เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 18 จะค้างที่นี่หรือไม่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-21 09:47:34บทที่ 18
จะค้างที่นี่หรือไม่
พอคุยเรื่องบ้านจบ จู่ๆ เสิ่นหยางก็บอกว่าอยากทักทายท่านพ่อกับท่านแม่ของนาง
ฉินหรูพยักหน้าตอบ “ได้สิ” เพราะนางเองก็ไม่อยากอยู่กับเขาตามลำพัง
หลังจากปิดประตูบ้านเรียบร้อย เสิ่นหยางอุ้มอาเหยาขึ้นมาจากพื้น
ตอนแรก อาเหยาทำท่าเกร็งตัว จ้องหน้าชายหนุ่มด้วยความไม่คุ้นเคย แต่ผ่านไปไม่นาน เจ้าตัวเล็กก็กอดคอเสิ่นหยางแต่โดยดี
นางเดินนำเสิ่นหยางมาที่ไร่ เวลานี้ ท่านพ่อกำลังจับปลาใส่ข้อง ส่วนท่านแม่กำลังเก็บผัก
พออาเหยาเห็นท่านตากับท่านยาย เจ้าตัวเล็กก็ตะโกนเรียกเสียงใสด้วยความดีใจ
“ท่านตา ท่านยาย!”
ฉินเจี๋ยกับเซียงซือได้ยินเสียงคุ้นเคยของหลานชายก็เงยหน้าขึ้นมามอง ทันทีที่เห็นอาเหยาอยู่ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้าชุดดำ สีหน้าของทั้งสองพลันฉายแปลกใจ
ฉินหรูมักจะระมัดระวังไม่ใกล้ชิดกับคนอื่น โดยเฉพาะผู้ชาย เหตุใดนางถึงยอมให้ผู้ชายคนนั้นอุ้มอาเหยากัน?
ฉินเจี๋ยกับเซียงซือหันสบตากันแวบหนึ่ง จากนั้นค่อยเดินเข้ามาหาบุตรสาว
“เสี่ยวหรู นั่นเจ้าพาใครมาด้วยหรือ”
ทั้งสองไม่เคยเจอหน้าลูกเขย รู้แค่ว่าเขาเป็นคุณชายใหญ่บ้านเสิ่น ฉินเจี๋ยจึงเอ่ยถามออกมาอย่างนั้น
ฉินหรูมองหน้าชายหนุ่มครั้งหนึ่ง ก่อนหันมาตอบ
“เขาคือเสิ่นหยาง ลูกเขยของพวกท่าน”
ทันใดนั้น ข้องใส่ปลาที่ท่านพ่อถืออยู่ล่วงพื้นดังตุบ ปลาดิ้นหลุดออกมาจากข้อง ตะเกียกตะกายบนพื้นดิน ส่วนท่านแม่อ้าปากเหวอ ไม่นานนัก ทั้งสองก็โพล่งออกมาด้วยความตกใจ
“สะ เสิ่นหยาง!?”
“คุณชายใหญ่คนนั้นน่ะหรือ”
ฉินเจี๋ยกับเซียงซือไล่สายตามองเสิ่นหยางหลายต่อหลายรอบอย่างสุดจะเชื่อ ต่อมา แววตานั้นก็เผยความยินดี
“ในที่สุดก็กลับมาอย่างปลอดภัย ดีจริงๆ อยู่ในสนามรบลำบากหรือไม่ บาดเจ็บตรงไหนไหม แล้วกินข้าวมาหรือยัง” เซียงซือถามน้ำเสียงเจือความห่วงใย
เสิ่นหยางอ้ำอึ้ง ไม่ได้ตอบคำถามของแม่ยาย
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้รับความใส่ใจแบบนี้ เขาจึงทำอะไรไม่ถูก
“ทำไมไม่ส่งข่าวกลับมาบ้างเลย รู้หรือไม่ เสี่ยวหรูเฝ้ารอเจ้ากลับมาอยู่ทุกวัน ขนาดหนุ่มๆ ในเมืองเทียวไล้เทียวขื่อ นางยังไม่สนใจสักนิด” ฉินเจี่ยถามลูกเขย ทั้งยังพูดเรื่องของลูกสาว
ฉินหรูร้อนรน กลัวว่าเสิ่นหยางจะเข้าใจอะไรผิดจึงแทรกคำพูดของท่านพ่อ
“ท่านพ่อ พูดนอกประเด็นแล้ว!”
“ข้าตื่นเต้นที่ได้เจอลูกเขยครั้งแรกเลยพูดเยอะไปหน่อย” ฉินเจี๋ยพูดจบก็หัวเราะให้กับตัวเอง
เสิ่นหยางหันไปยิ้มให้ภรรยาเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวกับพ่อตาอย่างลำบากใจ “เรื่องของข้าค่อนข้างยาว ข้าต้องขอโทษท่านพ่อตากับท่านแม่ยายที่ติดต่อกลับมาช้า”
“แค่เจ้าปลอดภัยกลับมาก็พอแล้ว” ฉินเจี๋ยว่า
“นี่ อย่าเอาแต่ยืนคุยกัน ไปนั่งในร่มกันก่อน” เซียงซือกล่าวแล้วชี้ไปทางต้นไม้ใหญ่ ใต้ต้นไม้มีแคร่ตัวหนึ่ง
จากนั้น ทุกคนก็ย้ายมานั่งใต้ร่มไม้
ทันทีที่ก้นแตะลงบนแคร่ ท่านพ่อก็โพล่งถามออกมา
“ว่าแต่ ลูกเขยจะค้างที่นี่หรือไม่ ข้าจะได้เตรียมของไว้ทำมื้อเย็น”
ฉินเจี๋ยเห็นว่าลูกเขยกลับมาจากสนามรบ ทั้งสามีภรรยาไม่เจอกันตั้งสี่ปี คงมีหลายเรื่องอยากพูดอยากคุยกัน เขาจึงถามออกไปแบบนั้น
กลับกัน ฉินหรูที่ได้คำถามนั้นก็ชะงักค้าง
เสิ่นหยางมองฉินหรูแวบหนึ่ง มุมปากกระตุกยิ้ม ก่อนจะหันมาตอบพ่อตา
“ขอรับ ข้าจะค้างที่นี่”
คำตอบนั้นไม่เพียงทำให้หญิงสาวตะลึงงัน สีหน้ายังซีดเผือดแล้ว!
“พวกเจ้ามีอะไรต้องคุยกันเยอะแยะ ข้าเข้าใจ” ท่านพ่อพูดย้ำด้วยความหวังดี
แต่...ความหวังดีของท่านพ่อ กลับกลายเป็นความสิ้นหวังของฉินหรู
ยามนี้ในหัวของฉินหรูหวนนึกถึงค่ำคืนแรกที่เข้าหอกับเสิ่นหยาง
ฉินหรูเฝ้ารอคอยเสิ่นหยางกลับมา นั่นก็เพื่อหลีกเลี่ยงจุดจบอย่างชาติก่อน ทั้งยังเคยคิดอย่าง ‘ทำใจ’ อยู่ตลอด หากสามีกลับมาแล้ว นางคงหนีไม่พ้นต้องทำหน้าที่ของภรรยา
ทว่าพอถึงเวลาจริงๆ นางกลับรู้สึกว่ายังไม่พร้อม
ความรู้สึกที่เหมือนกับว่าร่างกายถูกฉีกทึ้งออกเป็นเสี่ยงๆ ตอนที่ไอ้นั่นของเขาสอดแทรกเข้ามายังฝั่งลึกอยู่ในหัวของนาง ให้ทำใจยอมรับสักกี่ครั้งก็ทำไม่ได้เสียที!
เสิ่นหยางตอนนี้ไม่ใช่ชายหนุ่มอายุสิบแปดที่ดูอ่อนต่อโลก เรือนร่างของเขากำยำและแข็งแรงมากกว่าแต่ก่อน ขนาดร่างกายยังพัฒนาไปไกลขนาดนี้ ‘ส่วนนั้น’ จะพัฒนาขึ้นขนาดไหนกันเชียว!?
ความทรงจำเรื่องบนเตียงระหว่างเขากับนางเต็มไปด้วยความเจ็บกับคราบน้ำตา ความรู้สึกเหล่านั้นยังฝั่งอยู่ในหัวฉินหรูจนถึงทุกวันนี้
ด้านของเสิ่นหยาง พอเห็นหน้าซีดๆ ของฉินหรูก็เข้าใจทันที
ตอนเข้าหอกับภรรยาครั้งแรก ทั้งคู่ยังเด็กและอ่อนต่อโลก ซ้ำยังถูกวางยากำหนัด การร่วมเตียงครั้งแรกนอกจากจะไม่มีการเล้าโลม เขาที่ทำตามสัญชาตญาณทางกายทำให้นางต้องหวาดกลัวแล้ว
“ไม่เจอกันสี่ปี ไม่แปลกที่เจ้ากับข้าจะเหมือนคนไม่รู้จัก ไม่เป็นไร วันนี้ข้าจะกลับไปก่อน”
คำพูดของเสิ่นหยาง ทำเอาฉินเจี๋ยกับเซียงซือหันมองบุตรสาวด้วยสายตาผิดหวัง
เจ้าลูกคนนี้ ไม่รู้ความเอาเสียเลย ไหนๆ สามีก็กลับมาจากสนามรบ ครอบครัวได้กลับมาอู่พร้อมหน้า ควรใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากๆ หน่อย ตลอดสี่ปีมานี้ ไม่ใช่ว่านางเฝ้ารอให้เขากลับมาหรอกหรือ
เสิ่นหยางไม่เพียงพูดเปล่า ยังทำท่าลุกขึ้น “เช่นนั้นข้าคงต้อง…”
ฉินหรูไม่รอให้เสิ่นหยางพูดจบ รีบเค้นรอยยิ้มออกแล้วว่า “ไม่ๆ ท่านอยู่ค้างที่นี่นั่นแหละ พวกเรามีอะไรต้องคุยกันเยอะแยะ อาเหยาเองยังต้องทำความคุ้นเคยกับท่านด้วย”
ในเมื่อเลือกม้าพ่อพันธุ์จอมหื่นเป็นสามี ช้าหรือเร็ว นางก็ต้องร่วมเตียงกับเขาอยู่ดี ต้องรีบๆ ทำใจให้ชินเร็วๆ
ถึงอย่างนั้น...
ฉินหรูรู้สึกอยากหลั่งน้ำตา แล้วนางต้องถูกเขาบดจนร่างแหลกสักกี่ครั้งถึงจะชินกันเล่า!
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ มิตรภาพ
บทพิเศษมิตรภาพ หลังจากเฟิงหยางออกบ้านไปได้สักพัก เสี่ยวจินกับไป๋เหิงก็มาเยือน หญิงสาวทั้งสามยังคงสนิทสนมกันดี แม้ภายหลังต่างแยกย้ายไปมีเส้นทางของตนเอง แต่พวกนางมักมารวมตัวกันบ้านเฟิงบ่อยๆ ไป๋เหิงกับคุณชายใหญ่เซวียเยี่ยนจื่อ คุยกำหนดการและวันแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เห็นว่าพธีแต่งงานจะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เสี่ยวจินลงเอยกับเฉินต้านเมื่อไม่นานมานี้ แม้ไม่ได้จัดงานแต่งงานใหญ่โตเหมือนกับไป๋เหิง แต่อย่างน้อย นางได้กราบไหว้ฟ้าดินและทำพิธีคารวะญาติผู้ใหญ่ “เสี่ยวหรู สามีเจ้าเพิ่งออกไปค่ายทหารหรือ ระหว่างทางพวกข้าเห็นเขาควบม้าออกไปพอดี นี่ๆ เจ้ากับสามีหักโหมเกินไปหรือไม่ ทำเขาไปสายแล้ว” เสี่ยวจินเปิดประเด็น ท้ายประโยคยังแซวสหายพลางหัวเราะคิก “ใช่ๆ ไปค่ายเวลานี้ ไม่นับว่าสายไปหรือ” ไป๋เหิงยิ้มแย้ม เอ่อออกับเสี่ยวจิน ฉินหรูแกล้งทำหน้ามุ่ย โบกมือแล้วกล่าวตัดบทพวกนางทั้งสอง “ช่างเรื่องของสามีเถอะ ข้าสนใจเรื่องของพวกพี่สาวมากกว่า พี่เสี่ยวจิน วันนี้ปักปิ่นมาสวยเชียว ไม่คิดเลยว่าเฉินต้านจะเป็นสามีที่เอาอกเอ
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ เป็นวันที่ดี
บทพิเศษเป็นวันที่ดี รุ่งอรุณมาเยือน แสงอาทิตย์สีทองทอประกายเข้ามาทางหน้าต่าง ทันทีที่เฟิงหยางลืมตาตื่นขึ้น พลันพลิกตัวนอนตะแคง มุมปากยกยิ้มขณะมองภรรยาที่ยังหลับใหลบนที่นอน เมื่อคืนเขาคงรังแกนางมากไปหน่อย ทำให้นางอ่อนเพลียต้องตื่นสายแล้ว คิดจบ เฟิงหยางก็ยื่นมือออกไปลูบไล้แก้มเนียนของภรรยาแผ่วเบา ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เขารู้สึกถึงความสุขและอุ่นหัวใจเมื่อเห็นว่านางยังอยู่เคียงข้าง ครู่ต่อมา ขนตาหนาเป็นแพรของหญิงสาวขยับไหวราวกับปีกผีเสื้อ ก่อนดวงตาคู่สวยจะเปิดปรือขึ้น ฉินหรูค่อยๆ ลืมตาตื่น ทันใดนั้นก็เห็นว่าสามีกำลังยิ้มมองนางอยู่ ริมฝีปากของนางพลันคลี่ยิ้มให้เขาด้วยความอ่อนเพลีย ขณะเดียวกัน ดวงตาคู่สวยก็เต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีวันหมด “ท่านพี่...” ริมฝีปากของฉินหรูขยับเรียกสามีแผ่วเบา “ข้าทำเจ้าตื่นหรือ” แม้เฟิงหยางจะถามเช่นนั้น หากนิ้วมือกลับเลื่อนลงมาลูบไล้กลีบปากอิ่มสวย ราวกับไม่อาจหักห้ามใจให้ปล่อยมือจากนาง “ปกติข้าตื่นเช้ากว่
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ อุ่นรัก(อีกครั้ง)
บทพิเศษอุ่นรัก(อีกครั้ง) กลิ่นอาหารที่กำลังปรุงใหม่ๆ ลอยมาจากโต๊ะกลางห้อง กลิ่นนั้นหอมมาก ทั้งยังทำให้กระเพาะของเฟิงหยางถึงกับร้องระงม ตั้งแต่รับนางกับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แม้นานๆ ครั้งนางจะเข้าครัวสักที แต่เฟิงหยางย่อมรู้ถึงความอร่อยในรสมือของฉินหรู นอกจากนี้ยังทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างที่สุด เช้านี้เฟิงหยางครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ เพราะไม่มีเรื่องใดให้เขาต้องปวดหัวหรือเป็นกังวลอีกแล้ว เหนืออื่นใด คนงามของเขาเป็นยอดภรรยาหาผู้ใดเทียบไม่ได้ หัวใจเขามอบให้นางไปจนหมดสิ้น สิ่งที่ทั้งคู่ยังขาดคือการเติมความหวานละมุนละไมให้แก่กัน อีกอย่างหนึ่ง ช่วงนี้อาเหยาอ้อนไปอยู่บ้านท่านตาเพราะกำลังเห่อน้องสาว นับว่าทางสะดวก! หลังจากจบคดีความของเสิ่นเทา ผ่านมาแล้วสองเดือน เขากับนางไม่ได้ร่วมเตียงกันอีกเลย เขาเองก็เป็นบุรุษ ย่อมมีความใคร่ อยากกอดภรรยาใจจะขาดอยู่รอมร่อ ตั้งแต่กลับมาอยู่ด้วยกัน เขาเพิ่งจะกอดนางไปแค่คืนเดียวก็ตอนที่อาเหยาไปอยู่กับท่านตาท่านยาย! เวลานี้ เฟิงหยางกำลังแช่ตัวอยู่ใน
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 45 บทสรุป
บทที่ 45บทสรุป ย้อนกลับมา ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองฉาง หลังจากหัวหน้ามือปราบยกหีบเก็บเงิน เอกสารรายรับรายจ่ายและสมุดรายชื่อเข้ามาในที่ว่าการ เสิ่นเทาก็ทรุดลงกับพื้นทันที คร่ำครวญว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์ หีบเงินและสมุดรายชื่อเหล่านี้เป็นของผู้อื่น ตนถูกคนใส่ความ แน่นอนว่า คำพูดของเสิ่นเทาโกหกอย่างเห็นได้ชัด ตอนที่หัวหน้ามือปราบไปยังห้องลับนั้น หนิงลี่กำลังสั่งให้พวกบ่าวขนย้ายข้าวของออกไปพอดี เรียกได้ว่าจับได้แบบคาหนังคาเขา ในเมื่อหลักฐานแน่นหนาถึงเพียงนี้ เหล่าขุนนางกังฉินยังประทับลายนิ้วมือ สารภาพผิดกันหมดแล้ว เสิ่นเทาก็ไร้หนทางรอดเช่นกัน วันต่อมา เสิ่นเทายอมรับสารภาพ ทั้งยังขอร้องให้ละเว้นชีวิตของเสิ่นเซียวอวี้และหลานที่กำลังจะคลอด นายอำเภอเซวียไม่ได้ตอบทันที แต่ใช้เวลาพิจารณคดีสองวันสองคืน ในที่สุด การตัดสินคดีก็ถูกติดบนป้ายประกาศ ขุนนางกังฉินและเสิ่นเทาเกี่ยวข้องกับคดีมากมาย ทั้งคดีฆาตกรรมทั้งหาเงินมาอย่างมิชอบ ได้รับโทษประหารในอีกเจ็ดวันให้หลัง เสิ่นเซียวอวี้ผู้เป็น
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 44 ชะตากรรมของบ้านเสิ่น
บทที่ 44ชะตากรรมของบ้านเสิ่น ตั้งแต่เสิ่นเทาถูกทางการเรียกตัว หนิงลี่ร้อนรนเหมือนไฟลนก้น เรียกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถง หารือว่าจะช่วยเสิ่นเทาอย่างไร เพียงไม่นาน เสิ่นเซียวอวี้กับจางเหมยเหมยก็มาถึง พ่อบ้านเสิ่นกับไฉ่ไฉ่มารอก่อนแล้ว จึงไม่ต้องเสียเวลานาน หนิงลี่นั่งไม่ติดเก้าอี้ เดินกลับไปกลับมาพลางว่า “สามีข้าถูกทางการเรียกตัว ไต่สวนคดีปล่อยกู้และติดสินบน พวกเจ้าช่วยคิดหาวิธีช่วยเขาออกมาหน่อย” พ่อบ้านเสิ่นครุ่นคิด ก่อนจะเสนอให้ยัดเงินนายอำเภอเซวีย ไฉ่ไฉ่นั้นจนปัญญา ไม่มีความคิดดีๆ เนื่องจากยังตรอมใจที่คนรักทอดทิ้งนางไป ด้านจางเหมยเหมยกลุ้มใจยิ่งกว่า เป็นแค่สะใภ้ที่แต่งเข้า ไม่คิดว่าจะต้องมาติดร่างแหไปด้วย ทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ในขณะที่ทุกคนร้อนใจจะเป็นจะตายเรื่องที่เสิ่นเทาถูกจับ กลับมีเพียงคนคนเดียวที่ไม่ทุกข์ร้อน นั่งหัวเราะคิกคักราวกับเห็นเป็นเรื่องตลก คนคนนั้นก็คือเสิ่นเซียวอวี้! เสิ่นเซียวอวี้กวาดสายตามองสีหน้าเป็นทุกข์ของทุกคนในห้องโถง ชี้หน้าเรียงตัวพร้อ
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 43 ไต่สวน
บทที่ 43ไต่สวน คดีขุนนางทุจริตเกี่ยวโยงกับคดีปล่อยกู้ของเสิ่นเทา นอกจากนี้ พบว่าวิธีการทวงหนี้ของเสิ่นเทานั้นยังโหดร้ายทารุณ ถึงขั้นมีผู้เสียชีวิตไม่น้อย ในเมื่อมีผู้เสียชีวิตย่อมเป็นคดีฆาตกรรม แต่เสิ่นเทารอดพ้นความผิดมาได้เพราะความช่วยเหลือจากขุนนางกังฉิน อย่างไรก็ตาม การฆาตกรรมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ย่อมมีหลักฐาน บัดนี้ หลักฐานและพยานบุคคลครบเรียบร้อย นายอำเภอเซวียจึงเรียกขุนนางกังฉินเหล่านั้นสอบสวนทีละคน สุดท้ายถึงค่อยเป็นเสิ่นเทา หลายวันต่อมา เสิ่นเทาถูกเรียกตัวมายังที่ว่าการอำเภอ จากนั้นผู้ช่วยนายอำเภออ่านสรุปสำนวนคดี เสิ่นเทาเบื้องหน้าทำธุรกิจค้าขาย แต่เบื้องหลังปล่อยกู้ มอบเงินสินบนแก่ขุนนาง และยังชุบเลี้ยงโจรกลุ่มหนึ่ง หากลูกหนี้ใช้หนี้คืนไม่ตรงตามกำหนด เสิ่นเทาจะใช้วิธีทวงเงินอย่างโหดเหี้ยมทารุณ กังขังหน่วงเหนี่ยว ทรมานจนถึงแก่ชีวิตก็มี ญาติของลูกหนี้ที่เป็นผู้หญิง จะถูกจับไปขายให้กับหอคณิกา อ้างว่าเพื่อขัดดอก... ทั้งที่เสิ่นเทาทำการอุกอาจ แต่ยังลอยนวลม
บางทีคุณอาจจะชอบ
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง40.4K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม109.2K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.8K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน82.5K viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง3.5K viewsเมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70)
ซูเจิน2.1K viewsชะตารักชายาของจวิ้นอ๋อง
วริษา3.2K viewsทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย
เทียนสื่อ585 views
