EP 7/2 รักร้อนๆ ในกระท่อมน้อยๆ nc++

สีแดงระเรื่อเรืองรองขึ้นที่พวงแก้มของอารดา เธอรู้สึกได้ถึงแก้มอันร้อนผ่าวของตัวเอง

“กิน...ฉะ...ฉัน ฉันเหรอ ฉันคง...ไม่อร่อยหรอก” บอกเขาแล้วกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ มันช่างยากเย็นนัก

ศรัณทิ้งถ้วยชาที่ทำจากกระเบื้องเคลือบบางๆ ลงข้างแคร่ โดยไม่กลัวว่ามันจะแตกหัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้แล้วแตะที่แก้มของอารดา ใช้มือข้างหนึ่งประคองแก้มหล่อนไว้ ถ่ายทอดไออุ่นที่สตรีนางใดก็มิอาจผลักไส

“ขอชิมก่อนสิ แล้วจะบอก...ว่าอร่อยหรือเปล่า”

เธอส่ายหน้าน้อยๆ แต่ลมหายใจเริ่มหอบแรงเมื่อศรัณลูบไล้ลงมาที่ต้นคอของเธอ เขาจงใจแตะต้องตรงนั้นให้ขนอ่อนบนร่างสาวได้ลุกซู่ชูชัน เขาช่างร้ายกาจนัก

“ฉัน...คงรสชาติเหมือนน้ำแข็งเกล็ดหิมะที่ยังไม่ได้ราดน้ำหวาน”

“งั้นผม...จะราดน้ำหวานให้ดีไหม ผมมี น้ำหวาน เยอะเลย...”

ยั่วเย้าหล่อนด้วยวาจาที่แผ่วเบาคล้ายเสียงกระซิบ วางมือลงที่ปมผ้าถุงตรงหน้าอกของหล่อน อารดาหายใจแรงขึ้นจนเนินทรวงกระเพื่อมไหว

“จะกินฉันจริงเหรอ ถ้าฉัน...ไม่อร่อยจริงๆ ล่ะ”

เขายิ้มกับคำถามไร้เดียงสานั้น

“ไม่อร่อยก็คงต้องกินนั่นแหละ คุณเป็นเมียผมนี่นา”

หญิงสาวเม้มปากแน่น บางคราก็หลับตาลงเสีย รับรู้ถึงปลายนิ้วร้อนๆ ที่ปัดผ่านเนินทรวง จะอย่างไร จะดีจะร้าย สุดท้ายแล้วทะเบียนสมรสก็ยังร้อยรัดพวกเธอไว้ด้วยกันอยู่ดีสินะ

“คุณอุ่น...ผมจะกินคุณแล้วนะ ขอถามครั้งสุดท้าย...คุณจะปัดมือผมออกไหม” ถามหล่อนด้วยเสียงอันอ่อนโยน มือข้างหนึ่งจับอยู่ที่ปมผ้าถุงตรงอกหล่อน อยากดึงมันออกจะแย่แล้ว

อารดาชั่งใจเพียงเสี้ยวนาที สองมือถือถ้วยชาไว้มั่น

“ฉะ...ฉัน เอ่อ...มือฉันไม่ว่าง ฉันต้องถือถ้วยชา”

ช่างเป็นคำตอบที่ทำให้ใจของศรัณลิงโลด ถ้วยชาในมืออารดาถูกเขาดึงไปหย่อนลงข้างแคร่ ก่อนจะขยับเข้าหา เพื่อดึงผ้าถุงให้หลุดออกจากปม

อารดาหายใจหอบแรง พลิกร่างนอนหงายอิงหมอนใบใหญ่ แรงปรารถนาราคะเริ่มก่อตัวเงียบๆ เหมือนหยาดพิรุณนอกหน้าต่างที่กำลังลงเม็ดหนาหนักอีกครา แล้วเพียงพริบตา ปมผ้าถุงก็คลายออกจากกัน

ศรัณเคลื่อนกายเข้ามาใกล้อีกนิด โน้มหน้าลงมาหาอีกหน่อย เพื่อจุมพิตเธออย่างดูดดื่ม ลิ้นอุ่นจนร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเธอ ลิ้นอุ่นที่กรุ่นกลิ่นชาหอมๆ กำลังมอมเมาให้เธอคล้อยตาม

เสียงจูบจุ๊บจ๊วบนั่นช่างเร้ารัญจวน เหมือนว่าปากเธอเป็นอะไรสักอย่างที่เขาดูดชิมแล้วหยุดมิได้ มันหวานอย่างเคย หวานจริงๆ นะ หวานโดยไม่ต้องเติมน้ำผึ้งน้ำตาล เขาจูบจนหนำใจแล้วค่อยไต่ริมฝีปากลงมาที่ข้างลำคอ คราวนี้เขาดูดดึงอยู่ตรงนั้น ดูดแรงๆ จนเธอเจ็บแปลกๆ แต่ยังเป็นเจ็บที่ทนได้ หลายจุดที่เขาดูดดึงนั้น เธอมั่นใจว่าพรุ่งนี้คงได้ขึ้นรอยช้ำเป็นแน่

“พอ...พอแล้ว...เดี๋ยวเป็นรอย คนอื่นเห็นพอดี”

“ไม่มีคนอื่นหรอกคนดี”

“แต่อีกไม่กี่วันก็ต้องออกไปจากที่นี่นี่นา”

เธอเตือนสติ สองมือประคองแก้มเขาไว้ ศรัณหายใจหอบถี่ เขาดูเหมือนเด็กหนุ่มวัยแรกรักยามอยู่ในห้วงแห่งแรงปรารถนา

ชายหนุ่มก้มลงไปจุมพิตหญิงสาวอีกครา จูบเน้นๆ แรงๆ ก่อนจะผละออก เพื่อปัดผ้าถุงเนื้อนิ่มให้ร่นลงมากองที่สะเอว แล้วเขาก็ได้ตื่นตาตื่นใจ เนินทรวงที่เขาเพิ่งได้มองชัดๆ มีบางอย่างปรากฏอยู่ บนเนินทรวงด้านซ้าย มีรอยสักรูปหัวใจดวงจ้อยจิ๋ว หัวใจดวงนั้นแหว่งเว้า มีเศษเล็กๆ หล่นลงข้างๆ

เขายิ่งกว่าตื่นตะลึง เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างอารดาจะกล้ามีรอยสัก เขาลูบแตะมันอย่างแผ่วเบา รอยนั่นดูสมบูรณ์แบบบนผิวทรวงที่นุ่มหยุ่นดุจแพรไหม “คุณ...ดูเซ็กซี่เหลือเกิน ที่มีรอยสักบนหน้าอก”

“น่าเกลียดไหม ฉันแอบไปสักตอนเรียนจบ”

“ไม่...มันดูดีมากเลย” บอกเมียรักแล้วประทับริมฝีปากจุมพิตที่รอยสักนั้น จูบแรงๆ แล้วลากปลายลิ้นไปที่ปลายถันสีชมพูระเรื่อ ตวัดลิ้นเลียไล้แล้วดูดชิมอย่างชายผู้กระหายสวาท

อารดาหลับตาพริ้มยามเขาลากปลายลิ้นตวัดชิมปลายถัน มือข้างหนึ่งของเขายังบีบขยำที่เต้าทรวงทรงหยดน้ำ สร้างแรงกำหนัดอัดแน่นในร่างเธอทีละน้อย...ทีละน้อย จนแน่นขนัดไปหมด

เธอแอ่นร่างอย่างลืมอายตอนที่เขาซุกหน้าเข้าที่กลางร่องทรวง มือเขายังปัดป่ายที่ชายผ้าถุง ดึงมันออกจากร่างเธอทางปลายเท้า ทุกคราวที่มือเขาแตะต้องสัมผัสเนื้อตัว เส้นขนบนร่างเธอก็ลุกซู่ชูชัน ท่อนขาข้างหนึ่งถูกดึงไปพาดบนบ่าแข็งแรง เขาค่อยๆ จูบซับลงมา ตั้งแต่ข้อเท้าเล็กๆ ของเธอ ผ่านน่องเรียว หัวเข่ามนจนถึงต้นขา ก่อนจะจูบเข้าใกล้ส่วนนั้น ส่วนที่ทำให้เธอต้องปิดกั้นมันไว้ด้วยสองมือ

“คุณอุ่น...ฆ่าผมเถอะถ้าจะปิดไว้อย่างนี้”

“แต่ฉันอาย”

“อายทำไม มันสวยมาก สวยจริงๆ คนดี”

มือสองข้างถูกปัดทิ้ง อารดาใจเต้นรัวๆ ปลายนิ้วอุ่นร้อนของเขายังสัมผัสส่วนนั้นของเธอช้าๆ ดูเหมือนว่ากลีบบุปผาแห่งนารีที่ยังปิดสนิทจะทำให้เขาพอใจ เธอได้แต่ครางไม่เป็นภาษา ทุกสัมผัสที่เขาแตะต้องลงมาประหนึ่งจะทำให้เธอขาดใจตาย

แล้วเสียงจูบเบาๆ ก็แว่วเข้าหู ก่อนที่มันจะดังขึ้นเรื่อยๆ พอๆ กับน้ำหนักของริมฝีปากที่กำลังกดทับส่วนนั้นของเธออยู่ เขาจูบมันแรงๆ ใช้ปลายลิ้นแหย่แยงเข้ามาในร่องรูอันเล็กจ้อย เธออ้าปากค้างเพราะไม่เคยพานพบความรู้สึกนี้ ลิ้นเขากำลังสอดแทรกเข้ามา เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดอกไม้ป่าที่กำลังถูกภมรชอนไช ความซ่านสยิวแล่นพล่านไปทั่วร่างอย่างน่าละอาย ร่างกายบิดส่าย เสียวซ่านไปทั่วทุกอณูเนื้อ

“พะ…พอ พอได้ไหม”

เธอร้องขอเสียงกระเส่าแต่กลับกดศีรษะเขาเข้ากับส่วนนั้นของตัวเอง มันรู้สึกดีเหลือเกินยามที่เขาดูดดึงและเลียไล้ เธอปลื้มเปรมกับมันมากนัก มากจนเมื่อเขาพาเธอสัมผัสสวรรค์ที่ปลายสุดของหนทางแห่งราคะ เธอก็ยังปรารถนาอยากจะได้มันอีก

“ขออีกรัณ...ขอแบบเมื่อกี้อีก…ได้ไหม” แม้ยังเหนื่อยหอบแต่ปากกลับร้องขอ การถึงจุดผลิพุ่งแห่งความสุขทำให้เธอรู้สึกดีเป็นบ้า เนื้อตัวที่กระตุกแรงเป็นสัญญาณแห่งการเสร็จสม สมองเธอขาวโพลน ร่างกายเบาหวิวไปหมด

“ใจเย็นๆ ที่รัก ช่วยผมบ้างสิ ช่วยผมสักนิดคนดี”

อารดาไม่รู้ว่าจะช่วยเขาได้อย่างไร แต่พอเขาดึงกางเกงที่นุ่งอยู่ลงไป บางอย่างที่เธอไม่เคยพบพานก็ปรากฏแก่สายตา เขาขยับกายเข้ามาหา พามันเข้ามาใกล้แล้วส่งอวัยวะที่ไร้มวลกระดูกนั่นเข้ามาในปากของเธอ