Se connecterShare
บทที่ 49 สมรภูมิโลหิต (2)
Dernière mise à jour:
2025-12-08 12:00:05หวังหย่งเลิกคิ้วหนึ่งฝั่ง เขาสบถหัวเสีย “ฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเช่นเจ้ายังมีข้อต่อรองใดอีก พวกทหารตงหนานอ่อนแอปวกเปียก ข้าจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด เห็นแก่เจ้าที่มีความสามารถมากกว่าพวกเขาเพียงเล็กน้อยก็อย่าได้ย่ามใจไป”
“มิกล้า มิกล้า ผู้บัญชาการรบชั่วคราวเช่นข้าไหนเลยจะเทียบฝีมือแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่เช่นท่าน แต่หากอยากให้ข้าเข้าร่วมกองทัพก็มาเอาหัวข้าให้ได้ก่อน หากท่านทำได้ข้าก็จะถอดวิญญาณติดตามท่านไปทุกหนทุกแห่ง ชายชาตินักรบยอมตาย ไม่ยอมจำนน!”
หวังหย่งขบฟันแน่นจนเกิดเสียงเขี้ยวเสียดสีกันพานให้ขนลุก เขาชี้กระบี่ไปเบื้องหน้าด้วยความเดือดดาล “เจ้าเด็กโอหัง! เช่นนั้นข้าก็จะสงเคราะห์ให้เจ้า”
อาชาตัวสูงควบทะยานเข้าใส่ด้วยความดุดัน ใบหน้าของลั่วเทียนเฉินยังคงสงบนิ่งเจือความยียวน ชายหนุ่มเก็บกระบี่เข้าฝักทว่าเลือกจับแส้ขึ้นมาโบกสะบัดแทน
หวังหย่งเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งทวีความโมโห “เจ้าดูถูกข้ารึ เหตุใดจึงไม่ใช้กระบี่”
ลั่วเทียนเฉินฟาดแส้เสียงดังสนั่น พลางตวัดหมุนดังลั่นจนเกิดเสียงและสายลมปั่นป่วนราวพายุ
“ข้าใช้แส้ นับว่าให้เกียรติท่านอย่างสูงสุด ท่านแม่ทัพควรดีใจรู้หรื
Latest chapter
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 55 คำฝากฝังจากบุตรสาว (2)
หลี่เจิงเวยลังเล เรือนของเขาหลังเล็กคับแคบ หนำซ้ำเขาเองก็เพิ่งพรวนดินเพื่อปลูกพืชผัก ทำให้ทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นสาบ“ที่เรือนของข้าเกรงว่าจะไม่เหมาะ เพราะทั้งแคบและสกปรก หากท่านหญิงมีธุระช่วยรอก่อนได้หรือไม่ แล้วไปคุยกันที่โรงน้ำชา”หลี่เสวี่ยซินส่ายหน้า “ไม่จำเป็น จะแคบหรือสกปรกข้าก็อยู่ได้ ข้างนอกอากาศร้อนแดดแรง ท่านพอจะให้ข้าเข้าไปอาศัยร่มด้านในได้หรือไม่”หลี่เจิงเวยกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาไม่เคยต้องรับผู้สูงศักดิ์เช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกประหม่าถาโถมเข้ามา ทว่าเมื่อเขาจ้องตาของสตรีรุ่นลูกตรงหน้าก็ยิ่งทำให้จิตใจสับสน แววตาของนางเหมือนบุตรสาวของเขาไม่มีผิด“หากท่านหญิงไม่รังเกียจ เชิญด้านในขอรับ”“ขอบคุณเจ้าค่ะ”หลี่เสวี่ยซินเดินตรงไปยังโต๊ะไม้ตัวเก่า แม้สภาพโทรมลงไปมากทว่ากลับดูสะอาดทีเดียว ราวกับว่าที่ตรงนี้ถูกเช็ดถูอยู่เสมอ แม้อยู่ท่ามกลางพื้นที่ฝุ่นจับโดยง่ายหญิงสาวหย่อนร่างลงนั่งอย่างคุ้นเคย หลี่เจิงเวยถึงกับตกตะลึงไปพักหนึ่ง เมื่อครู่ดวงตาของเขาราวกับเห็นภาพของบุตรสาวซ้อนทับเข้ามา“ท่านนายกองหลี่นั่งลงเถิด ยืนเช่น
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 55 คำฝากฝังจากบุตรสาว (1)
เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้น หนิงถงไท่วางมือจากม้วนไม้ไผ่ตรงหน้า“ผู้ใด”“ข้าเองเจ้าค่ะท่านพ่อ”“ซินซินเองหรือ เข้ามาสิ”ขาเสลาขยับเดินเข้าไปในห้อง ไม่นานก็มาหยุดลงที่ตรงหน้าอีกฝ่าย“นั่งสิ”“ขอบคุณเจ้าค่ะ”หลี่เสวี่ยซินวางถาดขนมและน้ำชาลงบนโต๊ะ พลางจัดแจงและยื่นให้กับเขา“ช่วงนี้งานยุ่งมากหรือเจ้าคะ เห็นท่านพ่อออกไปแต่เช้ากลับมาก็ค่ำมืดทุกวัน”หนิงถงไท่ยิ้ม “ก็นิดหน่อย แต่ตอนนี้สถานการณ์คลี่คลายแล้ว ว่าแต่วันนี้เจ้ามาพบพ่อได้มีเรื่องใดหรือ คงมิได้มาส่งขนมรินน้ำชาเพียงอย่างเดียวกระมัง”หลี่เสวี่ยซินยิ้มตอบ “ยังเป็นท่านพ่อที่รู้ใจลูกที่สุด”“เช่นนั้นเจ้าก็ว่าเรื่องของเจ้ามาเถิด”ในเมื่อโอกาสมาถึงหลี่เสวี่ยซินก็ไม่อยากประวิงเวลา “ท่านพ่อเจ้าคะ ข้าอยากถามท่านเรื่องโรคระบาดเมื่อปีก่อน”คิ้วเข้มกระตุกเล็กน้อย “เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”“ก็จากสหายของข้าเจ้าค่ะ ตอนนั้นลูกได้ยินมาว่าท่านพ่อสั่งให้เผาคนติดเชื้อหรือเจ้าคะ”หนิงถงไท่ถอนหายใจ เขาหยิบชาตรงหน้าขึ้นจิบ “เจ้าเชื่อจริงหรือว่า
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 54 บทเรียนเริ่มต้นชีวิตใหม่ (2)
“ที่นี่คือ…”“นี่เป็นเรือนที่ข้าซื้อเอาไว้ เดิมทีข้าคิดจะพาเจ้าแยกเรือนหลังกลับมาจากต่างเมือง แต่แล้ว…”หลี่เสวี่ยซินยิ้ม “ข้าก็มาแล้วไม่ใช่หรือ”ลั่วเทียนเฉินกุมมือของนางไว้แน่น “เช่นนั้นก็ใช้เรือนนี้เป็นเรือนหอของเราดีหรือไม่ บังเอิญว่าข้าเองก็ซื้อเรือนนี้ไว้ไม่ห่างจากจวนหนิงโหวด้วย”“เจ้าค่ะ”ฝนด้านนอกเริ่มบางลง กระนั้นท้องฟ้าพลันอาบย้อมด้วยสีดำสนิทดุจน้ำหมึกไปแล้วโคมไฟในห้องถูกจุดขึ้นจนส่องสว่าง จวนแห่งนี้มีผู้ดูแลอยู่สองคน พวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาวัยกลางคนท่าทางใจดีเสียงเคาะประตูดังขึ้น“นายท่านต้องการสิ่งใดเพิ่มหรือไม่เจ้าคะ”“เจ้าไปเตรียมอาหารที เสร็จแล้วไม่ต้องมาตามนะ ไว้ข้าจะออกไปเอง”“ทราบแล้วเจ้าค่ะ”เสียงฝีเท้าเคลื่อนห่างจากบานประตูสงัดลงอีกครั้ง ลั่วเทียนเฉินกลับมาสนใจหญิงสาวตรงหน้าต่อหลี่เสวี่ยซินถูกจ้องมากเข้าก็เริ่มขัดเขิน นางสาดน้ำในอ่างเพื่อหยอกล้อเขา “มองอะไรของท่าน”ลั่วเทียนเฉินรวบมือทั้งสองไว้มั่น เขารั้งร่างนุ่มนิ่มเข้ามาสวมกอด “ข้าคิดถึงเจ้า”ปลายนิ้วเรียวช้อนปล
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 54 บทเรียนเริ่มต้นชีวิตใหม่ (1)
เพราะหลี่เสวี่ยซินอ่อนเพลียทั้งร่างกายและจิตใจนางจึงผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของลั่วเทียนเฉิน หลังจากส่งนางกลับจวนเรียบร้อยชายหนุ่มจึงเร่งไปพบลั่วเหมิงต่อ“เฉินเอ๋อร์ กลับมาแล้วหรือลูก วันนี้แม่หาอาเหยาทั้งวันแต่ไม่พบนางเลย ไม่รู้เด็กคนนี้หายตัวไปที่ใด เจ้าเห็นนางบ้างหรือไม่”ลั่วเทียนเฉินพยักหน้า“แล้วเหตุใดไม่พานางกลับมาด้วย ดูสิวันทั้งวันแม่ทำงานบ้านคนเดียวจนเมื่อยล้าไปหมด เจ้าเองก็มีเงินทองมากมายก่ายกองแล้ว เหตุใดจึงไม่จ้างบ่าวไพร่เพิ่มเสียหน่อย”ลั่วเทียนเฉินนั่งฟังเงียบ ๆ สีหน้าของเขาเรียบเฉยไร้อารมณ์ หลังจิบชาจนคอโล่งชายหนุ่มจึงกล่าว “ข้ากำลังจะออกเรือน”ลั่วเหมิงยิ้ม “ก็ดีแล้วนี่ลูก แม่รู้ว่าเจ้าจะออกเรือนแล้ว อีกหน่อยท่านหญิงก็ต้องมาอยู่ที่นี่ สินเดิมของนางต้องมากมายจนนับไม่ไหว เช่นนั้นเราก็ต้องเตรียมต้อนรับนางให้ดี อ้อ…แล้วหนังสือหย่านั่นเจ้าอย่าลืมไปลงนามเสีย เหตุใดจะต้องยึดติดกับคนที่ตายไปแล้วให้ได้”ลั่วเทียนเฉินกำถ้วยชาจนเส้นโลหิตบนหลังมือปูดโปน เขาตวัดตามองเข้ม “เรื่องนี้ท่านไม่ต้องมายุ่ง อีกอย่างข้าจะแต่งออก ไม่ใช่แต่งสะใภ้เข้าบ้า
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 53 ทวงคืนทุกสิ่ง (2)
ชายที่เป็นหมอกำมะลอหวาดกลัวจนหัวหด “นายท่าน อภัยข้าด้วย ที่ข้าทำไปก็เพราะคำสั่งของนาง นางสั่งซื้อยาพิษกับข้าก็จริง แต่ข้าไม่รู้ว่านางเอาไปใช้อย่างไร”“เพ้ย! หากไม่มีข้าหมออย่างเจ้าจะไปหากินกับใคร” หวางเหยาถ่มน้ำลายรดพื้น นางโมโหจนเผยกิริยาเสื่อมถอยของตนออกมา“ท่านพี่เทียนเฉิน ที่ข้าทำไปก็เพราะข้ารักท่าน ข้าชอบท่านมาตั้งแต่เด็ก ทว่าท่านกลับไม่เคยชายตามองข้าเลย กระทั่งท่านออกเรือนข้าเคยขอร้องให้ท่านพี่ช่วยเกลี้ยกล่อมท่านให้รับข้าเป็นอนุเขาก็ทำไม่ได้ นี่หรือพี่ชายที่บอกจะตามใจข้า ปกป้องข้า ข้าวางยาจนเขาอ่อนแอมากก็จริง แต่ไม่ใช่เพราะเขาดื้อด้านอยากออกไปสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ท่านหรอกหรือจึงมีจุดจบเช่นนี้ อีกอย่างจดหมายที่ข้าส่งกลับมาแม่ของท่านจะเลือกเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ ไฉนจึงยอมทำตามไม่ลืมหูลืมตา คนที่ทำให้นางตาบอดคือแม่ของท่าน ไม่ใช่ข้า เหตุใดไม่ไปเอาเรื่องกับนาง! หรือแค่เพราะนางเป็นแม่ของท่านนางจึงลอยตัว”หวางเหยาหัวเราะเหมือนคนเสียสติ นางสารภาพออกมาทุกสิ่งจนแทบหมดเปลือก นางถึงขั้นวางยาพี่ชายตัวเองเพียงเพื่อต้องการให้ลั่วเทียนเฉินเห็นใจและรับนางเข้ามาอยู่ด้วย และห
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 53 ทวงคืนทุกสิ่ง (1)
ลั่วเทียนเฉินลดตามองหวางเหยาด้วยแววตาเย็นยะเยือก หวางเหยาพยายามขยับเข้าหาทว่านางกลับรู้สึกว่าแขนขาของตนชาจนไม่อาจเคลื่อนไหว“เกิดอะไรขึ้นกับข้า เหตุใดข้า ขะ…ข้าชาไปหมด”หลี่เสวี่ยซินกล่าวเรียบเรื่อย “ก็ยาที่เจ้าตั้งใจหามาเองไม่ใช่หรือ เป็นอย่างไร ทั้งชาทั้งอึดอัดใช่หรือไม่”หวางเหยาตวัดตามองเข้ม “เหลวไหล! ก็เมื่อครู่เป็นเจ้าที่วางยาข้า เจ้าดีดอะไรก็ไม่รู้เข้าปากข้า ท่านพี่เทียนเฉินเป็นนางที่ทำร้ายข้าจริง ๆ นะเจ้าคะ”ลั่วเทียนเฉินยังคงยืนนิ่งไม่ขยับ หลี่เสวี่ยซินลุกยืนเต็มความสูงพลางยกมือบิดขี้เกียจ “ยาเม็ดนั้นก็แค่ลูกกลอนสลายฤทธิ์เย็น เจ้าไม่ได้วางยาข้าในอาหาร หรือว่าน้ำชา แต่เจ้าวางยาข้าด้วยกำยานมิใช่หรือ”หวางเหยาตะลึงงัน ร่างของนางเคลื่อนไหวไม่ได้จึงทำได้เพียงกลอกตาขยับปาก “เจ้ากำลังใส่ร้ายข้า ข้าไม่ได้ทำ หากข้าทำเจ้าเองก็สูดดมเข้าไป เหตุใดไม่เป็นอันใดเลย”“ก็ไม่เห็นจะยาก ก่อนมาพบเจ้าข้าก็แค่กินยาต้านพิษกันเอาไว้”“กรี๊ด…ไม่จริง เจ้าโกหก ปีศาจเจ้าเป็นปีศาจ ท่านพี่เทียนเฉิน ท่านก็เห็นแล้วว่านางร้ายกาจเพียงใด นางอำมหิตถึงขั้นนี้ท่านย
Vous vous intéresseriez aussi à
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน19.3K Vuesบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี143.7K Vuesชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล632.7K Vuesท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ34.2K Vuesชายาอ๋องเกิดใหม่ครานี้ขอเป็นสนมฮ่องเต้ (1)
ได้โปรดปลื้ม157 Vuesทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80
ต้ายวี่1.4K Vuesเกิดใหม่พร้อมมิติ ข้าคือแม่ค้าตัวร้าย
ประดับดิน12.2K Vuesข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ
Bunmeebooks4.5K Vues
