ตอนที่ 119 ไม่อยากยอมรับความจริง

หรือในบางที… นี่อาจเป็นชะตากรรมที่ฟ้ากำหนดไว้แล้ว อ๋องฟู่หยางเซิน ที่เคยเจ้าเล่ห์และแยบยล กำลังเผชิญกับสิ่งที่เขาเคยมอบให้ผู้อื่น… การทรยศจากคนใกล้ตัว!

ย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน คือบุรุษผู้ทะเยอทะยานเกินใคร แม้แต่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ไม่สามารถขวางกั้นความปรารถนาอันแรงกล้าของเขาได้ ถึงแม้ ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียน จะเป็นพี่ชายโดยสายเลือด แต่สิ่งนั้นก็ไม่ได้เป็นหลักประกันใดๆ ว่าจะทำให้ท่านอ๋องยอมศิโรราบ เพราะความปรารถนาในอำนาจย่อมอยู่เหนือทุกสิ่ง!

ท่านอ๋องเลือกใช้ ซุนฮ่าว บุตรชายบุญธรรมของฮ่องเต้ ผู้ที่พระองค์ไว้ใจที่สุด เป็นเครื่องมือในการกำจัดฮ่องเต้ เขาสั่งให้ซุนฮ่าววางยาพิษ และเฝ้าดู ความอ่อนแอที่ค่อยๆ กัดกินพี่ชายของตนเองไปทีละน้อย ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยปกครองเหนือแผ่นดิน กลับกลายเป็นบุรุษที่ร่างกายอ่อนแอลงจนในที่สุดก็ไม่มีพลังเหลือพอที่จะควบคุมอำนาจได้อีกต่อไป

และบัดนี้…

อ๋องฟู่หยางเซิน กำลังพบเจอสิ่งเดียวกันเพียงแต่เขายังไม่รู้ตัว!

คนที่เขาเคยเลี้ยงดูและรักใคร่ บุตรชายที่เขาเคยวางใจมากที่สุด กำลังใช้แผนการเดียวกันนั้นกับเขาเอง ฟู่ซิวเหิง กำลังมอบยาพิษให้กับเขา ครั้งแล้วครั้งเล่า ใต้หน้ากากของความภักดีที่เสแสร้ง

การถูกทรยศจากคนใกล้ตัวมันเป็นความเจ็บปวดที่เขาเคยมอบให้ผู้อื่น และในที่สุดโชคชะตาก็ตอบแทนเขากลับคืนมา

เขาไม่เคยคิดเลยว่า สิ่งที่เขาเคยทำกับพี่ชาย จะกลายเป็นสิ่งที่บุตรชายของเขาทำกับตนเอง!

ร่างกายของท่านอ๋องเริ่มอ่อนแอลงทุกวัน เหมือนกับฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียนในอดีต เขาค่อยๆ สูญเสียพลังอำนาจ โดยที่ไม่ทันระแคะระคายถึงเงาของหายนะที่คืบคลานเข้ามาหา

ในช่วงเวลานี้เองที่ร่างกายของท่านอ๋องเริ่มที่จะอ่อนแออย่างถึงขีดสุดฟู่ซิวเหิงกลับฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาของเขาเป็นประกายเยือกเย็น! มันคือเวลาที่เขารอคอยมาโดยตลอด…

ทรัพยากรที่เขาหยิบยืมมาจากเยี่ยจิงหลิน มิได้นำมาใช้เพียงเพื่อเสริมสร้างอำนาจของตนเท่านั้น แต่มันถูกนำไปใช้เพื่อ จ้างวานเหล่ามือสังหารชั้นยอด นักฆ่าผู้ไร้ตัวตน เหล่าภูตในเงามืด

“กำจัดคนของท่านอ๋องให้หมด ไม่ให้เหลือแม้แต่เงา” มันเริ่มขึ้นในค่ำคืนแห่งความเงียบงัน…

ทหารผู้ภักดีต่อท่านอ๋องถูกปลิดชีพไปทีละคน

ขุนนางที่เคยยืนหยัดเคียงข้างท่านอ๋อง ล้มตายโดยไร้สุ้มเสียง

ทุกอย่างถูกดำเนินการอย่างรวดเร็ว เฉียบขาด และไร้ความปรานี

ขณะที่ท่านอ๋องยังคงนอนป่วยอยู่… ทุกอย่างรอบตัวเขากำลังถูกทำลายลงอย่างช้าๆ เขาไม่รู้เลยว่า กำลังจะตื่นขึ้นมาพบกับความว่างเปล่าภายในห้องพักของ ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน บรรยากาศเงียบสงัดราวกับสุสาน ทุกสิ่งรอบตัวเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเย็นชาและความมืดมิด ร่างกายของท่านอ๋องซูบซีด อ่อนแรงจากพิษที่ค่อยๆ กัดกินมาตลอดหลายวัน เขาไม่เคยเอะใจเลยว่า บุตรชายของตนเองจะเป็นผู้วางยาพิษนี้แก่เขาแต่บัดนี้... ความจริงที่โหดร้ายกำลังจะถูกเปิดเผย

"ท่านพ่อ... เมื่อไหร่ตัวท่านจะตายๆ ไปเสียที?"

เสียงเย็นเยียบของ องค์ชายฟู่ซิวเหิง ดังขึ้นในความเงียบ ไร้ซึ่งความเคารพ และ เต็มไปด้วยความชิงชัง

ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน ที่กำลังนอนอ่อนแรงอยู่บนเตียง หันศีรษะไปมองบุตรชายของตนด้วยความตื่นตระหนก แววตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

"หะ... เมื่อกี้ตัวเจ้าพูดว่าอะไรนะ?"

เสียงของเขาแผ่วเบาและสั่นเครือ เขาไม่อยากเชื่อว่านี่คือคำพูดที่ออกมาจากปากของฟู่ซิวเหิง บุตรชายที่เขารักที่สุด...

ฟู่ซิวเหิงเพียงแค่ยิ้มเย็น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด แววตาที่เคยเต็มไปด้วยความเคารพบัดนี้กลับกลายเป็นแววตาของปีศาจร้าย

"ข้าถามท่านว่า... เมื่อไหร่ตัวท่านจะตายไปเสียที?"

เสียงของเขากรีดแทงเข้าไปในจิตใจของท่านอ๋องดั่งคมดาบ! จิตวิญญาณของท่านอ๋องแทบจะแหลกสลายลงในทันที ราวกับโลกทั้งใบของเขาพังทลายลงตรงหน้า เขาเฝ้าถนอมบุตรชายคนนี้มาตลอดชีวิต ให้การศึกษา สั่งสมอำนาจ ให้เขาได้รับทุกสิ่งที่ดีที่สุด แล้วนี่หรือคือสิ่งที่เขาได้รับตอบแทน?

"ทั้งหมดเป็นฝีมือของเจ้าใช่หรือไม่?" เสียงของท่านอ๋องสั่นเครือ แฝงไปด้วยความหวาดหวั่น เขาอยากจะปฏิเสธความจริงตรงหน้า แต่แววตาของฟู่ซิวเหิงกลับเป็นคำตอบที่ชัดเจนกว่าอะไรทั้งสิ้น

“เจ้าเป็นคนทำให้ข้าต้องเป็นเช่นนี้?!” ความจริงกระแทกเข้ากลางใจราวกับสายฟ้าฟาดเขาคิดมาตลอดว่าตัวเองเพียงแค่ป่วยธรรมดา คิดว่าเพียงแค่พักฟื้นเดี๋ยวก็หายดี แต่ที่ไหนได้ เขากำลังถูกวางยาพิษ... และฝีมือของผู้ที่ทำ ก็คือบุตรชายที่เขารักและไว้ใจมากที่สุด!

"ฟู่ซิวเหิง... เจ้าทำกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร?!" เสียงของท่านอ๋องเต็มไปด้วยความปวดร้าวและความแค้น น้ำเสียงของเขาเจ็บปวดจนแทบสะอื้น

"ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าทำก็เพื่อเจ้าอำนาจทั้งหมด ทรัพย์สินทั้งหมด สักวันมันก็จะตกเป็นของเจ้า!"

ท่านอ๋องถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา เขาไม่เคยคิดเลยว่าบุตรชายที่เขาเคยรักและวางใจ จะกลับกลายเป็นปีศาจที่พร้อมจะทรยศและสังหารตนเองแต่ฟู่ซิวเหิงกลับหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน

"ไม่... ตัวข้าไม่ต้องการรอ!" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและอำมหิต

"ข้าอยากได้ตอนนี้! ข้าอยากขึ้นเป็นใหญ่ในตอนนี้ ข้าอดทนให้ผู้คนเหยียดหยามมานานเกินพอแล้ว ตัวท่านก็จงรีบไปที่ชอบที่ชอบซะ!"

ฟู่ซิวเหิงกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกระหายอำนาจ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

ท่านอ๋องฟู่หยางเซินจ้องมองบุตรชายของตนด้วยความอึ้งงัน

นี่ไม่ใช่บุตรชายที่เขาเคยรู้จักนี่ไม่ใช่เด็กชายที่เขาเคยเลี้ยงดูแต่นี่คือปีศาจที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยมือของตนเอง!

ร่างของเขาสั่นสะท้าน… ไม่ใช่เพราะพิษ… แต่เป็นเพราะความจริงที่เขาไม่อยากยอมรับ!