ตอนที่ 115 หลุมดำแห่งความพ่ายแพ้

ในขณะที่องค์ชายฟู่ซิวเหิงและตัวแทนยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ ราวกับว่าตนเองนั้นจะชนะการเดิมพันในครั้งนี้ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นประลองฝีมือกันเลยด้วยซ้ำ แต่ในอีกมุมหนึ่งของห้อง เทพพนัน จางหยูซิน ผู้เป็นตัวแทนของเยี่ยจิงหลิน ยืนอยู่ในความเงียบสงบ ท่าทางของเขาไม่ได้แสดงออกถึงความตื่นเต้นหรือความวิตกกังวลใดๆ เขากลับยิ้มเล็กน้อย ด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกเยือกเย็นและความมั่นใจที่ไม่มีใครสามารถทำให้เขาเคลือบแคลงได้

รอยยิ้มของเขานั้นเต็มไปด้วยความร้ายกาจ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ทั้งสองฝ่ายเหมือนกับผู้ล่าที่กำลังมองเหยื่อของตน ราวกับว่าเขารู้ดีว่าเกมนี้จะจบลงอย่างไร แม้ว่าองค์ชายฟู่ซิวเหิงและลูกน้องจะรู้สึกว่าตนเองกำลังจะชนะ แต่ในความจริงแล้ว เทพพนันเห็นพวกเขาเหมือน หมูในอวย

เยี่ยจิงหลินที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นรอยยิ้มของเทพพนันและท่าทีที่มั่นใจเกินไปเล็กน้อย จึงหันไปถามเขาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “เจ้ามั่นใจอย่างนั้นเหรอ?” คำถามของนางไม่ได้แสดงความสงสัยออกมาเพียงแต่ การเดิมพันครั้งนี้ไม่ใช่แค่เกมที่เล่นกันเพื่อความสนุก แต่มันคือการตัดสินชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่

จางหยูซินยิ้มอีกครั้ง “ไว้เจ้ารอชมผลงานด้วยสายตาของตัวเองจะดีกว่า” จางหยูซินไม่ใช่คนที่ชอบพูดโอ้อวดหรือทำตัวเด่นสะดุดตา เขาเชื่อว่าโชคชะตาของคนไม่เคยถูกตัดสินจากคำพูด แต่มันจากการกระทำที่เหนือชั้นยิ่งกว่า

เกมที่ทั้งสองฝ่ายจะลงเดิมพันในวันนี้คือ เกมลูกเต๋า ซึ่งเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนและความเสี่ยงที่ไม่อาจคาดเดาได้ ทุกฝ่ายต่างต้องวางเดิมพันลงในช่องที่ตนเองมั่นใจ แล้วโยนลูกเต๋าเพื่อตัดสินผลลัพธ์ บางครั้งโชคก็อาจเข้าข้าง หรือบางครั้งก็อาจจะตกเป็นของผู้ที่สามารถคำนวณหรือคาดการณ์ได้ดีที่สุด

เยี่ยจิงหลิน นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยท่าทางสงบ น้ำเสียงของนางเย็นชาดังขึ้นเมื่อพูดถึงเดิมพัน “ข้าเดิมพันทองคำหนึ่งร้อยหีบ” ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่ทองคำที่นางนำมาวางเดิมพัน

องค์ชายฟู่ซิวเหิงมองไปที่ลูกเต๋าที่จะเป็นตัวตัดสินการเดิมพัน เขาไม่ลังเลที่จะเดิมพันด้วย ตระกูลซุน

เกมเริ่มต้นขึ้น ลูกเต๋าถูกโยนลงบนโต๊ะ เสียงของมันที่กระทบกับพื้นดังขึ้นอย่างก้องกังวาน ทุกคนจับตาดูความเคลื่อนไหวของลูกเต๋าอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อมันหยุดลง เสียงในห้องกลับเงียบลงไปทั้งหมด ทุกคนหายใจไม่ทั่วท้อง พวกเขาต่างรอคอยผลลัพธ์ที่สำคัญนี้อย่างใจระทึก

ลูกเต๋าหยุดลง และตัวเลขที่ปรากฏออกมาคือ 5 และ 6 ซึ่งรวมกันได้ 11 แต้ม ที่น่าตกใจคือผลลัพธ์นี้ตรงตามการคาดการณ์ของเทพพนัน ในขณะที่ตัวแทนขององค์ชายฟู่ซิวเหิงกลับเห็นว่าเป็นแต้มที่ไม่คาดคิด ทำให้เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ก่อนจะหยุดนิ่งในความรู้สึกตกใจ

“ข้าชนะ” น้ำเสียงของเทพพนันดังขึ้นอย่างมั่นใจ โดยไม่ได้แสดงความดีใจออกมาอย่างชัดเจน แต่มันแฝงไปด้วยความเยือกเย็นและความเหนือชั้นที่ไม่อาจปฏิเสธได้

ในขณะที่ผลลัพธ์ที่ออกมาทำให้องค์ชายฟู่ซิวเหิงรู้สึกถึงความโกรธที่ไม่สามารถควบคุมได้ เขาหันไปตบใบหน้าของตัวแทนของตนอย่างรุนแรง “ไหนเจ้าบอกว่าเจ้ามั่นใจในฝีมือ? แล้วนี่มันอะไรกัน!” เสียงตบหน้าดังไปทั่ว ใบหน้าของตัวแทนถึงกับสั่นสะท้านไปมาด้วยแรงตบ

ตัวของมันนั้นหอบหายใจอย่างหนัก แต่มันก็ยังพยายามรวบรวมสติและพูดออกมาเสียงสั่น “ข้า… ครั้งหน้าข้าไม่พลาดแน่องค์ชาย” น้ำเสียงของมันในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความมั่นใจที่เคยมีเริ่มจางหายไป

เยี่ยจิงหลินหันมามองอย่างเย็นชา และพูดอย่างตรงไปตรงมา “องค์ชายไหนล่ะตระกูลซุนของข้า?” น้ำเสียงของนางเย็นชาเล็กน้อยพร้อมทั้งเรียกร้องสิ่งวางเดิมพันที่ตัวของนางสมควรจะได้ในทันที

องค์ชายฟู่ซิวเหิงกัดฟันกรอด เขาลงนามในกระดาษแผ่นหนึ่งอย่างขุ่นเคืองและส่งไปให้เยี่ยจิงหลิน “บัดนี้ตระกูลซุนกลับเป็นของเจ้าแล้ว” เสียงขององค์ชายแฝงไปด้วยความขัดใจ ที่ตนเองแพ้การเดิมพันตั้งแต่เริ่ม

อ๋องฟู่หยางเซิน ได้ตระกูลซุนมาอย่างง่ายดาย เมื่อ ซุนฮ่าว บุตรชายของแม่ทัพ ซุนเทา ติดการพนันจนหมดตัว การที่ซุนฮ่าวพ่ายแพ้ในการเสี่ยงโชค ทำให้ อ๋องฟู่หยางเซิน ในฐานะเจ้าของบ่อนการพนันใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงสามารถครอบครองตระกูลนี้ได้อย่างไม่ยากเย็น อ๋องฟู่หยางเซินไม่ต้องทำอะไรมาก เพียงแค่โชคชะตาช่วยให้เขาได้รับตระกูลซุนมาไว้ในมือ

แต่ใครจะคาดคิดว่าโชคชะตาจะพลิกผันอีกครั้ง เมื่อ บุตรชายสุดที่รัก ของท่านอ๋องผู้ซึ่งเคยเป็นความภาคภูมิใจ กลับเป็นผู้ทำให้ ตระกูลซุน ซึ่งถือเป็นสัญลักษณ์ของการขยายอำนาจและความยิ่งใหญ่ ต้องหลุดมือไปอย่างง่ายดาย การพ่ายแพ้ในครั้งนี้ไม่ได้ทำให้เพียงแค่ทรัพย์สมบัติหายไป แต่ยังทำให้ชื่อเสียงและอำนาจที่เคยมีถูกสะเทือนและสูญเสียไปอย่างรวดเร็ว

ยิ่งเวลาไหลผ่านไป องค์ชายฟู่ซิวเหิง ก็ยิ่งจมอยู่ในห้วงของความพ่ายแพ้ ทุกครั้งที่เสียเงินเดิมพัน ร่างกายของฟู่ซิวเหิงก็ยิ่งสั่นสะท้านกับความโกรธและความผิดหวังที่ไม่อาจระงับได้ มือของเขากำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดออกมา เขาทุบตีตัวแทนของตนไม่ยั้งราวกับมันเป็นเพียงสุนัขที่ทำให้เขาผิดหวัง ใบหน้าของตัวแทนบวมเป่งและแดงก่ำไปจากแรงตบ ท่าทางของมันบัดนี้ดูเหมือนคนที่เกือบจะยอมแพ้ต่อโชคชะตา ร่างกายสั่นระริกจากความเจ็บปวด ความสมเพชในตัวเองนั้นชัดเจนราวกับคนที่ถูกทิ้งขว้าง

แต่ไม่ว่าเขาจะทุ่มเทไปเท่าไร ทุกการหมุนของลูกเต๋า ทุกการโยนของไพ่ กลับกลายเป็นการพ่ายแพ้ที่ตามมาอย่างไม่หยุดหย่อน ตัวแทนขององค์ชายยิ่งรู้สึกถึงความสิ้นหวังที่สะท้อนออกมาจากองค์ชาย ฟู่ซิวเหิงได้แต่กัดฟันแน่น พยายามอย่างสุดชีวิต แต่การสูญเสียก็ยังคงเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกที่เหมือนกับกำลังจมลึกลงไปในหลุมดำของความพ่ายแพ้ไม่มีที่สิ้นสุด

เหงื่อเย็น เริ่มไหลลงตามใบหน้าขององค์ชาย ฟู่ซิวเหิงจนชุ่มโชก ร่างกายเขารู้สึกเหมือนจะทนไม่ไหว หัวใจของฟู่ซิวเหิง กำลังเต้นรัวอย่างเร็ว ราวกับว่าทุกการสูญเสียที่เกิดขึ้นมันกำลังจะทำให้เขาหมดลมหายใจไป ในห้วงความคิดที่เต็มไปด้วยความมืดมน เขาเริ่มรู้สึกเหมือนลมหายใจของตัวเองจะหายไปกับเสียงของลูกเต๋าที่กลิ้งไปอย่างไร้ทางออก

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอึดอัด ทุกสายตาจับจ้องไปที่การพ่ายแพ้ขององค์ชาย ฟู่ซิวเหิง ในขณะที่ เหล่าสักขีพยาน ที่ยืนดูอยู่ต่างก็เริ่มสัมผัสถึงความหวาดกลัวและความตกใจที่แพร่กระจายไปทั่วทั้งห้อง เหงื่อของพวกเขาไหลราวกับฝนตก พวกเขารู้ดีว่าการเดิมพันในครั้งนี้มันไม่ใช่แค่การทดสอบโชคชะตา แต่มันคือการทดสอบอำนาจ ความเสียหายที่กำลังเกิดขึ้นนี้จะกลายเป็นบทเรียนอันแสนเจ็บปวดสำหรับองค์ชาย ฟู่ซิวเหิงและทุกคนที่มองอยู่

เมื่อผลลัพธ์ออกมาเป็นความพ่ายแพ้ขององค์ชาย ฟู่ซิวเหิง ทุกสิ่งในห้องก็กลายเป็นความเงียบงันที่แสนจะน่าสยดสยอง ไม่มีเสียงใดๆ นอกจากเสียงหายใจของคนที่ยืนอยู่รอบๆ และเสียงเคาะลูกเต๋าที่ทิ้งตัวลงบนโต๊ะ มันเหมือนกับเสียงคำตัดสินที่สะท้อนกลับมาอย่างชัดเจน การพ่ายแพ้ครั้งนี้ไม่ได้ทำให้เขาแค่สูญเสียเงิน แต่ทำให้ อำนาจของเขา และ ชีวิตของเขา กำลังตกอยู่ในอันตราย