공유

Chapter 25

last update 최신 업데이트: 2025-11-03 01:09:07

Chapter 25

ตอนเช้ากรชวิลหาคำตอบที่อยากรู้ คนแรกที่เขาคิดว่า มีความสัมพันธ์กับณศรินทร์คือ ยศพล กรชวิลคิดวิธีถามข้อมูลจากยศพล โดยไม่ให้อีกฝ่ายสงสัย ด้วยการพูดถึงเรื่องงานที่มารดาของพวกเขาคิดทำร่วมกัน ก่อนถามยศพลว่า เมื่อวานพาณศรินทร์ไปไหน คำตอบคือ กินข้าวกับไปเที่ยวผับ เป็นคำตอบเหมือนกับณศรินทร์บอกตน

ณศรินทร์ไม่ได้โกหก...แล้วเครื่องป้องกันเหล่านั้น หล่อนซื้อมาทำไม

หรือว่า ใช้กับคนอื่น กรชวิลคิดได้ทางเดียว แต่เมื่อนึกย้อนถึงคำพูดณศรินทร์ที่ว่า ตนจะใส่ใจทำไม เมื่อความสัมพันธ์ลับนี้ไม่มีข้อตกลงว่า เขาหรือหล่อนจะมีคนอื่นไม่ได้

ใช่...ต่างฝ่ายต่างมีคนอื่นได้

ทว่าสำหรับณศรินทร์ ไม่ได้...หล่อนต้องมีเขาคนเดียว

ขณะกำลังนอนกอด นอนมองหน้าณศรินทร์ เปลือกตาเขาค่อยๆ ปิดลง จนในที่สุดก็หลับตามสาวร่างเล็ก ทั้งที่เขาไม่เคยนอนกลางวัน แต่เหตุใดไม่ทราบได้ ดันเผลอหลับซะงั้น

หลับแบบนี้กรชวิลมีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูก...

หลับโดยกอดณศรินทร์แนบกาย

17.30 น.

อรัญญามารีสอร์ท ด้วยเหตุผลที่ว่าติดต่อกรชวิลไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นทางมือถือ ทางไลน์ หรือแม้แต่โทรศัพท์มาที่ห้องทำงานเขา โทรถามกิตติลูกน้องคนสนิ
이 책을.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 90

    ความฝันของเตชธรที่ว่า อยากนอนกับในอ้อมกอดบิดามารดา เด็กชายได้รับสิ่งนั้นทุกวัน กรชวิลดูแลเอาใจใส่หัวใจทั้งสามดวงของเขาเต็มที่ ไม่ขาด มีแต่เกินร้อย อาจทะลุถึงพันเลยไปถึงหมื่นก็ว่าได้บนเตียงนอนขนาดคิงไซร์ของกรชวิลและณศรินทร์ มีร่างคนสี่คนนอนอยู่ เตชธรกับณประภานอนตรงกลาง โดยมีบุพการีนอนขนาบข้างณประภาหลับไปแล้ว เหลือเพียงเตชธรที่นอนฟังนิทานจากปากกรชวิล ที่วันนี้เล่านิทานเรื่องโปรด ฟังเป็นร้อยครั้งก็ไม่เบื่อ นั่นคือเรื่องปลานิลกับผองเพื่อน ความที่เล่าบ่อย ตอนนี้กรชวิลไม่ต้องอ่านตามหนังสือ เขาเล่าเรื่องราวได้อย่างคล่องปาก แต่ก็ยังให้ลูกชายดูภาพในหนังสือ“ปลานิลน้อยของคุณพ่อ นอนได้แล้วนะครับ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะครับ” กรชวิลบอกลูกชายที่หาว“คุณพ่อฮะ พรุ่งนี้ผมอยากกินโจ๊กรวมมิตรฮะ” เตชธรบอกบิดา “ใส่กุ้งเยอะๆ นะคับ ผมชอบ”“ได้ครับ พ่อจัดให้ชามใหญ่ๆ เลยดีไหม” นอกจากตามใจเมีย เขาก็ตามใจลูกด้วย“ดีฮะคุณพ่อ” เด็กชายยิ้มร่า หันไปหอมแก้มมารดา “ราตรีสวัสดิ์คับคุณแม่”“จ้ะ ราตรีสวัสดิ์ครับ” หล่อนหอมแก้มลูกชายบ้าง“กู๊ดไนท์ฮะคุณพ่อ” เด็กชายไม่ลืมบอกบิดาบ้าง “รักคุณพ่อ คุณแม่และน้องลูกพลับฮะ”“คุณพ

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 89

    Chapter 89“วันเสาร์นี้พี่ณรงค์กับคุณลุงคุณป้าจะมาไร่ พี่ว่าจะทำสเต็กเนื้อวากิว พี่สั่งร้านไว้แล้ว วันนี้จะแวะไปเอา” กรชวิลบอกภรรยา ขณะทานอาหาร “พี่สั่งกุ้งไว้ด้วย วันก่อนเอยบอกอยากกินกุ้งทอดกระเทียมพริกไทย พี่เลยจัดให้ห้าโลเลย” เมียอยากกินอะไรต้องได้กิน “ขอบคุณค่ะ เอากระเทียมเยอะๆ นะคะ เอยชอบ” “จัดไปครับคนสวย” เขาตามใจณศรินทร์เสมอ “พี่ยักษ์คะ เย็นนี้เอยว่าจะไปร้านพี่เอ็มค่ะ พี่เอ็มเปิดร้านอาหาร” ณศรินทร์ยังกลัวว่า สามีจอมหวงจะให้ไปหรือไม่ “เย็นนี้เราไปฝากท้องที่ร้านพี่เอ็มดีไหมคะ” “อืม เอาสิครับ ก่อนไปพี่ขอพาเตไปซื้อของเล่นก่อนนะ บ่นว่าอยากได้หุ่นยนต์ตัวใหม่” “เอยว่า พี่ยักษ์ตามใจเตเกินไปนะคะ เท่าที่มีอยู่ก็ล้นห้องแล้ว เล่นแทบไม่หมด” หล่อนปรามสามี “เยอะที่ไหนกัน ไม่กี่ตัวเอง” พ่อบุญทุ่มเห็นต่าง แม้ว่าณศรินทร์พูดถูกทุกประการก็ตาม “เอาน่า พี่ซื้อไหว แค่นี้เอง เอยตามใจพี่เถอะนะครับ” ณศรินทร์รู้ดีว่าห้ามไม่ได้ หล่อนแค่ไม่อยากให้กรชวิลตามใจลูกมาก เพราะอาจเคยตัวได้ “แต่พี่ก็ไม่ลืมเอยนะครับ พี่สั่งกระเ

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 88

    สองปีต่อมา ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น กรชวิลกับกรชีวัน แบ่งธุรกิจกันดูแล โดยแบ่งผลประโยชน์ทุกอย่างกันคนละครึ่ง ซึ่งก็ทำเช่นนี้มานานเป็นสิบปีแล้ว เรื่องการขัดแย้งจึงไม่มี กรชีวันแต่งงานกับพรรณดารา และย้ายมาอยู่บ้านในไร่ชวนชม ส่วนกรชวิลอยู่กับณศรินทร์ที่บ้านราชาวดี ณศรินทร์เป็นแม่บ้านกรชวิลเต็มตัว แต่ก็ไม่ใช่ว่า หล่อนต้องเหนื่อยทำงานบ้าน ดูแลสามีและลูก ตรงกันข้าม หล่อนแทบไม่ได้หยิบจับทำอะไรเลย กรชวิลสั่งห้ามไปหมด กลัวว่าเมียรักเหนื่อย หล่อนมีหน้าที่แค่ส่งยิ้มเป็นกำลังใจ นั่งสวยๆ ให้เขามองเท่านั้น ธุรกิจจัดของว่าง เวลานี้ณศรินทร์ไม่ได้ทำแล้ว หล่อนยกธุรกิจนี้ให้จารุวรรณกับวราดรช่วยกันทำ ซึ่งทั้งสองก็ยังคงทำงานนี้หาเลี้ยงชีพจนถึงทุกวันนี้ กรชวิลทำตามคำพูดทุกข้อ เขาเป็นหัวหน้าครอบครัว มีหน้าที่ดูแลภรรยาและลูก ยิ่งตอนนี้มีสมาชิกในบ้านเพิ่มมาอีกหนึ่งคน เป็นเด็กหญิงอายุหนึ่งปี นามว่า ณประภานิกเนมว่าลูกพลับ และอีกหนึ่งชีวิตที่ในครรภ์ณศรินทร์ อายุครรภ์เกือบแปดเดือน ทำให้กรชวิลยิ่งเป็นห่วง เขาจึงต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ด้วยความเบื่อที่ถูกสามีสั่งห้

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 87

    Chapter 87“พี่ยักษ์...พี่ยักษ์” หล่อนเปล่งเสียงแห่งความสุข หลังพานพบวิมานสวรรค์ ที่ไม่ได้เยี่ยมเยือนมาหลายปี มันยังคงสวยงามประทับใจเช่นเคย เพิ่มเติมคืออิ่มไปทั่วดวงใจยามณศรินทร์สุขสม คือช่วงวินาทีที่กรชวิลทรมานที่สุด ช่องทางรักตอดเป็นจังหวะ โอบล้อมกายชายที่ยังคงขับกายไม่หยุดพัก เพิ่มความแรงมากยิ่งขึ้น ระรัวจนร่างสาวกระเพื่อมไหมไปตามแรง“โอ้ว...เอยจ๋า...เอย...พี่จะทนไม่ไหวแล้ว...ทั้งเสียวทั้งรัดตัวพี่...อา” เขาคลั่งมาก คลั่งรสกามที่เสพสม อัดกายเข้าสุดออกสุด ความเร็วประหนึ่งอาชาไนยกำลังวิ่งเข้าเส้นชัยแต่ช้าก่อน...เขาอยากอิ่มมากกว่านี้กรชวิลหยุดการเคลื่อนไหว ปรับเปลี่ยนท่วงท่า จับขาเรียวสวยทั้งสองข้างพาดบ่า ดันร่างสาวโย้ไปข้างหน้า บั้นท้ายงามงอนลอยเด่นเหนือที่นอน เขาใช้มือใหญ่เท้าลงข้างตัวหล่อน เพื่อเป็นหลักยึด จากนั้นก็สาดใส่ความเป็นชายเข้าประสานร่างงามที่ร้องครางระงมจากความเสียวสะท้านสุดห้ามใจ“อา...แรงดีจัง...อา...พี่ยักษ์...พี่ยักษ์” ณศรินทร์ได้รับความสุขจากเขาอีกครั้ง เป็นครั้งที่สี่หรือห้าจำแทบไม่ได้ รู้แค่ว่า หัวใจอิ่มหนำจากรสสเน่หา แทบสำลักมันออกมาก็ว่าได้ กรชวิลเก่งและอึดไม่

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 86

    Chapter 86แม้ไม่ได้เล่นรักมาหลายปี ท่าความชำนาญ ความเก่งของณศรินทร์ ในการปรนนิบัติเขา ยังคงมีอยู่ มันมากสำหรับกรชวิลด้วย ทั้งมือ ปากและลิ้นณศรินทร์ คล้ายกำลังปลิดชีวาคนตัวโต ที่ส่งเสียงครางจากความเสียวอันซาบซ่าน“โอ้ว...เอยจ๋า...เอย...อูวว์ เสียวไปทั้งลำเลย...อา” ใครว่าชายตัวโตครางไม่เป็น กรชวิลเปล่งเสียงระบายความใคร่ ความร้อนระอุในร่างให้ออกไปบ้าง ไม่เช่นนั้นร่างเขาต้องแตกเป็นเสี่ยง จากความร้ายกาจของณศรินทร์ หล่อนดูดเม้ม ครอบครองแก่นกายใหญ่ ลิ้นเล็กเลียจากโคนสู่ปลาย ตวัดลิ้นไปรอบๆ ไล่กลับมามา เม้มดูดพวงสวรรค์จนเขาครางสั่น “พระเจ้า...อา...เสียว”กรชวิลไม่รู้สึกเกินจริง ผงกศีรษะมองณศรินทร์ ที่ยังคงเล้าโลมเอ็นใหญ่ต่อเนื่อง ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ราวกับว่าหล่อนเมามันอยู่กับสิ่งนั้น และเป็นเขาที่เริ่มทนไม่ไหว ลุกขึ้นนั่ง จับหัวไหล่หล่อนแล้วดันให้หน้าสาวออกจากท่อนเนื้อชาย“พี่อยากแตกในตัวเอยมากกว่านะ” เขาเอ่ยเสียงสั่น จับตัวสาวนอนบนที่นอน “ถึงเวลาเอยครางบ้างแล้ว จะให้เสียงเอยดังกว่าเสียงพี่อีก”“รีบทำสิคะ อย่าดีแต่ปาก” ณศรินทร์เย้าเสียงหวาน“รับรองได้ครางแน่” พูดจบกรชวิลก้มหน้าซบดอกบัวคู่งาม

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 85

    Chapter 85หนึ่งปีต่อมา เมื่อพายุฝนผ่านพ้นไป ท้องฟ้าย่อมสดใจ ชีวิตณศรินทร์ไม่มีความทุกข์ ความเศร้า ความเสียใจอีกต่อไปแล้ว มีเพียงความสุขอันอิ่มใจจากกรชวิล ที่ทุ่มเทให้หล่อนมาก ราวกับว่า เขาชดเชยความผิดในอดีตของตน ให้หล่อนไปตลอดชีวิต ในวันที่เกิดเรื่องเลวร้ายกับครอบครัวกรชวิล เป็นวันที่ณศรินทร์ปลดเปลื้องความโกรธแค้น ละทิ้งอยากสั่งสอนเขา ให้อภัยกรชวิลอย่างแท้จริง ณศรินทร์จำวินาทีที่รอคอยเขาอยู่หน้าห้องผ่าตัดได้ดี และนั่นทำให้หล่อนรู้ว่า ตนรักและเป็นห่วงกรชวิลมากแค่ไหน ความรักที่พยายามผลักดันออกไปจากหัวใจ หล่อนคิดว่าทำได้ สุดท้ายตระหนักด้วยตัวเองว่า ทำไม่ได้สักนิดเดียว มันถึงเวลาที่หล่อนจะมีความสุขอย่างแท้จริง ตามที่ศุภชัยเคยกล่าวไว้กับตน ความที่กรชวิลถูกทำร้าย ได้รับบาดเจ็บ และต้องการมาร่วมงานศพมารดา วิรัชจึงสวดอภิธรรมศพปนัดดาเจ็ดวัน เพื่อให้ร่างกายกรชวิลฟื้นตัวให้มากกว่านี้ วันนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า แม้แต่ณศรินทร์ยังร้องไห้กับการจากไปของนาง ไม่กล่าวถึงอรัญญาคงไม่ได้ เวลานี้หล่อนได้รับผลกรรมที่ทำไว้อย่างสาสม นอกจากถูกศาลจำคุกยี่สิบปี อรัญญาเป

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status