LOGINShare
บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟัน
Last Updated:
2025-06-21 20:01:18บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟัน
ณ ลานไม้กลางวิหารร้างบนยอดเขาอันห่างไกล
ไม่มีผู้ชม ไม่มีกลองรบ ไม่มีเสียงพร่ำสอนของคาเงะ
มีเพียงกลิ่นฝนก่อนพายุ
“เจ้าฝึกดาบมากับข้า...แต่เจ้าคือคนเดียวที่ไม่เคยฟันใครจริง ๆ”
อาคุริวยิ้มอย่างเจ็บลึก
“วันนี้ข้าจะให้บทเรียนสุดท้าย...ว่าดาบที่ไม่ฟัน คือดาบที่อันตรายที่สุด”
ฮากุโร่ยังไม่ขยับ
“ข้าไม่อยากเรียนบทนั้นจากเจ้า”
“แต่หากวันนี้ข้าไม่ยืนตรงนี้—จะไม่มีใครหยุดเงาที่เจ้าจะปล่อย”
ซาโยะ ยืนอยู่ห่างออกไปใต้ชายคา
เธอรู้ว่า...นี่ไม่ใช่การประลองเพื่อชัย
แต่มันคือบทพิสูจน์ว่า ใครจะปกป้องอนาคตโดยไม่ทรยศอดีต
อาคุริวพุ่งเข้าโจมตี
แต่ฮากุโร่ไม่ชักดาบ—เขาหลบเพียงครึ่งก้าว
ใช้ฝักไม้บรรเทาความแรงของดาบแท้
เสียงฟันสะท้อนไม่ดัง...แต่ลึก
“เจ้าจะหยุดข้าด้วยไม้กระบองหรือ?”
อาคุริวตะโกน
“ไม่” ฮากุโร่ตอบ
“ข้าจะหยุดเจ้า...ด้วยการไม่ฆ่าเจ้า”
สามสิบแปดกระบวนท่าผ่านไป
แต่ดาบของเขายังอยู่ในฝัก
เขาใช้เพียงการก้าว การเอียงตัว และฝักที่แนบแน่นกับใจ
“ทำไมเจ้าถึงไม่ฟันข้า?!”
อาคุริวตะโกนจนเสียงแตก
“เจ้าคิดว่าความเมตตาเป็นชัยชนะหรือ?!”
ฮากุโร่หยุดนิ่ง
“เพราะบทเรียนสุดท้ายที่คาเงะเคยสอนไม่ใช่ ‘วิชาฆ่า’”
“แต่คือ... ‘วิชาที่ทำให้คนไม่ฆ่าใครอีก’”
ทันใดนั้น
เดินเข้าไปกอดพี่ชายที่ยังกำดาบ
อาคุริวตกตะลึง
มือที่เคยมั่นเริ่มสั่น
ดาบร่วงจากมือของอาคุริว
ซาโยะก้าวเข้ามาเงียบ ๆ
“เจ้าชนะแล้ว”
แต่ฮากุโร่ส่ายหน้าเบา ๆ
“เปล่า...ข้าเพิ่งเริ่มเข้าใจว่า จะชนะอย่างไร โดยไม่ต้องมีใครแพ้”
และนั่นคือจุดจบของบทเรียนแห่งดาบที่ไม่เคยฟัน
จุดจบของสงครามในเงา
แต่จุดเริ่มของบางสิ่งที่ใหญ่กว่า—
“โลกที่ไม่จำเป็นต้องมีเงาอีกต่อไป”
Latest chapter
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟัน
บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟันณ ลานไม้กลางวิหารร้างบนยอดเขาอันห่างไกลฮากุโร่ยืนอยู่หน้าพี่ชาย—อาคุริวไม่มีผู้ชม ไม่มีกลองรบ ไม่มีเสียงพร่ำสอนของคาเงะมีเพียงกลิ่นฝนก่อนพายุและคำถามในใจที่ไม่อาจฟันด้วยดาบเล่มใดในโลก“เจ้าฝึกดาบมากับข้า...แต่เจ้าคือคนเดียวที่ไม่เคยฟันใครจริง ๆ”อาคุริวยิ้มอย่างเจ็บลึกเขาชักดาบช้า ๆ ปล่อยให้แสงจันทร์สะท้อนใบมีด“วันนี้ข้าจะให้บทเรียนสุดท้าย...ว่าดาบที่ไม่ฟั
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจ
เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจในอดีต เขาถูกเรียกขานในหมู่สายลับว่า “ดาบเบื้องหลังธง”ชื่อจริงคือ “อาคุริว” (悪竜) พี่ชายแท้ ๆ ของฮากุโร่บุตรคนโตแห่งบ้านคามิโนะ ตระกูลนักรบที่เสื่อมชื่อเสียงเพราะอยู่ผิดข้างในศึกใหญ่เมื่อ 17 ปีก่อนต่างจากฮากุโร่ที่เงียบขรึมและยึดอุดมการณ์อาคุริว เติบโตมาท่ามกลางความเคียดแค้น และถูกฝึกให้เป็น "เครื่องมือ" มากกว่าคนจุดเปลี่ยนเมื่ออายุ 20 ปี เขาถูกส่งเข้าหน่วยลับ “อุรายามิ” (裏闇)หน่วยที่ไม่ได้ขึ้
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงา
บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงาค่ำคืนบนลานหินสูงเหนือหุบเขาไม่มีผู้ชมไม่มีเสียงกลองมีเพียงแสงจันทร์ และเงาของชายสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากันราวเงาสะท้อนในบ่อสระฮากุโร่ กับ คาเงะศิษย์ กับอาจารย์ทายาทแห่งเงา กับผู้ที่สร้างนิยามของมัน“เจ้าสร้างเงา เพื่อทำลายระบบ” ฮากุโร่กล่าว“แต่เจ้ารู้ไหม...เงาที่เจ้าทิ้งไว้ มันกลายเป็นอีกระบบที่ผู้คนเกรงกลัว”คาเงะมองเขานิ่ง ๆ ก่อนพยักหน้า
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 40 — คนตายที่เดินอยู่ในเงา
บทที่ 40 — คนตายที่เดินอยู่ในเงาค่ำคืนหนึ่งหลังพิธีศพขณะสายหมอกไหลจากภูเขาสู่พื้นราบฮากุโร่ยืนอยู่ริมหน้าผา ที่เดิมที่เขาเคยฝึกดาบกับอาจารย์ในวัยเยาว์เสียงสายลมในคืนนี้แตกต่างไปจากทุกคืนที่ผ่านมาเหมือนเสียงหายใจของใครบางคนที่เคยถูกลืมแต่ยังไม่เคยจากไปเขาหยิบจดหมายฉบับหนึ่งจากในแขนเสื้อม้วนกระดาษนั้นบางเฉียบ เขียนด้วยลายมือสั่นเทา... แต่แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของเขา“ข้าฆ่าคนมาเกินกว่าจำนวนวันในชีวิตข้า”“แต่มีเพียงเจ้าคนเดียวที่ข้
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 39 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในวันศพ
บทที่ 39 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในวันศพสายหมอกยังไม่จางจากสนามรบแห่งทาคิซึเมะแต่ในเช้าวันถัดมา บนเชิงเขานอกเมืองมีพิธีศพเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบงันไม่มีเสียงสวดไม่มีธงตระกูลใดมีเพียงหญิงสาวผู้หนึ่งนั่งพับเพียบในชุดดำและร่างไร้วิญญาณที่ปกคลุมด้วยผ้าขาว — คาเงะซาโยะไม่ร้องไห้แต่สายตาเธอเหมือนทะเลที่แห้งไปแล้วเธอวางดอกซากุระสีซีดหนึ่งดอกลงข้างร่างเขา“เจ้าฆ่าผู้คนมากมาย...”
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 38 — สนามรบที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 38 — สนามรบที่ไม่มีผู้ชนะเสียงลมที่พัดผ่านภูเขาในยามบ่ายวันนั้น ไม่ได้นำกลิ่นของดอกไม้ ไม่ได้นำกลิ่นของเหล็กดาบ แต่นำเพียงกลิ่นดินที่เปื้อนเลือด กลิ่นที่แม้แต่ผีในป่าก็เงียบงันสนามรบแห่งทาคิซึเมะเคยเป็นทุ่งข้าว บัดนี้เต็มไปด้วยธงฉีกขาด ร่างไร้วิญญาณที่ไม่มีใครจำแนกได้ว่าเป็นของตระกูลใด และเสียงร้องไห้ของผู้ที่รอด แต่ไม่เหลือใครให้กลับไปหาฮากุโร่ยืนอยู่กลางเถ้าถ่าน เขาถือดาบที่ไม่ได้ชักจากฝักมาตลอดสามบทที่ผ่านมา ดาบนั้นยังสะอาด... แต่หัวใจเขากลับเปื้อนเกินกว่าดินบนพื้นข้างกายเขา ซาโยะคุกเข่าข้างร่างของเด็กชายวัยสิบสองปี ผู้สวมปลอกแขนตระกูลอิซึมิ แต่ถือดาบที่สลักตราอาโอบะ เขาตายด้วยสายตาที่เบิกกว้าง เพราะไม่รู้ว่า...ตนควรฟันใคร“นี่คือจุดจบของกลยุทธ์ไร้สีงั้นหรือ?” ซาโยะถามเสียงแห้ง “ฆ่ากันเองจนไม่มีใครเหลือ?”ฮากุโร่เงียบอยู่ครู่ แล้วกล่าวช้า ๆ“...ไม่ใช่จุดจบ แต่นี่คือ คำตอบที่แท้จริงของสงคราม”“สงครามที่ไม่มีฝ่ายไหนผิด เพราะไม่มีฝ่ายไหนเข้าใจเลยว่า... พวกเขาสู้เพื่ออะไร”ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าเดียวดังขึ้นจากปลายแนวป่า ชายในผ้าคลุมเทาเดินผ่านกองศพ ไม่
You may also like
ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์241.0K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์71.6K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn51.9K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ44.0K viewsหลงกลรักวิศวะตัวร้าย
อิมฮายอน (poxnnxdda)1.2K viewsสายสวาท One Night Stand
Poinsettia86 viewsหลงสวาทพ่อเพื่อน
กาสะลอง1.1K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K views
