ตอนที่ 7 หมางเมิน

เกสรนั่งคุกเข่าลงในน้ำจนผ้าถุงเปียกชื้นเพื่อให้กอดลูกได้ถนัดขึ้น หอมแก้มลูกซ้ายขวาทั้งสองคน อยากขอบคุณคุณยายคนนั้นเหลือเกินที่ทำให้เธอได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง ถึงแม้ว่าต่อจากนี้ไปเธอไม่รู้ว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง

            แม่ลูกทั้งสามต่างร้องไห้ไปด้วยกัน

            ดำละสายตาจากสามแม่ลูก ไม่มีเสียงใดหลุดออกจากปากของเขาแม้แต่คำเดียว

            มือหนาสับจอบลงบนหน้าดินแล้วค่อย ๆ คลานออกจากตรงนั้น ปีนขึ้นคันนาแล้วใช้แรงจากแขนทั้งสองข้างและขาข้างซ้ายส่งตัวเองเคลื่อนตัวไปตามคันนาที่มีแต่หญ้าขึ้นปกคลุม เขาไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร และไม่รู้ว่าเธอมาที่นี่เพราะเหตุผลอันใดอีก ทั้งที่วันนั้นเขาพูดชัดเจนแล้ว แต่คนอย่างเขาจะไม่มีวันเสียน้ำตาให้ใครเป็นครั้งที่สองอีก

            คืนนั้นเขาจำได้ไม่มีวันลืม เธอคงไม่รู้ว่าเมื่อเธอจากไปแล้วเขาเจ็บปวดและทรมานเจียนตาย ผู้หญิงอย่างเกสรไม่เคยมีหัวใจ และเธอก็ทำให้เขากลายเป็นคนไร้หัวใจไปโดยปริยาย

            เกสรมองตามสามีที่คลานลากขาตัวเองไปยังควายที่ผูกไว้สี่ตัวด้วยความสงสารเจือเวทนา ทำไมเขาเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งได้มากขนาดนี้ โดนเมียทิ้งหนีไปอยู่กับชู้ ยอมเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ทำมาหากินเลี้ยงลูกเพียงลำพัง แม้ตนจะพิการแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ทำไมตอนนั้นเธอถึงเป็นผู้หญิงที่ขี้ขลาดตาขาวนัก ยอมทิ้งลูกทิ้งสามีไปอย่างไม่ไยดี เท่าที่ดูอาการของลูกที่ปฏิบัติต่อเธอเขาน่าจะไม่เคยพูดถึงเธอในทางที่ไม่ดีให้ลูกฟังเลย

            ดำลากตัวเองไปย้ายที่ผูกล่ามควายจนครบทั้งสี่ตัว อีกตัวอายุยังไม่ถึงปีเขาจึงยังไม่ได้สนตะพาย ดำมีควายทั้งหมดห้าตัว ตัวผู้สามตัวรวมถึงตัวที่ยังไม่สนตะพาย และตัวเมียอีกสองตัว เป็นสมบัติที่พ่อแบ่งให้สามตัวอีกสองตัวเขากับลูกเอามาเลี้ยงเอง เขาเลี้ยงไว้ไถนาแต่ปีที่แล้วเขาไถนาไม่ได้ การทำนาจึงต้องใช้จอบขุด ยังไม่รู้ว่าผลผลิตปีนี้จะพอกินหรือไม่

            ปกติการย้ายที่ผูกควายเพื่อให้ควายกินหญ้าจนอิ่มท้อง ดำจะให้ดินช่วย แต่วันนี้เขาเห็นหน้าคนที่ไม่อยากเห็นเขาจึงทำเองทั้งหมด

            เกสรละสายตาจากสามีที่ล่ามควายจนเสร็จ เขาพากายไปนั่งเอนหลังพิงกับต้นไม้ใหญ่มองดูควายกินหญ้า เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นก็หันมาถามลูก

            “เดือนกับดินทำอะไรกันอยู่หรือจ๊ะ”

            “ช่วยพ่อขุดดินดำนาครับ”

            “ให้แม่ช่วยทำนะ” คนที่ไม่เคยทำไร่ทำนาหยิบจอบเล่มใหญ่ของสามีขึ้นมา ตอนอยู่กับเขาในชาตินี้ เธอทำได้เพียงเลี้ยงควายกับเกี่ยวข้าวเท่านั้น ส่วนงานอื่นที่ต้องจับจอบ ดำนา เธอทำไม่เป็นเลย สามีเป็นคนทำเองทั้งหมด และเขาก็ไม่เคยบ่นสักคำ

            “ครับ/ค่ะ” ลูกทั้งสองยิ้มให้แม่แล้วหยิบเครื่องมือทำมาหากินของตนขึ้นมา 

            เกสรใช้จอบขุดดินในน้ำอย่างยากลำบาก ขุดดินแล้วก็ปักต้นกล้าลงดินตามที่เขาทำไว้เป็นตัวอย่าง โคลนตมและน้ำที่มีแต่กลิ่นใบไม้เน่าเหม็นกระเด็นขึ้นมาเต็มตัวและใบหน้า ต้นไม้ในนามีหลายต้นส่วนมากจะเป็นต้นเต็ง รัง พลวง ยางนา และกระบก พอใบร่วงลงมาแช่น้ำก็ทำให้น้ำเน่าไปด้วย เธอไม่มีแม้หมวกจะสวม

            ผ่านไปเกือบชั่วโมงเธอกับลูกดำนาได้ไม่มากนัก แต่มือนุ่มของหญิงสาวที่เพิ่งกลับจากเมืองกรุงที่นั่งกินนอนกินอยู่กับสามีใหม่ ทำแต่งานบ้านอยู่ที่บ้านพักข้าราชการตำรวจมันก็ไม่หนักหนาอะไร แต่พอมาขุดดินมันเริ่มพองเป็นน้ำใส ๆ ขึ้นมา มีบางตุ่มที่แตกไปแล้ว พอโดนน้ำมันก็แสบร้อน เท้าขาวเนียนกำลังเหี่ยวย่นและมีสีดำน่าเกลียดเมื่อยืนแช่น้ำเน่าจากใบไม้นาน

            “เราพักดื่มน้ำกันก่อนไหม” ลูกทั้งสองของเธอก็ถึกทนจริง ๆ เธอจะเป็นลมอยู่แล้ว แต่ลูกของเธอยังแรงดีอยู่เลย

            ทั้งสามเข้าไปนั่งพักเหนื่อยใต้ต้นยางนา ที่มีโคนต้นอยู่บนคันนา

            เกสรดื่มน้ำในกระติกน้ำเป็นคนสุดท้ายแล้วจึงเอ่ยกับลูก “ดินเอาน้ำไปให้พ่อหน่อยลูก”

            “ครับ” คนตัวเล็กเดินถือขันน้ำสีเงินเอียงซ้ายเอียงขวาไปตามคันนาที่พื้นไม่เสมอกันนัก มีบางครั้งที่น้ำกระฉอกออกมา ดีที่ขันใบใหญ่น้ำจึงเหลืออยู่มาก

            ผู้เป็นพ่อรับน้ำมาดื่มแต่โดยดีถึงในใจไม่อยากจะรับแต่ก็สงสารลูกที่เดินถือมาไกล

แจ้งรี้ดที่น่ารักทุกคนทราบตั้งแต่ตอนที่ 11 เป็นต้นไปไรต์จะอัปวันเว้นวันนะคะ