เทพบุตรทวงแค้น

เทพบุตรทวงแค้นบทที่1ท่ามกลางความวุ่นวายในเมืองใหญ่ บรรยากาศยามค่ำคืน ดวงไฟมากมายถูกเปิดส่องสว่างไปทั่ว รถยนต์ยังคงวิ่งขวักไขว่ราวกับถนนเส้นนี้ไม่เคยหยุดพักท้องฟ้ายามค่ำคืนของเมืองใหญ่นี้ ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นควันจนมองไม่เห็นดาวที่พรั่งพราวอยู่บนท้องฟ้าท้องฟ้าที่ถูกฉาบด้วยสีนิล กลับกลายเป็นสีเทาเพราะถูกปกคลุมด้วยฝุ่นควันแทนถึงจะมืดค่ำแล้วผู้คนก็ยังไม่ได้หยุดพัก บ้างก็ยังทำงาน บ้างก็เลิกงานแล้ว ชีวิตทุกคนล้วนแตกต่างกัน และทุกคนต้องต่อสู้ดิ้นรนกันไปตกดึกของคืนนั้นปัง! ปัง! ปัง!“อ้ากกก!!”เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับเสียงปืนดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ในยามราตรีนี้ไร้ซึ่งแสงจันทร์สาดส่อง และที่แห่งนี้เป็นซอยเปลี่ยว ไร้ซึ่งรถยนต์สัญจรชายผู้ที่ถูกคมกระสุน พยายามตะเกียกตะกายหนีเพื่อให้หลุดพ้น ร่างกายของเขามันเจ็บร้าว ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะพยุงกายให้ลุกขึ้นตึก! ตึก! ตึก!เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก้าวเดินอย่างเชื่องช้า แต่ทว่าทรงพลัง ในมือถือมัจจุราชสีดำมันวาวเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่พยายามตะเกียกตะกายหนีอย่างใจเย็นและวันนี้เขาจะส่งมันไปทัวร์นรกเอง“อย่าทำผมเลย ผมมีลูกเมียที่ต้องดูแล อย่าฆ่า

ผ่านไปอีกสองสัปดาห์ร่างอรชรของนับดาวเดินเข้าไปในไนท์คลับแห่งหนึ่ง หญิงสาวหาข้อมูลมาตลอด1อาทิตย์ ทำให้ทราบมาว่า วิคเตอร์จะมาที่ไนท์คลับแห่งนี้ หญิงสาวกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ ผู้คนมากหน้าหน้าตาต่างขยับกายไปมา พร้อมกับเสียงเพลงดังกึกก้องเข้าไปในโสตประสาทนัยน์ตากลมโตจ้องมอง ชายหนุ่มที่ยืนอยู่พร้อมกับลูกน้องสามคน นับดาวแต่งหน้าเข้มเพื่อปกปิดตัวตน หวังว่าเขาจะจำหล่อนไม่ได้ เรือนร่างอรชรของหญิงสาว อยู่ในชุดเซ็กซี่ ยั่วยวน ขยี้ใจนักท่องราตรีหนุ่มมิใช่น้อยผู้คนต่างจ้องมองไปที่ร่างของในชุดเซ็กซี่ของนับดาวอย่างจาบจ้วง หญิงสาวกลับไม่ได้สนใจสายตาหื่นกามของชายเหล่านั้นแต่ทว่าเธอสนใจชายหนุ่มที่ปรายตามมามองที่เธอไม่ต่างกันมากกว่าเขาดูนิ่งเหมือนไม่มีพิษมีภัย แต่สายตาคมกริบเย็นชาคู่นั้น มีความความป่าเถื่อน ราวกับซาตานร้ายซ่อนอยู่แต่ถึงจะดูโหดร้าย แต่ก็น่าค้นหาในเวลาเดียวกัน…หญิงสาวเดินนวยนาดเข้าไปหาเป้าหมาย นัยน์ตากลมโตจ้องมอง แล้วฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างยั่วยวน ถ้าเขาสนใจเธอ คงต้องตกหลุมพรางที่เธอขุดไว้เป็นแน่“คุณค่ะ” มือเรียวเล็กยื่นหมายจะจับแขนของวิคเตอร์ ใบหน้าของเขาเรียบนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึก

“นับยังไม่พร้อมเลยนะคะ” นับดาวพูดหน้าตาตื่น“แต่ฉันพร้อมแล้ว ถ้าเธออยากทำงานกับฉัน เธอต้องยอม”“เอ่อ...”“งั้นก็กลับไปซะ ฉันไม่ไว้ใจเธอ คนที่ฉันจะเอาไว้ทำงานด้วย คือคนที่ฉันทำให้ฉันได้ทุกอย่าง”วิคเตอร์พูดเสียงห้วน นับดาวได้แต่ครุ่นคิด ถ้าเธอไม่ยอม สิ่งที่เธอทำมามันจะสูญเปล่าทันที ซึ่งเธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้“นับยอมก็ได้ค่ะ” นับดาวพูดเสียงสั่น พยายามสูดหายใจลึก ๆ เอาวะ! ครั้งสองครั้งมันคงไม่สึกเหรออะไรหรอก ถึงแม้จะเสียสิ่งที่หวงแหนมาตลอดชีวิต แต่ถ้ามันแลกกับการทลายที่ผลิตยานรกได้ เธอก็ยินดีทำ เพราะถ้าสำเร็จพ่อเธอจะลาออกจากงานที่เคยทำ เธอจะได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดอย่างมีความสุข“ดี”เขาใช้มือประคองใบหน้าสวยหวานของเธอ ก่อนจะบดเคล้าริมฝีปากหนาลงริมฝีปากบางของหญิงสาว นับดาวตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อถูกชายหนุ่มจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากร้อนนั้นทาบทับริมฝีปากเธอ เขาบดเคล้าดูดดื่มสลับหนักเบา ร่างกายของเธอกับเบาโหวงราวกับล่องลอยอยู่บนอากาศเมื่อเห็นนับดาวนิ่งไปวิคเตอร์ก็ยิ่งย่ามใจ ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากนุ่มแสนหวานจุมพิตแสนหวานนั้น นับดาวถึงกับตัวสั่นเทาราวกับคนโด

“เขาทำอะไรกันคะ” นับดาวเอ่ยถามพร้อมกับชี้นิ้ว เมื่อเห็นกลุ่มผู้หญิงนั่งรวมกันเป็นกลุ่ม ข้างกายมีกล่องใบเล็ก ๆ วางเรียงรายอยู่“เขาหารายได้เสริมกัน หลังจากเก็บใบต้นบีบี พวกผู้หญิงก็จะมาร้อยเปลือกหอยกัน อาชีพเสริมกลุ่มแม่บ้านน่ะ”วิคเตอร์ตอบเสียงราบเรียบพร้อมกับถอดเสื้อเชิ้ตที่เขาสวมใส่ออก เขาไม่ชอบใจนักที่เห็นร่างของนับดาว มีเพียงบิกินี่ปกปิดของสงวนเพียง 2 ชิ้นเท่านั้นเขาเองนึกแปลกใจกับความรู้สึกของตัวเองอยู่เหมือนกัน ทำไมเขาถึงไม่ชอบให้คนอื่นจ้องมองร่างของเธอนอกจากตัวของเขาเอง“นับอยากไปดูจังค่ะ”“ฉันจะพาไปดู แต่เธอต้องใส่เสื้อก่อน”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันก็แค่ชุดว่ายน้ำตอนที่นับอยู่เมืองนอก นับก็ใส่แบบนี้ประจำนะคะเวลาที่ไปเที่ยวทะเล”“แต่ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้เธอใส่ชุดแบบนี้เดินไปทั่วเกาะแน่ ถ้าเธอจะใส่ เธอต้องใส่ให้ฉันดูคนเดียว”“อะไรของนายเนี่ย”“มาเดี๋ยวฉันใส่ให้” เขาพูดพร้อมกับสวมเสื้อให้นับดาว“ขอบคุณค่ะที่ใส่เสื้อให้” นับดาวเขย่งเท้าก่อนจะจุมพิตริมฝีปากหยักนั้นอย่างแผ่วเบา หัวใจที่แข็งแกร่งอ่อนยวบลงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กันกับเธอทั้งที่เขาพยายามเก็บซ่อนความร

นับดาวนั่งหน้าเครียด ปลายสายเองก็เงียบไปไม่ต่างกัน ความรู้สึกที่มีต่อวิคเตอร์มันไม่เหมือนก่อน เธอมั่นใจว่าตอนนี้เธอกำลังรักเขา“นับขออยู่กับเขาสักคืนนะคะพ่อ ตอนเช้านับจะรีบออกจากเกาะแต่เช้า”(“ได้ เธอลูกต้องรีบออกมานะ”) ปลายสายเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง บ่งบอกว่าไม่พอใจอย่างมาก ที่เธอไม่ออกจากเกาะตั้งแต่คืนนี้ตามคำสั่ง“ค่ะ นับจะรีบไปแต่เช้า” นับดาวกดวางก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียง ในขณะที่วิคเตอร์กำลังหลับปุ๋ยเหมือนเด็กเธอลูบใบหน้าคมคายของเขาอย่างแผ่วเบา ตอนนี้เธอไม่อาจปฏิเสธหัวใจตัวเองได้แล้วว่าเธอรักเขา ถึงแม้ว่าเธอ กับเขาจะอยู่ด้วยกันเพียง1เดือน มันกลับทำให้นับดาวรักเขา ราวกับรักกันมานานแรมปี“นับรักนายนะวิคเตอร์” นับดาวพูดเสียงเบาพร้อมกับจุมพิตที่แก้มสากของชายหนุ่ม เธอเลือกไม่ได้แล้ว เขาคือคนที่เธอให้ใจ และอีกฝ่ายคือผู้มีพระคุณ เธอไม่สามารถ เลือกชายหนุ่มผู้ที่มอบความสุขให้เธอได้ เมื่อมันขัดกับเจตนารมณ์ของบิดาที่ให้เธอมาล้วงความลับ และพรุ่งนี้บิดาของเธอต้องการทลายยานรกของเขา ซึ่งเธอขัดไม่ได้เลยมันผิดที่เธอเอง ผิดที่เธอยอมทำงานนี้ให้บิดา ผิดที่เธอเข้ามาหลอกลวงเขา และผิดที่เธอพลั้งเผลอใจไป