(SS2) เมืองที่กล้ารัก CHAPTER 12: เมืองที่กล้ารัก — โต๊ะยาวถึงลานศาลา

เช้าวันอาทิตย์ แสงแรกคลี่คลุมคลองเป็นฟิล์มสีชา ตรอกหน้าร้าน “ขิม” คล้ายหายใจลึกพร้อมกันทั้งซอย นิกยืนกลางห้องถือเช็กลิสต์ “ลานศาลา” เสียงเมโทรนอมช้อนของธาม ติ๊ก–ติ๊ก–ติ๊ก เบากว่าทุกวัน เหมือนบอกให้ใจทีมค่อย ๆ ตั้งไฟ ป้ายผ้าผืนใหม่ที่ขึงกับคานไม้เขียนคำคุ้น “กติกาบ้าน—ฟังก่อนถ่าย / สุกก่อนสวย / เส้นเทา = พื้นที่เคารพ” ถัดไปเป็นโพสเตอร์สีน้ำตาลอุ่น—โลโก้ ช้อนกับปากกา คู่กับชื่อเล่ม เรื่องเล่าจากครัว — เมืองที่ฟังมากกว่าดัง มุมล่างติดสติกเกอร์เล็ก “รายได้ส่วนหนึ่ง: ข้าวกล่องวันฝน”

ปรุงตรวจลิสต์ของกินที่จะย้ายไปลานศาลา “ข้าวต้มปลา—ซุปพักไฟยาว, ฉู่ฉี่ปลาดุก—ไฟกลางหนึ่งคำ, หอมแดงเจียวเล่าเรื่อง—โรยมือ, น้ำขิง—อุ่นคอ” รุ่งยืนข้าง ๆ ถือแฟ้ม “บทอ่านกลางลาน” ที่เขียนเพิ่มเมื่อคืน—หัวข้อ บ้านเดินได้ กับ เมโทรนอมกลางเมือง เขาพับจดหมายของพ่อแม่ไว้ในช่องหน้าปก ใกล้การ์ด “ไข่เจียวฟูของบ้านเรา” ที่พ่อส่งสูตรมา ชายตามิได้ตั้งใจ แต่หัวใจตั้งมั่นแล้ว

“ขอให้ย้าย ‘กติกาบ้าน’ ไปทั้งแผ่น ไม่ใช่ย้ายแค่ป้าย” นิกอ่านบันทึกจากซองสีน้ำตาลเมื่อวาน แล้วเงยหน้ามองทีม “เราจะย้าย ‘วิธีหายใจ’ ไปด้วย—ไม่ใช่แค่คำ”

“โอเ