บทที่3 คู่หมั้นที่ไม่ต้องการ 2

ตอนเย็นวันเดียวกัน หลังสามีกลับมาจากทำงาน พลอยใสจึงเล่าทุกอย่างให้คริสเตียนโน่ฟัง รวมทั้งเรื่องที่ลูกชายตัวดีปฏิเสธการแต่งงานกับผู้หญิง ที่ผู้ใหญ่หมั้นหมายเอาไว้อย่างอลิซาเบธ คริสเตียนโนได้ยินอย่างนั้นก็ควันออกหูทันที

"แล้วตอนนี้ตาเพชรอยู่ที่ไหน" คนเป็นพ่อกวาดสายตามองหาลูกชายไปทั่วบ้าน ก่อนที่พลอยใสจะบอกว่า

"เห็นบ่นว่านั่งเครื่องมาเหนื่อย เลยขึ้นไปนอนข้างบนค่ะ "  เธอรีบรายงานสามี เพราะมีแต่คริสเตียนโน่เท่านั้นที่เพชรกล้าจะเชื่อฟัง

"จำเนียร ไปเรียกคุณเพชรไปพบฉันที่ห้องทำงาน" พูดจบเขาก็เดินหงุดหงิดเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองทันที ปกติคริสเตียนโน่ ก็เป็นคนน่ากลัวอยู่แล้ว พอเจอเรื่องไม่สบอารมณ์อย่างนี้ ยิ่งหน้ากลัวเข้าไปใหญ่

 สิบห้านาทีต่อมา เพชรกล้าเดินเข้าไปในห้องทำงานของคุณพ่อ สองมือกำเข้าหากันแน่น ท่าทางเกร็งนิดๆแตกต่างจากการเผชิญหน้ากับคุณแม่ราวกับเป็นคนละคน เวลาใจดีคริสเตียนโน่ก็ดีใจหาย เวลาเขาใจร้ายเพชรกล้าก็ได้รับบทเรียนไปหลายครั้งเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ชายหนุ่มจึงกลัวคุณพ่อมากกว่าคุณแม่

"เห็นแม่บอกว่าเพชรอยากยกเลิกการแต่งงานอย่างนั้นหรือ" เขาพูดพลางจ้องหน้าลูกชาย ที่ตอนนี้เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามง่ามมือ

"ครับ ในเมื่อคุณย่าก็เสียไปแล้ว ผมขอยกเลิกการแต่งงาน" ที่ตอนนั้นเขายอมหมั้นก็เพราะว่าจรรยาขอร้องก่อนตาย แต่นี่คุณย่าของเขาเสียไปแล้ว เพชรกล้าจึงไม่ต้องทำตามใจใครอีก

"แต่มันไม่ใช่แค่นั้นสิเพชรกล้า ดูนี่สิ" เขาหยิบสัญญาฉบับหนึ่งมาวางตรงหน้า เพชรกล้าอ่านสัญญาอย่างละเอียด ก่อนจะพูดว่า

 

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันครับคุณพ่อ คุณพ่อกับคุณอาไต้ฝุ่น ผูกสัญญาการลงทุน ด้วยการแต่งงานของผมกับอลิซาเบธอย่างนั้นเหรอครับ" เขาลืมตัวโพร่งออกไปด้วยความโมโห นี่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย คิดจะเอาความสุขทั้งชีวิตของเขา แลกกับผลประโยชน์ทางธุรกิจอย่างนั้นเหรอ

 

"ผมยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้หรอกครับคุณพ่อ คุณพ่อจะเอาความสุขของผมทั้งชีวิต ไปผูกกับเรื่องธุรกิจอย่างนี้ไม่ได้ นี่มันชีวิตของผมนะครับ การแต่งงาน ชีวิตครอบครัว ผมควรมีสิทธิ์เลือกด้วยตัวเองไหม" เพชรกล้าโมโหจนปากสั่น

 คิดไม่ถึงว่าคุณพ่อและคุณย่าจะทำกับเขาแบบนี้ ความน้อยใจเรื่องในอดีต มันเกิดขึ้นมาในใจของชายหนุ่ม รวมทั้งเรื่องที่ว่า เขาเป็นลูกที่พ่อไม่เคยต้องการ มันวนกลับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนรอยแผลเป็นที่ตกสะเก็ดขึ้นมาอีกครั้ง

"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเพชร แกก็รู้ว่าบ้านเราทำธุรกิจอะไร ตอนนี้พ่อต้องการสร้างอนาคตไว้ให้แก ถึงได้ลงทุนสร้างโรงแรมกับคุณอาไต้ฝุ่นไง พอโรงแรมนี้เสร็จ แกก็จะได้โรงแรมนั้นคนละครึ่งกับหนูอลิซาเบธ"

“แต่ผมไม่ได้ต้องการสิ่งนั้น ผมไม่ได้ต้องการแต่งงานกับอลิซาเบธ” เขาพูดจาตอกย้ำคำเดิม

“แต่แกต้องแต่ง เพราะทุกอย่างผู้ใหญ่ตกลงกันไว้หมดแล้ว โรงแรมแห่งนั้นมันก็ใกล้จะเสร็จแล้ว อีกไม่นานแกเข้าไปบริหารงานได้เลย”

“ผมเข้าไปทำงานได้ แต่ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการแต่งงานกับอลิซาเบธเลยนะครับ” เขายังคงไม่เข้าใจ คริสเตียนโนถอนหายใจออกมายืดยาว ก่อนนะอธิบายต่อไปว่า

"เกี่ยวสิ เพราะที่ดินนั้นมันเป็นของคุณอาไต้ฝุ่น และแกต้องแต่งงานเพื่อให้มีสิทธิในโรงแรมนั้นครึ่งหนึ่งตามพินัยกรรมของคุณย่า หากแกปฏิเสธ แกจะไม่ได้อะไรเลย "

คริสเตียนโน่หยิบพินัยกรรมมาให้เขาดู

 เพชรกล้ามองพินัยกรรมนั้นอย่างน้อยใจ ขนาดเขาเป็นหลานแท้ๆหากไม่ยอมแต่งงานกับอลิซาเบธ เขาจะไม่ได้อะไรเลย

 

"ผมไม่ยอมรับพินัยกรรมฉบับนี้ครับ และผมไม่ยอมรับการแต่งงานแบบคลุมถุงชน" เขาบอกคุณพ่อก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง และทำท่าจะเปิดประตูออกไป

"เดี๋ยวก่อนเพชรกล้า ถ้าแกไม่ยอมแต่งงานกับหนูอลิซ แกก็จะเหลือแต่ตัว " เสียงของคุณพ่อพูดไล่มาตามหลัง ก่อนที่เพชรกล้าจะหันกลับไปมองด้วยสายตาอันเจ็บปวด และน้อยใจทั้งคุณพ่อและคุณย่า ที่เห็นคนอื่นดีกว่าหลานแท้ๆของตัวเอง

"ได้ ผมจะยอมแต่งงานกับอลิซาเบธ ถ้าคุณพ่ออยากจะเห็นความฉิบหายของเธอ " เพชรกล้ามองคนเป็นพ่อสายตาผิดหวัง ปมตั้งแต่วัยเด็กที่โดนทอดทิ้ง มันหวนกลับมาอีกที

  "เรายกเลิกการแต่งงานดีไหมคะ ดูท่าทางลูกจะโกรธมาก" พลอยใสเห็นสายตาและคำพูดของลูกชายแล้ว ก็อยากจะยกเลิกการแต่งงาน ทว่า..

"ไม่! จะไม่มีการยกเลิกอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างจะยังเหมือนเดิม คุณโทรนัดมาริสาเถอะ ว่าพรุ่งนี้เราจะเข้าไปคุยเรื่องแต่งงาน" เขาสั่งภรรยาสุดที่รัก ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน

 

ส่วนทางด้านอลิซาเบธนั้น หลังกลับมาจากบ้านของพลอยใส เธอปิดประตูเงียบและนั่งทบทวนอะไรบางอย่างอยู่ในใจ คิดถึงเพชรกล้า ผู้ชายที่เธอแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนเพชรกล้าใจดีกับเธอมาก แต่หลังจากหมั้นหมายกันไม่นาน เขาก็ไปเรียนต่อที่อเมริกา ตั้งแต่ตอนนั้นเพชรกล้า ก็ไม่เคยติดต่อเธออีกเลย

 

"พี่เพชรมีคนอื่นหรือเปล่าวะ" เธอเคยปรึกษาเพื่อนสนิทอย่างไผ่หลิว ฝ่ายนั้นบอกว่า

"มันก็ไม่แน่นะ หายไปอย่างนี้มีคนอื่นแล้วแน่นอน"

"แต่เราว่าไม่หรอก ถ้าหากพี่เพชรมีใคร มันต้องมีการลงรูปบ้างแหละ แต่นี่เราเห็นเขาถ่ายแต่กับแมว"

"โอ๊ะ รูปในโซเชี่ยลมันเชื่อได้ที่ไหนกันล่ะ บางคนถ่ายแต่กับแมว แต่ชีวิตจริงมีผู้หญิงรอบกาย" คำพูดของเพื่อนทำให้อลิซาเบธเริ่มคิดมาก เธอเริ่มถามป้าพลอยใส แต่ฝ่ายนั้นปลอบใจว่า เพชรกล้าไม่มีใคร ที่เขาหายไป เพราะพี่เขาเรียนหนักจริงๆ

"อีกไม่นานพี่เพชรก็กลับมาแล้วลูก ถึงตอนนั้นป้าจะจัดงานแต่งให้หนูทันที" อลิซาเบธก็เชื่อตามนั้น แต่เป็นเพราะเขาไม่เคยตอบกลับข้อความ เธอจึงเลือกที่จะกดอันเฟรนด์ ทว่าลึกๆในใจแล้ว เธอแอบรอคอยเพชรกล้ามาตลอด จนกระทั่งวันนี้ที่ได้รู้ความจริงว่า

 

ที่เขาหายไปนั้น เพราะไม่อยากแต่งงานกับเธอ

 

หญิงสาวมองดูแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้าย ก่อนจะหมุนมันไปมา  อย่างใช้ความคิดอยู่สักพัก เธอจะคืนอิสระให้เขาดีไหม หรือจะรั้งเอาไว้ต่อไปดี หญิงสาวนอนคิดไปคิดมา จนในที่สุด ก็ตัดสินใจถอดแหวนวงนั้นออก ก่อนจะวางเอาไว้ในลิ้นชักข้างหัวเตียง หากเจอพลอยใสเมื่อไหร่ เธอจะนำมันไปคืน

 

หญิงสาวซุกหน้ากับหมอนด้วยความหม่นเศร้า ก่อนจะหลับทั้งน้ำตาจนกระทั่งถึงตอนเช้า

 

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังตั้งแต่แปดโมงเช้า ก่อนที่มาริสาจะตะโกนบอกลูกว่า

 

"อลิซ อลิซตื่นได้แล้วลูก พี่เพชรกับป้าพลอยมารออยู่ข้างล่าง"

 

พอได้ยินอย่างนี้อลิซาเบธลุกพรวดขึ้นมาจากที่นอนทันที หัวใจของเธอมันกำลังเต้นระส่ำเมื่อได้ยินคำนั้น

 

พี่เพชรมาหาอย่างนั้นเหรอ หรือว่าเมื่อวานเขาจะเหนื่อยอย่างที่ป้าพลอยบอกจริงๆ แต่ไม่หรอก ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน หากมีใจ เขาต้องทักทายเธอ

 

หญิงสาวเถียงกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา พลางมองแหวนที่อยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียง  เธอจะหยิบมันขึ้นมาสวมอีกครั้งดีไหม หรือว่าจะหยิบมันไปคืนเขาดี ?

 

เธอกำลังครุ่นคิดอย่างสับสน หัวใจของหญิงสาวยังมีเพชรกล้าอยู่ในนั้น เขาเป็นรักแรกรักเดียวตั้งแต่เด็กจนโตแต่พอคิดถึงใบหน้าอันเฉยชาของชายหนุ่มเมื่อวานนี้

'อลิซาเบธหยิบแหวนเพชรใส่ลงไปในกล่อง เพื่อเอาไปคืนเจ้าของ ของมันทันที'