แชร์

บทที่ 0123

ผู้เขียน: อี้เสี่ยวเหวิน
เลขาของกงเยี่ยนรู้สึกเหมือนโดนตบที่ขาของตัวเอง ทั้งตัวยืนไม่มั่นคง น้ำชาในมือสาดลงบนตัวกงเยี่ยนและกล่องอาหาร

กงเยี่ยนขมวดคิ้ว

เลขารีบพูดว่า “ขอโทษค่ะ คุณชายใหญ่ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”

ในเวลานี้ กงเฉินบีบก้นบุหรี่เข้าไปในที่เขี่ยบุหรี่

“ฉันมาหานายก็เพื่อจะให้นายไปทําธุระที่เมืองไห่เฉิง เอกสารวางอยู่ที่นี่แล้ว อย่าลืมอ่านล่ะ”

กงเยี่ยนชําเลืองมองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทํางาน “ครับ”

“ไปก่อนล่ะ”

กงเฉินจากไปโดยไม่หันกลับมามองเลย

ในห้องทํางาน กงเยี่ยนรับผ้าเช็ดหน้าในมือเลขามา สีหน้ายังคงอ่อนโยนเหมือนเดิม

“ออกไปเตรียมสำหรับการไปทำงานนอกสถานที่หน่อย”

“ค่ะ”

เลขาลุกขึ้นและออกจากห้องทํางาน

กงเยี่ยนจ้องมองกล่องอาหารบนโต๊ะ สายตาเข้มขึ้น

ภายในลิฟต์

เฉินจิ่นเล่นก้อนหินเล็กๆ ในมืออยู่

“คุณชายสาม คุณเรียกผมตามมาก็เพื่อ...”

“หืม?”

“ไม่มีอะไร”

……

ต้องขอบคุณกงเยี่ยน หลินจืออี้จึงไม่ได้มาสาย เพิ่งกดบัตรเสร็จ เธอยังไม่ทันได้ดีใจ ก็ได้ยินเสียงที่ทําลายบรรยากาศดังขึ้นซะแล้ว

“จืออี้”

เสิ่นเยียนในชุดพนักงานต้อนรับ เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

“เธอเป็นพนักงานต้อนรับคนใหม่เหรอ?”

ในใจของหลินจืออี้ยกย่อง
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0361

    มันทั้งดึงดูดผู้คนและทําให้ผู้คนหวาดกลัวในเวลาเดียวกันกงเฉินมาแล้วเขาเดินไปหาหลินจืออี้ ทันใดนั้นซ่งหว่านชิวก็หมุนรถเข็นและกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของเขา“คุณชายสาม ฉันไม่เป็นไร คุณอย่าโทษว่าจืออี้เลยนะคะ ฉันแค่มาคุยกับเขาเฉยๆ อีกหนึ่งเดือนเราก็จะแต่งงานกันแล้ว”“เขาไม่มีอะไรต้องคุยด้วยหรอก”กงเฉินพูดอย่างเย็นชาและประคองซ่งหว่านชิวกลับไปนั่งรถเข็นซ่งหว่านชิวขมวดคิ้ว พิงกงเฉิน “คุณชายสาม อย่าทําแบบนี้เลยค่ะ ถึงยังไงก็เป็นญาติกัน”“ไม่ใช่” นัยน์ตาของกงเฉินไร้ซึ่งความอบอุ่น“ไม่ใช่ญาติ งั้นก็เป็นคนนอกแล้วสิคะ” ซ่งหว่านชิวแสร้งทําเป็นมองหลินจืออี้อย่างลําบากใจหลินจืออี้รู้สึกเสียวสันหลังวาบเสียงที่ราวกับมาจากอีกโลกหนึ่งแทรกเข้ามาในสมอง“จืออี้ เธอติดตามคุณชายสามมาแปดปีก็สู้ฉันไม่ได้หรอก พอฉันกลับมา เขาก็อดใจรอไม่ไหวอยากให้เธอสละตําแหน่งให้ฉันกับลูกชาย เขายังพูดว่า......”เขายังพูดว่าไม่เคยมองเธอและลูกสาวของเธอเป็นครอบครัวเลย พวกเธอเป็นคนนอกมาตลอด”หลินจืออี้ยกมือกุมหน้าอกพลางหอบหายใจ ใบหน้ายิ่งซีดมากขึ้น ขับให้ดวงตาแดงกิ่งยิ่งนัก ราวกับจะมีเลือดไหลออกมาในวินาทีถัดไป"ไปให้พ้

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0360

    เมื่อหลินจืออี้ได้สติอีกครั้ง ก็ได้รับความช่วยเหลือจากหลิ่วเหอและพยาบาล เปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อยแล้วแม้แต่เลือดบนศีรษะก็ถูกล้างจนสะอาดแล้วผมที่แห้งครึ่งหนึ่งห้อยอยู่บนแก้ม เผยให้เห็นความงามที่แตกสลาย แต่ดวงตาคู่นั้นดูเหม่อลอยอย่างสิ้นเชิงเหมือนหุ่นเชิดหลี่ฮวนก้มหน้าก้มตากําลังตัดหนังที่ถลอกออกให้เธออย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นนิ้วของเธอขยับ ก็พูดปลอบทันที “ใกล้จะเสร็จแล้วนะ อดทนหน่อย”หลินจืออี้พยักหน้าหงึกหงัก ถามต่อง่า “ซ่งหว่านชิวเป็นยังไงบ้าง?”“แท้งแล้ว เลือดออกเยอะมาก แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว” หลี่ฮวนพูดอย่างยากลำบากได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็กัดฟันแน่น มือจับขอบเตียงไว้แน่น พยักหน้าแล้วก็ส่ายหน้า“ฉันไม่ได้ผลักเธอ”หลี่ฮวนเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจและมองไปที่ดวงตาสีเทาของเธอ เขาไม่สามารถทนดูได้เลย“ที่จริง......”ยังพูดไม่ทันจบ ประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกผลักออกซ่งหว่านชิวนั่งอยู่บนรถเข็นและถูกฉินซวงผลักเข้ามาเธอคลุมด้วยผ้าห่มผืนหนึ่ง ใบหน้าซีดเซียวและบอกบางมากแต่เมื่อมองไปที่หลินจืออี้ กลับมีความอดทนมากขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล"จืออี้ เธอโอเคไหม? เรื่องนอกห้องผ่าต

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0359

    จากนั้นเขาค่อยๆ เดินไปตรงหน้าเสิ่นเยียน“ส่งบันทึกเสียงมาให้ฉัน”“ค่ะ” เสิ่นเยียนขอบตาแดงก่ำ พูดอย่างน่าสงสารว่า “คุณชายสาม ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจืออี้จะบ้าคลั่งได้ถึงเพียงนี้ ต้องโทษฉันที่ทนเขาแอบร่วมมือกับคนอื่นมาข่มเหงฉันไม่ไหวจริงๆ ดังนั้นวันนี้จึงอยากมาขอร้องให้เขายอมรามือให้ดีๆ ไม่คิดว่าเขาจะใช้กําลังทําร้ายคุณซ่งแบบนี้”“ใคร?” กงเฉินมองเสิ่นเยียนด้วยสายตาคมกริบเสิ่นเยียนอึ้งไป “ใครอะไรเหรอคะ?”“เขาไปร่วมมือกับใคร? เอาชื่อมาให้ฉัน”“คือว่า.....”หัวไหล่ของเสิ่นเยียนสั่นสะเทิ้นบังเอิญในเวลานี้ ประตูห้องผ่าตัดเปิดแล้ว หมอวิ่งออกมาอย่างรีบร้อน“ขอโทษครับ คุณชายสาม เด็กรักษาไว้ไม่ได้ ตอนนี้คนไข้ก็ต้องการถ่ายเลือดอย่างเร่งด่วนเพราะตกเลือดอย่างหนัก”ระหว่างที่พูด พยาบาลก็รีบวิ่งถือถุงเลือดมาคุณท่านกงพอได้ยินว่าหลานชายตัวเองไม่อยู่แล้ว ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา เขาคว้าถุงเลือดหนึ่งถุงปาใส่หัวหลินจืออี้อย่างไม่สนใจมารยาท"บ้านนี้ไม่สงบสุขก็เพราะแก! ฉันควรจะไล่พวกแกสองแม่ลูกออกไปตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นพวกแกแล้ว!”ถุงเลือดถูกกิ๊บบนหัวของหลินจืออี้แทงทะลุ ดังนั้นเธอจึงเปียกโช

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0358

    “หลักฐานอะไร?” ฉินซวงถามอย่างอดใจรอไม่ไหวเสิ่นเยียนกดเปิดโทรศัพท์บันทึกเสียงทันที หน้าจอแสดงเวลาเป็นวันคริสต์มาสของปีที่แล้วในเวลานั้น หลินจืออี้กับเสิ่นเยียนมีความสัมพันธ์ที่ดีเป็นพิเศษ พูดคุยกันได้ทุกเรื่องหลินจืออี้พลันนึกอะไรบางอย่างออก ใบหน้าขาวซีดจนเกือบจะโปร่งแสง แม้แต่กําปั้นที่กําแน่นก็ยังสั่นอยู่ชาติที่แล้ว เสิ่นเยียนสามารถอยู่ข้างกายซ่งหวั่นชิวได้ตลอดไป จะขายขี้หน้าอย่างเดียวได้ยังไงเธอยังแอบจับจุดอ่อนไว้อีกต่างหากการบันทึกเสียงเริ่มต้นขึ้น“จืออี้ เธอมองดอกไม้ไฟจนเหม่อลอยแล้ว คงไม่ได้ขอพรอยู่เงียบๆ หรอกนะ”“เปล่าหรอก” น้ำเสียงของหลินจืออี้แฝงไปด้วยเสียงขึ้นจมูก รู้สึกอายที่ถูกเปิดโปงเรื่องในใจ“ยังพูดว่าเปล่าอีก หน้าแดงไปหมดแล้ว คิดถึงคุณชายสามอีกแล้วเหรอ?”"ชู่วววว! ระวังจะโดนคนอื่นได้ยินนะ! เขาอยู่กับคนอื่นแล้ว”“ยังไงเราก็รู้ แค่คุยกันเฉยๆ เมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่”เสิ่นเยียนถามเรื่อยเปื่อย หลินจืออี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงยิ้มแล้วเอ่ยปาก“ฉันไม่ได้ขอพร แค่เห็นครอบครัวสามคนที่เข้าแถวอยู่ข้างหน้าคิดเพ้อเจ้ออยู่พักหนึ่ง”"โอ้~ที่แท้เธอแอบอยากแต่งงานกับคุณช

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0357

    สาบานเสร็จ เสิ่นเยียนก็โขกหัวทันทีก๊อกๆ เสียงโขกหัวดังไปทั่วนอกห้องผ่าตัดไม่ว่าใครเห็นก็ต้องคิดว่าเธอทําแบบนี้ย่อมไม่เหมือนโกหกเป็นแน่หลิ่วเหอที่เป็นคนใจเย็นก็ยังตกใจกับฉากนี้จนหายใจแทบไม่ออก เอามือกุมหน้าอกแล้วถลึงตาใส่เสิ่นเยียนด้วยความโกรธ “เธอพูดเหลวไหล! ฉันไปขู่เธอตอนไหนกัน?”เสิ่นเยียนได้ยินเข้าก็หมือนนกที่ตกใจ รีบคลานไปหลบที่เท้าของคุณท่านกง“คุณนายรอง เมื่อกี้คุณยังทุบฉันด้วยกระเป๋าอยู่เลย คุณกล้าพูดว่าไม่ได้ขู่เหรอคะ? ทุกคนในสตูดิโอเห็นกันหมด!”“เธอ......”หลิ่วเหอสําลัก พูดไม่ออกในเวลานี้ เสียงร้องไห้ของฉินซวงค่อยๆ ดังขึ้น เธอเดินไปหาคุณท่านกงและชี้ไปที่คราบเลือดบนร่างกาย“คุณท่านกง คุณต้องตัดสินใจแทนหว่านชิวด้วยนะคะ หลังจากเธอท้องลูกของคุณชายสามแล้ว ไม่ต้องพูดเลยว่าดีใจแค่ไหน ทุกวันมักจะคุยกับลูก แต่ตอนนี้กลับถูกหลินจืออี้ทําร้ายจนไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย นี่เป็นลูกคนแรกของเธอนะคะ!”“จืออี้ไม่ได้ผลักซ่งหว่านชิว!” หลิ่วเหออดไม่ได้ที่จะยกเสียงขึ้นตาที่เย็นชาของคุณท่านกงเบิกกว้างด้วยความโกรธ "เธอหุบปากซะ! บ้านนี้ไม่มีที่ให้เธอมาพูดขัดจังหวะ!”หลิ่วเหอหดคอและกัดริมฝ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0356

    ในขณะที่ทุกคนกําลังพูดคุยกัน หลินจืออี้เห็นซ่งหว่านชิวเข้ามาใกล้ตัวเองอย่างกะทันหันอาจเป็นเพราะสัญชาตญาณ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงปล่อยมือเสิ่นเยียนทันทีแต่เธอก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง เสิ่นเยียนดูเหมือนร้องขอความเมตตาอย่างบ้าคลั่ง แต่ความจริงแล้วกลับแอบดันหลินจืออี้ไปทางซ่งหว่านชิวหลังจากเสียงกรีดร้อง ซ่งหว่านชิวก็กลิ้งลงไปจากบันไดสามขั้นเธอเอามือกุมท้องและล้มลงกับพื้น พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า “ฉัน ฉันปวดท้องเหลือเกิน.....”เพื่อนร่วมงานพูดอย่างโกรธเคือง "หลินจืออี้! หว่านชิวเป็นห่วงเธอด้วยเจตนาดี เธอทําแบบนี้กับเขาได้ยังไง?”เพื่อนร่วมงานอีกคนที่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงกวาดมองชายกระโปรงและพูดอย่างหวาดกลัวว่า "อ๊ะ! เลือด! เลือดเยอะมากเลย!”ซ่งหว่านชิวพูดอย่างเจ็บปวดว่า “ลูกของฉัน......”เมื่อได้ยินเสียง ปฏิกิริยาแรกของหลินจืออี้ก็คือรีบช่วยชีวิตคนเธออยากจะเอื้อมมือไปประคองซ่งหว่านชิว แต่กลับโดนร่างที่พุ่งออกมาชนเข้าอย่างจัง แขนของเธอถูกับขอบบันได หนังถลอกเป็นแผลใหญ่ มีเลือดซึมออกมาทันที“หว่านชิว!”ฉินซวงที่วิ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ กอดซ่งหว่านชิวไว้แน่นตอนนี้ใ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status