เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 34 จัดการกับเสิ่นเซียวอวี้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-21 09:55:02บทที่ 34
จัดการกับเสิ่นเซียวอวี้
เสิ่นเซียวอวี้ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก แต่ขณะเดียวกันก็ถูกมารดาคอยจับตามองไม่ห่าง
มารดาของเขา มักจะชมเขาเสมอ และจะต่อว่าเสิ่นหยางที่เป็นพี่ชายต่างมารดา
แต่ในใจของเสิ่นเซียวอวี้รู้ดี นอกจากถูกบิดามารดาตามใจแล้ว เขากลับเทียบเสิ่นหยางคนนั้นไม่ได้สักอย่าง ทั้งมันสมอง หน้าตา ความสามารถ รวมถึงความเด็ดเดี่ยว
ด้วยเพราะแบบนี้ เขาจึงกลายเป็นคนเก็บกดอย่างเงียบๆ
วันไหนที่รู้สึกกดดัน เขาจะออกมาเที่ยวเล่นกับเหล่าสหายข้างนอก
สถานที่พบปะส่วนใหญ่จะเป็นหอสุรากับบ่อนพนัน การได้ทำอะไรนอกเหนือคำสั่งของมารดา ถือเป็นการปลดปล่อยสำหรับเขา จนทำให้ครั้งหนึ่ง เขาติดสารแห่งความสุข
ภายหลังที่บำบัดแล้ว และได้แต่งงานกับจางเหมยเหมย มารดาจะคอยพร่ำสั่งเสมอ ให้เขาอยู่แต่ที่บ้าน คอยดูแลเอาใจใส่ภรรยาให้ดี เพราะเชื่อว่าการมีครอบครัว จะทำให้เขาไม่กลับไปติดสารแห่งความสุขอีก
แล้วนับตั้งแต่นั้นมา เสิ่นเซียวอวี้ได้รับอนุญาตให้ออกบ้านได้เพียงเดือนละครั้ง มิหนำซ้ำยังต้องรีบไปรีบกลับ
ชีวิตของเสิ่นเซียวอวี้ดูเหมือนกำลังจะดีขึ้น
แต่แล้ว พี่ชายต่างมารดาที่ออกกไปรับใช้ชาติก็ดันกลับมา พร้อมกับตำแหน่งใหญ่โตอย่างแม่ทัพ
ยังมีอีก อดีตพี่สะใภ้ยังมอบต้นต้าหมาต่อหน้ามารดา จากนั้นเสิ่นเซียวอวี้ก็ยิ่งถูกมารดาคุมความประพฤติอย่างเข้มงวด ถึงขั้นสั่งให้บ่าวในบ้านคอยจับตาดูเขาทุกฝีก้าว
เสิ่นเซียวอวี้มีความเป็นอยู่ที่สุขสบายมาตั้งแต่เกิด
สำหรับเสิ่นเซียวอวี้ ยิ่งถูกตามใจมากเท่าไร จิตใจกลับยิ่งเปราะบางมากเท่านั้น
เมื่อจิตใจรู้สึกไม่มั่นคง ก็เกิดอยากเสพสารแห่งความสุขขึ้นมา
เวลานี้จางเหมยเหมยอยู่ที่เรือนใหญ่ คอยดูแลมารดาของเขา
ช่วงนี้ไม่รู้ไปกินอะไรผิดสำแดงมา ปวดท้องทั้งวันทั้งคืน วุ่นวายจนบ่าวในบ้านแทบไม่ได้นอน
ส่วนไฉ่ไฉ่ก็ลาหยุดยาว
พอคิดว่าเป็นโอกาสเหมาะจะออกไปหาสหาย เสิ่นเซียวอวี้รีบก้าวยาวๆ เข้าห้อง ค้นตู้เสื้อผ้า ในส่วนลึกสุดของตู้มีกล่องใบหนึ่ง ในนั้นคือกล้องยาสูบ
เสิ่นเซียวอวี้รีบยัดกล้องยาสูบซ่อนในแขนเสื้อ
เมื่อออกมาจากห้อง เสิ่นเซียวอวี้เห็นบ่าวที่คอยสังเกตการณ์เขาอยู่ บ่าวคนนั้นยืนด้อมๆ มองๆ อยู่หลังต้นไม้ มองอย่างไรก็มีพิรุธ
เสิ่นเซียวอวี้กวักมือเรียก
“มานี่หน่อยสิ”
“หมายถึงบ่าวหรือขอรับ” บ่าวคนดังกล่าวถามพร้อมชี้หน้าตัวเองด้วยความมึนงง
เขารู้นานแล้วว่ามีคนคอยแอบตาม แต่ที่แสร้งทำเป็นไม่เห็นเพราะเห็นแก่หน้าท่านแม่
“เจ้านั่นแหละ มานี่หน่อย อย่าให้พูดซ้ำ”
“ขะ ขอรับคุณชาย”
“ประมาณสองสามวันก่อน พ่อบ้านใหญ่เอากระถางต้นไม้ที่ได้จากเฟิงหยางไปทิ้งที่ไหน รู้หรือไม่”
เสิ่นเซียวอวี้ถามทันทีที่บ่าวคนนั้นวิ่งเข้ามาหา
“เอ่อ…” บ่าวคนดังกล่าวทำหน้าครุ่นคิด จากนั้นก็ส่ายหัว “ไม่ทราบเลยขอรับ”
“งั้นไปซะ”
“ขอรับคุณชาย” บ่าวคนซื่อพยักหน้ารับคำ แต่แล้วก็นึกได้ จึงเอ่ยถามชายหนุ่ม “แล้วบ่าวต้องคอยแอบมองคุณชายหรือไม่ขอรับ”
เสิ่นเซียวอวี้เดาะลิ้นด้วยความหงุดหงิด “ซื่อบื่อ ไปให้ไกลๆ เท้าข้าเดี๋ยวนี้!”
“ขอรับ!”
บ่าวชายคนนั้นตะโกนรับคำสั่งเสร็จก็วิ่งปรู๊ดออกไป
ส่วนเสิ่นเซียวอวี้ ถือโอกาสย่องออกจากบ้าน
ณ หอสุราหว่านหว่าน
เสิ่นเซียวอวี้มองหาสหาย ครู่หนึ่ง เขาก็เจอเหล่าสหายกำลังร่ำสุราอยู่ที่นี่จริงๆ
“เจ้าลุกไปนั่งตรงนั้น ข้าจะนั่งตรงนี้” เขากอดอก สั่งสหายคนหนึ่งให้ลุกไปนั่งอีกฝั่ง
พอเหล่าสหายได้ยินเสียงคุ้นๆ ของคนแซ่เสิ่น พวกเขาต่างผิวปาก ก่อนเอ่ยแซว
“เอ๊ะ นี่สหายเสิ่นของพวกเราใช่หรือไม่”
“ใช่แล้ว ว่าแต่ ลมอะไรหอบเจ้ามาถึงที่นี่”
“คุณชายเสิ่น เจ้ารีบกลับบ้านไปเถอะ ประเดี๋ยวจะถูกท่านแม่จับตีก้นเอานะ”
เสิ่นเซียวอวี้ขมวดคิ้วหน้าตึง “อย่าพูดเหมือนข้าเป็นเด็กอ่อนเช่นนั้น ไม่อย่างนั้นข้าจะโกรธพวกเจ้าจริงๆ”
“เอ้า ก็เจ้าเป็นเด็กอ่อนของแม่เจ้าจริงๆ ไม่ใช่หรือ”
“นั่นสิ พวกเราไม่ได้พูดผิดสักนิด”
“หุบปากสักทีเถอะ”
“เห็นแก่ที่คุณชายเสิ่นของพวกเราจะได้ออกบ้านสักที พวกเราจะหุบปากให้สนิทเลย ฮะๆๆ”
เหล่าสหายพูดพลางหัวเราะครึกครื้นผิดปกติ
“พวกเจ้ามี ‘ของ’ หรือไม่” เสิ่นเซียวอวี้นั่งลงปุบก็ถามปับ
“ของหรือ? ของอะไร?” สหายคนหนึ่งแกล้งถามอย่างไขสือ
เสิ่นเซียวอวี้กลอกตา “แค่เห็นท่าทางของพวกเจ้า ข้าก็รู้ว่าเสพสิ่งนั้นมา เอาของมาให้ข้า”
สหายคนหนึ่งหัวเราะคิกคัก ก่อนจะแบมือทั้งสองข้างแล้วว่า “โทษทีนะ สหายเสิ่น ถึงพวกเราเป็นสหายกัน แต่พวกเราให้เจ้าไม่ได้”
“ทำไม?”
“แม่ของเจ้าสั่งไว้ หากเจ้ามาถามหาของ แล้วมีคนกล้ายื่นให้เจ้า นางจะตามทวงหนี้พ่อแม่พวกเราถึงที่สุด”
“เวรเอ๊ย!” เสิ่นเซียวอวี้โมโหรุนแรงจนสบถออกมา
“ไปขอแม่เจ้าก่อนสิ”
“แม่ข้าอย่างนั้น แม่ข้าอย่างนี้ ข้าเบื่อจะแย่อยู่แล้ว!” เสิ่นเซียวอวี้โวยวาย
ทุกคนที่ได้ยินต่างเข้าใจ มารดาของเสิ่นเซียวอวี้ ภายนอกรักและตามใจลูกชาย แต่ยิ่งรักมากเท่าไรก็ยิ่งจับตามองลูกชายมากเท่านั้น น่าอึดอัดจะตายไป
“สรุปว่าจะไม่ให้?” เสิ่นเซียวอวี้พูดอย่างฉุนเฉียว
เหล่าสหายพยักหน้าพร้อมเพรียง
“ได้ พวกเจ้าจำเอาไว้เลย ต่อไปถ้าข้ามีของดี ข้าจะไม่…”
เสิ่นเซียวอวี้พูดไม่ทันจบ ตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็ถูกเสี่ยวเอ้อชนเข้าอย่างจัง จนของที่อยู่ในมือเสี่ยวเอ้อคนนั้นล่วงเต็มพื้น
ตุบ!
“อะไรอีกวะ”
“ขออภัยขอรับนายท่าน ข้าจะรีบเก็บเดี๋ยวนี้”
จั่นเถิงที่ปลอมตัวเป็นเสี่ยวเอ้อ รีบก้มหัวปรกๆ ให้เสิ่นเซียวอวี้
ชายหนุ่มก้มมองข้าวของบนพื้น ทันใดนั้นก็พบว่ามันคือห่อของใบต้าหมาแห้ง
“เดี๋ยว!”
เสิ่นเซียวอวี้เรียกรั้งเสี่ยวเอ้อ
“ขอรับคุณชาย?”
“ของพวกนี้ เจ้าจะเอาไปไหน”
เสี่ยวเอ้อรีบเก็บของแล้วซ่อนในห่อผ้า หลังจากลังเลครู่หนึ่ง เสี่ยวเอ้อก็ยื่นหน้าเข้ามากระซิบ “มันคือรายได้พิเศษจากบ้านข้าน้อย หากคุณชายต้องการ ห่อละ 2 ตำลึงเงินขอรับ”
“เอามา 1 ห่อ!”
“เอาจริงหรือ?” สหายคนหนึ่งร้องถาม
เสิ่นเซียวอวี้แกล้งทำหน้าไขสือ “ข้าไม่ได้เอาของจากพวกเจ้า ไยพวกเจ้าถึงเดือดร้อน”
หลังจากคิดตามคำพูดของเสิ่นเซียวอวี้ ครู่ต่อมา เหล่าสหายของเขาต่างก็แหงนหน้าหัวเราะดังฮ่าๆ
“นั่นสิ สหายเสิ่นพูดถูก”
“ใช่ๆ”
การซื้อขายอย่างลับๆ จบลงเรียบร้อย เสิ่นเซียวอวี้เช่าห้องดื่มสุราแบบส่วนตัวที่อยู่ชั้นสองของหอหว่านหว่าน ร่ำสุราและเสพสารแห่งความสุขร่วมกับเหล่าสหายทั้งสาม
แม้ทางการกำลังกวาดล้างพืชเสพติด และใบต้าหมาก็เป็นหนึ่งในนั้น เหตุนี้เอง หอสุราเยว่เซียนที่เป็นแหล่งมั่วสุมแห่งแรกถึงได้ถูกทางการออกหมายสั่งให้ปิดกิจการ
ถึงอย่างนั้นต้นต้าหมายังคงมีการปลูกและแอบขายกันอย่างลับๆ หนำซ้ำแล้ว ยิ่งเป็นของที่หายากก็ยิ่งปล่อยขายได้ราคาดี ชาวบ้านบางคนจึงแอบปลูก การกวาดล้างให้สิ้นซากจึงนับว่ายาก
หากกระนั้น ขุนนางใหญ่ที่รับผิดชอบเรื่องนี้กำลังร่างกฎหมายและบทลงโทษใหม่ ขณะนี้กำลังรอยื่นฎีกาให้กับฮ่องเต้พิจารณา หากกฎหมายนี้ได้รับการอนุมัติ ย่อมไม่มีใครกล้าลักลอบปลูกต้นต้าหมาอีกเลย ดังนั้นเฟิงหยางเลยใช้ช่องว่างที่กฎหมายรออนุมัติ เล่นงานเสิ่นเซียวอวี้
อย่างไรก็ตาม กฎหมายและบทลงโทษใหม่ที่รุนแรงจะได้รับการอนุมัติ ก็เป็นเรื่องอีก 2-3 เดือนให้หลัง
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ มิตรภาพ
บทพิเศษมิตรภาพ หลังจากเฟิงหยางออกบ้านไปได้สักพัก เสี่ยวจินกับไป๋เหิงก็มาเยือน หญิงสาวทั้งสามยังคงสนิทสนมกันดี แม้ภายหลังต่างแยกย้ายไปมีเส้นทางของตนเอง แต่พวกนางมักมารวมตัวกันบ้านเฟิงบ่อยๆ ไป๋เหิงกับคุณชายใหญ่เซวียเยี่ยนจื่อ คุยกำหนดการและวันแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เห็นว่าพธีแต่งงานจะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เสี่ยวจินลงเอยกับเฉินต้านเมื่อไม่นานมานี้ แม้ไม่ได้จัดงานแต่งงานใหญ่โตเหมือนกับไป๋เหิง แต่อย่างน้อย นางได้กราบไหว้ฟ้าดินและทำพิธีคารวะญาติผู้ใหญ่ “เสี่ยวหรู สามีเจ้าเพิ่งออกไปค่ายทหารหรือ ระหว่างทางพวกข้าเห็นเขาควบม้าออกไปพอดี นี่ๆ เจ้ากับสามีหักโหมเกินไปหรือไม่ ทำเขาไปสายแล้ว” เสี่ยวจินเปิดประเด็น ท้ายประโยคยังแซวสหายพลางหัวเราะคิก “ใช่ๆ ไปค่ายเวลานี้ ไม่นับว่าสายไปหรือ” ไป๋เหิงยิ้มแย้ม เอ่อออกับเสี่ยวจิน ฉินหรูแกล้งทำหน้ามุ่ย โบกมือแล้วกล่าวตัดบทพวกนางทั้งสอง “ช่างเรื่องของสามีเถอะ ข้าสนใจเรื่องของพวกพี่สาวมากกว่า พี่เสี่ยวจิน วันนี้ปักปิ่นมาสวยเชียว ไม่คิดเลยว่าเฉินต้านจะเป็นสามีที่เอาอกเอ
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ เป็นวันที่ดี
บทพิเศษเป็นวันที่ดี รุ่งอรุณมาเยือน แสงอาทิตย์สีทองทอประกายเข้ามาทางหน้าต่าง ทันทีที่เฟิงหยางลืมตาตื่นขึ้น พลันพลิกตัวนอนตะแคง มุมปากยกยิ้มขณะมองภรรยาที่ยังหลับใหลบนที่นอน เมื่อคืนเขาคงรังแกนางมากไปหน่อย ทำให้นางอ่อนเพลียต้องตื่นสายแล้ว คิดจบ เฟิงหยางก็ยื่นมือออกไปลูบไล้แก้มเนียนของภรรยาแผ่วเบา ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เขารู้สึกถึงความสุขและอุ่นหัวใจเมื่อเห็นว่านางยังอยู่เคียงข้าง ครู่ต่อมา ขนตาหนาเป็นแพรของหญิงสาวขยับไหวราวกับปีกผีเสื้อ ก่อนดวงตาคู่สวยจะเปิดปรือขึ้น ฉินหรูค่อยๆ ลืมตาตื่น ทันใดนั้นก็เห็นว่าสามีกำลังยิ้มมองนางอยู่ ริมฝีปากของนางพลันคลี่ยิ้มให้เขาด้วยความอ่อนเพลีย ขณะเดียวกัน ดวงตาคู่สวยก็เต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีวันหมด “ท่านพี่...” ริมฝีปากของฉินหรูขยับเรียกสามีแผ่วเบา “ข้าทำเจ้าตื่นหรือ” แม้เฟิงหยางจะถามเช่นนั้น หากนิ้วมือกลับเลื่อนลงมาลูบไล้กลีบปากอิ่มสวย ราวกับไม่อาจหักห้ามใจให้ปล่อยมือจากนาง “ปกติข้าตื่นเช้ากว่
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทพิเศษ อุ่นรัก(อีกครั้ง)
บทพิเศษอุ่นรัก(อีกครั้ง) กลิ่นอาหารที่กำลังปรุงใหม่ๆ ลอยมาจากโต๊ะกลางห้อง กลิ่นนั้นหอมมาก ทั้งยังทำให้กระเพาะของเฟิงหยางถึงกับร้องระงม ตั้งแต่รับนางกับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แม้นานๆ ครั้งนางจะเข้าครัวสักที แต่เฟิงหยางย่อมรู้ถึงความอร่อยในรสมือของฉินหรู นอกจากนี้ยังทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างที่สุด เช้านี้เฟิงหยางครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ เพราะไม่มีเรื่องใดให้เขาต้องปวดหัวหรือเป็นกังวลอีกแล้ว เหนืออื่นใด คนงามของเขาเป็นยอดภรรยาหาผู้ใดเทียบไม่ได้ หัวใจเขามอบให้นางไปจนหมดสิ้น สิ่งที่ทั้งคู่ยังขาดคือการเติมความหวานละมุนละไมให้แก่กัน อีกอย่างหนึ่ง ช่วงนี้อาเหยาอ้อนไปอยู่บ้านท่านตาเพราะกำลังเห่อน้องสาว นับว่าทางสะดวก! หลังจากจบคดีความของเสิ่นเทา ผ่านมาแล้วสองเดือน เขากับนางไม่ได้ร่วมเตียงกันอีกเลย เขาเองก็เป็นบุรุษ ย่อมมีความใคร่ อยากกอดภรรยาใจจะขาดอยู่รอมร่อ ตั้งแต่กลับมาอยู่ด้วยกัน เขาเพิ่งจะกอดนางไปแค่คืนเดียวก็ตอนที่อาเหยาไปอยู่กับท่านตาท่านยาย! เวลานี้ เฟิงหยางกำลังแช่ตัวอยู่ใน
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 45 บทสรุป
บทที่ 45บทสรุป ย้อนกลับมา ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองฉาง หลังจากหัวหน้ามือปราบยกหีบเก็บเงิน เอกสารรายรับรายจ่ายและสมุดรายชื่อเข้ามาในที่ว่าการ เสิ่นเทาก็ทรุดลงกับพื้นทันที คร่ำครวญว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์ หีบเงินและสมุดรายชื่อเหล่านี้เป็นของผู้อื่น ตนถูกคนใส่ความ แน่นอนว่า คำพูดของเสิ่นเทาโกหกอย่างเห็นได้ชัด ตอนที่หัวหน้ามือปราบไปยังห้องลับนั้น หนิงลี่กำลังสั่งให้พวกบ่าวขนย้ายข้าวของออกไปพอดี เรียกได้ว่าจับได้แบบคาหนังคาเขา ในเมื่อหลักฐานแน่นหนาถึงเพียงนี้ เหล่าขุนนางกังฉินยังประทับลายนิ้วมือ สารภาพผิดกันหมดแล้ว เสิ่นเทาก็ไร้หนทางรอดเช่นกัน วันต่อมา เสิ่นเทายอมรับสารภาพ ทั้งยังขอร้องให้ละเว้นชีวิตของเสิ่นเซียวอวี้และหลานที่กำลังจะคลอด นายอำเภอเซวียไม่ได้ตอบทันที แต่ใช้เวลาพิจารณคดีสองวันสองคืน ในที่สุด การตัดสินคดีก็ถูกติดบนป้ายประกาศ ขุนนางกังฉินและเสิ่นเทาเกี่ยวข้องกับคดีมากมาย ทั้งคดีฆาตกรรมทั้งหาเงินมาอย่างมิชอบ ได้รับโทษประหารในอีกเจ็ดวันให้หลัง เสิ่นเซียวอวี้ผู้เป็น
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 44 ชะตากรรมของบ้านเสิ่น
บทที่ 44ชะตากรรมของบ้านเสิ่น ตั้งแต่เสิ่นเทาถูกทางการเรียกตัว หนิงลี่ร้อนรนเหมือนไฟลนก้น เรียกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถง หารือว่าจะช่วยเสิ่นเทาอย่างไร เพียงไม่นาน เสิ่นเซียวอวี้กับจางเหมยเหมยก็มาถึง พ่อบ้านเสิ่นกับไฉ่ไฉ่มารอก่อนแล้ว จึงไม่ต้องเสียเวลานาน หนิงลี่นั่งไม่ติดเก้าอี้ เดินกลับไปกลับมาพลางว่า “สามีข้าถูกทางการเรียกตัว ไต่สวนคดีปล่อยกู้และติดสินบน พวกเจ้าช่วยคิดหาวิธีช่วยเขาออกมาหน่อย” พ่อบ้านเสิ่นครุ่นคิด ก่อนจะเสนอให้ยัดเงินนายอำเภอเซวีย ไฉ่ไฉ่นั้นจนปัญญา ไม่มีความคิดดีๆ เนื่องจากยังตรอมใจที่คนรักทอดทิ้งนางไป ด้านจางเหมยเหมยกลุ้มใจยิ่งกว่า เป็นแค่สะใภ้ที่แต่งเข้า ไม่คิดว่าจะต้องมาติดร่างแหไปด้วย ทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ในขณะที่ทุกคนร้อนใจจะเป็นจะตายเรื่องที่เสิ่นเทาถูกจับ กลับมีเพียงคนคนเดียวที่ไม่ทุกข์ร้อน นั่งหัวเราะคิกคักราวกับเห็นเป็นเรื่องตลก คนคนนั้นก็คือเสิ่นเซียวอวี้! เสิ่นเซียวอวี้กวาดสายตามองสีหน้าเป็นทุกข์ของทุกคนในห้องโถง ชี้หน้าเรียงตัวพร้อ
เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! บทที่ 43 ไต่สวน
บทที่ 43ไต่สวน คดีขุนนางทุจริตเกี่ยวโยงกับคดีปล่อยกู้ของเสิ่นเทา นอกจากนี้ พบว่าวิธีการทวงหนี้ของเสิ่นเทานั้นยังโหดร้ายทารุณ ถึงขั้นมีผู้เสียชีวิตไม่น้อย ในเมื่อมีผู้เสียชีวิตย่อมเป็นคดีฆาตกรรม แต่เสิ่นเทารอดพ้นความผิดมาได้เพราะความช่วยเหลือจากขุนนางกังฉิน อย่างไรก็ตาม การฆาตกรรมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ย่อมมีหลักฐาน บัดนี้ หลักฐานและพยานบุคคลครบเรียบร้อย นายอำเภอเซวียจึงเรียกขุนนางกังฉินเหล่านั้นสอบสวนทีละคน สุดท้ายถึงค่อยเป็นเสิ่นเทา หลายวันต่อมา เสิ่นเทาถูกเรียกตัวมายังที่ว่าการอำเภอ จากนั้นผู้ช่วยนายอำเภออ่านสรุปสำนวนคดี เสิ่นเทาเบื้องหน้าทำธุรกิจค้าขาย แต่เบื้องหลังปล่อยกู้ มอบเงินสินบนแก่ขุนนาง และยังชุบเลี้ยงโจรกลุ่มหนึ่ง หากลูกหนี้ใช้หนี้คืนไม่ตรงตามกำหนด เสิ่นเทาจะใช้วิธีทวงเงินอย่างโหดเหี้ยมทารุณ กังขังหน่วงเหนี่ยว ทรมานจนถึงแก่ชีวิตก็มี ญาติของลูกหนี้ที่เป็นผู้หญิง จะถูกจับไปขายให้กับหอคณิกา อ้างว่าเพื่อขัดดอก... ทั้งที่เสิ่นเทาทำการอุกอาจ แต่ยังลอยนวลม
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ16.3K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน103.7K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่57.8K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้131.0K viewsย้อนชะตาเพื่อรักนิรันดร์
อิ่น เยว่3.7K viewsนางบำเรอใต้เงารัก
อิ่น เยว่661 viewsวิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด
เทียนสื่อ349 viewsลิขิตรักเจ้าสาวเทพมังกรฟ้า
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ470 views
