LOGINShare
ข้าไม่ใช่เขา!
Last Updated:
2025-12-16 02:29:03
Latest chapter
เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path) กลัว
......ชายชุดดำผมหงอกนั้นยืนตรงหน้าหลินเซียนด้วยรอยยิ้มบางๆ ทำไมเขาช่างทรงพลังเหลือเกิน บนโลกนี้มีเซียนระดับนี้อยู่ด้วยหรือ"เจ้าหนู!!!"แค่คำพูดนี้ทั้งผืนทะเลสั่นสะท้านกลายเป็นทะเลบ้าคลั่งและเกิดน้ำวนขนาดใหญ่ข้างใต้พวกเขาที่ลอยอยู่หลินเซียนเหงื่อแตก นี่มันพลังบ้าอะไรกัน ขะ...ข้า ไม่เคยเห็นเซียนที่ทำได้ขนาดนี้มาก่อน ขนาดข้าเป็นเซียนเชี่ยวชาญปราณธาตุน้ำแท้ๆ ข้ากลับกลัวจนตัวสั่นกับทะเลคลั่งที่เกิดขึ้นเพราะคำพูดแค่คำเดียวของเขาชายชุดดำแบมือออก "เอามา....""ทะ...ท่านต้องการสิ่งใดขอรับ?"ชายชุดดำจ้องหลินเซียนด้วยความไม่พอใจ"อย่าตอบคำถามข้า ด้วยคำถามของเจ้า!" เกิดเมฆดำฟ้าผ่ามากมายบนท้องฟ้า หลินเซียนโดนฟ้าผ่าไป 1 ครั้งเจ็บปวดอย่างมาก เสื้อผ้าเขาไหม้ไปบางส่วนหลินเซียนรู้ว่าสู้ไม่ได้ เขาตบกระเป๋าสมบัติให้เหล็กมารโกลาหลออกมาชายชุดดำยิ้มดีใจ ใช้ปราณดึงมันเข้ามาอยู่ในมือตัวเอง"ในที่สุด! ข้าก็ได้เจ้ามาสักที แสนปีเชียวนะที่ข้าตามหามาตลอด ฮ่าๆๆ"หลินเซียนคำนับ "งะ...งั้นขอขอตัวนะขอรับ" และเขารีบหันหลังจะเหาะหนี"เดี๋ยว...."หลินเซียนอึ้งไม่กล้าหันกลับมา หรือชายผู้นี้จะรู้ว่าทารกวิญญาณของข้ามันแ
เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path) ในหุบเขาเงามาร
....เมื่อทุกคนกลับกันไปหมดแล้ว หลินเซียนหันหลับมาที่หุบเขาเงามารด้วยสายตาเคร่งขรึมจริงจัง เขาเหาะมาฝั่งตะวันตกของภูเขาแล้วใช้ปราณน้ำแข็งเป็นสว่านเจาะเข้าไป เจาะเข้าไปลึกมาก ดำดิ่งลงใต้ภูเขา จนในที่สุดก็ถึงห้องโถงเล็กๆ มีหินประหลาดลวดลายรอบฐานเหมือนดั่งเป็นมนต์คาถาอะไรบางอย่างบนแท่นนั้นมีแท่งโลหะสีดำปริศนาวางอยู่ มันมีเสียงโหยหวนมากมายและไอสีดำพุ่งออกจากมัน"เจ้านี่เองที่เป็นแหล่งพลังหยินมากมายของหุบเขานี้""หากข้ามไม่บรรลุหยวนอิง และไม่อยู่ที่นี่นานถึง 3 เดือน ข้าคงไม่สังเกตุรู้เลยว่ามีเจ้าอยู่ที่นี่"หลินเซียนปล่อยทารกปีศาจของตนออกมาเข้าไปจับแท่งโลหะนั้นทันใดนั้นทารกวิญญาณก็สยายปีกทั้งหกออกพร้อมกัน ทั้งภูเขาสั่นสะเทือนไปหมดและเริ่มถล่ม"นี่มันไม่ใช่ธาตุมืดปกติแล้ว มันคือพลังมาร!"ทารกปีศาจพยายามยกมันแต่ยกไม่ขึ้น จึงใช้เล็บยาวของมันตัดโลหะนั้นเป็น 2 ส่วนๆใหญ่และส่วนเล็กจึงใช้ 2 มือจับไว้มือละก้อนออกมาได้ทารกปีศาจถือแท่งโลหะ 2 แท่งนั้นกลับมาหาหลินเซียนๆรีบเอาแท่งใหญ่ใส่กระเป๋าสมบัติ ส่วนแท่งเล็กทารกปีศาจไม่ยอมปล่อยมันเอาเข้าไปในจิตเต๋าของหลินเซียนด้วย หลินเซียนไม่สนใจความดื้อรั้นของ
เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path) ข้าไม่ใช่เขา!
....3 เดือนสำหรับเซียนหยวนอิงที่อายุยืนเป็นพันๆปีนั้นเหมือนแค่ไม่กี่ชั่วยาม หลินเซียนพาแม่นางหลิวเซี่ยงมาที่หุบเขาเงามาร สถานที่ต้องห้ามที่เขาเคยมาเก็บพลังหยินเพื่อพัฒนาทักษะน้ำยมโลกของเขา หลินเซ๊ยนไม่อนุญาตให้ปีศาจเสือเข้าไปหานางได้ แต่ให้เอาอาหารมาส่งนางทุกวันผ่านเขาได้วันนี้ปีศาจเสือในร่างชายหนุ่มก็มาอีกแล้ว แต่คราวนี้มีชายแก่คนหนึ่งตามมาด้วย เขาคือบิดาของปีศาจเสือ จอมปีศาจพยัคฆ์ขาว แม้แปลงร่างเป็นมนุษย์ แต่อกใหญ่ กล้ามแขนเป็นมัดๆ ท่าทางดุดันนั้น ไม่ได้ลดบารมีราชาพยัคฆ์ลงได้เลย หากเป็นมนุษยืเขาคงเป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกรที่ไหนสักที่ในสนามรบเป็นแน่แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าหลินเซียน เขาก็ตบหัวลูกชายแรงมาก"โอ๊ย! ท่านพ่อ ตบหัวข้าทำไม เจ็บนะ!""เจ้าโง่ นี่เซียนหยวนอิง!"จอมปีศาจเสือขาวรีบมาโค้งคำนับหลินเซียน "ขอบคุณท่านเซียนมากขอรับ ที่ไม่สังหารลูกชายข้า""ไอ้นี่มันยังเด็กอยู่ไม่รู้อะไร แถมนิสัยดื้อรั้น หากเขาทำอะไรไม่ดีต่อท่าน ข้าต้องขออภัยแทนลูกด้วย" หลินเซียนหันหน้ามองเสือหนุ่มและกล่าวสั่งสอน “หัวใจของพ่อแม่ ลูกไม่เข้าใจ!”"มารเฒ่า! ข้าอยากพบนางสักนิดนึง ไม่ได้เลยเหรอวะ!!" พูดไปหยกๆแท้ๆ
เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path) รักต้องห้าม
....ยามราตรีจันทร์เพ็ญสาดแสงสีเงินอาบทั่วเมืองเงียบสงัด บ้านของสองผู้เฒ่ามีเสียงลมครวญครางพัดผ่านต้นไผ่ด้านหลัง ก่อให้เกิดเงาไหวระริกดังวิญญาณกำลังร่ายรำทางทิศตะวันตกมีไอสีดำ เป็นปีศาจเสือ รูปกายใหญ่โตสง่างาม มีกล้ามเนื้อแข็งแรงดั่งภูเขา ขนสีทองสลับดำเป็นลวดลายลายเสือโบราณ ดวงตาสีเหลืองอมทอง ปลายม่านตาเป็นเส้นตั้งตรง ฟันคมยาวคล้ายดาบเล่มเล็ก และกรงเล็บงอนคมราวกระบี่ หางยาวสลวย มันกระโจนลงมาจากฟ้าเมื่อถึงพื้นดินปรากฏเป็นชายหนุ่มผู้สง่างาม รูปร่างสูง ไหล่กว้าง อกแน่น ผิวสีน้ำผึ้งดั่งทองต้องแสง ดวงตาคมลึกปนเศร้าราวกับซ่อนความลึกลับเหนือคำบรรยาย เขาถือช่อดอกไม้ป่ากลิ่นหอมละมุนไว้แนบอก ก้าวเดินทีไรเงาเสือสีดำขนาดมหึมาก็แลบเลียไล่ตามเท้าของเขาไปมา เมื่อถึงหน้าประตูบ้าน ชายหนุ่มเพียงยกนิ้วแตะบานประตูเบาๆ ประตูก็เปิดออก กลิ่นดอกไม้ป่าที่ถืออยู่แทรกเข้ามาพร้อมกับไอเย็นยะเยือกหญิงสาวนอนอยู่บนเตียงไม้ ผิวซีดขาวราวหยก ดวงตาคล้ายฝันแต่ยังมีร่องรอยน้ำตาแห้งติดแก้ม เธอคือหลานรักของสองผู้เฒ่า ชายหนุ่มก้าวตรงไปที่เตียง แสงตะเกียงในห้องสั่นไหวแม้มิได้มีลมพัด ราวกับจะรับรู้ถึงการปรากฏกายของสิ่งไม
เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path) กลับบ้าน
....ณ หลังเขาแห่งหนึ่ง ที่นี่เคยปกคลุมทุ่งนาที่เขียวขจีด้วยต้นกล้าอ่อน เสียงไก่ขันและสุนัขเห่าเป็นจังหวะ เด็กๆ วิ่งเล่นไล่จับกันบนทางดิน เสียงควายไถนาสลับกับเสียงนกเกาะคันนา ที่นี่เคยมีหมู่บ้านอยู่อาศัยกลมกลืนกับธรรมชาติเวลาจะผ่านมาถึงราวๆ 170 - 180 ปีแล้วปัจจุบันกลายเป็นเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง เวลาที่ยาวนานเกินกว่าจะเป็นที่จดจำได้ของมนุษย์ปกติ ข่าวลือเรื่องที่มีคนตายทั้งหมู่บ้านค่อยๆสูญหายไปกับกาลเวลา จึงมีผู้คนใหม่ค่อยๆมาตั้งรกรากอาศัยจนเติบโตกลายเป็นเมืองเล็กๆอย่างไรก็ดีหลุมศพของหลันหลินนั้นยังอยู่ แม้จะเก่าโทรมไปมากแต่ก็ยังอยู่ราวกับรอวันที่พี่หลินเซียนของเธอจะกลับมาหาอีกครั้งในมือหลินเซียนมีเมล็ดดอกไม้,ขนมเคลือบน้ำตาล และหนังสือนิทานเล่มหนึ่ง เขาโรยเมล็ดดอกไม้นั้นรอบหลุมศพ แล้วให้เสี่ยวหมิงช่วยเร่งให้ดอกไม้เหล่านั้นเติบโตจนบานดอกสวยงามรอบหลุมศพ หลังจากนั้นเขาจึงวางขนมเคลือบน้ำตาลลง และคลี่อ่านหนังสือนิทานหน้าหลุมศพหลันหลินอยู่นาน มีสายลมพัดเย็นอยู่ตลอดเวลา ราวกับมีเด็กน้อยหลันหลินมานอนหนุนตักพี่หลินเซียนอนฟังนิทานดั่งแต่ก่อนเก่าเมื่ออ่านนิทานจบแล้วหลินเซียนใช้หินก้อนหนึ่งมาสลัก
เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path) เจอชายหุ่นเชิดอีกครั้ง
....หลินเซียนขี่กระบี่เหาะผ่านภูขาหิมะมาเรื่อยๆจนถึงดินแดนสีเขียวใกล้จะถึงแคว้นเจ้าแล้วในขณะที่เขาผ่านป่าแหงหนึ่ง เขาพบว่ามีพลังปราณที่แตกต่างบนพื้นป่า คลื่นปราณหนาแน่น เย็นเฉียบ และดุร้ายหลินเซียนจึงเหาะลงมาและพรางกาย เขามองเห็นชายสวมหน้ากากไม้บาดเจ็บสาหัส นั่งพิงต้นไม้ใหญ่ ร่างกายมีบาดแผลหลายจุดบ่งบอกถึงร่องรอยการต่อสู้ ชายผู้นั้นหมดแรงจนแทบขยับตัวไม่ได้ แต่ยังมีแมงมุมปีศาจยักษ์สีขาวหยกขนาดใหญ่อยู่เบื้องหน้าปกป้อง ผิวหยกของมันส่องประกายแสงเย็น มีร่องรอยบาดเจ็บเต็มผิวทั่วร่างกายและขาทั้งแปดเบื้องหน้ามีเซียนอยู่หลายคนสวมใส่ชุดยาวตัดเย็บด้วยผ้าไหมวิจิตร พวกเขากำลังร่วมกันโจมตีแมงมุมยักษ์หลินเซียนจำการแต่งกายคนเหล่านี้ได้ มันคือกลุ่มเซียนที่สังหารคนทั้งหมู่บ้านชาวนานั่นเองภาพของหลันหลินที่ตายในอ้อมกอดหลินเซียนผุดขึ้นมา แต่เขายังคงเฝ้ามองต่อโดยไม่ทำอะไร"เจ้าคนทรยศ! รีบส่งลูกแมงมุมหยกมรกตนั่นมา!"ชายสวมหน้ากากไม้หัวเราะ "หึหึ ข้าไม่ให้" "เจ้าสำนักต้องการ เจ้าไม่มีสิทธิ์จะขัดคำสั่ง""ข้าว่าแล้ว ไอ้พวกเซียนรับจ้างไร้สังกัดแบบนี้ไว้ใจไม่ได้"ชายหน้ากากไม้ใช้ใยแมลงมุมเท่าที่ยังเหลือชัก
You may also like
วันสิ้นโลกของผม
8163.4K viewsปราการรักจักรพรรดิจอมมาร
肥鸟神/เทพเจ้านกอ้วน1.3K viewsสวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา
rasita_suin1.9K viewsข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค1.8K viewsมธุรสวาทเจ้าสำนัก
หลูซื่อเต๋อ1.0K viewsสาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง
เซเรีย1.3K viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline950 viewsก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า609 views
