ตอนที่52

อวิ๋นชางเอื้อมมือไปปัดผมอันชิงเหมยที่ปรกหน้าออก สัมผัสได้ถึงความร้อนจากแก้มของนาง เขาสัมผัสดู นางตัวร้อนจี๋ ไข้ขึ้นแล้ว

" มีใครอยู่ข้างนอกเข้ามานี่หน่อย"

ซิ่วอิงกับฉู่หรานเร่งเดินเข้ามา

" เจ้าไปเอาน้ำกับผ้ามา ส่วนเจ้าไปหาหมอหลวงโจวเอายาลดไข้มา"

ยามโฉ่ว อวิ๋นชางยังไม่หลับแม้ก่อนหน้าเขาจะให้ซิ่วอิงเช็ดตัวและป้อนยาให้นางไปแล้วแต่ก็ยังไม่วางใจ ในเมื่อนอนไม่หลับก็นั่งเฝ้านางซะเลย

" อื้อหนาว หนาว"

" เจ้าหนาวเหรอ ก็ห่มผ้าแล้วนี่ไงทำไมยังหนาวอยู่อีก"

" หนาวข้าหนาว พี่เซี่ยข้าหนาวจัง กอดข้าหน่อย"

อวิ๋นชางที่กำลังกระชับผ้าห่มให้นางก็หยุดชะงัก พี่เซี่ยอย่างงั้นเหรอ คงเป็นเซี่ยจิ่งเทียนสินะ เขาหันหลังเดินออกมาแต่สุดท้ายก็เดินกลับไป มองดูนางที่หนาวสั่นเปิดผ้าห่มออกดึงตัวนางขึ้นมาสวมกอดสัมผัสหลังของนางเบาๆกลัวว่านางจะเจ็บแผล แต่นางกลับกอดเขาแน่น กลิ่นหอมอ่อนๆทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าใช่กลิ่นกายของนางหรือเปล่า จึงก้มหน้าไปดอมดมใกล้ๆ นางขยับตัวทำให้แก้มนิ่มมาชนกับจมูกของเขา เขาสูดหอมแก้มนุ่มนิ่มของนาง หอมจัง กลิ่นกายของนางช่างหอมนัก หอมเหมือนดอกไม้

" หนาว กอดข้าหน่อย ข้าหนาว"

เสียงหวานใสกระซิบข้างห