู่หน้าคณะรีบมา
ฮะ...ทำไมพี่เขาไปเร็วจังอ่ะ ยังเหลือคนที่ยังไม่ได้สอบอีกตั้งเยอะ อะไรกันเนี่ย
Jennis : โอเคค่ะ เจนนิสจะรีบไป
Jennis : ส่งสติกเกอร์
"มดแดง เรากลับก่อนนะ" เจนนิสหันไปบอกมดแดงที่กำลังนั่งรอสอบสัมภาษณ์" ทว่าก็อยากอยู่เป็นเพื่อนมดแดงนะ แต่ฉันกลับเองไม่ได้อ่ะ "ขอโทษนะมดแดงที่เราไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนได้" เจนนิสเอ่ยด้วยท่าทางรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวอีกหน่อยก็ถึงลำดับเราแล้ว"
"ไว้ถึงที่บ้านแล้ว เราจะไลน์หานะ"
"โอเค บ๊าย บาย จ้า"
"บ๊าย บาย ขอให้โชคดีนะมดแดง Keep Fighting" (สู้ต่อไป) เจนนิสพูดพร้อมกับทำท่าทางสู้ๆให้กำลังใจเพื่อนด้วย
ฉันรีบเดินมาที่รถของพี่เรย์เดนอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวคนเห็นและจำฉันได้ ถ้ามีใครรู้ว่าฉันรู้จักกับพี่เรย์เดนต้องโดนคนพูดไม่ดีหลับหลังแน่ๆ
"มัวทำอะไรอยู่ ฉันรอนานแล้วนะ"
"เจนนิสขอโทษค่ะ" เด็กสาวพูดพร้อมกับยกมือไว้อย่างนอบน้อม
"ว่าแต่ทำไมพี่เรย์เดนถึงรีบกลับล่ะคะ การสอบสัมภาษณ์ยังไม่เสร็จเลย"
"ฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นนะ ที่จะอยู่จนสอบเสร็จ ฉันมีงานอื่นที่ต้องทำอีกเยอะ"
เด็กสาวขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งด้วยความสงสัย เพราะกรรมการท่านอื่นๆก็ยังไม่กลับ ทำไมพี่เรย์เดนถึงกลับได้
"เธอทำหน้าสงสัยอะไรนักหนา"
"ปะ...เปล่าค่ะ" ว่าจบเจนนิสก็หันหน้าไปทางกระจก ทอดสายตามองไปที่ถนน เพราะไม่อยากสบตากับปีศาจร้าย
…
@เพนต์เฮาส์เรย์เดน
ฉันนั่งคิดไม่ตกเลยว่าพี่เรย์เดนทำงานอะไรบ้าง พี่เคนตะบอกว่าเป็นนักธุรกิจแล้วทำไมถึงได้ไปเป็นกรรมการในการสอบสัมภาษณ์ของสาขาที่ฉันไปสอบด้วย หรือว่าพี่เรย์เดนจะเป็นอาจารย์ ถ้าเป็นแบบนั้น ถ้าฉันสอบเข้าสาขาการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศได้ แสดงว่าก็ต้องได้เรียนกับพี่เขาด้วยงั้นสิ อยากจะบ้าตาย ทุกการใช้ชีวิตของฉันจะหนีพี่เรย์เดนไม่พ้นเลยเหรอเนี่ย พอเด็กสาวคิดแบบนั้นเธอก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงด้วยความกระวนกระวายใจ...
พอฉันเดินออกมาจากห้องก็เห็นว่าพี่เรย์เดนกำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว
WOW! วันนี้พี่เรย์เดนเข้าครัวทำอาหารเองเลย ทว่าพอมองจากทางด้านหลังทำไมรูปร่างพี่เขาถึงได้เพอร์เฟกต์ขนาดนี้นะ แผ่นหลังกว้างของพี่เขามันช่างดูดีสุดๆไปเลย
โอ๊ะ...นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย พอเด็กสาวหลุดออกจากภวังค์เธอก็สะบัดหน้าไปมาสองสามทีเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดอะไรฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้
"WOW! วันนี้พี่เรย์เดนเข้าครัวทำอาหารเองเลยเหรอคะ" เด็กสาวพูดแซวมาเฟียหนุ่มด้วยท่าทางทะเล้น ก่อนจะเดินไปทิ้งสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไม่ห่างจากห้องครัวมากนัก
ไม่นานมาเฟียหนุ่มก็ถือจานข้าวผัดอเมริกันเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร
อ้าว…มีแค่จานเดียวเหรอเนี่ย ใจร้ายชะมัด เด็กสาวมองตามหลังมาเฟียหนุ่มตาละห้อยอย่างผิดหวัง ชิ...ต้มบะหมี่กินเองก็ได้
"ทำอะไร?" เรย์เดนเอ่ยถามเมื่อเห็นเด็กสาวกำลังถือถ้วยบะหมี่เดินเข้าไปในครัว
"ต้มบะหมี่ไงคะ"
"ไม่ต้อง ฉันทำข้าวผัดเยอะ กินคนเดียวไม่หมด ถ้าจะทิ้งก็เสียดาย" ว่าจบเรย์เดนก็เดินไปตักข้าวผัดในกระทะมาใส่จานให้เจนนิส
เด็กสาวยิ้มร่ารับข้าวผัดจากมาเฟียหนุ่ม ด้วยท่าทางน่าเอ็นดู
"ขอบคุณนะคะ"
"ไม่เป็นไร...ฉันแค่เสียดายของ"
เด็กสาวได้แต่ทำปากมุมมิบเลียนแบบคำพูดของมาเฟียหนุ่มตามหลัง เพราะหมั่นไส้ในความขี้เก๊กของเขา
Latest chapter
หวงเด็กในปกครอง บทที่ 17 สนิทกันมากเหรอ
บทที่ 17 สนิทกันมากเหรอ@มหาวิทยาลัยออสเวิร์ด ฉันลงจากรถมาพร้อมพี่เรย์เดน ทว่าฉันรีบสาวท้าวเดินให้ห่างจากพี่เขาเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าเรามาด้วยกัน ตอนแรกฉันบอกให้พี่เรย์เดนจอดส่งฉันลงที่หน้าคณะแต่ครั้งนี้พี่เขาไม่ยอม"รีบอะไรขนาดนั้น เธอไปเรียนช้ากว่านี้ก็ไม่ทำให้เธอเข้าเรียนสายหรอกนะ"เสียงเข้มดังมาจากทางด้านหลัง ทำให้เจนนิสเอี้ยวหน้ากลับไปมองก็เห็นว่าเรย์เดนเดินตามมาด้วยระยะที่ไม่ได้ห่างจากเธอมากนักฉันว่าฉันเดินเร็วแล้วนะ ทำไมพี่เขาตามมาทัน แต่ดูจากลักษณะการก้าวเดินของพี่เขาแล้ว สามก้าวของพี่เขาเท่ากับหนึ่งก้าวของฉันเลย แล้วจะรีบเดินตามฉันมาทำไหมเนี่ย"พี่เรย์เดนจะเดินตามเจนนิสมาทำไมคะ?""ใครบอกว่าฉันเดินตามเธอ ฉันก็ต้องเดินไปทางนี้อยู่แล้วไหม เพราะห้องเรียนอยู่ทางนี้ อย่าสำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเลย""…" เจนนิสได้แต่ทำหน้ามุ่ย ก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นลิฟต์เพราะลิฟต์กำลังจะปิด"ขอโทษค่ะ ขอไปด้วยคนนะคะ" เจนนิสเอ่ยขอโทษพร้อมกับรีบก้าวขาเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็วซึ่งเรย์เดนก็เดินตามเข้ามาติดๆ ทำให้บรรยากาศภายในลิฟต์อึมครึมมาก เพราะไม่มีนักศึกษาคนไหนไม่รู้จักเขาและทุกคนรู้ดีว่าเขาเป็นอาจารย์ท
หวงเด็กในปกครอง บทที่ 16 อยากให้รับผิดชอบยังไง | NC+
บทที่ 16 อยากให้รับผิดชอบยังไงมาเฟียหนุ่มเล้าโลมคนใต้ร่างไม่หยุดเพื่อให้เธอคล้อยตามและมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา ข้างล่างก็กระแทกกระทั้นไม่หยุดหย่อน ข้างบนก็บีบเคล้นเต้าอวบทั้งสองข้างอย่างหลงใหล ยิ่งเรย์เดนเห็นคนตัวเล็กแดดิ้นร่างกายไปมาบวกกับใบหน้าสวยหวานที่กำลังบ่งบอกถึงความเสียวซ่าน ยิ่งกระตุ้นความดิบเถื่อนภายในกายทำให้เขาอยากมีเซ็กซ์กับเธอไปเรื่อยๆ ไม่อยากหยุด"อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหม มันจะทำให้ฉันหยุดตัวเองไม่ได้" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแหบพล่า"ทะ...ทำไมพี่เรย์เดนต้องทำแบบนี้กับเจนนิสด้วยคะ""เพราะเธอน่าเอา" ว่าจบมาเฟียหนุ่มก็ออกเเรงกระแทกอย่างหนักหน่วงและรัวเร็ว เพราะเขาใกล้จะแตะขอบสวรรค์เต็มทีแล้วปึก! ปึก! ปึก! ปึก!"อ๊ะๆๆ อื้อ พะ...พี่เรย์เดน" ตอนนี้สมองของเจนนิสขาวโพลนราวกับกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ จนทำให้เธอลืมความเจ็บกลางกายสาวไปชั่วขณะ ความรู้สึกตอนนี้มีเพียงความเสียวซ่านที่เขามอบให้"อ๊าสสส์/กรี๊ดดดดด" ไม่นานทั้งคู่ก็ส่งเสียงครวญครางเฮือกสุดท้ายออกมาพร้อมกันเมื่อได้ปลดปล่อยความต้องการเด็กสาวหอบหายใจถี่รัวด้วยความเหนื่อยล้า กรอบใบหน้าสวยมีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหมด ราวกับว
หวงเด็กในปกครอง บทที่ 15 ไม่ปรานี | NC+
บทที่ 15 ไม่ปรานีแผล็บ แผล็บ เรย์เดนลากลิ้นร้อนไปตามรอยแยกของกลีบดอกไม้ แล้วตวัดลิ้นชอนไชเข้าไปในช่องทางรักคับแคบของเด็กสาว เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกสำหรับเขาเลยก็ว่าได้เพราะเขาไม่เคยใช้ลิ้นทำแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เจนนิสเป็นคนแรกที่ทำให้เขาอย่างลอง มาเฟียหนุ่มตวัดลิ้นเลียดอกไม้งามของเด็กสาวอย่างมูมมามราวกับว่ามันเป็นอาหารจานโปรดอย่างไงอย่างงั้น"อ๊ะๆ พี่เรย์เดน ยะ...อย่าทำ พอแล้วค่ะ" เด็กสาวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเพราะเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆแทรกเข้ามา เธอไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเสียว และมันรู้สึกวูบวาบในท้องน้อยเหมือนมีผีเสื้อบินวนเต็มไปหมด สมองก็เริ่มปั่นป่วน เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลย เจนนิสได้แต่ร้องครวญครางดีดดิ้นร่างกายไปมาด้วยความเสียวซ่านกับการกระทำที่เขามอบให้อย่างหนักหน่วง"อ๊ะๆ อ๊าา พะ...พี่เรย์เดน" เจนนิสส่งเสียงครางอย่างสุดจะกลั้นมือเล็กก็เลือนมาจิกที่บ่าแกร่งเพื่อหาที่ระบายอารมณ์ของตัวเองในตอนนี้"เสียวไหม" เรย์เดนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะก้มลงไปดูดดุนช่องทางรักอย่างหนักหน่วงกว่าเดิม ยิ่งเขาได้ยินเสียงครางอันแสนหวานยิ่งกระต
หวงเด็กในปกครอง บทที่ 14 กำราบเด็กหนีเที่ยว | NC+
บทที่ 14 กำราบเด็กหนีเที่ยว@เพนต์เฮาส์เรย์เดน ทันทีที่ถึงเพนต์เฮาส์เรย์เดนลากเด็กสาวเข้าไปในห้องของตัวเองด้วยความโมโหเขาผลักร่างเล็กลงบนเตียงอย่างแรงตุ๊บ"อ๊ะ… พี่เรย์เดนเจนนิสเจ็บนะคะ แล้วทำไมถึงพาเจนนิสมาที่ห้องพี่เรย์เดนด้วย" ว่าจบเด็กสาวดันตัวลุกขึ้นเพื่อจะออกไปจากห้องของเขา ทว่าก็ถูกเขาผลักลงบนเตียงอีกครั้ง"นั่งอยู่เฉยๆอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" เรย์เดนพูดพร้อมกับชี้หน้าเด็กสาวด้วยความโมโห การกระทำของคนตรงหน้าทำเอาเด็กสาวตัวสั่นเทาราวกับลูกนกดวงตาคู่สวยก็สั่นระริกเพราะความหวาดกลัวท่าทางพี่เรย์เดนตอนนี้น่ากลัวมาก...มาเฟียหนุ่มไล่สายตามองการแต่งตัวของคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าทำให้เขาดันลิ้นเข้ากระพุ้งแก้มด้วยความหงุดหงิดที่เห็นเธอแต่งตัวโชว์เนื้อหนังมากเกินไป เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดเธอมากขนาดนี้"กล้ามากนะที่โกหกฉันว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อน ฉันคงใจดีมากไปสินะ ถึงทำให้เธอกล้าแหกกฎของฉันขนาดนี้ ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ไปคุยงานที่มาร์ฟิกซ์คลับ เธอไม่โดนไอ้เสียหื่นมันลากเข้าโรงเเรมไปแล้วเหรอ" ประโยคหลังเรย์เดนตะคอกใส่หน้าเด็กสาวเสียงดังมาก"เจนนิสขอโทษค่ะ เจนนิส
หวงเด็กในปกครอง บทที่ 13 ดุดัน
บทที่ 13 ดุดัน@มาร์ฟิกซ์คลับ พอฉันเดินมาในคลับเสียงเพลงดังกระหึ่มมาก ผู้คนมากมายกำลังโยกย้ายไปตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน ตอนนี้พวกเราเดินมานั่งที่โต๊ะที่เดลต้าได้โทรจองเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว เดลต้าบอกว่าได้โทรมาจองโต๊ะก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมงเกือบจองไม่ทันเพราะเหลือโต๊ะว่างแค่หนึ่งที่ จังหวะแย่งชิงสุดๆ ตอนแรกเดลต้าบอกว่าโทรจองโซนวีไอพีแต่เต็มหมด โซนนี้จองยากสุด ถ้าไม่เส้นใหญ่จริงจองได้ยากมากเพราะเต็มตลอด ส่วนฉันไลน์บอกพี่เรย์เดนเรียบร้อยแล้วนะ ตอนแรกฉันบอกว่าจะค้างบ้านเพื่อน ทว่าพี่เขาไม่ยอมบอกว่าถ้าทำรายงานเสร็จจะมารับ พี่เขาบอกว่าวันนี้มีคุยงานพอดีน่าจะดึกเหมือนกันขอโทษนะคะพี่เรย์เดน เจนนิสไม่ได้ตั้งใจจะโกหก ถ้าพี่เรย์เดนรู้ว่าฉันมาสถานที่แบบนี้ทั้งที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่อยากจะคิดเลยTT โซนวีไอพี เรย์เดนนั่งกระดกเหล้าเขาปากรอเพื่อนมาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ถ้ายังไม่มาอีกเขาจะยกเลิกนัดวันนี้เพราะคนนัดยังไม่โผล่หัวมาสักที"ให้กูหาเด็กมานั่งดื่มเป็นเพื่อนแก้เหงาระหว่างที่รอเพื่อนมึงมาไหม" มาร์ฟิกซ์เอ่ย"ไม่ต้อง กูไม่ใช่มึง""หึ...กูแค่เป็นห่วงหรอกน่า กลัวว่างูมึงจะเหงา""มึงกับไอ้เควิ
หวงเด็กในปกครอง บทที่ 12 ไม่ชอบเด็ก
บทที่ 12 ไม่ชอบเด็กสองวันต่อมา ครืดดด~ ครืดดด~- MOM CALLING - (Hi Darling) สวัสดีที่รักพอมาเฟียหนุ่มได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ผ่านทางโทรศัพท์ เขาถอนหายใจออกมาทันที เพราะถ้าผู้เป็นแม่ไม่มีเรื่องอยากให้ทำก็คงไม่โทรมาหา(แม่โทรมาหาถึงกับต้องถอนหายใจใส่เลยเหรอ นี่แม่นะ)"เปล่าครับ ที่ผมถอนหายใจเพราะกำลังคิดเรื่องงาน แม่โทรมาได้จังหวะพอดี"(จะให้แม่เชื่อแบบนั้นเหรอ)"แม่มีอะไรครับ" มาเฟียหนุ่มขี้เกียจฟังแม่บ่น จึงเปลี่ยนเรื่องคุย(น้องเป็นยังไงบ้าง เรย์เดนรังแกน้องหรือเปล่า)"เธอสบายดีครับ ผมไม่กล้ารังแกเด็กของคุณแม่หรอกครับ"(ไม่ต้องมาประชดแม่เลยนะ หนูเจนนิสเป็นเด็กน่ารัก แม่ชอบน้องมาก ถ้าได้มาเป็นลูกสาวอีกคนก็คงจะดี)"ต้องการอะไรครับ"ที่เรย์เดนถามผู้เป็นแม่ เพราะเขาเข้าใจในความหมายที่ผู้เป็นแม่ต้องการจะสื่อ คำว่าลูกสาวอีกคน ถ้าจะให้พูดตรงๆ ก็อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้นั่นแหละ(ก็ต้องการตามที่พูดนั่นแหละ แล้วเรย์เดนให้แม่ได้หรือเปล่าล่ะ)"ผมไม่ชอบเด็ก ชัดเจนนะครับ"(หึ...แม่จะคอยดูแล้วกัน)"เข้าเรื่องเถอะครับ" เรย์เดนพูดตัดบทไปดื้อๆเพราะไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระจากผู้เป็นแม่(ตอนนี้อีธานกำลั
You may also like
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี54.0K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ98.4K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์64.5K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย102.3K viewsเศษหัวใจที่ไร้ค่า
ญ.หญิง4.3K viewsกังวานหวาน
พะยูนยิ้ม174 viewsรักกล้วยกล้วย
Sitha547 viewsเภสัชสาวตัวแสบทะลุมิติมาป่วนในนิยายยุค 80
หวางลี่อิง/มงกุฏดาว116 views
