เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจ

Author: mafath9

Last Updated: 2025-06-21 20:01:18

เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจ

ในอดีต เขาถูกเรียกขานในหมู่สายลับว่า “ดาบเบื้องหลังธง”

ชื่อจริงคือ “อาคุริว” (悪竜) พี่ชายแท้ ๆ ของฮากุโร่

บุตรคนโตแห่งบ้านคามิโนะ ตระกูลนักรบที่เสื่อมชื่อเสียงเพราะอยู่ผิดข้างในศึกใหญ่เมื่อ 17 ปีก่อน

ต่างจากฮากุโร่ที่เงียบขรึมและยึดอุดมการณ์
อาคุริว เติบโตมาท่ามกลางความเคียดแค้น และถูกฝึกให้เป็น "เครื่องมือ" มากกว่าคน

จุดเปลี่ยน

เมื่ออายุ 20 ปี เขาถูกส่งเข้าหน่วยลับ “อุรายามิ” (裏闇)

หน่วยที่ไม่ได้ขึ้นตรงกับตระกูลใด แต่ทำหน้าที่รักษา “สมดุลของสงคราม” ด้วยการสังหารผู้ที่เปลี่ยนเกมเร็วเกินไป

ที่นั่น เขาได้พบกับ คาเงะ

คาเงะคือผู้เดียวที่อาคุริวเคยเกรงใจ
เพราะคาเงะ มองทะลุความคิดของเขา โดยไม่ต้องสืบ

เหตุผลที่ต้องแกล้งตาย

เมื่ออายุ 24 ปี อาคุริวถูกคาเงะบังคับให้ “ตาย” ในเอกสารทุกฉบับ

แสร้งว่าถูกสังหารในสงครามชายแดนระหว่างตระกูลโฮชิ กับ คุเสะ

แต่ความจริงคือ—เขาแกล้งตายเพื่อสวมบทใหม่:
“มือซ้ายของเงา” ผู้สร้างความขัดแย้งจากภายในตระกูล

เหตุผลที่แท้จริง:

เพื่อปลดปล่อยตัวตนจากสายเลือด: เขาต้องการหลุดจาก “พี่ชายของฮากุโร่” และกลายเป็นบุรุษที่ไม่มีชื่อ ไม่มีใครผูกพัน—จะได้ทำทุกอย่างโดยไม่ต้องหันกลับมามอง

เพื่อควบคุมกระดานจากเงามืด: อาคุริวไม่เชื่อในอุดมการณ์ของคาเงะที่ปล่อยให้ “ทุกฝ่ายล้มลงพร้อมกัน”

เขาเชื่อว่า “ต้องมีคนหนึ่งรอด เพื่อเขียนประวัติศาสตร์” และเขาอยากเป็นคนนั้น

เพื่อทดสอบฮากุโร่: คาเงะตั้งเงื่อนไขว่า… หากฮากุโร่สามารถ “ฆ่าพี่ชายของตนได้ด้วยมือเปล่า” โดยไม่มีความลังเล

ฮากุโร่จึงจะเหมาะเป็นผู้สืบทอดเงาอย่างสมบูรณ์

แต่หากเขาลังเล—เงานั้นก็จะกลืนกินเขา

ความขัดแย้งภายในของอาคุริว

แม้จะกลายเป็น “ผู้เล่นเหนือกระดาน”

แต่เบื้องลึก… อาคุริวยังรักน้องชาย

เขาไม่เคยลืมตอนเด็ก ๆ ที่ฮากุโร่เคยเอาตัวรับไม้ฟืนให้

ไม่ลืมวันที่ทั้งสองซ่อนอยู่ใต้ถุนบ้านตอนทหารบุกมาเผาบ้านเกิด

ความแค้น... ปะทะกับ ความรัก
ความทะเยอทะยาน... ปะทะกับ ความเสียสละ

นี่คือสงครามที่อาคุริวซ่อนไว้ลึกกว่าเงาทุกเงาในเรื่อง

ในปัจจุบัน

อาคุริวปรากฏตัวอีกครั้ง

ไม่ใช่ในฐานะพี่ชาย

ไม่ใช่ในฐานะอดีตคนตาย

แต่ในฐานะ ผู้เขียนตอนจบของกลยุทธ์ไร้สี

Continue to read this book for free

Scan code to download App

Previous Chapter Next Chapter

“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟัน
บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟันณ ลานไม้กลางวิหารร้างบนยอดเขาอันห่างไกลฮากุโร่ยืนอยู่หน้าพี่ชาย—อาคุริวไม่มีผู้ชม ไม่มีกลองรบ ไม่มีเสียงพร่ำสอนของคาเงะมีเพียงกลิ่นฝนก่อนพายุและคำถามในใจที่ไม่อาจฟันด้วยดาบเล่มใดในโลก“เจ้าฝึกดาบมากับข้า...แต่เจ้าคือคนเดียวที่ไม่เคยฟันใครจริง ๆ”อาคุริวยิ้มอย่างเจ็บลึกเขาชักดาบช้า ๆ ปล่อยให้แสงจันทร์สะท้อนใบมีด“วันนี้ข้าจะให้บทเรียนสุดท้าย...ว่าดาบที่ไม่ฟั
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจ
เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจในอดีต เขาถูกเรียกขานในหมู่สายลับว่า “ดาบเบื้องหลังธง”ชื่อจริงคือ “อาคุริว” (悪竜) พี่ชายแท้ ๆ ของฮากุโร่บุตรคนโตแห่งบ้านคามิโนะ ตระกูลนักรบที่เสื่อมชื่อเสียงเพราะอยู่ผิดข้างในศึกใหญ่เมื่อ 17 ปีก่อนต่างจากฮากุโร่ที่เงียบขรึมและยึดอุดมการณ์อาคุริว เติบโตมาท่ามกลางความเคียดแค้น และถูกฝึกให้เป็น "เครื่องมือ" มากกว่าคนจุดเปลี่ยนเมื่ออายุ 20 ปี เขาถูกส่งเข้าหน่วยลับ “อุรายามิ” (裏闇)หน่วยที่ไม่ได้ขึ้
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงา
บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงาค่ำคืนบนลานหินสูงเหนือหุบเขาไม่มีผู้ชมไม่มีเสียงกลองมีเพียงแสงจันทร์ และเงาของชายสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากันราวเงาสะท้อนในบ่อสระฮากุโร่ กับ คาเงะศิษย์ กับอาจารย์ทายาทแห่งเงา กับผู้ที่สร้างนิยามของมัน“เจ้าสร้างเงา เพื่อทำลายระบบ” ฮากุโร่กล่าว“แต่เจ้ารู้ไหม...เงาที่เจ้าทิ้งไว้ มันกลายเป็นอีกระบบที่ผู้คนเกรงกลัว”คาเงะมองเขานิ่ง ๆ ก่อนพยักหน้า
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 40 — คนตายที่เดินอยู่ในเงา
บทที่ 40 — คนตายที่เดินอยู่ในเงาค่ำคืนหนึ่งหลังพิธีศพขณะสายหมอกไหลจากภูเขาสู่พื้นราบฮากุโร่ยืนอยู่ริมหน้าผา ที่เดิมที่เขาเคยฝึกดาบกับอาจารย์ในวัยเยาว์เสียงสายลมในคืนนี้แตกต่างไปจากทุกคืนที่ผ่านมาเหมือนเสียงหายใจของใครบางคนที่เคยถูกลืมแต่ยังไม่เคยจากไปเขาหยิบจดหมายฉบับหนึ่งจากในแขนเสื้อม้วนกระดาษนั้นบางเฉียบ เขียนด้วยลายมือสั่นเทา... แต่แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของเขา“ข้าฆ่าคนมาเกินกว่าจำนวนวันในชีวิตข้า”“แต่มีเพียงเจ้าคนเดียวที่ข้
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 39 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในวันศพ
บทที่ 39 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในวันศพสายหมอกยังไม่จางจากสนามรบแห่งทาคิซึเมะแต่ในเช้าวันถัดมา บนเชิงเขานอกเมืองมีพิธีศพเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบงันไม่มีเสียงสวดไม่มีธงตระกูลใดมีเพียงหญิงสาวผู้หนึ่งนั่งพับเพียบในชุดดำและร่างไร้วิญญาณที่ปกคลุมด้วยผ้าขาว — คาเงะซาโยะไม่ร้องไห้แต่สายตาเธอเหมือนทะเลที่แห้งไปแล้วเธอวางดอกซากุระสีซีดหนึ่งดอกลงข้างร่างเขา“เจ้าฆ่าผู้คนมากมาย...”
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 38 — สนามรบที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 38 — สนามรบที่ไม่มีผู้ชนะเสียงลมที่พัดผ่านภูเขาในยามบ่ายวันนั้น ไม่ได้นำกลิ่นของดอกไม้ ไม่ได้นำกลิ่นของเหล็กดาบ แต่นำเพียงกลิ่นดินที่เปื้อนเลือด กลิ่นที่แม้แต่ผีในป่าก็เงียบงันสนามรบแห่งทาคิซึเมะเคยเป็นทุ่งข้าว บัดนี้เต็มไปด้วยธงฉีกขาด ร่างไร้วิญญาณที่ไม่มีใครจำแนกได้ว่าเป็นของตระกูลใด และเสียงร้องไห้ของผู้ที่รอด แต่ไม่เหลือใครให้กลับไปหาฮากุโร่ยืนอยู่กลางเถ้าถ่าน เขาถือดาบที่ไม่ได้ชักจากฝักมาตลอดสามบทที่ผ่านมา ดาบนั้นยังสะอาด... แต่หัวใจเขากลับเปื้อนเกินกว่าดินบนพื้นข้างกายเขา ซาโยะคุกเข่าข้างร่างของเด็กชายวัยสิบสองปี ผู้สวมปลอกแขนตระกูลอิซึมิ แต่ถือดาบที่สลักตราอาโอบะ เขาตายด้วยสายตาที่เบิกกว้าง เพราะไม่รู้ว่า...ตนควรฟันใคร“นี่คือจุดจบของกลยุทธ์ไร้สีงั้นหรือ?” ซาโยะถามเสียงแห้ง “ฆ่ากันเองจนไม่มีใครเหลือ?”ฮากุโร่เงียบอยู่ครู่ แล้วกล่าวช้า ๆ“...ไม่ใช่จุดจบ แต่นี่คือ คำตอบที่แท้จริงของสงคราม”“สงครามที่ไม่มีฝ่ายไหนผิด เพราะไม่มีฝ่ายไหนเข้าใจเลยว่า... พวกเขาสู้เพื่ออะไร”ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าเดียวดังขึ้นจากปลายแนวป่า ชายในผ้าคลุมเทาเดินผ่านกองศพ ไม่

Share

เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจ