ตอนที่ 20 ผู้คุมสอบที่หยาบช้า

เมืองหลวงแห่งนี้เปรียบเสมือนหัวใจแห่งอำนาจและความรู้ ภายในเมืองมีสถานที่ที่ผู้คนต่างกล่าวถึง โรงเรียนฝึกตน สถานที่ซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของผู้คนได้โดยสิ้นเชิง โรงเรียนฝึกตนแห่งนี้ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่สอนทักษะเท่านั้น แต่ยังเป็นจุดเริ่มต้นของบุคคลที่ยิ่งใหญ่ในทุกแขนง ตั้งแต่แม่ทัพผู้กล้าหาญ นักผจญภัยระดับสูง ไปจนถึงผู้เชี่ยวชาญในอาชีพเฉพาะด้าน

ภายในโรงเรียนแห่งนี้มีหลักสูตรที่ครอบคลุมทุกแขนง ตั้งแต่ศิลปะการต่อสู้ที่ดุดัน ความรู้ด้านปราณที่ซับซ้อน ไปจนถึงทักษะการประดิษฐ์และการค้าขาย แม้แต่วิชาที่ดูเรียบง่ายก็ได้รับการถ่ายทอดอย่างพิถีพิถัน ทุกคนที่เข้ามาเรียนต่างมีเป้าหมายในการพัฒนาตัวเองและสร้างอนาคตที่ดีขึ้น

การเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนฝึกตนมีอยู่สองเส้นทาง วิธีแรกคือการใช้ทุนทรัพย์อันมหาศาล ซึ่งเป็นวิธีที่ชนชั้นสูงนิยมเลือก เนื่องจากพวกเขามีทรัพยากรที่พร้อมเพรียง ส่วนวิธีที่สองคือการผ่านการทดสอบที่เข้มงวดและท้าทาย วิธีนี้เหมาะสำหรับผู้ที่ไม่มีทรัพย์สินมากมาย แต่มีความมุ่งมั่นและพรสวรรค์เป็นอาวุธ โรงเรียนจะเปิดโอกาสให้ผู้ที่ผ่านการทดสอบได้เข้าเรียนโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายแม้แต่น้อย เพราะเป้าหมายสูงสุดของโรงเรียนคือต้องการสร้างยอดคน

ณ ห้องโถงใหญ่ภายในคฤหาสน์ตระกูลซุน เสียงของท่านแม่ทัพซุนเทาดังกังวานด้วยความมั่นใจ “ข้ามีทรัพยากรอย่างเพียงพอที่จะให้บุตรหลานของเราทุกคนได้เข้าไปในสถานที่แห่งนั้น” สายตาของเขาฉายแววเด็ดเดี่ยวและเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ สำหรับซุนเทาแล้ว การใช้ทรัพย์สินเพียงเล็กน้อยเพื่อซื้ออนาคตให้กับลูกหลานนับว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดาย อีกทั้งยังเป็นหนทางที่จะส่งเสริมชื่อเสียงของตระกูลให้ยิ่งใหญ่ขึ้น

แต่ทว่าคำตอบที่เขาได้รับกลับไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดคิด “ข้าจะไม่ใช้เงินของท่าน” น้ำเสียงนิ่งสงบของเยี่ยจิงหลินดังก้องทั่วห้องโถง นางยืนอยู่ตรงหน้าท่านแม่ทัพผู้น่าเกรงขามด้วยความเยือกเย็นในแววตา “ข้าจะเข้าด้วยตัวของข้าเอง”

คำพูดของนางสะท้อนถึงความมุ่งมั่นและการไม่ยอมพึ่งพาผู้อื่น โดยเฉพาะคนที่นางเรียกว่า “ท่านพ่อ” ซึ่งในสายตาของนางนั้น เป็นบุคคลที่นางรู้สึกว่าไร้หัวใจ เยี่ยจิงหลินไม่ต้องการที่จะติดหนี้บุญคุณใคร แม้กระทั่งผู้ให้กำเนิดของนางเอง

ซุนเทาเงียบไปครู่หนึ่ง แต่กลับไม่มีแววโกรธเกรี้ยวในท่าทีของเขา “ในเมื่อตัวเจ้าอยากที่จะทำเช่นนั้นก็ตามใจ” คำตอบของเขาเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยความเข้าใจลึกซึ้ง ท่านแม่ทัพไม่ได้ขุ่นเคือง เพราะเขารู้ดีกว่าผู้ใดถึงความสามารถที่แท้จริงของบุตรสาวผู้นี้ นางมิใช่บุคคลที่ต้องการความช่วยเหลือหรือการสนับสนุนจากใคร พรสวรรค์และความแข็งแกร่งในตัวของเยี่ยจิงหลินนั้นมากเกินพอที่จะทำให้นางผ่านการทดสอบอันเข้มงวดของโรงเรียนฝึกตนได้ด้วยตัวเอง

เช้าวันรุ่งขึ้น เยี่ยจิงหลินเดินทางมาถึงโรงเรียนฝึกตน ท่ามกลางผู้คนมากมายนับพันที่ต่างมีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือการพลิกชะตาชีวิตของตนเอง สายลมอ่อนพัดพาเสียงพูดคุยจอแจจากฝูงชน เสริมบรรยากาศของความมุ่งมั่นและความคาดหวัง

โรงเรียนฝึกตนแห่งนี้มีประตูทางเข้าใหญ่สองบาน บานแรกตั้งอยู่ทางด้านขวา สร้างขึ้นอย่างวิจิตรงดงาม บ่งบอกถึงสถานะของผู้ที่ผ่านเข้าไป ผู้คนที่ใช้ประตูนี้คือบุตรหลานของขุนนางและชนชั้นสูง ผู้ซึ่งมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะจ่ายค่าธรรมเนียมในการเข้าเรียน แถวของประตูนี้สั้นอย่างน่าใจหาย มีเพียงไม่กี่คนที่ต่อคิวอย่างไม่รีบร้อน

ส่วนทางเข้าที่สอง ตั้งอยู่ทางด้านซ้าย แม้ประตูจะเรียบง่าย แต่กลับเต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายชนชั้นที่มุ่งหวังจะเปลี่ยนแปลงชีวิตตนเองโดยพึ่งพาความสามารถของตัวเองเท่านั้น แถวยาวเหยียดเป็นภาพสะท้อนของจำนวนคนที่เชื่อมั่นในพรสวรรค์หรือไม่มีทางเลือกอื่น

เยี่ยจิงหลินยืนอยู่ในแถวประตูที่สอง นางแต่งกายด้วยชุดเรียบง่ายที่ดูไม่ต่างจากสามัญชนทั่วไป ไม่มีสิ่งใดบ่งบอกถึงชาติกำเนิดหรือสถานะที่แท้จริงของเธอ แต่หากมองใกล้ๆ จะเห็นถึงรายละเอียดที่บ่งบอกถึงความประณีต ชุดนี้ถูกตัดเย็บด้วยฝีมือของมารดาของเธอ ซึ่งลงมือด้วยความรักและความตั้งใจ แม้จะเรียบง่าย แต่เมื่อนางสวมใส่ กลับให้ความรู้สึกอบอุ่น

ในห้องทดสอบ แต่ละห้องมีหินผลึกหลากสีขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ผลึกเหล่านี้เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ลงอักขระโบราณไว้โดยรอบ เปล่งประกายแสงจางๆ ซึ่งบ่งบอกถึงพลังงานลึกลับที่แฝงอยู่ การทดสอบนั้นเรียบง่ายแต่ท้าทาย ผู้สมัครจะต้องวางมือบนผลึกและส่งพลังปราณเข้าสู่ภายในผลึก ตัวผลึกจะตอบสนองต่อคุณสมบัติของพลังปราณที่ตรวจจับได้ ด้วยการเปลี่ยนแปลงสีสันและความสว่าง

หากผู้สมัครมีพลังปราณที่เพียงพอหรืออยู่ในเกณฑ์ที่กำหนด ผลึกจะส่องแสงสดใส บ่งบอกถึงคุณสมบัติที่เหมาะสมสำหรับการฝึกตน แต่หากพลังปราณไม่ถึงเกณฑ์ ผลึกจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ซึ่งหมายความว่าผู้สมัครจะถูกคัดออกในทันที

เมื่อเยี่ยจิงหลินก้าวเท้าเข้าสู่ห้องทดสอบ บรรยากาศในห้องพลันเปลี่ยนไปทันที ผู้คุมการทดสอบซึ่งเป็นชายหนุ่มวัยกลางคนจ้องมองนางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงในความงดงามของเธอ แม้ว่านางจะแต่งกายด้วยชุดธรรมดาที่ดูเรียบง่าย แต่ความสง่างามตามธรรมชาติของนางกลับทำให้เขาละสายตาไม่ได้

หลังจากนั้น สีหน้าของชายผู้นี้เปลี่ยนเป็นทรงภูมิอย่างจงใจ เขาพยายามแสดงท่าทางให้ดูมีอำนาจ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้เยี่ยจิงหลิน “สาวน้อย ข้าประเมินด้วยสายตาก็พอรู้แล้วว่า ระดับพลังปราณของเจ้านั้นไม่น่าจะเข้าขั้น ทดสอบไปก็คงไร้ประโยชน์” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าแฝงไว้ด้วยการดูถูก

แต่ก่อนที่เยี่ยจิงหลินจะตอบสนองอะไร ชายผู้นั้นกลับเปลี่ยนท่าที สายตาที่ดูสุภาพและอ่อนโยนกลับกลายเป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาหยาบช้า “ถ้าเจ้ายอมให้ข้าแตะสัมผัสหน้าอกที่อวบอิ่มสักครั้ง ข้าจะยินดีให้เจ้าผ่านการทดสอบไปโดยง่าย” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มเย้ยหยัน

ชายผู้นี้เป็นที่เลื่องลือในเรื่องความหยาบช้าและความอันตรายภายในโรงเรียน ผู้ทดสอบหญิงหลายคนตกเป็นเหยื่อของเขา เนื่องจากพวกนางไม่มั่นใจในพลังปราณของตน และไม่กล้าเผชิญหน้ากับความเสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ ชายผู้นี้ใช้วิธีการเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเกิดความย่ามใจอย่างยิ่ง

แต่ครั้งนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น ก่อนที่มือหยาบช้าของเขาจะสัมผัสตัวเยี่ยจิงหลิน เสียง “ฉั่ว!” ดังขึ้น เธอใช้ทักษะลับเฉพาะตัดข้อมือของเขาในพริบตา ชายผู้นั้นส่งเสียงร้องโหยหวน “อ๊ากกกก!” เลือดสีแดงฉานพุ่งกระจายออกมาราวกับน้ำพุร้อน ร่างของเขาล้มลงดิ้นพล่านไปมาด้วยความเจ็บปวด

เสียงกรีดร้องดังลั่นของเขาสร้างความแตกตื่นให้กับผู้ทดสอบในห้องใกล้เคียง ทุกคนต่างหันมามองที่ห้องนี้ด้วยความตื่นตะลึง ผู้คุมการทดสอบคนอื่นรีบเร่งเข้ามาดูสถานการณ์

เยี่ยจิงหลินยังคงยืนนิ่ง ดวงตาของเธอเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง “เจ้าคิดจะเหยียบย่ำข้าเหมือนคนอื่นหรือ?” น้ำเสียงของเธอเย็นชาและหนักแน่น ท่าทางของเธอไม่ได้สะทกสะท้านต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น