ตอนที่88

อันชิงเหมยเร่งฝีเท้าเดินตามซ่งหลุนไปเห็นเขาหายไปที่มุมหนึ่งนางมองหาจนทั่ว ทำไมเขาหายไปไหนเร็วนักนะ กำลังจะหันกลับก็มีมือหนึ่งมากระชากเข้าไปในห้อง แขนแกร่งโอบรัดตัวไว้แน่น นางดีดดิ้นแต่น้ำเสียงที่คุ้นเคยกระซิบข้างหู

" เหมยเอ๋อ"

นางเอี้ยวหน้าไปดูก็ชนกับจมูกของเขา อวิ๋นชางหอมแก้มนางสูดดมกลิ่นหอมจากแก้มนิ่มที่เขาโหยหา

" องค์ชายปล่อยข้าก่อน"

เขาพานางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ แต่ไม่ได้ให้นางนั่งเก้าอี้ แต่เป็นตักของเขาแทน

" คิดถึงข้าหรือไม่"

" ปล่อยข้าก่อน ให้ข้าไปนั่งดีๆ"

" นั่งตักข้าไม่ดีตรงไหน นุ่มกว่าเก้าอี้ตั้งเยอะ"

อันชิงเหมยมองหน้าอวิ๋นชางที่ยิ้มแป้นๆ ใช่ตอนนี้อาจจะนุ่ม แต่อีกเดี๋ยวอาจมีบางอย่างแข็ง

" ท่านมาที่นี่เพื่อสืบข่าวเรื่องการศึกสินะ"

" ก็ไม่เชิง ข้ามาหาเจ้าด้วย เหตุใดถึงทิ้งข้ามาเหตุใดถึง"

" องค์ชาย ข้าเป็นเพียงแค่ทาสไม่คู่ควรกับท่าน อีกอย่างข้าเป็นคนแคว้นเยี่ยนท่านก็รู้ว่าสองแคว้นกำลังทำศึกกัน ที่สำคัญท่านกับองค์หญิงซุนน่า"

" ข้ากับนางไม่ได้มีอะไรข้องเกี่ยวกัน"

" ท่านกับนางไม่ได้แต่งงานกันแล้วรึ"

" แต่งงาน ข้าบอกตอนไหนว่าจะแต่งงานกับนาง"

" แต่ถ้าท่านไม่แต่งงานกับนาง"

อันชิงเหม