หญิงสาวผู้เมามาย

ตอนที่2

หญิงสาวผู้เมามาย

          พอหมดแก้ว ก้ามปูก็ชนแก้วกับเพื่อนๆอีกและยกดื่มที่เดียวหมดเหมือนแก้วแรก จนเพื่อนๆ ต้องร้องห้าม แต่หญิงสาวก็ไม่ฟัง

          “ไหวๆ ไม่ต้องกลัวว่าต้องแบกฉันกลับบ้าน”

         แค่เสียงพูดยังไม่เหมือนเดิม แต่หญิงสาวก็ยังมั่นใจ ว่าจะกลับบ้านได้เองในคืนนี้

          ไม่นานก้ามปูหญิงสาวปากแข็ง แต่คอไม่แข็งเหมือนปาก เพื่อนหันมาอีกที เธอก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะแล้ว

          “เอา...คราวนี้ใครจะแบกแม่นางไปจ๊ะ เราสองคนก็เดินแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว มีหวังแบกนางไปด้วย ได้ล้มกันอยู่กลางผับแน่ๆ”

          ส้มนั่งมองสภาพก้ามปู ที่ตัวอวบกว่าเธอและทรายอีก แถมตอนนี้ดูไม่มีสติจะช่วยเหลือตัวเองเลย

          “เดี๋ยวพี่จัดการเอง ทั้งสองคนก็เมามากแล้วกลับบ้านเถอะ เรื่องก้ามปูไม่ต้องเป็นห่วง”

          เสียงหล่อที่ดังมาจากด้านหลังของทั้งคู่ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือเสียงของพี่กวินคู่หมั้นสุดหล่อของก้ามปูเอง

          “พี่กวินรู้ได้อย่างไรคะ ว่าก้ามปูอยู่ที่นี่และตอนนี้ก็กำลังลังเมา”

          ทรายถามด้วยความแปลกใจ เพราะผับนี้ไม่ใช่คนน้อยๆ และโต๊ะที่กวินนั่งก็ห่างจากโต๊ะของพวกเธอไม่มีทางที่จะมองเห็นได้

          “พี่เห็นเราไปเข้าห้องน้ำ จำได้ว่าเป็นเพื่อนของก้ามปู ก็เลยลองเดินตามมาดู แต่เห็นก้ามปูกำลังสนุกเลยไม่อยากเข้ามาขัด”

          ชายหนุ่มชี้ไปทางส้ม หญิงสาวแอบเขินเพราะคิดว่ากวินต้องเห็นแน่ๆเลย ว่าเขาแอบถ่ายรูปเขามาให้เพื่อนๆดู

          “ถ้าอย่างนั้นพวกเราฝากก้ามปูด้วยนะคะ”

          ส้มรีบดึงมือทรายให้เดินตาม ก่อนจะบอกเหตุผล ว่าเธอไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม

         “สมน้ำหน้า ดีนะเขาไม่ว่าแกตรงๆ”

ทรายหัวเราะที่ส้มทำเป็นคิดว่าตัวเองเก่งแอบถ่ายรูปมาได้ พอถึงตอนนี้กลับมากลัวถูกคนโดนแอบถ่ายว่าเอา

วันนี้กวินพาลูกค้าที่มาจากต่างประเทศมาเที่ยว ก่อนที่จะเดินมาที่โต๊ะของสาวๆ เขาได้ให้พนักงานสาวที่มาด้วยส่งลูกค้ากลับไปแล้ว

ชายหนุ่มตัวสูงกล้ามใหญ่ประคองหญิงสาวที่เมาไม่ได้สติเดินไปที่รถของเขาที่จอดไว้ใกล้กับประตูทางออก อย่างไม่ลำบากมากนัก แต่รับรองถ้าเป็นส้มกับทราย มีหวังกลิ้งกันอยู่ข้างโต๊ะแน่ๆ

“อยากจะดื่ม ทั้งที่ตัวเองไม่เคย อยากจะตีก้นเสียจริงๆ”

สำหรับก้ามปูเธอเข้าใจว่ากวินเห็นหน้าเธอครั้งแรกก็คือในพิธีงานหมั้น แต่ความจริงแล้วชายหนุ่มแอบไปดูเธอที่มหาวิทยาลัย และคอยสังเกตสืบนิสัยใจคอของเธอ เพราะสำหรับกวินการแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เขาต้องการสืบให้แน่ชัดว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นเจ้าสาวของเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่ และจะสามารถอยู่กับเขาไปจนแก่เฒ่าได้ไหม

การที่แอบสืบมาตลอดทำให้ชายหนุ่มยอมตัดสินใจหมั้นตามความต้องการของครอบครัว และยิ่งมาเห็นหญิงสาวในสภาพนี้ เขายิ่งรู้สึกว่าเธอช่างดูน่ารัก ไม่โต อยู่ด้วยคงสนุกแน่ๆ

กวินตัดสินใจพาก้ามปูกลับไปที่บ้านของเขาและให้แม่บ้านมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ โดยให้ใส่ชุดนอนของเขาแทนก่อน

ชายหนุ่มอดกลัวว่าผ้าปูที่นอนของเขาต้องเปื้อนอ้วกไหมคืนนี้ แต่สุดท้ายคนเมาก็เอาแต่นอนกับละเมอเท่านั้น กว่าจะถึงเช้า กวินแทบไม่ได้นอน เพราะนอนไม่หลับ ทั้งเป็นห่วง ทั้งกังวล พอทำท่าจะง่วงก็ดันต้องมาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโวยวาย ของสาวในชุดนอนที่นอนอยู่ข้างเขา

“เฮ้ย! พี่กวินทำไมก้ามปูมาอยู่ที่นี่ แล้วที่นี่คือที่ไหน ว๊าย!...ทำไมฉันใส่ชุดนี้ นี่พี่กวิน......คนฉวยโอกาส”

ก้ามปูรัวคำถามแบบที่ไม่ต้องการได้คำตอบ เพราะเธอไม่ยอมเว้นจังหวะเลย กวินก็ได้แต่ยืนขำยิ่งเพิ่มความโมโหให้หญิงสาวเข้าไปใหญ่

“ขำอะไรหนักหนา ทำไมถึงได้ฉวยโอกาส ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย”

“ทีเมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย พี่นี่ทั้งดิ้น ทั้งร้อง ก้ามปูก็ไม่หยุด พี่ก็เลยต้องยอม”

ชายหนุ่มยิ่งพูดยั่วโมโหมากเท่าไหร่ หญิงสาวก็เสียงดังโวยวายมากเท่านั้น จนเสียงดังไปถึงข้างล่าง กรณ์กับมณีได้ยินด้วยความตกใจจึงรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องนอนของลูกชายคนเล็ก

“มีอะไรกัน กวินนี่ลูกพาผู้หญิงที่ไหนมานอนที่บ้านเรา”

มณีส่งเสียงมาก่อนที่ตัวจะมาถึงห้องนอนของลูกชาย เขารู้ว่ามันคือเสียงของผู้หญิง ด้วยความโมโหคิดไปเองว่ากวินคงพาผู้หญิงมานอนที่ห้องแน่ๆ จึงส่งเสียงถามแบบโมโหออกไป

“ผู้หญิงแถวนี้แหละครับ” ชายหนุ่ตอบแบบยิ้มๆ

“หนูก้ามปู นี่มันอะไรกัน ป้างงไปหมดแล้ว หนูมาอยู่ในห้องนี้และยังใส่เสื้อผ้าของกวินอีก หมายความว่าเมื่อคืน....”

มณีลากเสียงเพราะไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี ถึงจะดูไม่น่าเกลียด

“เมื่อคืนผมเจอก้ามปูเมาหลับอยู่ที่ผับ เพื่อนๆเขาก็เลยบอกให้ผมช่วยจัดการที เพราะทั้งสองคนนั้นก็เมาเหมือนกันแต่พอกลับบ้านได้ เสร็จแล้วผมก็พามาที่ห้อง เพราะกลัวพากลับบ้านไป เธอจะโดนคุณอาดุเอา แต่พอมาถึงที่ห้อง ก้ามปูก็... ”

คราวนี้กวินลากเสียงบ้าง จนหญิงสาวหน้าแดงไปหมด ทั้งมณีและกรณ์ต่างก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“สงสัยงานแต่งงาน คงต้องจัดให้เร็วที่สุด อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวกัน ไม่ต้องคิดมากนะป้ากับลุงรักหนูเหมือนลูกอยู่แล้ว เราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน”

เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองคนออกจากห้องไป ก้ามปูก็ใช้หมอนวิ่งไล่ตีกวินไปรอบห้องด้วยความโมโห หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทำอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริงๆ แต่ด้วยหลักฐานเธอก็ไม่รู้จะเถียงว่าอะไร

เมื่อไล่ตีจนเหนื่อย คราวนี้ก้ามปูก็นั่งลงที่เตียงนอน สีหน้าจากโมโหก็เปลี่ยนเป็นดูเศร้าทันที

“เป็นอะไรเมื่อกี้นี้ยังบ้าคลั่งอยู่เลย ตอนนี้เป็นเศร้าเสียแล้ว”

กวินนั่งลงข้างๆหญิงสาวเพราะเขาเดาใจเธอไม่ออกเลยว่ากำลังเป็นอะไร

“พ่อต้องเสียใจแน่ๆเลย ที่ฉันทำตัวแย่แบบนี้ ไม่รู้จักรักษาเกียรติของตัวเอง พี่กวินเป็นผู้ชายคงไม่เข้าใจหรอก”

หญิงสาวโผเข้ากอดชายหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร จนกวินเริ่มลังเล ว่าเขาจะบอกความจริงดีไหม ว่าเธอกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน แต่พ่อกับแม่เขาคงโทรไปบอกพ่อของก้ามปูแล้วแน่ๆ สุดท้ายวันใดวันหนึ่งก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี กวินจึงเลือกที่จะยอมเป็นคนโกหก