แชร์

69

ผู้เขียน: Sanassetong
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-17 22:16:40

ทางด้านกลางน้ำนั้นตรวจสอบเรือรบทุกลำแล้วเหลือเพียงไม่ถึงยี่สิบลำด้วยซ้ำที่ยังปกติดีอยู่และที่น่าตกใจก็คือเรือรบที่ท่านแม่ทัพฉี่ฉ่างอยู่นั้นได้อับปางลงแล้ว ท่านแม่ทัพหายตัวไปส่วนทหารที่เหลือบางคนก็ยังรอดชีวิตอยู่และถูกเรือรบลำอื่นช่วยเหลือไว้ เมื่อท่านแม่ทัพจางหมิ่งรู้จึงให้ทุกคนตรวจดูเรือรบทุกๆลำว่าแม่ทัพฉี่ฉ่างอยู่เรือลำใด แต่ก็ไม่สามารถตรวจหาท่านแม่ทัพเจอ บางคนอาสาไปดูที่เกิดเหตุอีกครั้งเผื่อท่านแม่ทัพจะอยู่บริเวณนั้นและยังไม่ถูกช่วยเหลือก็เป็นได้ เมื่อพวกเขาไปก็เจอกับสภาพที่ย่ำแย่แต่พยายามหาแม่ทัพก็หาไม่เจอ พวกเขาได้ช่วยชีวิตของทหารได้ราวๆ 10 กว่าคนที่ติดอยู่บนซากเรือรบ

"การที่อยู่ในน้ำแบบนี้เราไม่สามารถตรวจสอบได้เลยว่าผู้ใดตายหรือรอด แต่ที่มองผ่านๆตานั้นก็ไม่เห็นท่านแม่ทัพฉี่ฉ่างเลยนะขอรับ"

ทหารผู้หนึ่งรายงานขึ้นเมื่อพวกเขาไปตรวจตราสถานที่เกิดเหตุเมื่อคืนแล้ว และพบว่าเรือไหม้หลายลำที่จมลงได้ท้องน้ำ และศพเหล่านั้นก็มีมากมายก็จริงแต่พวกเขายังไม่เห็นผู้ที่เป็นแม่ทัพเลย

"เอ็งว่าแม่ทัพผู้นั้นตายไปแล้วหรือไม่วะ หาศพก็หาไม่เจอหากเป็นคนก็คงจะเจออยู่บนเรือหรือไม่ก็อยู่บนซากเรือเหล่านั้นแล
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง   69

    ทางด้านกลางน้ำนั้นตรวจสอบเรือรบทุกลำแล้วเหลือเพียงไม่ถึงยี่สิบลำด้วยซ้ำที่ยังปกติดีอยู่และที่น่าตกใจก็คือเรือรบที่ท่านแม่ทัพฉี่ฉ่างอยู่นั้นได้อับปางลงแล้ว ท่านแม่ทัพหายตัวไปส่วนทหารที่เหลือบางคนก็ยังรอดชีวิตอยู่และถูกเรือรบลำอื่นช่วยเหลือไว้ เมื่อท่านแม่ทัพจางหมิ่งรู้จึงให้ทุกคนตรวจดูเรือรบทุกๆลำว่าแม่ทัพฉี่ฉ่างอยู่เรือลำใด แต่ก็ไม่สามารถตรวจหาท่านแม่ทัพเจอ บางคนอาสาไปดูที่เกิดเหตุอีกครั้งเผื่อท่านแม่ทัพจะอยู่บริเวณนั้นและยังไม่ถูกช่วยเหลือก็เป็นได้ เมื่อพวกเขาไปก็เจอกับสภาพที่ย่ำแย่แต่พยายามหาแม่ทัพก็หาไม่เจอ พวกเขาได้ช่วยชีวิตของทหารได้ราวๆ 10 กว่าคนที่ติดอยู่บนซากเรือรบ"การที่อยู่ในน้ำแบบนี้เราไม่สามารถตรวจสอบได้เลยว่าผู้ใดตายหรือรอด แต่ที่มองผ่านๆตานั้นก็ไม่เห็นท่านแม่ทัพฉี่ฉ่างเลยนะขอรับ"ทหารผู้หนึ่งรายงานขึ้นเมื่อพวกเขาไปตรวจตราสถานที่เกิดเหตุเมื่อคืนแล้ว และพบว่าเรือไหม้หลายลำที่จมลงได้ท้องน้ำ และศพเหล่านั้นก็มีมากมายก็จริงแต่พวกเขายังไม่เห็นผู้ที่เป็นแม่ทัพเลย "เอ็งว่าแม่ทัพผู้นั้นตายไปแล้วหรือไม่วะ หาศพก็หาไม่เจอหากเป็นคนก็คงจะเจออยู่บนเรือหรือไม่ก็อยู่บนซากเรือเหล่านั้นแล

  • หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง   68

    หลังจากที่ตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องขังสักที่หนึ่ง แม่ทัพฉี่ฉ่างของแคว้นจิ้นก็รู้สึกตกใจทั้งที่ตนถูกช่วยด้วยทหารของแคว้นอี้มาแต่ทำไมถึงถูกจับได้เสียแล้ว"ท่านแม่ทัพฉี่ฉ่างของแคว้นจิ้นฟื้นแล้วขอรับ"เสียงทหารผู้หนึ่งรายงานรองแม่ทัพซูเสวี่ยที่ตอนนี้กำลังคุมคนที่จะกลับวังหลวง พวกเขาจะต้องให้แม่ทัพนั้นเดินขบวนไปกับพวกเขาด้วย ทหารที่คุมตัวก็ต้องมีปริมาณที่พอเหมาะเพื่อที่จะไม่ให้แม่ทัพผู้นี้หลบหนีได้ แผ่นไม้ตรวนได้เตรียมเรียบร้อยแล้ว เมื่อรู้ว่าคนฟื้นแล้วเขาเองก็เดินไปยังที่คุมขังท่านแม่ทัพผู้นั้นทันที"ไปหาล่ามหรือผู้ที่เป็นภาษาของแคว้นจิ้นมา ข้าเองยังไม่ได้รับเรียนภาษาแคว้นอื่นเลยไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับเขา"รองแม่ทัพซูเสวี่ยกล่าวขึ้น"แต่ท่านแม่ทัพของเราก็เป็นทุกภาษานี่ขอรับ"ทหารผู้ที่เดินมาบอกรองแม่ทัพซูเสวี่ยว่านักโทษได้ฟื้นแล้วตอบกลับไป"เจ้าจะให้แม่ทัพของข้าเดินไปเชิญนักโทษในที่คุมขังเลยหรือ"รองแม่ทัพซูเสวี่ยถามขึ้น เพราะว่าแม่ทัพเป็นถึงองค์ชายรัชทายาทก็ต้องร่ำเรียนทุกภาษาเพื่อที่จะเตรียมตัวเป็นฮ่องเต้คนต่อไปจึงต้องร่ำเรียนแทบจะทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเพลงดาบบทกวีดนตรี ภาษาของแคว้นอื่น

  • หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง   67

    เมื่อทหารทั้งสามไปยังกระโจมของท่านแม่ทัพ ข้างในก็จะมีอาหารว่างที่ว่างอยู่บนโต๊ะเหมือนจัดให้พวกเขาทั้งสามพร้อมกับถ้วยชา เมือทหารทั้งสามมานั่งแล้วรองแม่ทัพซูเสวี่ยเป็นผู้รินน้ำชาให้พวกเขาทั้งสามพร้อมกับให้แม่ทัพด้วย"เชิญพวกท่านดื่มน้ำเช้าก่อน"รองแม่ทัพซูเสวี่ยกล่าวขึ้น"ท่านรองแม่ทัพท่านไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ขอรับเดี๋ยวข้าน้อยริมน้ำชากันเอง"ทหารผู้หนึ่งกล่าวขึ้น"พวกเจ้าเชิญดื่มชาเถอะ และก็ของว่างนี้ด้วย ถ้าสั่งให้คนครัวทำกับข้าวอยู่แต่เขาน่าจะทำยังไม่เสร็จพวกเจ้าจะได้กินข้าวกันไม่ได้กินนานเลยล่ะสิ"รองแม่ทัพซูเสวี่ยกล่าวขึ้น"อาหารที่อยู่บนเรือรบนั้นรสชาติอาจจะไม่ถูกปากแต่บอกเลยเพื่อข้าไม่เคยอด แต่แล้วแต่เมื่อคืนนั่นแหละที่พวกเขาเดินเรือมายังน่านน้ำนี้ก็ไม่ได้กินอะไรอีกเลย"ทหารผู้หนึ่งกล่าวขึ้น พลางหยิบของว่างเข้าปาก"ที่ข้าร้อนใจเรียกพบเจ้าทั้งสามมาก็เพราะเรื่องนี้นั่นแหละ มีใครพอจะวาดแผนที่บนเรือให้ข้าได้หรือไม่ข้าอยากวางแผนทำเรือรบหากครั้งนี้เราชนะข้าเกรงว่าครั้งต่อไปก็คงจะมีการรบทางน้ำอีก เพราะฉะนั้นเรือรบนั้นข้าคิดว่ามันน่าจะสำคัญอย่างยิ่งในภายภาคหน้า และตอนนี้ข้าต้องการให

  • หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง   66

    เป็นดังที่ท่านแม่ทัพคิดไว้ไม่มีผิดหลังจากที่เรือรบนั้นกลับไปแล้วยังมีเสียงละลอกของคลื่นน้ำกระทบกับโลหะและไม้อยู่ ไม่นานก็เห็นความเคลื่อนไหวริมน้ำ ทหารของแคว้นอี้กับแคว้นจิ้นขึ้นมาได้ ทหารของแคว้นตงก็ลงมือทันทีเสียงสู้รบกันดังสนัน เป็นละลอก ทหารสามนายของแคว้นตงที่อยู่ในเรือก็หยุดพูดคุยกันเพื่อฟังเสียงต่อสู้ "ทหารของสองแคว้นนั้นช่างอดทนเสียเหลือเกิน ว่ายน้ำไปขึ้นฝั่งได้ แต่ทหารของแคว้นตงรับรู้ได้อย่างไรนะว่าทหารของอีกสองแคว้นกำลังจะขึ้นไปบนชายฝั่ง"ทหารผู้หนึ่งถามขึ้น ทั้งสองก็นั่งคบคิดแต่หาคำตอบไม่ได้ พวกเขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากฝั่งเกินไปนักได้ยินเสียงสู้รบเป็นช่วงช่วง ไม่นานเรือนั้นก็เหมือนมีคนมาจับไว ปกติเรือจะโคลงเคลงตามระลอกของคลื่นเนื่องจากว่ามีความเคลื่อนไหวอยู่ในน้ำจงสงบรอบขึ้นทำให้เรือโคลงเคลง แต่ตอนนี้เรือหยุดโคลงเคลงแล้ว เมื่อส่องไฟพกไปก็ต้องพบกับแม่ทัพฉี่ฉ่างของแคว้นจิ้น ทหารทั้งสามลากตัวแม่ทัพขึ้นมา"พวกเจ้าทหารแคว้นอี้ พาเรากลับไปยังเรือรบด้วย เมื่อไปถึงแล้วข้าจะมอบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม เพิ่มตำแหน่งให้เจ้าทั้งสามคนด้วย"แม่ทัพฉี่ฉ่างของแคว้นจิ้นกล่าวขึ้นทั้งสามพยักหน้า "แ

  • หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง   65

    ไม่นานหัวหน้าฝ่ายต่างๆก็มาช่วยกันขนธนูและลูกธนู พร้อมกับไฟที่พวกเขาเตรียมการไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ลูกธนูและธนูนั้นถูกขนไปไว้ยันต้นไม้ที่พวกเขาทำที่พักไว้ ทหารทุกคนทำงานเป็นคู่ เมื่อนำของเหล่านั้นไปไว้บนต้นไม้เสร็จแล้วทุกคนก็รวมตัวกันอีกครั้ง"ทหารทุกคนครานี้ แคว้นอี้กับแคว้นจิ้นบุกมายังแคว้นตงของเราแล้ว ในเวลายามสามข้าจะให้สัญญาณและยิงธนูออกไป หากยิงแล้วไปถูกเรือรบเหล่านั้นให้ยิงซ้ำ หากผู้ใดยิงไม่ถูกให้เปลี่ยนเป้าหมายจนกว่าจะถูก เมื่อยิงถูกเรือแล้วเรือเหล่านั้นลุกเป็นไฟ ก็จะทำให้เรามองเห็นเรือลำอื่นๆได้ชัดเจน ครานี้ข้าแม่ทัพฟู่ขอฝากความหวังไว้กับทหารทุกๆคน พวกเราจะรบเคียงบ่าเคียงไหล่กัน พวกเราจะต้านศัตรูไม่ให้พวกมันมาเหยียบแผ่นดินแคว้นตงของเราได้ "องค์ชายรัชทายาทหนามกงฟู่กล่าวเรียกขวัญและกำลังใจให้ทุกๆคน"พวกเราจะต้านศัตรู พวกเราจะต้านศัตรู"เสียงทหารทุกคนร้องขึ้นอย่างพร้อมเพียง หลังจากที่ทหารทุกคนได้ขวัญและกำลังใจเสร็จสิ้น ก็แยกย้ายกันไปประจำจุด บางคนก็ขึ้นต้นไม้เพื่อที่จะไปซุ่มยิงธนู บางคนก็ตรียมตัวอยู่ใกล้น่านน้ำ เพื่อรอฝ่ายศัตรูขึ้นมาแล้วพวกเขาก็จะสู้รบกัน เวลาผ่านไปเรื่อยไป เสียงโล

  • หวนคืนอีกคราชะตานี้ข้าลิขิตเอง   64

    ทางด้านค่ายทางทิศตะวันออกของแคว้นตง ในยามราตรีเข้ามา กลุ่มเรือรบก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าไปยังพื้นดินของแคว้นตง ทหารของแคว้นตงสองคนที่อยู่ในเรือลำนั้นไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปบนเรือเพื่อที่จะส่งสัญญาณให้คนบนพื้นดินให้รู้ว่ามีเรือรบเข้าใกล้พื้นพื้นดินของตนแล้ว เหมือนมีคนรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของพวกเขาทั้งสอง ใช้แรงงานพวกเขาทั้งสองให้อยู่ใต้เรือ คอยขนอาวุธให้คนข้างบนพวกเขาจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เรือแล่นไปถึงไหนแล้ว ทั้งสองสบสายตากันเป็นครั้งคราว หากใกล้ที่จะถึงฝั่งจริงๆพวกเขาต้องรีบขึ้นไปส่งสัญญาณถึงแม้จะถูกจับได้แต่พวกเขาก็ต้องเสี่ยงขึ้นไปแล้ว "เรือพวกเราแลนมาขนาดนี้แล้วถึงไหนก็ไม่รู้" ทหารที่ขนอาวุธด้วยกันถามกันเองจึงทำให้ทั้งสองที่มองหน้ากันอยู่พยายามที่จะฟังสำเนียงของแคว้นอี้ให้เข้าใจ "จะแล่นถึงไหนได้ล่ะหากพวกเขาใกล้ฝั่งแล้วพวกเขาก็จะปล่อยเรือเล็กออกไปนั่นแหละถึงรู้ว่าพวกเราใกล้จะปะทะกับทหารแคว้นตงแล้ว ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาง่ายๆหรอกระยะทางที่พวกเราจอดนั้นไกลมากนัก เพราะกลัวว่าลูกธนูไฟเหล่านั้นจะทำให้เรือเราเสียหายไง" ทหารผู้หนึ่งตอบขึ้น "แล้วเจ้ามาตอนกลางคืนเช่นนี้ พวกนั้นจะเห็นเราหรือไม่นะ หรือเร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status