ขอจับ....หน่อยได้ไหม ในฐานะหมากระเป๋าก็ได้

2 ชั่วโมงผ่านไป

ตลอดทั้งคืนลูกพีชไข้สูงมาก เรือนร่างหนาวสั่นยิ่งกว่าลูกนกตกน้ำ มาพร้อมกับอาการคัดแน่นจมูก และปวดศีรษะอย่างรุนแรง

ทำให้เจอาร์ต้องคอยอยู่ใกล้ ๆ ช่วยเช็ดตัวลดไข้ให้ทั้งเหงื่อไหลไคลย้อย เนื่องจากแอร์ไม่ได้เปิดกลัวคนตัวเล็กจะหนาว

แต่ทุก ๆ อย่างที่ยอมทำให้เธอ มันออกมาจากความรู้สึกในใจของเขาล้วน ๆ และแน่นอนว่าเจอาร์ไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลยสักครั้ง

“เจอาร์”

“ว่าไงครับ?”

“มานอนเป็นเพื่อนหน่อย”

ในคราแรกใจไม่ค่อยกล้า ทว่าพอเห็นคนตัวเล็กนอนซมเพราะพิษไข้ก็สงสาร จึงล้มตัวลงยังพื้นเตียงข้าง ๆ ร่างของเธอ

“อือ เพลียร่างจัง”

กระนั้นลูกพีชกลับรีบซุกเรียวหน้าสวยลงหัวไหล่ของเขา พร้อมกับอ้อมแขนเรียวยาวยื่นมากอดร่างใหญ่เอาไว้แน่น

ปล่อยให้ไออุ่นจากเจอาร์ และความร้อนจากกายของเธอได้โอบกอดเรือนร่างของเราเอาไว้ด้วยกัน

“หนาวเข้าไปในกระดูกยังไงไม่รู้อะ”

“ห่มผ้าแล้วนะ เอาอีกผืนไหม?”

“ไม่เอา มันไม่อุ่นเลยสักนิด มันทรมานอะเจย์ ฮึก”

น้ำเสียงไหวหวั่น ไปพร้อมกับร่างบางสั่นเครือ หยาดน้ำตาไหลพรากลงกระทบกับลานหัวไหล่ของเขา ทำให้เจอาร์สงสารลูกพีชจับใจ

นิ้วยาวจึงรีบซับน้ำตาให้ วันนี้เขาก็พึ่งเข้าใจความรู้สึกของคำว่าห่วงมาก ถ้าเป็นแทนได้เขาก็อยากเป็นแทนเธอจริง ๆ

ไม่อยากเห็นลูกพีชร้องไห้ ไม่อยากเห็นหยดน้ำตาที่มันรินไหลออกมาเลยสักครั้ง เพราะเป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่แพ้มันมาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต

“น่าสงสารจัง ต้องให้เจย์ทำยังไงพีชถึงจะดีขึ้น”

“ถอดเสื้อออกหน่อยได้ไหม?”

“ฮะ?”

ร่างใหญ่นิ่งไปทันที หัวใจทั้งดวงเริ่มเต้นสั่นแรงดั่งไฟนรก ใครจะไปทำมันไม่ใช่เวลามาเล่นบทเสียวกันตอนนี้นะเว้ย กูใจคอไม่ดีนะบอกไว้ก่อน

ทว่าพอนึกถึงหน้าลูกพีชซีดเผือดเพราะพิษไข้ เออก็ได้ว่ะ ถอดก็ได้กูมันคนใจง่ายด้วยสิ คิดแบบนั้นเขาจึงยอมถอดเสื้อออก เหลือไว้เพียงกางเกงขายาว

“อ๊ะ! พีช”

ทันทีที่ร่างใหญ่ล้มตัวลงนอนบนพื้นเตียง กายสาวที่กำลังสั่นเครือกลับดีดตัวลุกขึ้นสวนทางกัน มือน้อยเร่งรีบถกเสื้อขึ้นเหนือศีรษะ และดึงมันออกจากเรือนร่างของตัวเองเช่นเดียวกัน

เหลือไว้เพียงชุดชั้นในตัวเดียวที่กำลังห่อหุ้มความอวบอั๋นเอาไว้ ทำให้คนตัวใหญ่ตาค้างเติ่ง เผยอปากอ้าน้ำลายแทบไหลออกมาเป็นสายอยู่แล้ว ไอ้บ้าเอ๊ยหาเรื่องมาก

แม้ในความมืดสลัว ๆ ในห้อง มีแค่แสงไฟจากเครื่องฟอกอากาศที่ส่องผ่านมาให้เจอว่ามีคนทำอะไรกันเท่านั้นเอง แต่มันยิ่งกระตุ้นจิตใจของเขาสั่นรัวราวกับเล่นรถไฟเหาะ เสียวไส้แทบบ้าตาย

ทว่าการกระทำทั้งหมดก็หยุดลง เมื่อลูกพีชล้มตัวลงนอนข้าง ๆ และขยับร่างเข้ามากอดเขา พลางซบใบหน้าเข้ามาใกล้

เฝ้าพ่นไอร้อน ๆ ใกล้ซอกคอ รวมถึงความอวบอั๋นอุ่น ๆ ที่สัมผัสลงยังหน้าอกของเจอาร์นั่นก็ด้วย

“ตัวนายอุ่นจัง”

ตัวอุ่น เอ็นข้างล่างก็อุ่นนะ อยากจะตอบออกไปแบบนี้จริง ๆ เลยแม่งเอ๊ย กระนั้นก็ทำได้เพียงแค่คิดในใจ

ทว่ายิ่งเขาได้กลิ่นตัวเธอ เนื้อหนังมังสา และความนุ่มนิ่มภายใต้บรา ไอ้จุดกึ่งกลางลูกพ่อ มึงก็เริ่มเต้นเป็นลำขึ้นมาทันทีเลย กูงานเข้าแน่ ๆ

“ดีขึ้นไหมครับ?”

“อืม”

เสียงหวานตอบกลับมาเบาหวิว ทว่าใบหน้ายังคงซุกอยู่ที่หน้าอกและซอกคอของเขาเฝ้าพ่นลมร้อนใส่กันอย่างไม่นึกเกรงใจสถานะเพื่อนเลยสักนิด ไอ้แม่ย้อย!

“ดีขึ้นแล้วทำไมไม่หลับล่ะพีช”

“นายก็รู้ฉันนอนไม่หลับ ถ้า...”

คนตัวเล็กเล่นเว้นวรรคเอาไว้ ก่อนจะเงียบไปเพียงครู่ทำให้เจอาร์ที่ยังคงตัวติดกันอยู่ตรงนี้ รู้สึกขนลุกซู่ขึ้น เมื่อนึกถึงจังหวะสัมผัสที่ยัยหมากระเป๋านี่เคยจับไข่กูในวันเลี้ยงรุ่น

“ตัวนุ่มนิ่มของพีชล่ะ?”

เห็นท่าจะไม่ดีเขาเลยรีบโพล่งปากถามหาตุ๊กตาหมีเน่า ที่ขาดแล้วขาดอีกซ่อมไปหลายร้อยรอบ จนแทบจะไม่หลงเหลือพื้นที่ให้จับอีกต่อไป

“มันขาดแล้วอะ พึ่งขาดเมื่อเช้ายังไม่ได้ซ่อม”

ได้ยินแบบนั้นเจอาร์รีบก้มหน้ามองเธอ ฉิบหายไอ้ก้อนเนื้อกลางอกซ้ายมึงก็เต้นเก่งเกิน ราวกับจะหลุดออกจากขั้วปอดเสียให้ได้ เป็นความอึดอัดใจที่เหี้ยมากบอกไว้เลย

ความผิดปกติที่เกิดขึ้น ทำให้ยัยตัวเล็กในอ้อมแขนถึงกลับชะงัก รับรู้ได้ถึงแรงกระทุ้งยังหน้าอกของเขาอย่างชัดเจน

“อ๊ะ! พะ พีช”

แต่กระนั้นไม่น่าตกใจเท่ากับนิ้วมือบาง กรีดปลายนิ่มลงวางที่หน้าอกแกร่ง ก่อนจะเขี่ยวนไปเขี่ยวนมาใกล้กับพวงเต้าทั้งสองข้างอย่างเบามือ มาทรงนี้วอนจับไข่กูอีกแน่ ๆ

“พีช ยะ อย่าเขี่ย”

นิ้วยาวคว้าจับข้อมือของลูกพีชไว้แน่น เพราะแค่นี้ส่วนล่างก็ตั้งขึ้นมาแทบจะทิ่มตัวเธออยู่แล้ว ขืนปล่อยให้ยัยหมากระเป๋านี่ทำตามอำเภอใจอีก คืนนี้ชีวิตกูคงจบไม่สวย

“ถ้าจะขอ...”

“ไม่ได้ครับ”

รู้ทันกันจริง ๆ เลยสมแล้วที่มันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งที่เธอยังพูดไม่จบเขาก็รีบปฏิเสธเสียงแข็งในทันที

“งกจัง ใจร้ายอะเจย์”

“หึ! งกเหรอพีช ถ้างั้นอยากได้ผัวชื่อเจอาร์ไหมล่ะ?”

สิ้นคำนั้นคนตัวเล็กเงียบกริบเธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร เมื่อกายสองกายแนบชิดสนิทกันขนาดนี้คนเป็นชายทั้งแท่งจะต้องเก็บกั้นความรู้สึกเอาไว้ลึกแค่ไหนก่อน

“ถ้าไม่อยากได้เจย์เป็นผัวก็นอนเฉย ๆ อย่าซน”

คำขู่ของคนหน้าเนิร์ด ลูกพีชเลยจำใจต้องนิ่ง เพราะความสัมพันธ์ของเรามันก็แค่เพื่อนกันจริง ๆ จะมาขอจับไข่เขามั่วแบบนี้ไม่ได้อยู่แล้วปะ หลุดเกิน

แม้ว่าก่อนนั้นจะเคยจับมาก็เถอะ คนมันติดอะ ไม่ให้จับได้ยังไง ทุกวันนี้เธอยังนึกแปลกใจอยู่เลยว่าไข่แฝดของเขา ทำไมถึงทดแทนเจ้านุ่มนิ่มของลูกพีชได้ แถมยังทำให้หลับดีซะด้วย

“อือ!!”

เมื่อไม่ได้ดั่งใจ คนตัวเล็กจึงนอนดิ้นขลุกขลักไปมา กระทั่งลูกพีชเริ่มรู้สึกร้อน จากฤทธิ์ของยาลดไข้ที่กำลังทำงาน

“พะ พีช”

พอได้กอดไปสักพักมือเรียวเล็กก็เริ่มเลื้อยลงต่ำ มาวางเอาไว้ยังหน้าท้องแกร่งของเขาทำให้เจอาร์เริ่มหายใจไม่ทั่วปอด คล้ายกับว่าออกซิเจนกำลังจะขาด ตายห่าแน่ไอ้ฉิบหาย

ทั้งที่ก่อนนั้นก็ห้ามไปแล้ว แต่มีที่ไหนยัยหมากระเป๋านี่จะฟังกัน ดื้อขนาดนี้

หมับ!!

“อือ เจอาร์”

นิ้วหนาคว้าจับข้อมือของคนตัวเล็กเอาไว้ ทำให้เธอไม่พอใจพ่นลมร้อนใส่ซอกคอของเขาฟึดฟัดและพยายามดึงตัวเองออกห่างจากเจอาร์

“แม่งเอ๊ย”

เสียงสบถคำหยาบดังเบาหวิวในลำคอ คนตัวใหญ่จึงปรับเปลี่ยนท่านอนจากเดิม ด้วยการผลักออกห่างและเคลื่อนตัวลงต่ำ

ก่อนจะทำการแก้เผ็ดยัยตัวแสบ ด้วยการซุกใบหน้าลงยังเนินอวบ ใกล้ ๆ ซอกคอของเธอแทน เอาดิ ถ้าทำขนาดนี้ยังซนอีก หน้ากูได้จุ่มนมสำลักตายแน่ ๆ

“เพื่อนกันเขาไม่จับของกันนะครับคุณหนูลูกพีช”

“แต่ว่า...”

“อย่าขยับ อยู่เฉย ๆ สิ”

เสียงเข้มรีบห้ามคนตัวเล็กไม่ให้ดิ้นขลุกขลักไปมา เพราะถ้าเธอยังขยับอีกนิด ใบหน้าของเขาจะจุ่มลงที่เต้าอวบของลูกพีชแล้ว เหลืออีกนิดเดียวเท่านั้นดีนะกูยั้งไว้ทันก่อน

และหากยัยนี่ยังไม่หยุด เขาได้ตบะแตกจับเพื่อนทำเมียแน่ ๆ แค่นี้ก็พยายามสุดชีวิตแล้ว และต้องพยายามไม่ให้เธอโดนบางอย่างแข็ง ๆ ด้านล่างนี่ก็ด้วย

“ไม่อยากให้จับ เพราะนายกำลังมีอารมณ์ใช่ไหมเจอาร์?”

ฉิบหายรู้ดีอีกต่างหาก เก่งเกินเรื่องแบบนี้อะ ได้ยินประโยคนั้นทำเจอาร์ถึงกับชะงัก ซึ่งเธอรู้ดีอยู่แล้วว่าเขามีตั้งแต่แรกเริ่ม หน็อยมันน่าจับตีปากชะมัดเลย

“ไม่ตอบแสดงว่าจริง เราเป็นเพื่อนกันนะ นายจะคิดแบบนั้นกับฉันไม่ได้”

นึกแล้วก็หมั่นไส้ ที่เขาชอบทำตัวมีพิรุธ ทั้งคำพูดและการกระทำมันเริ่มล้ำเส้นคำว่าเพื่อนมามากเกินไป

แต่คิดไปคิดมาไม่ใช่เธอเองหรอกเหรอวะที่ล้ำเส้นด้วยการจับไข่เขาก่อน โรคจิตมาก

“เหอะ! เราเป็นเพื่อนกันเหรอ? ถ้าเราจะเป็นเพื่อนกันจริง ๆ งั้นพีชก็ห้ามมือซนสิครับ ถ้าไม่อยากโดนล้ำเส้นจากเพื่อนเป็น….”

เขาเว้นวรรคไว้ให้เธอคิดตาม คราวนี้เจอาร์จะไม่อยู่เฉยอีกแล้ว เหอะ! กล้าพูดมาได้ไงว่าเราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนบ้าบออะไรจับไข่กูก่อน เพื่อนกันเขาไม่จับไข่กันจ้าสาว สติเนาะ

ทว่าสิ้นประโยคนั้น ดันทำให้ยัยหมากระเป๋าเงียบกริบราวกับซากศพในป่าช้า ก็ลองแหกปากขึ้นมาสิ ถ้าพูดไม่ดีกูจับเย็บซ้ายเย็บขวาจริง ๆ ด้วยเอาให้เข็ดเลย บอกไว้ก่อน

“หนาวอีกแล้วอะเจย์ ช่วยขยับลงมาอีกหน่อยได้ไหม ลมร้อนของนายมันทำให้ฉันอุ่นจัง”

แต่เหมือนว่าเธอจะรู้ตัว เพราะตอนนี้ลูกพีชกำลังตั้งใจยั่วให้เขาตบะแตกจริง ๆ

เพราะถ้าเจอาร์ยอมทำตามและขยับตัวลงไปอีกนิดเดียวเท่านั้น ได้จุ่มกลางเต้าจัง ๆ สมใจหวังแน่ แม่เจ้าโว้ย เงี่ยน!

“แต่งตัวเลยพีช เจย์จะพาไปโรงพยาบาล”

สุดท้ายใครจะไปทนไหว กูทนไม่ไหวครับ คิดได้แบบนั้นร่างใหญ่ดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง และเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที

ก่อนจะตะโกนออกมาบอกให้ลูกพีชแต่งตัวเลย เขาจะพาเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาล

ไม่ใช่หาหมออายุรกรรมอะไรทั้งนั้น ทรงนี้กูจะพาไปหาจิตแพทย์อย่างเดียว ยัยโรคจิต!!

---

หัวอย่างเดียวแบบนี้ หัวเราะอย่างเดียว55555 สาวเธอส๊วย แต่เธอจิต5555

คุยกันหน่อย ***สำคัญ***

บีขออนุญาตปรับวันในการเปลี่ยนรายตอนนะคะ จากทุกวันเป็น วันเว้นวัน

ใครไม่อยากรอ จิ้มอีบุ๊คได้เลยค่า ถูกมาก

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTI5OTI0NzkiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzNDc0NzEiO30

ใครอยากดูรูปเกียร์ 60 🔞 ไปขอดูที่ F* https://www.f******k.com/profile.php?id=61557738297452