บทที่ 1. ตอนที่ 1. กฎของตระกูล

ฟางเฟยสวมใส่ชุดโบราณ ที่เป็นเสื้อคอจีนแขนยาวแนบเนื้อสีอ่อน กับกระโปรงแบบป้ายยาวถึงข้อเท้า ซึ่งทางทีมงานเป็นผู้จัดหามาให้ และทุกคนที่มาร่วมคัดตัวนักแสดง ต้องใส่เหมือนกัน หญิงสาวกำลังรวบรวมสมาธิเพื่อทำการแสดงต่อหน้าผู้จัดและผู้กำกับ สำหรับคัดเลือก เพื่อไปเป็นนักแสดงตัวประกอบในฉากสำคัญ ทางมหาวิทยาลัยทำการคัดเลือกมาแล้วในระดับหนึ่ง ได้จำนวนทั้งหมด 3 คน หนึ่งในนั้นคือเธอ ทั้งห้องเงียบสนิท ทันทีที่ดนตรีบรรเลงขึ้น ฟางเฟยได้วาดลวดลายการแสดงนาฎศิลป์ร่วมสมัย ที่ผสมผสานแบบจีนโบราณและบัลเล่ต์เข้าด้วยกัน ร่วมกับอุปกรณ์พัดที่มีผ้าแพรโปร่งบางเบา ยาวร่วมสามเมตร ตามโจทย์ที่ทางทีมงามกำหนด เกาฟางเฟยแสดงสีหน้าท่าทางเข้ากับจังหวะของเครื่องดนตรี วาดผ้าขึ้นบนอากาศจนอุปกรณ์ดูเป็นส่วนเดียวกันกับตัวเธอ พอการแสดงจบลงเสียงปรบมือดังขึ้น เสียงพูดคุยแม้จะเบาแต่หญิงสาวก็ได้ยินชัดเจน ว่าเธอทำได้ดีจนเป็นที่ประทับใจ 

“ฟางเฟยเป็นอย่างไงบ้าง ดูสิมือฉันเย็นมากเลย”

“หลีอิง เธอต้องใจเย็นกว่านี้ ตื่นเต้นขนาดนี้จะทำออกมาได้ไม่ดีนะ หายใจเข้าลึก ๆ ข้างในไม่ได้มีอะไรน่ากลัว ทำให้ดีที่สุดนะ”

หญิงสาวที่นั่งรอคิวหันมาฟังฟางเฟยที่กำลังปลอบใจ อยู่ด้านนอกห้องสตูดิโอ หล่อนแบะปากเหลือกตามองบน แล้วลุกเดินมาเบียดไหล่หลีอิง

“ขี้ขลาดแบบนี้ ไม่ต้องมาให้เสียเวลาคนอื่นหรอกนะ อยู่บ้านอย่างเดิมก็ดีแล้ว จะมาทำไม”

“เอ๊ะ…ทำไมเธอพูดแบบนี้ เราไม่รู้จักกันมาก่อนไม่ควรพูดแบบนี้นะ”

“ทีมงานเขาเรียกชื่อเธอแล้ว มัวทำใจอะไรอยู่ ฉันคิวต่อเธอต้องมารอคนอ่อนแอทำใจเหรอ เสียเวลารึเปล่าแบบนี้ จะเข้าไม่เข้า ถ้าฉันรัดคิวเท่ากับเธอสละสิทธิ์นะ”

ฟางเฟยจูงมือเพื่อนไปส่งเข้าประตู

“อย่าสนใจเขา ทำสมาธิอยู่ที่โชว์ของเธอ เราผ่านการคัดเลือกจากคนตั้งเยอะมาได้ จะมายอมแพ้แค่คนไม่กี่คนหน้าห้องไม่ได้ ทำให้ดีที่สุดนะหลีอิง ฉันจะรอเธอข้างหน้านี้”

“ได้ ขอบคุณมาก”

ฟางเฟยหันกลับมา หลังจากส่งหลีอิงเข้าห้องไป หญิงสาวจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่เป็นมิตร จนอีกฝ่ายต้องเป็นคนหลบสายตาและเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง 

การคัดเลือกจบลง และเย็นวันนั้นทีมงานก็ออกมาประกาศรายชื่อ ผู้ที่ได้รับคัดเลือก ในจำนวนนักแสดง 5 คนมีชื่อของฟางเฟย ได้รับการคัดเลือกด้วย แต่เพื่อนอีก 2 คนที่มาจากสถาบันเดียวกันกลับตกรอบ อะไรไม่สำคัญเท่าแม่สาวปากดีที่ปะทะคารมกับหลีอิง ก็เข้ารอบด้วยเช่นกัน ฟางเฟยสัมผัสบรรยาการของกลิ่นศัตรูโชยมาตั้งแต่เริ่มงาน ทีมงานนัดประชุมงานและทำสัญญาในวันถัดไป

“ดีใจด้วยนะ เราสองคนคิดไว้แล้ว อย่างไงเธอก็ต้องเข้ารอบ”

“ใช่ ฉันก็คิดว่าฟางเฟยทำได้ เย็นนี้เราไปหาอะไรกินกันก่อนนะแล้วค่อยแยกย้ายกลับบ้าน”

เพื่อสาวทั้งสองเข้ามาแสดงความยินดีในห้องแต่งตัว และชวนกันไปเลี้ยงฉลอง

“ได้เลยหลีอิง ซูซู แต่ขอไม่ดึกนะ พอดีพรุ่งนี้วันเกิดฉันน่ะ ฉันต้องไปศาลเจ้าแต่เช้า”

“ไปศาลเจ้า ไปขอพรเหรอ ให้ฉันไปเป็นเพื่อนเธอไหม” ซูซูถามฟางเฟยด้วยสีหน้าสงสัย