ตอนที่ 14 แพรไหมก่อกวน

ตอนที่ 14 แพรไหมก่อกวน

งานเปิดตัวคอลเลกชันของ ALISA Design ยังคงดำเนินไปอย่างคึกคัก ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยแสง สี เสียง และผู้คนที่แต่งกายสวยงาม ทว่าความวุ่นวายเล็กๆ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น เมื่อแพรไหมตัดสินใจที่จะไม่ยอมปล่อยให้คีรินทร์เป็นอิสระจากเธอได้ง่ายๆ และเธอจะไม่ยอมให้อลิสาได้มีโอกาสใกล้ชิดกับคีรินทร์มากไปกว่านี้

หลังจากที่คีรินทร์ปฏิเสธที่จะไปกับเธอที่โซนวีไอพี แพรไหมก็เดินแยกออกไปอย่างไม่พอใจ แต่เธอก็ยังคงไม่ละสายตาไปจากเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว เธอเห็นคีรินทร์ยังคงยืนคุยอยู่กับอลิสาและภูริชด้วยท่าทีที่ดูเป็นกันเองและผ่อนคลาย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้อลิสามากยิ่งขึ้น

แพรไหมเดินไปหยุดอยู่มุมหนึ่งของงาน เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแกล้งทำเป็นโทรออก แต่สายตาของเธอกลับจับจ้องไปที่คีรินทร์ตลอดเวลา แพรไหมคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาในใจ เธอจะต้องสร้างสถานการณ์ที่จะทำให้คีรินทร์ต้องอยู่กับเธอ และทำให้ทุกคนเห็นว่าคีรินทร์เป็น "ของเธอ"

ไม่นานนัก แพรไหมก็เริ่มแผนการ เธอเดินกลับไปยังจุดที่คีรินทร์ยืนอยู่ และแกล้งทำเป็นเดินสะดุดขาตัวเองอย่างแรง เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นแกลเลอรีดัง "ตึก!" พร้อมกับร่างของแพรไหมที่เซถลาไปข้างหน้าอย่างจงใจ

"โอ๊ย!" แพรไหมร้องเสียงหลง เธอแกล้งทำเป็นเสียหลักและล้มลงไปบนพื้น โดยมีเป้าหมายคือการล้มไปในทิศทางที่ใกล้กับคีรินทร์มากที่สุด

คีรินทร์ที่กำลังสนทนาอยู่กับอลิสาและภูริช หันไปมองตามเสียงอย่างรวดเร็ว เขากำลังจะก้าวเข้าไปช่วยแพรไหมด้วยความตกใจ แต่แพรไหมก็ทำเร็วกว่า เธอแกล้งทำเป็นล้มลงตรงหน้าเขาพอดี ทำให้ร่างของเธอชนเข้ากับคีรินทร์เล็กน้อย

"คุณแพรไหม! เป็นอะไรมากไหมครับ" คีรินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ เขาเอื้อมมือไปช่วยพยุงร่างของแพรไหมให้ลุกขึ้น

แพรไหมจับมือคีรินทร์ไว้แน่น เธอทำหน้าเจ็บปวด "แพรไหมไม่เป็นไรค่ะคีรินทร์ สงสัยจะเดินไม่ระวังเองค่ะ" เธอพูดพลางส่งสายตาออดอ้อนไปที่คีรินทร์ และเบะปากเล็กน้อยราวกับจะร้องไห้

อลิสาและภูริชที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างมองดูสถานการณ์ด้วยสีหน้าที่แตกต่างกัน อลิสาแอบยิ้มมุมปาก เธอรู้ทันทีว่าแพรไหมกำลังแกล้งทำเป็นล้มเพื่อสร้างความสนใจและต้องการให้คีรินทร์อยู่กับเธอ ส่วนภูริชก็มองดูด้วยสายตาที่เรียบเฉยแต่แฝงความไม่สบายใจเล็กน้อย

แขกเหรื่อคนอื่นๆ ในงานต่างหันมามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความสนใจ บ้างก็ซุบซิบกันเบาๆ บางคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปและวิดีโอ การกระทำของแพรไหมทำให้เธอตกเป็นจุดสนใจของงานทันที

"คุณแพรไหมแน่ใจนะครับว่าไม่เป็นอะไร" คีรินทร์ถามอีกครั้ง เขาสัมผัสได้ถึงน้ำหนักที่แพรไหมทิ้งลงมาที่มือของเขา และแววตาที่เธอส่งมาให้มันก็ไม่ใช่แววตาของคนที่เจ็บปวดจริงๆ แต่เป็นแววตาที่เต็มไปด้วยการแสดง

"ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะคีรินทร์ แพรไหมแค่ตกใจนิดหน่อยค่ะ" แพรไหมตอบ พลางยังคงจับมือของคีรินทร์ไว้แน่น เธอดึงแขนคีรินทร์ให้เข้ามาใกล้เธอมากขึ้น ราวกับต้องการพิงตัวกับเขา

คีรินทร์รู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็ต้องเก็บอาการไว้ เพราะอยู่ในสายตาของคนมากมาย เขาไม่ต้องการให้คนอื่นมองว่าเขาไม่สุภาพบุรุษ หรือไม่สนใจคนที่อยู่ใกล้ตัว

"ถ้าอย่างนั้น ให้ผมพาคุณไปนั่งพักก่อนไหมครับ" คีรินทร์เอ่ยเสนออย่างสุภาพ แต่ในใจเขากลับรู้สึกรำคาญแพรไหมมาก

แพรไหมยิ้มกว้าง เธอเห็นโอกาสที่จะได้อยู่กับคีรินทร์สองต่อสอง "ดีเลยค่ะคีรินทร์ แพรไหมอยากนั่งพักสักหน่อยค่ะ" เธอตอบรับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโอบแขนคีรินทร์ไว้แน่นอีกครั้ง และพยุงตัวขึ้นยืน โดยยังคงพิงน้ำหนักตัวไปที่คีรินทร์ราวกับตัวเองเจ็บขาจริงๆ

คีรินทร์ถูกแพรไหมลากตัวออกจากตรงนั้นอย่างไม่เต็มใจนัก เขาเหลือบตามองอลิสาเล็กน้อยเพื่อเป็นการบอกลา แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร แพรไหมก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน

"คุณอลิสาคะ คุณภูริชคะ แพรไหมขอตัวคีรินทร์ไปพักก่อนนะคะ สงสัยเขาจะเหนื่อยมากค่ะ" แพรไหมพูดด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย แต่แฝงความหมายบางอย่างที่ต้องการจะบอกว่าคีรินทร์เป็นของเธอ

อลิสาพยักหน้ารับอย่างเรียบเฉย "ค่ะคุณแพรไหม เชิญค่ะ" เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มมุมปาก ที่ทำให้แพรไหมรู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้น อลิสาไม่เคยแสดงท่าทีหึงหวง หรือไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย ซึ่งทำให้แพรไหมรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำอะไรบางอย่างที่ไม่ได้ผล

ภูริชยิ้มให้แพรไหมอย่างสุภาพ "เชิญครับคุณแพรไหม"

คีรินทร์เดินตามแพรไหมไปอย่างไม่เต็มใจนัก เขาเหลือบตามองอลิสาอีกครั้งก่อนที่จะลับสายตาไป เขาสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มมุมปากของอลิสา และนั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกอลิสา "หยอกล้อ" อยู่

แพรไหมพาคีรินทร์มายังโซฟาที่จัดเตรียมไว้สำหรับแขกวีไอพี เธอทิ้งตัวลงนั่งอย่างสบายๆ พลางยังคงจับแขนคีรินทร์ไว้แน่น

"คีรินทร์คะ แพรไหมอยากดื่มน้ำหน่อยค่ะ" แพรไหมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

คีรินทร์ถอนหายใจ เขาทำได้เพียงแค่เดินไปหยิบน้ำมาให้เธอ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกเป็นเครื่องมือของแพรไหม และนั่นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจมาก

ขณะที่คีรินทร์กำลังเดินไปหยิบน้ำ สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นธามกำลังยืนพูดคุยอยู่กับอลิสาอย่างสนิทสนม และภูริชก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา ภาพนั้นทำให้คีรินทร์รู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม เขาไม่ชอบที่เห็นธามเข้าหาอลิสาอย่างเปิดเผยแบบนั้น

"คีรินทร์คะ! มานั่งข้างๆ แพรไหมสิคะ" แพรไหมเรียกคีรินทร์ด้วยน้ำเสียงที่ดังพอที่จะทำให้คนรอบข้างได้ยิน "แพรไหมรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยค่ะ อยากให้คีรินทร์อยู่ใกล้ๆ ค่ะ"

คีรินทร์ทำได้เพียงแค่จำใจเดินกลับไปนั่งข้างๆ แพรไหม เขายื่นแก้วน้ำให้เธอ แพรไหมรับน้ำมาดื่มอย่างช้าๆ พลางส่งสายตาเย้ายวนไปที่คีรินทร์

"ขอบคุณนะคะคีรินทร์ คีรินทร์นี่เป็นสุภาพบุรุษจริงๆ เลยนะคะ" แพรไหมเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อย

คีรินทร์ไม่ได้ตอบอะไร เขามองไปรอบๆ งาน ผู้คนมากมายยังคงให้ความสนใจกับเขาและแพรไหม สายตาบางคู่เต็มไปด้วยความสงสัย บางคู่ก็เต็มไปด้วยความอิจฉา

แพรไหมใช้โอกาสนี้ในการพูดคุยกับคีรินทร์อย่างสนิทสนม เธอพยายามชวนคุยเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคน ราวกับต้องการสร้างความเข้าใจผิดให้คนอื่นเห็นว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นคู่รักกันจริงๆ

"คีรินทร์คะ อาทิตย์หน้าเราไปเที่ยวทะเลกันดีไหมคะ แพรไหมอยากไปพักผ่อนมากๆ เลยค่ะ" แพรไหมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

คีรินทร์หันมามองแพรไหมเล็กน้อย "เดี๋ยวค่อยคุยกันเรื่องนั้นดีกว่าครับคุณแพรไหม ตอนนี้เราอยู่ในงานนะครับ" เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แสดงความไม่พอใจ

แพรไหมทำหน้ามุ่ย "โธ่ คีรินทร์ก็แพรไหมแค่อยากคุยด้วยนี่คะ" เธอพูดพลางโอบแขนคีรินทร์ไว้แน่นอีกครั้ง

คีรินทร์รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกแพรไหมควบคุม เขาไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลยแม้แต่น้อย เขาไม่ต้องการให้ใครมาบงการเขา และเขาก็ไม่ต้องการที่จะให้ใครมาสร้างความเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับแพรไหม

ในขณะเดียวกัน อลิสาก็เหลือบมองคีรินทร์และแพรไหมเป็นระยะๆ เธอเห็นท่าทีของแพรไหมที่พยายามแสดงความเป็นเจ้าของคีรินทร์อย่างโจ่งแจ้ง และเธอก็เห็นสีหน้าของคีรินทร์ที่ดูไม่พอใจนัก อลิสาแอบยิ้มมุมปาก เธอรู้ว่าคีรินทร์กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ และนั่นทำให้เธอรู้สึกสนุกกับเกมนี้มากยิ่งขึ้น

ภูริชที่ยืนอยู่ข้างอลิสาก็สังเกตเห็นท่าทีของแพรไหมเช่นกัน "ดูเหมือนคุณคีรินทร์จะเนื้อหอมนะคะ" ภูริชเอ่ยขึ้นเบาๆ

อลิสาหัวเราะหึๆ "ก็ต้องอย่างนั้นสิคะ คุณภูริช คีรินทร์เป็นเพลย์บอยตัวพ่อนี่คะ"

ท่าทีของอลิสาที่ดูไม่สะทกสะท้านต่อการกระทำของแพรไหม ทำให้คีรินทร์รู้สึกประหลาดใจ เขาคิดว่าอลิสาจะต้องแสดงท่าทีหึงหวง หรือไม่พอใจบ้าง แต่เธอกลับดูเฉยชา และยังคงยิ้มได้อย่างเป็นธรรมชาติ

การกระทำของแพรไหมไม่ได้ทำให้คีรินทร์รู้สึกสนใจเธอเลยแม้แต่น้อย กลับกัน มันยิ่งทำให้เขารู้สึกรำคาญและอยากจะหลุดพ้นจากเธอให้เร็วที่สุด และนั่นยิ่งทำให้เขาอยากจะพิชิตอลิสาให้ได้มากขึ้นไปอีก เพราะอลิสาคือผู้หญิงที่แตกต่างจากแพรไหมอย่างสิ้นเชิง

เกมแห่งการล่าหัวใจกำลังร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ แพรไหมได้เข้ามาเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้เกมนี้ซับซ้อนและน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น คีรินทร์รู้ดีว่าเขาจะต้องจัดการกับแพรไหมให้ได้ ก่อนที่เธอจะสร้างปัญหาให้กับเขาไปมากกว่านี้ และก่อนที่เธอจะทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับอลิสาต้องยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้

คีรินทร์ถอนหายใจ เขามองไปที่อลิสาอีกครั้ง อลิสากำลังสนทนากับธามและภูริชอย่างสนุกสนาน เธอไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย และนั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อดึงความสนใจของอลิสากลับมาที่เขาให้ได้