บทที่ 163

อายีน่าคว้าจานผลไม้ที่วางอยู่ด้านข้าง “นี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น!”

นางหมุนข้อมือ ผลไม้นานาชนิดพุ่งเข้ามาเหมือนห่าฝน

ฮั่วอวิ๋นสิงโบกแขนเสื้อไปมา หลบเลี่ยงการโจมตีอย่างคล่องแคล่ว ไม่ลืมที่จะหยอกเย้าไปด้วย

“หากองค์หญิงไปทำการแสดงในตลาด คงหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำแน่นอน”

อายีน่าหัวเราะออกมาด้วยความโมโห คว้าเชิงเทียนนกกระเรียนสำริดที่ตั้งอยู่ข้างเสา ดูแล้วหนักไม่เบาเลย

ฮั่วอวิ๋นสิงมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นดังนี้ “นี่ สิ่งนี้ห้ามปานะ”

อายีน่ามีหรือจะสนใจ ยกมือเตรียมขว้างแต่ถูกฮั่วอวิ๋นสิงขัดขวาง

ทั้งสองคนยื้อยุดฉุดกระชากกัน ผมเปียของอายีน่าหลุดระหว่างการต่อสู้ กวนหยกของฮั่วอวิ๋นสิงหายไปเช่นกัน

ด้านในประตู หวังเต๋อกุ้ยฟังเสียงปึงปังด้านนอก หน้าผากมีเหงื่อตก

“ฝ่าบาท จะให้บ่าวเข้าไปห้ามหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ฮั่วหลินจับพู่กันอย่างมั่นคงดั่งขุนเขา “ไม่ต้อง ปล่อยให้พวกเขาทุบตีกันไป”

“แต่หากมีผู้ใดเป็นอะไรไปขึ้นมา…”

“ไม่ต้องห่วง เสด็จอามีขอบเขต”

แต่เพิ่งจะสิ้นเสียงของฮั่วหลิน มีเสียงดังสนั่นดังมาจากข้างนอก เสมือนมีของหนักล้มกระแทกพื้น

คนทั้งสองที่อยู่ด้านในห้องถึงกับผงะ ฮั่วหลินวางพ