เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 20 เงินเดือนข้าเลี้ยงดูเจ้ากับลูกได้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-21 09:48:26บทที่ 20
เงินเดือนข้าเลี้ยงดูเจ้ากับลูกได้
เช้าวันต่อมา ฉินหรูตื่นตั้งแต่เช้ามืดด้วยความเคยชิน
เมื่อวานเป็นวันหยุด นางเลยใช้เวลาทั้งวันอยู่กับอาเหยา แต่วันนี้ต้องกลับไปทำงานเหมือนเดิม
หญิงสาวค่อยๆ ก้าวลงจากเตียง พอเท้ากำลังแตะถึงพื้น ฝ่ามือแข็งแรงของชายหนุ่มยื่นมาจับต้นแขน
เฮือก!
ด้วยความตกใจ ทั้งยังลืมว่าในห้องยังมีเฟิงหยางด้วย
ฉินหรูสะดุ้งจนตัวโหยง ที่ไม่เผลอร้องอุทานออกมา เพราะนางกัดปากกลั้นเสียงเอาไว้
“ตื่นเช้าจัง”
ฉินหรูรีบหันขวับกลับมามองเจ้าของเสียงทุ้ม ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองพลางส่งเสียง ชูว์ ด้วยกลัวว่าเสียงของเขาจะทำให้ลูกตื่น
เฟิงหยางลดเสียงให้เบาลง
“ตื่นแต่เช้าจะไปไหนหรือ”
“ข้าต้องไปทำงาน”
“ที่บ้านเซวีย?”
“อืม”
เฟิงหยางปล่อยมือจากแขนของนาง เงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้นว่า “วันนี้ตั้งใจจะพูดกับเจ้าเรื่องนี้พอดี ข้าอยากให้เจ้าลาออก”
“ถ้าข้าลาออกแล้วเอาอะไรกิน”
“ข้าเลี้ยงดูเจ้ากับลูกได้”
“ท่านไม่ใช่คุณชายใหญ่เสิ่นแล้ว”
“เรื่องนั้นก็ใช่”
ต่อให้เฟิงหยางสร้างผลงานในสนามรบได้เงินก้อนโต แต่คงไม่พอเลี้ยงชีพไปตลอด อนาคตอาเหยาต้องเรียนหนังสือ ต้องเก็บเงินเอาไว้แต่งภรรยา ถ้าไม่รีบหาตั้งแต่ตอนนี้เกรงว่าจะลำบาก
“ข้ามีเงินเดือนแล้ว” เขาย้ำ
ฉินหรูยิ้มจางๆ รู้ว่าเขาอยากหาเลี้ยงนางกับลูก แต่ว่า…
นางตบหลังมือของเขาเบาๆ ด้วยความเห็นใจ “ท่านมีเงินเดือนย่อมดี แต่เงินเดือนทหารชั้นผู้น้อยยังไม่มากพอสำหรับสร้างอนาคต ข้าอยากหาเงินให้มากๆ ไว้ให้อาเหยาตอนที่ยังมีกำลังหาได้ เอาไว้ข้ากลับมาตอนเย็นค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที เดี๋ยวท่านแม่จะมาดูแลอาเหยาต่อ ท่านจะกลับไปตอนนี้ก็ได้”
“แต่...”
เฟิงหยางทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉินหรูกลัวว่าจะไปทำงานสาย นางจึงรีบตัดบท
“ข้าเข้าใจ ไม่เป็นไร”
พูดจบ นางก้าวออกจากห้องอย่างเร่งรีบ
สายตาของเฟิงหยางมองตามแผ่นหลังบอบบางของภรรยา คิดจะอธิบาย แต่นางก็ออกจากไปเสียแล้ว
พอมาถึงบ้านเซวีย ฉินหรูเตรียมพร้อมเข้าครัว
เวลานี้ ไป๋เหิงกับเสี่ยวจินมายกน้ำอุ่น เตรียมเอาไว้ให้เจ้านายล้างหน้า พอเห็นฉินหรู สีหน้าของพวกนางแสดงออกอย่างอึ้งๆ
“เสี่ยวหรู ทำไมเจ้ามาที่นี่อีกเล่า”
เพราะเป็นคนพูดตรง เสี่ยวจินจึงถามห้วนๆ
ฉินหรูมองฝ่ายนั้นด้วยสายตาไม่เข้าใจ หากก็ตอบว่า “ข้าก็มาทำงานน่ะสิ”
ทั้งสองคนส่ง เอ๋? ออกมาพร้อมกัน
ท่าทางของสองคนยิ่งทำให้ฉินหรูสงสัย “พี่ไป๋เหิง พี่เสี่ยวจิน มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าผู้หยินผู้เฒ่าไล่ข้าออกแล้ว?”
ไป๋เหิงกับเสี่ยวจินมองหน้ากันแวบหนึ่ง
สักครู่ ไป๋เหิงค่อยหันมาบอกฉินหรูว่า “เมื่อวานนี้ สามีของเจ้ามาที่นี่ บอกกับฮูหยินผู้เฒ่าว่าจะให้เจ้าออกจากงานแม่ครัว”
“หา?” ฉินหรูส่งเสียงประหลาดใจ “แล้วฮูหยินผู้เฒ่าก็อนุญาตหรือ”
“ใช่ ฮูหยินผู้เฒ่ายังบอกว่า น่าเสียดายที่ต้องเสียแม่ครัวฝีมือดีๆ อย่างเจ้า แต่ก็เข้าใจได้ และอนุญาตให้เจ้าลาออกด้วย”
“คนเราต้องกินต้องใช้ ลูกข้ายังเล็ก ทำไมเขาถึงตัดสินใจเอาเองแบบนี้” ฉินหรูบ่นด้วยความโมโห
“ข้าเข้าใจ แต่ว่า เรื่องนี้เจ้าต้องกลับไปคุยกับสามีที่บ้านแล้วละ ตกลงกันว่าจะเอาอย่างไร” ไป๋เหิงชี้แนะ
“จะว่าไปแล้ว สามีเจ้าหล่อเหลาเอาการเลย มิน่า เจ้าถึงเฝ้ารอเขาอยู่ตลอด” เสี่ยวจินพูดนอกประเด็น
เรื่องที่เฟิงหยางหน้าตาหล่อเหลา ฉินหรูไม่ปฏิเสธ แต่เหตุผลที่นางเฝ้ารอเขากลับมา ไม่ใช่เพราะรักมั่นคงอะไร นางแค่ไม่อยากพบจุดจบเหมือนชาติที่แล้วต่างหาก
ทว่า นางก็พูดออกไปไม่ได้
ในตอนนั้นเอง หัวหน้าพ่อครัวจงหิ้วเป็ดที่เชือดแล้วมาที่ครัว พอเห็นฉินหรู สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสงสัย
“ทำไมถึงอยู่ที่นี่เล่า พวกเจ้าไม่ได้บอกนางหรือ”
“พวกเราเพิ่งบอกนางเมื่อกี้นี้เอง” ไป๋เหิงหันไปพูดกับหัวหน้าพ่อครัวจง แล้วหันมาถามฉินหรู “เมื่อวานเจ้ากับสามีน่าจะเจอกันแล้ว พวกเจ้าไม่ได้คุยกันหรือ”
ถูกถามแบบนั้น ฉินหรูก็ยิ้มเขิน
เมื่อเช้าเฟิงหยางรั้งให้นางอยู่ แต่นางไม่คิดจะฟังเขา รีบออกมาล้างหน้าและเดินทางมาที่บ้านเซวีย
“เดาจากสีหน้า เขาน่าจะเจ้าแล้ว แต่เจ้าไม่ฟังสินะ” ไป๋เหิงพูดอย่างรู้ทัน “ข้าแนะนำว่า ตอนนี้เจ้าควรกลับบ้าน คุยกับสามีของเจ้าให้รู้เรื่อง”
“ใช่ๆ” เสี่ยวจินเห็นด้วยกับไป๋เหิง ทั้งยังอดบ่นฉินหรูไม่ได้ “มีอย่างที่ไหน สามีภรรยาไม่เจอกันตั้งสี่ปี แทนที่จะใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มากหน่อย”
ฉินหรูทำได้เพียงหัวเราะแห้งๆ บอกกับพวกเขาว่า “เข้าใจแล้ว ข้าจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้แหละ”
ว่าจบ ฉินหรูก็กล่าวลาสหายและหัวหน้าพ่อครัว ก่อนจะกลับบ้านทันที
….
พอกลับมาถึงบ้าน เฟิงหยางยังอยู่ในชุดเดิม ชายหนุ่มกำลังนั่งเล่นอยู่กับลูกน้อย ดูเหมือนอาเหยาจะคุ้นเคยกับชายหนุ่มแล้ว ไม่มีท่าทางระแวงเลยสักนิด
“ท่านแม่!”
อาเหยาเห็นฉินหรูกลับมาเร็ว เด็กน้อยดีใจมากรีบวิ่งเข้ามากอดขา ยิ้มแก้มปริให้กับมารดา
ฉินหรูลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกชายพลางถาม “กินข้าวเช้ากันแล้วหรือ”
“อือ”
“ท่านตากับท่านยายเล่า”
“หลังบ้าน”
เด็กน้อยตอบฉะฉาน
ฉินหรูยิ้มอย่างปลาบปลื้ม ยิ่งโตอาเหยาก็ยิ่งฉายแววฉลาดเฉลียว นางจูงมือเล็กป้อมเดินเข้าบ้าน ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเฟิงหยาง
ตั้งแต่เห็นฉินหรูกลับมา ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มทอประกายอ่อนโยน
ฉินหรูมองเฟิงหยางด้วยความขุ่นเคือง กระนั้นก็รู้สึกเขินอายอยู่หน่อยๆ เมื่อเช้าเขาพยายามอธิบายแล้ว แต่นางไม่ยอมฟัง สุดท้ายก็ต้องเสียเวลาเดินทางไปกลับเมืองกับหมูบ้านตั้งสองรอบ
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นางก็ประชดใส่เขาว่า “ต้องขอบคุณท่านจริงๆ ตัดสินใจแทนข้าไม่พอ ยังไปคุยกับฮูหยินผู้เฒ่าเซวีย สั่งให้ข้าลาออกจากงานแม่ครัว ตอนนี้ข้าตกงานแล้ว พอใจหรือยัง”
“ข้ากลับมาแล้ว เจ้าก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำงานแม่ครัวอีก” เขาพูดเสียงเรียบ
“ท่านก็เห็น บ้านข้าไม่ได้ร่ำรวย อาเหยาก็ยังเล็ก พวกเราต้องกินต้องใช้ ไม่รีบหาตอนนี้ อนาคตจะลำบาก”
“จากนี้ไปครอบครัวของเราไม่ขาดแคลนเงิน”
ถึงอย่างนั้นฉินหรูก็ไม่อยากจะเชื่อ ยื่นมือออกไป กระดิกนิ้วเพื่อขอดูเงิน
เสิ่นหยางจ้องมองฝ่ามือเรียวบาง มุมปากยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะล้วงหยิบถุงเงินในอกเสื้อออกมาวางบนมือของนาง
“อ๊ะ!”
ถุงเงินหนักมาก ข้อมือของฉินหรูเกือบเคล็ด!
“ในนี้มีเงินเท่าไร” นางถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“น่าจะมียี่สิบตำลึงกับเศษเงินอีกนิดหน่อย” เขาตอบด้วยท่าทีนิ่งเฉย เหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ
ฉินหรูร้อง “หา!?” ด้วยความตะลึง
อาเหยาได้ยินเสียงร้อง เด็กน้อยกระตุกเสื้อมารดา เอียงศีรษะถามด้วยสีหน้ากังวล
“ท่านแม่?”
“ไม่มีอะไรจ๊ะ” ฉินหรูลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกน้อย ผ่านไปสักครู่ นางถึงหันมาถามเฟิงหยางต่อ “ท่านไม่ใช่คนแซ่เสิ่น แล้วท่านเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ ไม่สิ ตอนนี้ท่านทำงานอะไร คงไม่ได้ปล้นคนอื่นมาหรอกใช่หรือไม่”
“เงินส่วนนี้ข้าได้มาอย่างสุจริต”
“งานของท่านคือ…?”
“ข้าเป็นแม่ทัพ”
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ มิตรภาพ
บทพิเศษมิตรภาพ หลังจากเฟิงหยางออกบ้านไปได้สักพัก เสี่ยวจินกับไป๋เหิงก็มาเยือน หญิงสาวทั้งสามยังคงสนิทสนมกันดี แม้ภายหลังต่างแยกย้ายไปมีเส้นทางของตนเอง แต่พวกนางมักมารวมตัวกันบ้านเฟิงบ่อยๆ ไป๋เหิงกับคุณชายใหญ่เซวียเยี่ยนจื่อ คุยกำหนดการและวันแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เห็นว่าพธีแต่งงานจะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เสี่ยวจินลงเอยกับเฉินต้านเมื่อไม่นานมานี้ แม้ไม่ได้จัดงานแต่งงานใหญ่โตเหมือนกับไป๋เหิง แต่อย่างน้อย นางได้กราบไหว้ฟ้าดินและทำพิธีคารวะญาติผู้ใหญ่ “เสี่ยวหรู สามีเจ้าเพิ่งออกไปค่ายทหารหรือ ระหว่างทางพวกข้าเห็นเขาควบม้าออกไปพอดี นี่ๆ เจ้ากับสามีหักโหมเกินไปหรือไม่ ทำเขาไปสายแล้ว” เสี่ยวจินเปิดประเด็น ท้ายประโยคยังแซวสหายพลางหัวเราะคิก “ใช่ๆ ไปค่ายเวลานี้ ไม่นับว่าสายไปหรือ” ไป๋เหิงยิ้มแย้ม เอ่อออกับเสี่ยวจิน ฉินหรูแกล้งทำหน้ามุ่ย โบกมือแล้วกล่าวตัดบทพวกนางทั้งสอง “ช่างเรื่องของสามีเถอะ ข้าสนใจเรื่องของพวกพี่สาวมากกว่า พี่เสี่ยวจิน วันนี้ปักปิ่นมาสวยเชียว ไม่คิดเลยว่าเฉินต้านจะเป็นสามีที่เอาอกเอ
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ เป็นวันที่ดี
บทพิเศษเป็นวันที่ดี รุ่งอรุณมาเยือน แสงอาทิตย์สีทองทอประกายเข้ามาทางหน้าต่าง ทันทีที่เฟิงหยางลืมตาตื่นขึ้น พลันพลิกตัวนอนตะแคง มุมปากยกยิ้มขณะมองภรรยาที่ยังหลับใหลบนที่นอน เมื่อคืนเขาคงรังแกนางมากไปหน่อย ทำให้นางอ่อนเพลียต้องตื่นสายแล้ว คิดจบ เฟิงหยางก็ยื่นมือออกไปลูบไล้แก้มเนียนของภรรยาแผ่วเบา ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เขารู้สึกถึงความสุขและอุ่นหัวใจเมื่อเห็นว่านางยังอยู่เคียงข้าง ครู่ต่อมา ขนตาหนาเป็นแพรของหญิงสาวขยับไหวราวกับปีกผีเสื้อ ก่อนดวงตาคู่สวยจะเปิดปรือขึ้น ฉินหรูค่อยๆ ลืมตาตื่น ทันใดนั้นก็เห็นว่าสามีกำลังยิ้มมองนางอยู่ ริมฝีปากของนางพลันคลี่ยิ้มให้เขาด้วยความอ่อนเพลีย ขณะเดียวกัน ดวงตาคู่สวยก็เต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีวันหมด “ท่านพี่...” ริมฝีปากของฉินหรูขยับเรียกสามีแผ่วเบา “ข้าทำเจ้าตื่นหรือ” แม้เฟิงหยางจะถามเช่นนั้น หากนิ้วมือกลับเลื่อนลงมาลูบไล้กลีบปากอิ่มสวย ราวกับไม่อาจหักห้ามใจให้ปล่อยมือจากนาง “ปกติข้าตื่นเช้ากว่
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ อุ่นรัก(อีกครั้ง)
บทพิเศษอุ่นรัก(อีกครั้ง) กลิ่นอาหารที่กำลังปรุงใหม่ๆ ลอยมาจากโต๊ะกลางห้อง กลิ่นนั้นหอมมาก ทั้งยังทำให้กระเพาะของเฟิงหยางถึงกับร้องระงม ตั้งแต่รับนางกับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แม้นานๆ ครั้งนางจะเข้าครัวสักที แต่เฟิงหยางย่อมรู้ถึงความอร่อยในรสมือของฉินหรู นอกจากนี้ยังทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างที่สุด เช้านี้เฟิงหยางครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ เพราะไม่มีเรื่องใดให้เขาต้องปวดหัวหรือเป็นกังวลอีกแล้ว เหนืออื่นใด คนงามของเขาเป็นยอดภรรยาหาผู้ใดเทียบไม่ได้ หัวใจเขามอบให้นางไปจนหมดสิ้น สิ่งที่ทั้งคู่ยังขาดคือการเติมความหวานละมุนละไมให้แก่กัน อีกอย่างหนึ่ง ช่วงนี้อาเหยาอ้อนไปอยู่บ้านท่านตาเพราะกำลังเห่อน้องสาว นับว่าทางสะดวก! หลังจากจบคดีความของเสิ่นเทา ผ่านมาแล้วสองเดือน เขากับนางไม่ได้ร่วมเตียงกันอีกเลย เขาเองก็เป็นบุรุษ ย่อมมีความใคร่ อยากกอดภรรยาใจจะขาดอยู่รอมร่อ ตั้งแต่กลับมาอยู่ด้วยกัน เขาเพิ่งจะกอดนางไปแค่คืนเดียวก็ตอนที่อาเหยาไปอยู่กับท่านตาท่านยาย! เวลานี้ เฟิงหยางกำลังแช่ตัวอยู่ใน
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 45 บทสรุป
บทที่ 45บทสรุป ย้อนกลับมา ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองฉาง หลังจากหัวหน้ามือปราบยกหีบเก็บเงิน เอกสารรายรับรายจ่ายและสมุดรายชื่อเข้ามาในที่ว่าการ เสิ่นเทาก็ทรุดลงกับพื้นทันที คร่ำครวญว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์ หีบเงินและสมุดรายชื่อเหล่านี้เป็นของผู้อื่น ตนถูกคนใส่ความ แน่นอนว่า คำพูดของเสิ่นเทาโกหกอย่างเห็นได้ชัด ตอนที่หัวหน้ามือปราบไปยังห้องลับนั้น หนิงลี่กำลังสั่งให้พวกบ่าวขนย้ายข้าวของออกไปพอดี เรียกได้ว่าจับได้แบบคาหนังคาเขา ในเมื่อหลักฐานแน่นหนาถึงเพียงนี้ เหล่าขุนนางกังฉินยังประทับลายนิ้วมือ สารภาพผิดกันหมดแล้ว เสิ่นเทาก็ไร้หนทางรอดเช่นกัน วันต่อมา เสิ่นเทายอมรับสารภาพ ทั้งยังขอร้องให้ละเว้นชีวิตของเสิ่นเซียวอวี้และหลานที่กำลังจะคลอด นายอำเภอเซวียไม่ได้ตอบทันที แต่ใช้เวลาพิจารณคดีสองวันสองคืน ในที่สุด การตัดสินคดีก็ถูกติดบนป้ายประกาศ ขุนนางกังฉินและเสิ่นเทาเกี่ยวข้องกับคดีมากมาย ทั้งคดีฆาตกรรมทั้งหาเงินมาอย่างมิชอบ ได้รับโทษประหารในอีกเจ็ดวันให้หลัง เสิ่นเซียวอวี้ผู้เป็น
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 44 ชะตากรรมของบ้านเสิ่น
บทที่ 44ชะตากรรมของบ้านเสิ่น ตั้งแต่เสิ่นเทาถูกทางการเรียกตัว หนิงลี่ร้อนรนเหมือนไฟลนก้น เรียกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถง หารือว่าจะช่วยเสิ่นเทาอย่างไร เพียงไม่นาน เสิ่นเซียวอวี้กับจางเหมยเหมยก็มาถึง พ่อบ้านเสิ่นกับไฉ่ไฉ่มารอก่อนแล้ว จึงไม่ต้องเสียเวลานาน หนิงลี่นั่งไม่ติดเก้าอี้ เดินกลับไปกลับมาพลางว่า “สามีข้าถูกทางการเรียกตัว ไต่สวนคดีปล่อยกู้และติดสินบน พวกเจ้าช่วยคิดหาวิธีช่วยเขาออกมาหน่อย” พ่อบ้านเสิ่นครุ่นคิด ก่อนจะเสนอให้ยัดเงินนายอำเภอเซวีย ไฉ่ไฉ่นั้นจนปัญญา ไม่มีความคิดดีๆ เนื่องจากยังตรอมใจที่คนรักทอดทิ้งนางไป ด้านจางเหมยเหมยกลุ้มใจยิ่งกว่า เป็นแค่สะใภ้ที่แต่งเข้า ไม่คิดว่าจะต้องมาติดร่างแหไปด้วย ทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ในขณะที่ทุกคนร้อนใจจะเป็นจะตายเรื่องที่เสิ่นเทาถูกจับ กลับมีเพียงคนคนเดียวที่ไม่ทุกข์ร้อน นั่งหัวเราะคิกคักราวกับเห็นเป็นเรื่องตลก คนคนนั้นก็คือเสิ่นเซียวอวี้! เสิ่นเซียวอวี้กวาดสายตามองสีหน้าเป็นทุกข์ของทุกคนในห้องโถง ชี้หน้าเรียงตัวพร้อ
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 43 ไต่สวน
บทที่ 43ไต่สวน คดีขุนนางทุจริตเกี่ยวโยงกับคดีปล่อยกู้ของเสิ่นเทา นอกจากนี้ พบว่าวิธีการทวงหนี้ของเสิ่นเทานั้นยังโหดร้ายทารุณ ถึงขั้นมีผู้เสียชีวิตไม่น้อย ในเมื่อมีผู้เสียชีวิตย่อมเป็นคดีฆาตกรรม แต่เสิ่นเทารอดพ้นความผิดมาได้เพราะความช่วยเหลือจากขุนนางกังฉิน อย่างไรก็ตาม การฆาตกรรมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ย่อมมีหลักฐาน บัดนี้ หลักฐานและพยานบุคคลครบเรียบร้อย นายอำเภอเซวียจึงเรียกขุนนางกังฉินเหล่านั้นสอบสวนทีละคน สุดท้ายถึงค่อยเป็นเสิ่นเทา หลายวันต่อมา เสิ่นเทาถูกเรียกตัวมายังที่ว่าการอำเภอ จากนั้นผู้ช่วยนายอำเภออ่านสรุปสำนวนคดี เสิ่นเทาเบื้องหน้าทำธุรกิจค้าขาย แต่เบื้องหลังปล่อยกู้ มอบเงินสินบนแก่ขุนนาง และยังชุบเลี้ยงโจรกลุ่มหนึ่ง หากลูกหนี้ใช้หนี้คืนไม่ตรงตามกำหนด เสิ่นเทาจะใช้วิธีทวงเงินอย่างโหดเหี้ยมทารุณ กังขังหน่วงเหนี่ยว ทรมานจนถึงแก่ชีวิตก็มี ญาติของลูกหนี้ที่เป็นผู้หญิง จะถูกจับไปขายให้กับหอคณิกา อ้างว่าเพื่อขัดดอก... ทั้งที่เสิ่นเทาทำการอุกอาจ แต่ยังลอยนวลม
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย433.4K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน11.1K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.5K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย12.1K viewsทะลุมิติมาเลี้ยงดูบิดาตาบอด
จินอวี้ม่านถัง3.8K viewsทะลุมิติไปเป็นตัวละครลับของท่านอ๋องอำมหิต
zuey2.1K viewsย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80
ต้าซ้อ39 viewsลิขิตรัก ตำหนักอ๋อง
ซูเมิ่ง 淑梦2.4K views
