บทที่5

“นับยังไม่พร้อมเลยนะคะ” นับดาวพูดหน้าตาตื่น

“แต่ฉันพร้อมแล้ว ถ้าเธออยากทำงานกับฉัน เธอต้องยอม”

“เอ่อ...”

“งั้นก็กลับไปซะ ฉันไม่ไว้ใจเธอ คนที่ฉันจะเอาไว้ทำงานด้วย คือคนที่ฉันทำให้ฉันได้ทุกอย่าง”

วิคเตอร์พูดเสียงห้วน นับดาวได้แต่ครุ่นคิด ถ้าเธอไม่ยอม สิ่งที่เธอทำมามันจะสูญเปล่าทันที ซึ่งเธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้

“นับยอมก็ได้ค่ะ” นับดาวพูดเสียงสั่น พยายามสูดหายใจลึก ๆ เอาวะ! ครั้งสองครั้งมันคงไม่สึกเหรออะไรหรอก ถึงแม้จะเสียสิ่งที่หวงแหนมาตลอดชีวิต แต่ถ้ามันแลกกับการทลายที่ผลิตยานรกได้ เธอก็ยินดีทำ เพราะถ้าสำเร็จพ่อเธอจะลาออกจากงานที่เคยทำ เธอจะได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดอย่างมีความสุข

“ดี”

เขาใช้มือประคองใบหน้าสวยหวานของเธอ ก่อนจะบดเคล้าริมฝีปากหนาลงริมฝีปากบางของหญิงสาว นับดาวตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อถูกชายหนุ่มจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากร้อนนั้นทาบทับริมฝีปากเธอ เขาบดเคล้าดูดดื่มสลับหนักเบา ร่างกายของเธอกับเบาโหวงราวกับล่องลอยอยู่บนอากาศ

เมื่อเห็นนับดาวนิ่งไปวิคเตอร์ก็ยิ่งย่ามใจ ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากนุ่มแสนหวาน

จุมพิตแสนหวานนั้น นับดาวถึงกับตัวสั่นเทาราวกับคนโดนพิษไข้ มือหนาเลื่อนลงมาตะปบทรวงอกสล้าง แล้วบีบเค้นมันอย่างเมามัน

นับดาวนิ่วหน้าเจ็บปวด ก่อนเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสนั้น เธอกำลังตกอยู่ในห้วงพิศวาสอย่างไม่อาจห้ามได้

ความเต่งตึงซุกซ่อนอยู่ในเนื้อผ้า วิคเตอร์อาศัยความช่ำชองกว่า ทำให้หญิงสาวคล้อยตาม

เขากระตุกสาปเสื้อเชิ้ตแรงๆ จนกระดุมเสื้อขาดผึงออก สาปเสื้อถูกแยกออกจากกัน ทรวงอกเต่งตึงอวดความงามต่อโคบาลหนุ่ม เขาผู้ไม่เคยรู้สึกกับสตรีใด กลับใจเต้นรัวอย่างไม่อาจห้ามได้

นิ้วแกร่งเขี่ยวนยอดปทุมถันสีหวาน ปลุกเร้าอารมณ์หญิงสาวให้เตลิดเปิดเปิง มือร้อนเลื่อนต่ำลงไปที่เนินเนื้อนุ่มที่ถูกปกคลุมด้วยเส้นไหมบางเบา แล้วสะกิดที่ยอดเกสรสาวพร้อมกับกรีดนิ้วตามร่องสวาท

หญิงสาวบดเบียดร่างกายโดยอัตโนมัติ มันเป็นปฏิกิริยาทางธรรมชาติที่เรียนรู้ได้โดยสัญชาตญาณระหว่างชายหญิง เมื่อถูกกระตุ้นขึ้น

“อ๊า” เมื่อปากเป็นอิสระ นับดาวครวญครางออกมาอย่างซ่านเสียว ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นมา

วิคเตอร์จับจ้องทรวงอกของหญิงสาวไม่วางตา นับดาวมีผิวพรรณขาวละเอียดราวกับงาช้าง ใบหน้าคมคายของเขาเลื่อนต่ำลงมาเนินอกสล้าง ลิ้นร้อนตวัดลงยอดปทุมถันสีหวาน

“อ๊า” นับดาวครางแผ่วเบา เมื่อลิ้นร้อนชื้นปัดป่าย ตวัดชิ้มรสหวานนั้นอย่างอ้อยอิ่ง มืออีกข้างเขี่ยวนที่ยอดเกสรดอกไม้งาม เขานวดคลึงราวกับต้องการทำให้นับดาวขาดใจตาย เพราะความรัญจวนใจ

นับดาวสมองอื้ออึง ราวกับสติสัมปชัญญะของเธอจะขาดหายไป เขาลิ้มรสหวานล้ำที่ทรวงอกจนพอใจ ก็เลื่อนใบหน้าขึ้นมาจุมพิตเธออีกครั้ง จูบหนักหน่วง ปลุกเร้าอารมณ์พิศวาส ผู้ที่ไม่ประสีประสาเรื่องเพศให้กระพือขึ้น

เขาปรนเปรอเธอด้วยปากลิ้นและมือเคล้าคลึงหนักหน่วงขึ้น ร่างบางสั่นสะท้าน หัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็ว

ร่างบางถูกผลักลงบนเตียงเย็นเฉียบ จนผวาอัตโนมัติ เขาตามมาทาบทับ พร้อมกับจ้องมองนับดาวอย่างพึงพอใจ ถึงเธอจะดูกร้านโลกตอนเจอที่ผับ เธอเข้ามาหาเขาราวกับเป็นสาวร้อนรัก แต่พอเอาเข้าจริง แม้กระทั่งจูบเธอก็ทำไม่เป็น มันยิ่งทำให้เขามั่นใจ ว่าเธอยังบริสุทธิ์

เขาผู้มีอารมณ์ดิบเถื่อนเรื่องอย่างว่า กลับต้องมาพยายามนุ่มนวลกับเธอ

“พะ... พอแล้ว” นับดาวพยายามผลักอกแกร่งให้พ้นไป เธอพยายามควบคุมตัวเองอย่างยิ่งยวด แต่วิคเตอร์กับซุกไซร้ใบหน้าคมคายลงซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว แล้วเลื่อนใบหน้าลงต่ำ จูบไล่ลงเรื่อย ๆจนกระทั่งมาถึงปทุมถันคู่งาม เขาใช้ลิ้นตวัดดูดดุนจนเกิดเสียงดัง นับดาว แอ่นอกตามโดยอัตโนมัติ

“พะ... พอก่อนค่ะ” เสียงหวานแหบแห้งร้องท้วงขึ้น แต่ทว่าร่างกายกับขยับบดเบียดเข้าใกล้ชายหนุ่ม วิคเตอร์กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะดีดกายลุกขึ้น เขาถอดกางเกงออกจนพ้นตัว จนร่างกายเปลือยเปล่า

นับดาวพยายามลุกขึ้น เเต่ถูกมือแกร่งผลักจนต้องนอนราบกับพื้น เขาตามไปทาบทับ มือแกร่งบีบเค้นที่อกสล้างอีกครั้ง

นับดาวสะดุ้งเนื้อตัวชาวาบ เมื่อเขาเคลื่อนมือลูบไล้สลับบีบคลึงผิวขาวเนียนละเอียดวิคเตอร์ใช้มืออีกข้าง จับเรียวขาของนับดาวให้แยกออก ปลายนิ้วร้อนผ่าวกรีดตามร่องปริ่มน้ำ

“อย่าเพิ่งเลยนะคะ” นับดาวพยายามห้ามปราม แต่ทว่าวิคเตอร์อารมณ์เตลิดเปิดจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้แล้ว เขาแทรกตัวตนเข้าไปกลางความสาว จนนับดาวสะดุ้งเฮือก

“กรี๊ด” เธอกรีดร้องอย่างเจ็บปวด หยาดน้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสาย เขาจูบซับน้ำตาหญิงสาวอย่างนุ่มนวล เขาผู้ไม่เคยอ่อนโยนกับใคร กลับมาอ่อนโยนกลับผู้หญิงอย่างเธอ

ปึก! ปึก! ปึก! เขาขยับสะโพกเคลื่อนไหว เขาเสือกเสยความแข็งขึง กับดอกไม้งามอย่างย่ามใจ

“ฮึก! จะ... เจ็บ” นับดาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เมื่อเขารัวแก่นกายเข้าไปในร่องคับแคบของเธอ นับดาวกัดฟันข่มความเจ็บเอาไว้ ความเจ็บปวดก็ถูกกลั่นกรองออกมาเป็นน้ำตาเม็ดใส

“อดทน” เขาเอ่ยเสียงกระเส่า ถาโถมความเป็นชายเข้าออกรัวเร็ว นับดาวจับบ่าของเขาเอาไว้แน่น ๆ พร้อมกับจิกเล็บลงบนบ่าแกร่ง เขาเร่งจังหวะสะโพกเร็วๆ ความเจ็บปวดตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียว ร่างกายของเธอเริ่มปล่อยน้ำหวานออกมามากขึ้น

“พะ... พอ... อื้อ” นับดาวเอ่ยท้วงเพื่อห้ามปรามการกระทำ เธอเริ่มหอบหายใจแรง ๆ เมื่อความเสียวซ่านเริ่มจู่โจมเธอรุนแรง จนไม่อาจห้ามปรามเสียงครวญครางไว้ได้

“บอกให้พอ แต่ร่างกายเธอไม่ใช่แบบนั้น ร่างกายเธอมันตอบสนองฉัน” เขาเอ่ยพร้อมกับเร่งจังหวะสะโพก

“นาย อา...นับ...” นับดาวใช้เล็บจิกบ่าเขาแรงกว่าเดิม น้ำสีใสปนเลือดไหลอาบแก่นกายของชายหนุ่มจนมันวาว

“ครางออกมาเลย” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่า นับดาวบิดกายไปมา เพราะความเสียวซ่านวิ่งพล่านไปทั่วร่าง เธอรู้สึกหายใจติดขัดร่างกายสั่นเกร็งรุนแรง

“มะ... ไม่ไหว”

“ไม่ไหวก็ปล่อยออกมา”

“อร้ายยย!!!” เธอกรีดร้องออกมาอย่างสุขสม ร่างกายกระตุกเกร็ง2-3ครั้ง เธอปล่อยน้ำหวานไหลออกมาชุ่มช่ำ เธอหอบหายใจแรง ๆ สมองมันโล่งไปหมด เธอเพิ่งจะมีความรู้สึกแบบนี้ครั้งแรก

ปึก! ปึก! ปึก!

ชายหนุ่มกระทั้นตัวถี่ ๆ สาดสายธารลาวาสีขาวขุ่น เข้าไปในตัวหญิงสาวทุกหยุดหยาด บทเพลงรักเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวร่างเล็กกลับทำให้เขาเกิดอารมณ์พิศวาสได้อย่างไม่น่าเชื่อ

วิคเตอร์สูดลมหายใจเข้าปอด พร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยหวาน เนื้อตัวของเธอแดงเถือก เพราะถูกเขากระทำ เธอผล็อยหลับก่อนที่เกมรักครั้งสุดท้ายจะสิ้นสุดด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าคมลงบนใบหน้าหวาน ท่อนแขนแกร่งพาดบนเอวคอดของหญิงสาว แล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา

เช้าตรู่ของอีกวัน ชายหนุ่มกะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่เล่นบทเพลงสวาทกันเกือบทั้งคืน

มันว่างเปล่า… เธออาจจะแล้วไปแล้ว…

ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง ด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ใบหน้าที่เคยเรียบเฉยตอนนี้ยุ่งเหยิงมองไปที่เตียง คราบเลือดที่ติดอยู่ที่เตียงบ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าผู้หญิงที่เขามีสัมพันธ์ด้วยเมื่อคืน เป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ เขาคือผู้พร่าผลาญพรหมจรรย์เธอ มันทำให้เขารู้สึกผยองในใจมิใช่น้อย

แกรก! เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ชายหนุ่มปรายมองไปที่ต้นเสียงนั้น เป็นร่างบางของนับดาวพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ค่อยๆเดินออกมาอย่างยากลำบาก เห็นได้ชัดว่าเธอเสียศูนย์อย่างชัดเจน จากการร่วมรักกับเขาเมื่อคืน

เพียงแค่ได้สบตา นับดาวรู้สึกร้อนผะผ่าวที่ใบหน้า ภาพเมื่อคืนยังคงฉายวนมาในหัว

“เธอจะกลับแล้วเหรอ?”

“ไม่ค่ะ ก็นายบอกว่าถ้านับยอม...เอ่อ...” นับดาวกระดากเกินที่จะพูดมันออกมา

“ฉันพูดแบบนั้นเหรอ?”

“นายจะให้นับทำงานด้วยไหมคะ” เธอไม่สนใจประโยคคำถามเขา แต่เลือกที่จะถาม คำถาม กับเขามากกว่า

“อยากทำงานกับฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” เขาหรี่ตามองเธอ

“นับอยากทำงานค่ะนับไม่มีงานทำ ถ้านับไม่ทำงานนับก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินที่ไหนกินใช้ถ้าคุณจะกรุณานับ ให้นับได้ทำงานกับคุณนะคะ ได้โปรดรับนับทำงานกับคุณด้วย”

“ไปแต่งตัวรอฉัน ฉันอาบเสร็จฉันจะพาไปข้างนอกด้วย”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” นับดาวฉีกยิ้มให้วิคเตอร์ เขามองหน้าหญิงสาว ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเบา ๆ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ของตนเอง และกดส่งข้อความไปให้ผู้เป็นบิดาทันที

นับดาวกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ หลังจากที่เธอนั่งเฮลิคอปเตอร์มาตลอด5ชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย เกาะที่นี้สวยงามมาก

“ไปข้างในกัน” วิคเตอร์พูดกับนับดาว เธอฉงนไม่น้อยที่ทุกอย่างมันง่ายไปหมด เธอถูกพาเขาไปในโกดังผลิตหัวเชื้อยาพี นับดาวกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างพอใจ เธอมีกล้องขนาดจิ๋วติดที่สร้อย มันบันทึกภาพทุกอย่างเอาไว้อย่างดีเลย

“ยาพีเนี่ยผลิตมาจากอะไรเหรอคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมกับจ้องใบหน้าคมคาย

“มาจากต้นบีบี เธออยากไปดูไหม?”

“อยากค่ะ” หญิงสาวกระตือรือร้นที่จะดู วิคเตอร์กระตุกยิ้มก่อนจะจับมือเธอเดินออกมา เพียงแค่มือนุ่มนิ่มสัมผัสกับมือใหญ่ หัวใจของเธอก็เต้นรัวเร็ว

“นี่คือต้นบีบี” วิคเตอร์ชี้ไปที่ต้นไม้ที่มีลักษณะเหมือนใบพุทรา แต่ทว่าสีมันเป็นสีแดงสด

“สวยจังค่ะ” นับดาวยื่นมือหมายจะจับใบของต้นที่ใช้ผลิตยานรก

หมับ!

“จับไม่ได้ เดี๋ยวโดนยางมัน ยางมันมีพิษ” วิคเตอร์คว้าหมับที่มือของนับดาว เธอจ้องหน้าเขา ผู้ชายที่เอาปืนไล่ยิงเธอวันนั้นกลับอ่อนลง ข่าวลือที่บอกว่าเขาใจร้ายมันก็ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด อย่างน้อยเขาก็ยังใจดีกับเธออยู่บ้าง

“ขอบคุณนะคะ”

“อืม”

“เรามาเรียนรู้กันดีไหม?” นับดาวเอ่ยขึ้นในขณะที่วิคเตอร์นั่งลงบนเก้าอี้ เธอเดินนวยนาดมายืนข้างเขา วิคเตอร์คว้าร่างบางมานั่งที่ตักแกร่ง นับดาวจ้องหน้าเขาด้วยดวงตากลมโต ใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำเลยตอนนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะมาเพื่อต้องการล้วงความลับ ยอมเสียตัวเพื่อได้ทำงานกับเขา แต่ก็อดใจสั่นกับชายตรงหน้านี้ไม่ได้

“ฉันต้องเรียนรู้เธอด้วยเหรอ?”

“อืม นายเคยรักใครไหม?”

“นอกจากครอบครัวแล้ว ฉันไม่เคยรักใคร แล้วเธอล่ะ”

“นอกจากครอบครัวแล้ว ฉันก็ไม่เคยรักใครเหมือนกัน”

“หึ!”

“นายไม่ชอบอะไรมากที่สุด”

“คนทรยศ” คำพูดของเขาทำเอานับดาวหวาดหวั่นอยู่ไม่ใช่น้อย เวลาเขาพูดถึงคนทรยศแววตาของเขาจะประกายกล้าขึ้น

“มีอะไรอีกไหมที่นายไม่ชอบ”

“นอกจากแม่และย่าแล้ว ฉันไม่ชอบผู้หญิง” คำตอบของชายหนุ่ม ทำเอานับดาวขมวดคิ้วเป็นปมทันที

“ทำไมล่ะ”

“เพราะผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่อถือไม่ได้ไงล่ะ”

“มันก็ไม่ทุกคนหรอกนะ ผู้หญิงดี ๆ ก็มีตั้งเยอะ”

“แล้วเธอเป็นหนึ่งในนั้นไหม?”

“มั้ง”

นับดาวสบตาชายหนุ่ม นัยน์ตาคู่นั้นเหมือนกำลังซุกซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ ทั้งสองต่างเงียบไป โดยที่ไม่มีฝ่ายใดพูดอะไรออกมา